«Εγώ θέτω την agenda και μετά μπαίνει σε διαβούλευση» μου έλεγε πρόσφατα ένας από τους πιο σημαντικούς manager της χώρας. Ανέλαβε μια πολύ μεγάλη επιχείρηση και κατάλαβε ότι για κάθε θέμα γίνονταν "πηγαδάκια", πριν συζητηθεί στο αρμόδιο όργανο της εταιρείας.
Κατά την άποψή του, η χώρα έχει δύο μεγάλα προβλήματα. Πρώτον, υπάρχει τεράστιο ζήτημα κουλτούρας στο εσωτερικό και στον περίγυρο των μεγάλων επιχειρήσεων, ιδίως όσων έχουν σχέση με το Κράτος. Δεύτερον, η χώρα θεωρεί ότι ευνοεί το διάλογο, αλλά δεν είναι "διαλεκτική" (dialectic): για κάθε θέμα γίνονται πάμπολλες κουβέντες δεξιά και αριστερά, αλλά αυτό το "κουβεντολόι" δεν είναι παραγωγικό. Συνήθως η συζήτηση γύρω από ένα θέμα της κοινωνίας έχει ως αποτέλεσμα να μπλοκάρει κάθε προοπτική λύσης. Ομάδες, ομαδούλες, συμφέροντα, τα media, μπλέκονται σε ένα κουβάρι, όπου στο τέλος έρχεται το αδιέξοδο, επειδή δεν έγινε σωστά η αρχή...
Η φιλοσοφία του manager της ιστορίας μας, δείχνει κάτι που λείπει από τη χώρα: οι ηγέτες αποφεύγουν να θέσουν την agenda. Οι πιο πολλοί δέχονται να διαχειριστούν ό,τι συζητείται δεξιά και αριστερά -δεν παίρνουν την πρωτοβουλία να εισηγηθούν τη δική τους agenda…
Το αποτέλεσμα είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού: πόσα θέματα από αυτά που χρονίζουν, αντιμετωπίζονται με κάποιο στοιχειώδες πλάνο, που έχει εισηγηθεί ο ηγέτης; Για να δούμε πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, που ευνοεί "δημοσιοσχεσίτες" και ανθρώπους με μηχανισμούς.
Ο manager της ιστορίας μας, βρήκε στην επιχείρηση που ανέλαβε πολύ μεγάλα προβλήματα, ωστόσο στο πρόσωπό του στρέφονται πολλές ελπίδες, απ' όσους γνωρίζουν πόσο σημαντικό είναι να αναδειχθούν ηγέτες που νοιάζονται και δεν αρκούνται στο να περνάει ο καιρός…
Κατά την άποψή του, η χώρα έχει δύο μεγάλα προβλήματα. Πρώτον, υπάρχει τεράστιο ζήτημα κουλτούρας στο εσωτερικό και στον περίγυρο των μεγάλων επιχειρήσεων, ιδίως όσων έχουν σχέση με το Κράτος. Δεύτερον, η χώρα θεωρεί ότι ευνοεί το διάλογο, αλλά δεν είναι "διαλεκτική" (dialectic): για κάθε θέμα γίνονται πάμπολλες κουβέντες δεξιά και αριστερά, αλλά αυτό το "κουβεντολόι" δεν είναι παραγωγικό. Συνήθως η συζήτηση γύρω από ένα θέμα της κοινωνίας έχει ως αποτέλεσμα να μπλοκάρει κάθε προοπτική λύσης. Ομάδες, ομαδούλες, συμφέροντα, τα media, μπλέκονται σε ένα κουβάρι, όπου στο τέλος έρχεται το αδιέξοδο, επειδή δεν έγινε σωστά η αρχή...
Η φιλοσοφία του manager της ιστορίας μας, δείχνει κάτι που λείπει από τη χώρα: οι ηγέτες αποφεύγουν να θέσουν την agenda. Οι πιο πολλοί δέχονται να διαχειριστούν ό,τι συζητείται δεξιά και αριστερά -δεν παίρνουν την πρωτοβουλία να εισηγηθούν τη δική τους agenda…
Το αποτέλεσμα είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού: πόσα θέματα από αυτά που χρονίζουν, αντιμετωπίζονται με κάποιο στοιχειώδες πλάνο, που έχει εισηγηθεί ο ηγέτης; Για να δούμε πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, που ευνοεί "δημοσιοσχεσίτες" και ανθρώπους με μηχανισμούς.
Ο manager της ιστορίας μας, βρήκε στην επιχείρηση που ανέλαβε πολύ μεγάλα προβλήματα, ωστόσο στο πρόσωπό του στρέφονται πολλές ελπίδες, απ' όσους γνωρίζουν πόσο σημαντικό είναι να αναδειχθούν ηγέτες που νοιάζονται και δεν αρκούνται στο να περνάει ο καιρός…
1 comment:
Ωραία τα λέει ο τύπος, αλλά άμα τον περιλάβουν τα δελτία των 8μμ, θα πάει από εκεί που ΄ρθε..
Post a Comment