Επειδή θεωρώ απαράδεκτο να μένει οποιοσδήποτε ενεργός πολίτης μόνο στην έκφραση συναισθημάτων οργής, το ελάχιστο που μπορώ να κάνω είναι να σημειώσω μερικά από αυτά που είδα, μένοντας επί αρκετές ώρες στο χώρο της πυρκαγιάς Παπάγου-Χολαργού. Αρκετά από αυτά μας επιτρέπουν να γενικεύσουμε:
Αυτά τα γεγονότα δείχνουν ακριβώς το αδιέξοδο του πελατειακού κράτους: οι κυβερνήσεις διόριζαν σωρηδόν άτομα στις υπηρεσίες, αλλά δεν φρόντιζαν να υπάρχουν μάχιμα πυροσβεστικά. Οι διορισμοί χωρίς τελειωμό, δημιούργησαν την ανάγκη για να παραμένουν ζωντανές δεκάδες υπηρεσίες, δίχως να υπάρχει σχέδιο συντονισμού μεταξύ τους.
Ο τμηματάρχης μιας υπολειτουργούσας υπηρεσίας, δεν έχει πραγματικό αντικείμενο δουλειάς και προσφοράς στο σύνολο, αλλά διαθέτει υπηρεσιακό αυτοκίνητο, μιας και "βοηθάει" τον τάδε βουλευτή της Β’ Αθηνών.
ΗΛΘΕ ΚΑΙ Ο Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: κάποια στιγμή ήλθε μέσα σε ένα βανάκι και ο αρχηγός του ΛΑΟΣ, συνοδευόμενος από δύο μοτοσυκλέτες. Μαζί με τα κανάλια πέρασε το πρώτο μπλόκο. Και αυτός και όλοι οι άλλοι, δεν είχαν μέσα (π.χ. μάνικες ) για να βοηθήσουν.
ΑΦΑΝΤΗ Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ: δεν είδα κανένα πυροσβεστικό του Δήμου, ο οποίος θα έπρεπε να έχει λαβει τα μέτρα του καθώς είναι δίπλα στο πευκοφυτο βουνό. Δεν έγινε αντιληπτή η κινητοποίηση των δημοτικών υπηρεσιών, που θα έπρεπε να είχαν σχέδιο. Έχοντας ακούσει εκατοντάδες φορές για τις αρμοδιότητες και τους οικονομικούς πόρους που έχει πάρει η αυτοδιοίκηση, γνωρίζοντας ότι ο δήμος Παπάγου έχει τις δυνάμεις και τις προϋποθέσεις, θα περιμέναμε μεγαλύτερη παρουσία και πάνω απ' όλα: σχέδιο, πρόβλεψη, συντονισμός, πλάνο κινητοποίησης των πολιτών.
ΠΕΡΙΟΙΚΟΙ ΜΕ ΣΤΥΛ REALITY SHOW: δεκάδες φορές οι αστυνομικοί φώναζαν στους περίεργους που είχαν συγκεντρωθεί να απομακρυνθούν, επειδή τα πυροσβεστικά αεροπλάνα δεν μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά τους, μήπως τραυματίσουν κάποιον πολίτη. Ένα μεγάλο μέρος των συγκεντρωμένων έδειχνε ως να είχε έλθει με διάθεση να δει το show: κάποιοι άναβαν τσιγάρο δίπλα στο πεύκο (τους είδα με τα μάτια μου), ορισμένοι άλλοι -που δεν ήταν λίγοι- "τράβαγαν"τις σκηνές με τα κινητά και με βιντεοκάμερες.
Όλα τα παραπάνω είναι αστείες υποθέσεις, μπροστά στην τραγωδία της Ηλείας , της Λακωνίας και της υπόλοιπης Ελλάδας, όπου χάθηκαν δεκάδες ανθρώπινες ζωές και κάηκαν σπίτια. Η αντίστροφη μέτρηση μπορεί να αρχίσει, όταν συνειδητοποιήσουμε πόσο χαμηλά αφήσαμε να φθάσει η ετοιμότητα του Κράτους, πόσο έχει αδυνατίσει η συνείδηση του πολίτη για την προστασία των δημόσιων αγαθών. Να αναλάβει ο καθένας μας ένα μέρος της ευθύνης, ώστε να πιέσει τον "χαλαρό" τοπικό παράγοντα. Να διαθέσουμε και εσύ και εγώ λίγο χρόνο, ένα μικρό ποσόν. Να φωνάξουμε δυνατά, ώστε να σταματήσει η κατρακύλα του πελατειακού/ρουσφετολογικού Κράτους και της ημιανεύθυνης τοπικής αρχής... Ο εθελοντισμός είναι απαραίτητος, αλλά δεν αρκεί για να αντιμετωπίσει την κατάσταση της σημερινής Ελλάδας.
