Wednesday, February 21, 2007

Σε ποιο πανεπιστήμιο θα στείλουμε τα παιδιά μας;

Όλη η συζήτηση περί νόμου-πλαισίου και περί αλλαγών στην Παιδεία, θα έχει ως τελικό κριτή τη διάθεση των «πελατών» των Πανεπιστημίων, ως προς το πού θα στείλουν τα παιδιά τους… Βρέθηκα σε μια παρέα, όπου οι περισσότερες οικογένειες δεν είχαν πολύ μεγάλη άνεση, διαθέτουν ωστόσο τη δυνατότητα να στείλουν -μαζεύοντας οικονομίες- τα παιδιά τους σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Όλοι είχαν ακούσει κάποιο γνωστό τους να τους λέει ότι το δικό του παιδί που πηγαίνει σε ελληνικό Πανεπιστήμιο είναι μάρτυρας σε μια κατάσταση διάλυσης. Είτε γίνονται καταλήψεις, είτε δεν γίνονται... Αυτή η εικόνα που συνοδεύει πλέον την συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών ΑΕΙ, είναι ο χειρότερος εχθρός τους. Κανένας νόμος δεν είναι εύκολο να την αλλάξει, όταν κάθε βράδυ βγαίνουν στα «παράθυρα» πρυτάνεις, καθηγητές και φοιτητές, οι οποίοι επιβεβαιώνουν ότι στα πανεπιστήμια δεν προωθείται η γνώση, ούτε η ακαδημαϊκή κουλτούρα.

Τα επόμενα χρόνια τα ελληνικά ΑΕΙ θα χάσουν τα καλύτερα μυαλά. Αρκετά από αυτά δεν θα ξαναγυρίσουν ποτέ στην Ελλάδα.

Αυτή η δυσάρεστη πραγματικότητα δεν θα αλλάξει τα μυαλά των παραγόντων, που κρατούν σήμερα σε ομηρία τα εγχώρια πανεπιστήμια. Τα συμφέροντα είναι μεγάλα και αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να κάνουν βαθιές τομές, σκέπτονται μόνο το εκλογικό κόστος.

Ούτε τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα φέρουν τη λύση, καθώς με τα σημερινά δεδομένα, μπορεί να καταλήξουν σαν την μη κρατική τηλεόραση. Αν ψάξουμε κάτι θετικό σε αυτό το κύμα του ξενιτεμού μεγάλου αριθμού ικανών φοιτητών, είναι ότι όσοι γυρίσουν θα φέρουν πίσω έναν αέρα κοσμοπολιτισμού και γνώσεις, που δεν προσφέρει η εσωστρέφεια και το πλέγμα ανωτερότητας εγχωρίων θεσμών. Θα γίνει πιο ανταγωνιστική η αγορά εργασίας... Και θα χάσουν ένα καλό κομμάτι της «πελατείας» τους οι μειοψηφίες και οι μικροομάδες, που λυμαίνονται το ελληνικό πανεπιστήμιο.

9 comments:

Anonymous said...

