Ζωντανή κι ενδιαφέρουσα ήταν η χθεσινή συγκέντρωση bloggers στο Πεδίο του Άρεως με πρωτοβουλία του blog anadasosi, για την προστασία της Πάρνηθας. Η συζήτηση ήταν ζωηρή και οι συγκεντρωμένοι έδειξαν ότι αναζητούν τρόπους να μετασχηματίσουν το ενδιαφέρον τους σε πράξη και αποτέλεσμα.
Απ' όσα ειπώθηκαν, κατά την γνώμη μου, έρχονται στην επιφάνεια μια σειρά θέματα, ορισμένα εκ των οποίων έχουν σημειωθεί σε προηγούμενά μου posts. Επιγραμματικά, μπορούμε να πούμε τα εξής:
- Ο μετασχηματισμός της διαδικτυακής ενέργειας των blogs σε δράσεις της πραγματικής ζωής (συναντήσεις, καμπάνιες, πρωτοβουλίες, κλπ) θέλει και άλλη προετοιμασία, καθώς δεν είναι εύκολη η μετάβαση από την οθόνη του P/C στην πλατεία ή στις πλαγιές της Πάρνηθας.
- Τα blogs ανοίγουν ευκαιρίες για να "βρεθούν" οι πολίτες που ενδιαφέρονται για ένα θέμα (λ.χ. αναδάσωση), οι οποίοι θα ήταν δύσκολο να βρουν ο ένας τον άλλον με τις παραδοσιακές μεθόδους (τοπικοί σύλλογοι, περιβαλλοντικές οργανώσεις, κλπ).
- Η γνώση διακινείται πιο εύκολα, καθώς πριν την φυσική συνάντηση, γίνεται κάποια ζύμωση που επιτρέπει να διαμορφωθούν οι βασικές κατευθύνσεις (ναι ή οχι στην αναδάσωση, ποια μέθοδος αναδάσωσης είναι καλύτερη, κλπ).
Εχει μεγάλη σημασία να στηρίξουμε και τις υπόλοιπες πρωτοβουλίες που αφορούν την αποκατάσταση της Πάρνηθας. Το σκίτσο του Α. Πετρουλάκη στην "Καθημερινή" και το πρωτοσέλιδο άρθρο της ίδιας εφημερίδας για τον ρόλο Σουφλιά, δείχνουν ότι, μπορεί μεν η κυβέρνηση να έκανε μια καλή ντρίμπλα βάζοντας τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ ως επικεφαλής της αναδάσωσης, ωστόσο το θέμα δεν έχει λήξει: ενδοκυβερνητικές αντιδράσεις και αδυναμίες της κρατικής μηχανής, όχι μόνο αφήνουν ρόλο στις πρωτοβουλίες των πολιτών, αλλά αντίθετα αυτές είναι απολύτως απαραίτητες.
Η προϊστορία έχει αποδείξει ότι η Ελλάδα δεν έχει μνήμη... Πιστέψτε με, έχω παρακολουθήσει από κοντά πολλές φυσικές καταστροφές και κρίσεις από το 1980 και μετά και η κύρια παράμετρος είναι ότι σε όλες τις περιπτώσεις υπήρξαν υποσχέσεις, εξαγγελίες, όρκοι την ώρα της καταστροφής για αποκατάσταση, "δεσμεύσεις" που ξεχάστηκαν λίγες μέρες μετά.
Οι bloggers έχουν το χώρο, την πολυτέλεια, τη διάθεση να ενισχύσουν αυτό που είναι εν ανεπαρκεία: τη μνήμη... Τον Σεπτέμβρη, τον Οκτώβρη, κλπ, να ελέγξουμε την υλοποίηση των εξαγγελιών που έγιναν για την αποκατάσταση της Πάρνηθας.
Απ' όσα ειπώθηκαν, κατά την γνώμη μου, έρχονται στην επιφάνεια μια σειρά θέματα, ορισμένα εκ των οποίων έχουν σημειωθεί σε προηγούμενά μου posts. Επιγραμματικά, μπορούμε να πούμε τα εξής:
- Ο μετασχηματισμός της διαδικτυακής ενέργειας των blogs σε δράσεις της πραγματικής ζωής (συναντήσεις, καμπάνιες, πρωτοβουλίες, κλπ) θέλει και άλλη προετοιμασία, καθώς δεν είναι εύκολη η μετάβαση από την οθόνη του P/C στην πλατεία ή στις πλαγιές της Πάρνηθας.
- Τα blogs ανοίγουν ευκαιρίες για να "βρεθούν" οι πολίτες που ενδιαφέρονται για ένα θέμα (λ.χ. αναδάσωση), οι οποίοι θα ήταν δύσκολο να βρουν ο ένας τον άλλον με τις παραδοσιακές μεθόδους (τοπικοί σύλλογοι, περιβαλλοντικές οργανώσεις, κλπ).