8 comments:
Παρακολουθώντας όλα τα τηλεοπτικά κανάλια στους μαραθώνιους ενημέρωσης που κάνουν βλέπω τηλεοπτικά πλάνα με κατοίκους (και ανθρώπους του Ερυθρού Σταυρού) που προσπαθούν να σβήσουν τις φωτιές, αλλά δεν έχω μέχρι στιγμής δει πυροσβέστες. Μόνο τα ξημερώματα της Κυριακής άκουσα τον απεσταλμένο του ΣΚΑΙ να μιλά για παρουσία πυροσβεστών στα Καλύβια...
Από τα καλύτερα άρθρο που έχουν αναρτηθεί αυτές τις ημέρες. Δυστυχώς φαίνεται το πρόβλημα παιδείας και κουλοτύρας που έχουμε όλοι μας. Από τους 100 οι 80 ζούν για να κάνουν χάζι χωρίς πραγματική αίσθηση του "κακού" που συμβαίνει έξω απο το Άτομό τους και μόνο 20 αγωνίζονται με συγκεκριμένες πράξεις και επίγνωση για ένα συλλογικό "Καλό"...
Η θλίψη με έκανε να βγάλω το δικό μου διάγγελμα. Αν σας αρέσει διαδώστε το...
Ειναι η πρώτη φορά στα 46 χρόνια μου που αισθάνομαι τόσο έντονα την υποτίμηση της νοημοσύνης μου ως πολίτη από το κράτος, το κράτος που εμείς χρηματοδοτούμε με τους φόρους που πληρώνουμε, το κράτος που έχει μετατρέψει το ρόλο ύπαρξής του σε αυτοσκοπό.
Όχι το λευκό δεν είναι λύση. Το λευκό σημαίνει παραδίνω τα όπλα. Και αν έχει μείνει ένα όπλο σε εμάς τους πολίτες, αυτό είναι η ψήφος μας, εκεί που κατά την κρίση του καθενός θα πιάσει περισσότερο τόπο - για το καλό αυτού του τόπου.
Είθε η καταστροφή αυτή να μην πάει στα χαμένα, αλλά να αποτελέσει το οδυνηρό κατώφλι για μια νέα περίοδο στη χώρα.
Ίσως τελικά η πολιτική νωχέλεια θέλει shock treatment για να ξεπεραστεί.
το άρθρο είναι εξαιρετικό και βάζει με τάξη τα πράγματα ένα-ένα στη θέση τους.
Το θέμα είναι @Κων/νε, για μένα, όχι πόσο υποτιμά το κράτος τη νοημοσύνη μας (στο κατω-κάτω το κράτος είμαστε εμεις) αλλά το πόσο υποτιμούμαι ...ή "υπερτιμούμαι" εμεις οι ίδιοι τη νοημοσύνη μας, τις ικανότητές μας και την βόλεψή μας στο διεινεκές...χωρίς συνείδηση ότι αυτοκαταστρεφόμαστε
Εύγε, εξαιρετικό κείμενο!
Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο όταν λές "...πόσο έχει αδυνατίσει η συνείδηση του πολίτη για την προστασία των δημόσιων αγαθών."
Αυτή την συζήτηση είχα σήμερα με έναν φίλο. Πρέπει να επανα-καθορίσουμε την έννοια του "πολίτη". Αυτού που διεκδικεί και απαιτεί, αυτού που έχει διακαιώματα και όχι μόνον υποχρεώσεις. Αυτού που φωνάζει για τα αυτονόητα, γιατί ούτε αυτό δεν κάνουμε πλέων! Του Πολίτη που προχωράει με το κεφάλι ψηλά, περίφανος! Αυτός ο "πολίτης" είναι πλέων δυσεύρετος, για να μην πω έχει χαθεί!
Το ξέρω ότι ακούγομαι αρνητικός, και τέτοιες ώρες καλό είναι να έχουμε "θετικές σκέψεις", αλλά το κατάντημα που έχουμε πέσει, πρέπει να το πούμε, και να το φωνάξουμε! Μπας και το ακούσουμε και εμείς οι ίδιοι, και κουνηθούμε λίγο!
Πως θέλω τον πολίτη
Να τελικά το μεγάλο ζητούμενο.
Πως θέλουμε στ’ αλήθεια τον πολίτη και πως τον έχουμε καταντήσει σ’ αυτήν των χώρα.
Ο πολίτης οφείλει να έχει επίγνωση του ρόλου του.
Δεν είναι τυχαίο στοιχείο μέσα στο κοινωνικό σύνολο.
Οι φωτιές που ακόμα καίνε δυστυχώς την Εύβοια και την Πελοπόννησο μας απέδειξαν περίτρανα πως ο πολίτης οφείλει να επαγρυπνεί εκεί που η πολιτεία και το κράτος λόγω αδιαφορίας και αναλγησίας αδυνατεί και δεν έχει ορατότητα.
Οφείλει να οργανώσει και να συμμετάσχει σε τέτοια κύτταρα που να δίνουν το στίγμα ότι ο πολίτης ασχολείται όχι μόνο με τα του οίκου αλλά με ότι τον περιβάλλει, ήτοι εργασιακό περιβάλλον, φυσικό περιβάλλον, πολεοδομικός ιστός, δημόσιοι χώροι, πολιτιστικοί και αθλητικοί χώροι κοκ.