Διαβάζοντας τα σχόλια της πλειοψηφίας στο διαδίκτυο προσπαθώ να καταλάβω ποιες αλλαγές δεν θα είναι θετικές στον χώρο των πανεπιστημίων. Δυστυχώς, επέστρεψα από την Αγγλία τον Δεκέμβριο όταν ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές και το μόνο που ακούω είναι γενικά σχόλια χωρίς συγκεκριμένες παρατηρήσεις.
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω αφού πολλές φορές κατά την διάρκεια των σπουδών μου στο Πανεπιστήμιο Πειραιά αισθάνθηκα αηδία, ντροπή και προσβολή από την συμπεριφορά των καθηγητών μου. Στους 14 ΔΕΠ, ο ένας «πήρε» 100.000€ τα οποία προορίζονταν για υπολογιστές του τμήματος μου, ένας δεύτερος προσπαθούσε να αναβάλει την πληρωμή των υποτροφιών που πήραμε στα πλαίσια του ΕΠΕΑΚ ΙΙ ύψους 30.000€ και ένας τρίτος προσπάθησε να διακόψη την πρωτοβουλία εμένα και μια ομάδας φοιτητών να ανακατασκευάσουμε την ιστοσελίδα του τμήματος με σκοπό να μην σταματήσει η διαδικασία ανάθεσης της σε εταιρία πληροφορικής. Σας φαινονται υπερβολλικά; Εγώ τα έζησα και αισθάνθηκα ακόμα χειρότερα όταν πήγα στην Γαλλία στα πλαίσια του προγράμματος Εράσμους και οι καθηγήτες μου συμπεριφέρονταν σαν να είμαι ομότιμος τους. Και ακόμα χειρότερα στο μεταπτυχιακό μου όπου άτομα που είναι πρωτοπόροι στον τομέα τους μου συμπεριφέρονταν με ακριβώς τον ίδιο τρόπο.
Γιατί λοιπόν να αντιταχθώ στην μεταρύθμιση; Επειδή θα πρέπει ο νέος φοιτητής να πάρει δάνειο για τις σπουδές του; Και εγώ πήρα…αν υπολογίσουμε τα λεφτά που έδωσε η οικογενεια μου από την Τρίτη τάξη του λυκείου μέχρι σήμερα είναι περίπου 50.000€ και έμενα και στο σπίτι μου, δεν είμαι ο Ωνάσης. Μήπως γιατί τα νέα παιδιά θα πρέπει να τελειώσουν τις σπουδές τους σε 4 χρόνια; Και πολλοί από την τάξη μου το κάνανε, και δουλεύανε παράλληλα. Η μήπως γιατί υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να βελτιωθούν τα πεπαλαιωμένα πλεον συγγράμματα; Το 2004 διάβαζα σε βιβλίο για τις πρόσφατες επιπτώσης της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ και το πώς πιθανολογήται πως θα προχωρήσει η ΕΣΣΔ στον νέο παγκόσμιο περιβάλλον. Μήπως γιατί θα αναδιοργανωθούν οι τμήματα και οι σχολές; Η μόνη σκέψη που κατά την γνώμη μου έχει βάσει είναι θα έπρεπε να αντιταχθώ γιατί αυτή η μεταρύθμιση είναι η αρχή της διαδικασίας που θα βγάλει από την ηρεμία και την ασφάλεια το Διδακτικό Προσωπικό των πανεπιστημίων και τους βάζει να δουλεύουν υπό όρους ελέγχου νομιμότητας, ελέγχου σκοπιμότητας και ανταγωνισμού για το ποιος θα προσελκύσει τους καλύτερους φοιτητές και τα κεφάλαια τους…

Anonymous said...

Λυπάμαι, αλλά έχω ακούσει δεκάδες σχόλια το ίδιο θλιβερά με αυτά που περιγράφει ο Θανάσης... Να τα χαιρόμαστε όλα αυτά τα μικρομεσαία τρωκτικά...

Anonymous said...

Μέχρι και σήμερα τελειώνοντας το σχολείο υπήρχαν οι επιλογές του ελληνικού πανεπιστημίου και το εξωτερικό. Με το να υπάρχξουν ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα, απλά θα υπάρχει ακόμα μία επιλογή για τους μελλοντικούς σπουδαστές. Και θα συμφωνήσω με τα λεγόμενα του Θανάση, πως δεν θέλουμε την αλλαγή, που θα μας βγάλει από τον βούρκο στον οποίο βρισκόμαστε. Αλλαγή στα συγγράματα, στο περιβάλλον και στον τρόπο διδασκαλίας. Αφενός δεν συμφέρει τους καθηγητές που έχουν συνηθίσει να αναπαράγουν "μασημένα" πράγματα και -σαν τους υπαλλήλους της Ολυμπιακής- θέλουν να διαφυλάξουν συμφέροντα μιας άλλης εποχής αντί να συγχρονιστούν και αφετέρου η αλλαγή αποτελεί θέμα για τους ίδιους τους φοιτητές. Όχι για τους μελλοντικούς, για τους παρόντες. Για πια δωρεάν παιδεία και του τύπου γραφικά μάχονται; Ποιος πιστεύει ότι δήθεν επιθυμούν κάτι καλύτερο. Όταν εγώ πριν από λίγα σχετικά χρόνια σπούδαζα στο Πάντειο, στην ουσία η σχολή μου ήταν ένα συνονθύλευμα τεσσάρων διαφορετικών εξειδικεύσεων, δημοσιογραφίας, δημοσίων σχέσεων, πολιτιστικής ανάπτυξης και διαφήμιση. Καθένα από αυτά θα μπορούσε να είναι από μόνο του μια σχολή, μια εξειδίκευση. Αντιθέτως όλοι οι απόφοιτοι του τμήματος μου μέχρι και σήμρα παίρνουν μια γενική θεώρηση όλων αυτών. Δυστυχώς λείπει η εξειδίκευση που τόσο πολύ ζητάει πλέον η σύγχρονη αγορά. Κι έτσι δηλώνω, οι φοιτητές απλά φοβούνται, φοβούνται πως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια με τους ακριβοπληρωμένους σπουδαστές τους και ίσως και τους καθηγητές που θα έχουν κίνητρα και ενδιαφέρον να διδάξουν καλύτερα, θα βγάλουν καλύτερους πολίτες με εξειδικεύσεις. Κι αργότερα δεν θέλουν να βρούν αντιμέτωπους στην αγορά εργασίας αυτούς τους καλύτερους συναδέλφους. Δεν θεωρώ η πραγματική απειλή είναι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Και τώρα φεύγουν στο εξωτερικό καμιά 50.000 φοιτητές το χρόνο και με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα φεύγει κόσμος. Απλά δίνοντας μια επιπλέον επιλογή, ίσως να φεύγουν λιγότερα ελληνικά χρήματα στο εξωτερικό. Όσο για τους καθηγητές, θα συνεχίσουν ως "άλλη (οι) Ολυμπιακή (οι" να μάχονται για την δωρεάν δημόσια παιδεία και τα συγγράμματα τους, ασχέτως αν και τα δύο πηγάζουν από δεκαετίες του 60' και του 70'...