- Η γνώση διακινείται πιο εύκολα, καθώς πριν την φυσική συνάντηση, γίνεται κάποια ζύμωση που επιτρέπει να διαμορφωθούν οι βασικές κατευθύνσεις (ναι ή οχι στην αναδάσωση, ποια μέθοδος αναδάσωσης είναι καλύτερη, κλπ).
Εχει μεγάλη σημασία να στηρίξουμε και τις υπόλοιπες πρωτοβουλίες που αφορούν την αποκατάσταση της Πάρνηθας. Το σκίτσο του Α. Πετρουλάκη στην "Καθημερινή" και το πρωτοσέλιδο άρθρο της ίδιας εφημερίδας για τον ρόλο Σουφλιά, δείχνουν ότι, μπορεί μεν η κυβέρνηση να έκανε μια καλή ντρίμπλα βάζοντας τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ ως επικεφαλής της αναδάσωσης, ωστόσο το θέμα δεν έχει λήξει: ενδοκυβερνητικές αντιδράσεις και αδυναμίες της κρατικής μηχανής, όχι μόνο αφήνουν ρόλο στις πρωτοβουλίες των πολιτών, αλλά αντίθετα αυτές είναι απολύτως απαραίτητες.
Η προϊστορία έχει αποδείξει ότι η Ελλάδα δεν έχει μνήμη... Πιστέψτε με, έχω παρακολουθήσει από κοντά πολλές φυσικές καταστροφές και κρίσεις από το 1980 και μετά και η κύρια παράμετρος είναι ότι σε όλες τις περιπτώσεις υπήρξαν υποσχέσεις, εξαγγελίες, όρκοι την ώρα της καταστροφής για αποκατάσταση, "δεσμεύσεις" που ξεχάστηκαν λίγες μέρες μετά.
Οι bloggers έχουν το χώρο, την πολυτέλεια, τη διάθεση να ενισχύσουν αυτό που είναι εν ανεπαρκεία: τη μνήμη... Τον Σεπτέμβρη, τον Οκτώβρη, κλπ, να ελέγξουμε την υλοποίηση των εξαγγελιών που έγιναν για την αποκατάσταση της Πάρνηθας.
4 comments:
Θα χαλάσω ένα ζευγάρι παπούτσια για να τρέχω σε όλες αυτές τις διαφορετικές συγκεντρώσεις...
Να τα χαλάσεις! Και δύο να χαλάσεις...
Καλησπέρα,
Με αφορμή τη φράση "Τον Σεπτέμβρη, τον Οκτώβρη, κλπ, να ελέγξουμε την υλοποίηση των εξαγγελιών που έγιναν για την αποκατάσταση της Πάρνηθας."
Φαντάζομαι ότι το σχόλιό σας είναι καθαρά ρητορικό, με την ένοια ότι ό,τι κι αν γίνει μέχρι τότε δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Με άλλα λόγια: ακόμα κι αν όλοι οι υπουργοί φυτεύουν από ένα δέντρο κάθε μέρα μέχρι τις εκλογές (για επικοινωνιακούς λόγους ή ακόμα και από τύψεις...) ο πολίτης δεν πρέπει να ξεχάσει τις ευθύνες τους. Για ποια αποκατάσταση μιλάμε όταν η καταστροφή που έγινε είναι μη αναστρέψιμη, τουλάχιστον για τρεις γενιές από τώρα. Μπορεί να ακούγεται μηδενιστικό, όμως το μόνο που μας έμεινε είναι να πούμε ένα ηχηρό όχι σε όλους αυτούς που νομίζουν ότι όλα είναι πια επικοινωνία και παχιά λόγια. Από εξαγγελίες και υποσχέσεις πήξαμε, από ανάληψη ευθύνης και φιλότιμο πάσχουμε, αυτό που λέγεται δηλαδή "ακεραιότητα".
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
@ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ
αγαπητέ επιστήμονα, η σκέψη είναι να ελέγξουμε ...επιστημονικά και τεχνοκρατικά την εφαρμογή των εξαγγελιών... Ακόμα και τον Σεπτέμβρη ή τον Οκτώβρη θα υπάρχουν στοιχεία, που θα δείχνουν αν υλοποιείται το πρόγραμμα που ανακοινώθηκε, ή αν ξεχάστηκε την περίοδο των διακοπών ή αν εξατμίσθηκε στον προεκλογικό κουρνιαχτό.
Κατά τα άλλα καταλαβαίνω την αγωνία σου, πιστεύω ότι έχουμε μέσα και αποθέματα, να αλλάξουμε κατά τι την κατάσταση.
Post a Comment