Οφείλει να απαιτεί οι ζωτικοί του χώροι να είναι λειτουργικοί και ασφαλείς ώστε να παίρνει από τον κάθε χώρο αυτό που έχει ανάγκη και χρειάζεται.
Ο πολίτης οφείλει να είναι ενεργό κοινωνικό στοιχείο και ο πρωταγωνιστής της καθημερινότητας.
Ο πολίτης οφείλει να εξοβελίσει την αδυναμία και την παθογένεια.
Οφείλει να αναθεματίσει την αδιαφορία και τον φιλοτομαρισμό.
Άλλωστε είναι το πιο δυνατό στοιχείο μέσα στο κοινωνικό σύνολο ως εκ τούτου πρέπει να είναι σε θέση να περιφρουρήσει τα δικαιώματα του ακόμα και με την ζωή του αν αυτά καταστρατηγηθούν.
Ο πολίτης πρέπει να είναι άτυπα οπλίτης να έχει το σθένος και τη δύναμη να αντιμετωπίσει δυσκολίες να υπερασπίσει ότι του ανήκει και δεν του ανήκει. Στο έχειν δεν συγκαταλέγεται μόνο η ιδιωτική του περιουσία, του ανήκουν τα δημόσια κτίσματα, το φυσικό περιβάλλον και ότι άλλο αφορά τη ζωή και την αναψυχή του.
Συμμετοχή λοιπόν σ’ ενεργά και ανεξάρτητα κύτταρα σε κινήσεις πολιτών σε κάθε χωριό, σε κάθε συνοικία και σε κάθε πόλη.
Αν η πολιτεία αδυνατεί, οι πολίτες οφείλουν να πιέσουν τις άπειρες μορφές κράτους που έχουμε σ’ αυτήν την χώρα, ώστε να λειτουργήσουν ουσιαστικά και μεριμνήσουν στα του οίκου τους, να δώσουν και να θυσιάσουν ότι έχουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ακόμη και αν κάποιοι δεν συνετίζονται να πάρουν κεφάλια.
Ο πολίτης λοιπόν άγρυπνος φρουρός οφείλει να αγαπήσει τον τόπο του και να τον φροντίσει με πνεύμα εθελοντισμού και ερασιτεχνισμού.
Με λίγα λόγια με μια ενέργεια που θα πηγάζει από μέσα του και έναν έρωτα και οίστρο για την ζωή και ότι τον περιβάλλει που να μην τον αφήνει σε ησυχία η αγωνία και η διάθεση για προσφορά ούτε να επαναπαυτεί παρά μόνο για να δει το επόμενο όραμα και το πώς θα γίνει το σήμερα ένα καλύτερο αύριο γι’ αυτόν και τις επόμενες γενιές.
Και αυτά ως ελάχιστη οφειλή και τιμή στους νεκρούς της πρόσφατης τραγωδίας και δεν έχει τελειώσει, για να μην πάει χαμένος ο θάνατος συμπολιτών μας που κάηκαν ζωντανοί, επειδή το κράτος εξαιτίας της ανοχής μας έγινε το χάρβαλο που είναι, θύμα της απληστίας εξουσιαστών και λοιπών συνδαιτυμόνων που πιστεύουν ότι ο φυσικός πλούτος αυτής της χώρας προσφέρεται ως καλή βορρά στους πλεονέκτες και όλους αυτούς τους κοινωνικά απροσάρμοστους επιδειξιμανείς και νεόπλουτους που ποντάρουν στην ισοπέδωση των πάντων με μοναδικό γνώμονα το ίδιον όφελος και της ικανοποίησης του υπερεγώ τους.
Μπορούμε ν’ αλλάξουμε τα πράγματα, αρκεί να το θελήσουμε…
Έλεος με την Αθήνα και τα πέριξ. Πραγματικά, έλεος.
Κύριε ΚίτσοΜίτσο,
να μου επιτρέψετε στα 15'-30' που ασχολούμαι ημερησίως με το blog μου, να μετάφερω τις ειλικρινείς μου εμπειρίες. Εχω επιλέξει επίσης να κρατάω τις σχέσεις μου με την ελληνική περιφέρεια, τις πολύ ζωντανές για ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου και τις πολύ ισχυρές για την παρούσα φάση του βίου μου, με τον τρόπο που θεωρώ θετικό.
Εχω ζήσει πολύ έντονες παιδικές και νεανικές στιγμές στην Ηλεία, κάτι που δεν μου επιτρέπει να αντιμετωπίσω το θέμα με συναισθηματισμό ή ρομαντισμό. Η δική μου συμβολή στο θέμα που προκύπτει από την Ηλεία θα είναι στην κατεύθυνση του Think Positive, όπως αυτοτιτλοφορείται αυτό το blog.
Post a Comment