Anonymous said...

Είμαι απόφοιτος γνωστών ΑΕΙ των ΗΠΑ όπου σπούδασα με υποτροφία. Βρήκα μόνος μου υποτροφία γιατί ήθελα να σπουδάσω ηλεκτρονικά και πληροφορική σε μια εποχή που στο ΕΜΠ γινόσουν ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος και τα ηλεκτρονικά ήταν συνώνυμο της επισκευής τηλεοράσεων.

Είμαι επίσης γονιός πρωτοετούς φοιτητή φυσικών επιστημών του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Σήμερα δύσκολα βρίσκεις υποτροφίες στο εξωτερικό για προπτυχιακές σπουδές και η εμμονή μου να επιστρέψω στην Ελλάδα μου στέρησε τη δυνατότητα να πληρώνω για να σπουδάσει το παιδί μου όπως και εγώ, ή να ζω σε χώρα που ή θα έπαιρνε υποτροφία (όπως ο μπαμπάς του) ή θα δούλευε για να σπουδάσει. Σε κάθε περίπτωση θα προετοιμαζόταν για νοικοκύρης.

Ο καλός φοιτητής πρέπει να έχει διαθέσιμες υποτροφίες ανάλογα με την ανάγκη και την απόδοσή του. Είναι δουλειά του Πανεπιστημίου του να βρίσκει υποτροφίες από δωρέες και επιχορηγούμενη έρευνα. Είναι δουλειά των καθηγητών να διδάσκουν αποτελεσματικά (να είναι δάσκαλοι), να κάνουν έρευνα και τα αναζητούν χορηγίες για την έρευνά τους και τους φοιητητές τους. Είναι δουλειά της Διοίκησης του Πανεπιστημίου να βάφει τους τοίχους με χρήματα που έχει και ασφαλώς να πληρώνει για "security" ώστε τα παιδιά και η περιουσία να είναι ασφαλή. Είναι γνωστό ότι οι κρατικές επιχορηγήσεις αποτελούν μέρος μόνο των αναγκαίων εσόδων.

Οι φοιτητές που δεν είναι άριστοι μπορούν να πληρώσουν με χρήματα της οικογένειας ή να δουλέψουν, ενίοτε σπουδάζοντας part-time. Αν θέλουν να σπουδάσουν!

Αν δεν περάσεις ένα μάθημα, ξανα-πληρώνεις και το ξανα-παίρνεις. Μια φορά, μετά τη δεύτερη φορά σε διώχνουν. Έτσι μαθαίνεις από νωρίς να είσαι παραγωγικός και αποτελεσματικός.

Για να διατηρήσω την υποτροφία μου έπρεπε να έχω υψηλούς βαθμούς. Παράλληλα, μέρος της υποτροφίας μου ήταν να πλένω πιάτα στην καφετέρια του Πανεπιστημίου 6 ημέρες την εβδομάδα, σε βάρδεια, είτε είχα διαγώνισμα την άλλη μέρα είτε όχι... Έμαθα να είμαι συνεπής και αποτελεσματικός.

Ο γυιός μου κάθεται σπίτι εδώ και δύο μήνες. Ευτυχώς έχει απασχόληση σε μη κυβερνητική οργάνωση για νέους και χόμπυ μουσικής. Αλλοιώς θα μετέτρεπε τη δωρεάν παιδία σε χρηματοδότηση τουλάχιστον των καφετριών με το χαρτζηλίκι του μπαμπά.

Μετά την εξόντωση του νέου κατά την εφηβία από τα φροντιστήρια και το άγχος των Πανελληνίων (και την οικονομική αιμορραγία της οικογένειας), μαθαίνει ο νέος στο χαρτζηλίκι του μπαμπά και στο τεμπελίκι από το σύστημα των (δωρεάν) ΑΕΙ. Δηλαδή, αύριο, ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ από το βο(υ)λευτή του να διοριστεί στο Δημόσιο, να αράξει και να χαρτζιλικώνεται, γιατί, εκτός εξαιρέσεων, το Δημόσιο δίνει χαρτζηλίκι, δεν δίνει μισθούς.

Συνήθως εκτιμάς ότι πληρώνεις. Ή σπουδάζεις ή αλλάζεις (βλ. και πρόσφατο blog του Στ. Χαϊκάλη για "επιστήμων ή υδραυλικός"). Με δωρεάν δίδακτρα και έξοδα πληρωμένα από την οικογένεια, δεν σε αφορούν οι ζημιές, απολαμβάνεις την απεργία, διδάσκεσαι το αραλίκι και εξασκείσαι στην αφισσοκόλληση.

Αυτά πιστεύω αυτά ανήκουν στην λεγόμενη κοινή λογική. Αναρωτιέμαι γιατί διαλάθει της προσοχής ορισμένων, ιδίως δε των σπουδαστών και των ακαδημαϊκών.

Ουδεμία δε σχέση έχουν όλα αυτά με το ιδιωτικά ΑΕΙ ή όχι. Απλά τα "ιδιωτικά" ... μπορούν να χρεωκοπίσουν και να μας απαλλάξουν από το βάρος τους, ενώ για τα κρατικά οφείλει η πολιτεία να τα διαφυλάττει σε καλή κατάσταση.

Πιστεύω ότι είναι ώριμη η κοινωνία μας για τομές, και στην ΠΑΙΔΕΙΑ. Προσωπικά, δεν βλέπω το πολιτικό κόστος. Αν, αντί για αντιπαραθέσεις και πείσματα, εξηγηθεί η αλήθεια στους πολίτες με απλό τρόπο, εκτιμώ ότι θα φανεί άμεσα το δίκαιο και θα απομονωθεί η μειοψηφία των εχόντων αντιρρήσεις. Η κοινή γνώμη καταδίκασε και άλλοτε τις νοσηρές μειοψηφίες. Ελπίζω ότι η πολιτική ηγεσία έχει την αντίληψη του θέματος και την ικανότητα να το εξηγήσει στο κοινό με απλά λόγια.

Να θυμίσω ότι τουλάχιστον οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων και πολλοί βουλευτές έχουν εμπειρία σπουδών εκτός Ελλάδος. Επίσης γνωρίζουμε ότι τουλάχιστον τα παιδιά ή/και ανήψια ή/και βαφτηστήρια βουλευτών από ΟΛΟΥΣ τους πολιτικούς χώρους σπούδασαν η σπουδάζουν εκτός Ελλάδος.

Με εκτίμηση

Δρ. Μηχανικός Πληροφορικής & Ηλεκτρονικών και μέλος μη κυβερνητικής οργάνωσης νέων


ΥΓ1. Τα μεγάλα Ελληνικά Πανεπιστήμια είναι καλύτερα πολλών του εξωτερικού. Στις σχολές που γίνεται δουλειά είναι στην κορυφή διεθνώς. Αν γινόταν δουλειά, εύκολα θα ήταν πολύ-πολύ καλύτερα. Δείτε π.χ. Χημικούς Μηχανικούς Πάτρας και ορισμένα MBA του ΟΠΑ. Σε αντίθεση, δείτε την κατάταξη άλλων σχολών των (θεωρούμενων) καλύτερων ιδρυμάτων μας. Ορισμένες από αυτές περιλαμβάνονται μέσα στα διεθνώς καλύτερα ...300!

ΥΓ2. Οι καλύτερες σχολές θα διεκδικούσαν και σπουδαστές με αμοιβή από άλλες χώρες για έσοδα και πρόσθετη αναγνώριση.

ΥΓ3. Οι καλύτερες σχολές θα έπαιρναν περισσότερη χρηματοδότηση από ΕΕ και εταιρείες και αυτό θα τους βοηθούσε να γίνουν ακόμα καλύτεροι!

Anonymous said...

Κάθε βράδυ 'λύνουν' το πρόβλημα στα καναλια, άσχετοι δημοσιογράφοι με θεατρίνους καθηγητές και ολίγη από επαγγελματίες συνδικαλιστές φοιτητές, που τους καλούν για να τους ξεφτυλίσουν. Ποιοι βλέπουν αυτό το χάλι;

Anonymous said...

Λυπάμαι ειλικρινά για την "κατάντια" και την κατάληξη του γεγονότος. Αλλά τα πράγματα όπως περίπου πλησιαζουν, λυπαμαι που το λέω "δεν θα υπάρχουν καθόλου πανεπιστήμια" αλλά άλλου είδους "κέντρα γνώσης".

demetris23 said...

Προβληματισμός και πίκρας συνέχεια για γονείς και παιδιά, μα και για όλους από εμάς που μακριά από την Ελλάδα, ακούμε τα ίδια γενιές μετά από αγώνες και οδύσσειες ευχολόγια μα και την αγωνία για το αύριο τόσων νέων. Το πόσο θέληση υπάρχει για να γυρίσει κάποιος στο τόπο του μόνο αυτός που ξενητεύτηκε το ξέρει. Να γυρίσει όμως σε τί; Να διεκδικήσει 700 ευρώ στο Δημόσιο από κάποιο άλλον νέο του σήμερα που περιμένει τον πρώτο του μισθό ή να γίνει "στέλεχος" στον ιδιωτικό τομέα με έστω 1,000 ευρώ το μήνα, όταν η αμοιβή του στο εξωτερικό είναι κλάσεις ανώτερες και το κυριώτερο αντάξια των προσόντων του ή στη χειρότερη περίπτωση, του επιτρέπει να ζει με αξιοπρέπεια χωρίς να έχει ανάγκη από "χαρτζηλίκι" ή "έμβασμα".Το ερώτημα είναι πώς αλλάζει η νοοτροπία σε μια κοινωνία όταν το "μέσον" είναι συνείδηση στη συμπεριφορά των μελών της; Προβληματισμού συνέχεια...

Anonymous said...

"Στις σχολές που γίνεται δουλειά είναι στην κορυφή διεθνώς. Αν γινόταν δουλειά, εύκολα θα ήταν πολύ-πολύ καλύτερα. Δείτε π.χ. Χημικούς Μηχανικούς Πάτρας και ορισμένα MBA του ΟΠΑ."

Καμία ελληνική σχολή οποιουδήποτε γνωστικού αντικειμένου δεν ανήκει στις καλύτερες διεθνώς! Ειδικά σε σπουδές διοίκησης επιχειρήσεων υπάρχουν 10αδες league tables στα οποία δεν έχει εμφανιστεί ποτέ όνομα Ελληνικού πανεπιστημίου (Ισπανικά, Βελγικά, Ολλανδικά, Κινέζικα, Μεξικάνικα ακόμα και Βραζιλιάνικα πανεπιστήμια υπάρχουν!). Απουσιάζουν επίσης δημοσιεύσεις επιστημόνων Ελληνικών πανεπιστημίων απο μεγάλα επιστημονικά περιοδικά.

Αυτό βέβαια δεν πάει να πει ο'τι δεν υπάρχουν Έλληνες ή Ελληνικής καταγωγής επιστήμονες με σημαντική προσφορά στον επιστημονικό χώρο. Υπο συνθήκες (οι οποίες δεν τηρούνται σήμερα) κάποιοι απο αυτούς θα μπορούσαν να επιστρέψουν στον Ελλαδικό χώρο και συμβάλλουν στη δημιουργία πανεπιστημίων παγκοσμίου εμβέλειας.

Φιλικά,

Δ. LSE

Anonymous said...

www.areliws.gr
περιεχει ερωτονομικον που απαγορευθηκε στην ελλαδα
λογω των ακραιων σεξουαλικων του σκηνων ολων των ειδων απο τους υπερσυντηρητικους λογοτεχνικους κυκλους