Σε συνέχεια του προηγούμενο post, αν είναι «κακό» που ο Α. Τσίπρας έχει φωτογένεια, ας δούμε ένα σημείο του διαλόγου που αναπτύχθηκε στη Βρετανία για την αξία της καλής εμφάνισης στην πολιτική. Ο Gordon Brown τις πρώτες εβδομάδες της πρωθυπουργίας του κέρδισε πολλούς πόντους, επειδή ήταν αυστηρός σε σχέση με τον χαρισματικό, αλλά λαϊκιστή Tony Blair.
Στη συνέχεια, πάντως, η δημοτικότητα του G. Brown καταποντίστηκε, αν και ο κύριος αντίπαλός του και επικεφαλής των Tories, David Cameron έχει, μεν, ωραίο παρουσιαστικό, είναι αρκετά νεότερος, αλλά δεν θεωρείται και σαΐνι. Ο διάλογος για το ρόλο της καλής εμφάνισης ενισχύθηκε Οκτώβρη-Νοέμβρη, όταν το τρίτο κόμμα της Βρετανίας, οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες (LibDems), αντικατέστησαν τον ευπατρίδη 65άρη Menzies Campbell με έναν καλοβαλμένο, φωτογενή νεαρό, τον Nick Clegg (στη φωτο).
Ορισμένα αποσπάσματα από συζητήσεις μεταξύ συμβούλων στρατηγικής, δίνουν μια αίσθηση για το πού έχουν πάει τα πράγματα:
«…Quite apart from this third party predicament, though, policy is a decreasingly important factor in politics generally -certainly compared with the genuinely ideological classes of the 1980s. Part of the explanation for that trend is that Labour and the Tories now agree about so much, even if they conceal their similarity by narcissistically inflating small differences…
»…That has made having a charismatic and ideally photogenic leader vital. Policy itself is becoming the aroma of politics, rather than its substance».
Έτσι έχουν τα πράγματα, λοιπόν –τουλάχιστον σύμφωνα με την παραπάνω ανάλυση… Να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι άλλαξαν οι καιροί και ότι η πολιτική συνδυάζεται με την εικόνα. Αυτοί που κάνουν επιθέσεις στον ΣΥΝ ότι έκανε μια lifestyle επιλογή, μπορεί να νοσταλγούν τις συνθήκες του ‘80. Οποίοι πάνε στο άλλο άκρο και βασιστούν μόνο στην εικόνα, που δεν έχει καμιά αξία ή περιεχόμενο, μπορεί να γευθούν δυσάρεστες εκπλήξεις.
Το εγχείρημα του ΣΥΝ είναι πολύ ενδιαφέρον και αξίζει να το δουν στα σοβαρά ακόμα και εκείνοι, που για λόγους αρχών, τηρούν αποστάσεις από αυτό το κόμμα της Αριστεράς. Σε εποχές που η κοινωνία διψάει για τομές και αλλαγές, το καινούργιο στοιχείο είναι ευπρόσδεκτο και λειτουργικό, απ’ όποια πλευρά και αν προέλθει.
Στη συνέχεια, πάντως, η δημοτικότητα του G. Brown καταποντίστηκε, αν και ο κύριος αντίπαλός του και επικεφαλής των Tories, David Cameron έχει, μεν, ωραίο παρουσιαστικό, είναι αρκετά νεότερος, αλλά δεν θεωρείται και σαΐνι. Ο διάλογος για το ρόλο της καλής εμφάνισης ενισχύθηκε Οκτώβρη-Νοέμβρη, όταν το τρίτο κόμμα της Βρετανίας, οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες (LibDems), αντικατέστησαν τον ευπατρίδη 65άρη Menzies Campbell με έναν καλοβαλμένο, φωτογενή νεαρό, τον Nick Clegg (στη φωτο).
Ορισμένα αποσπάσματα από συζητήσεις μεταξύ συμβούλων στρατηγικής, δίνουν μια αίσθηση για το πού έχουν πάει τα πράγματα:
«…Quite apart from this third party predicament, though, policy is a decreasingly important factor in politics generally -certainly compared with the genuinely ideological classes of the 1980s. Part of the explanation for that trend is that Labour and the Tories now agree about so much, even if they conceal their similarity by narcissistically inflating small differences…
»…That has made having a charismatic and ideally photogenic leader vital. Policy itself is becoming the aroma of politics, rather than its substance».
Έτσι έχουν τα πράγματα, λοιπόν –τουλάχιστον σύμφωνα με την παραπάνω ανάλυση… Να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι άλλαξαν οι καιροί και ότι η πολιτική συνδυάζεται με την εικόνα. Αυτοί που κάνουν επιθέσεις στον ΣΥΝ ότι έκανε μια lifestyle επιλογή, μπορεί να νοσταλγούν τις συνθήκες του ‘80. Οποίοι πάνε στο άλλο άκρο και βασιστούν μόνο στην εικόνα, που δεν έχει καμιά αξία ή περιεχόμενο, μπορεί να γευθούν δυσάρεστες εκπλήξεις.
Το εγχείρημα του ΣΥΝ είναι πολύ ενδιαφέρον και αξίζει να το δουν στα σοβαρά ακόμα και εκείνοι, που για λόγους αρχών, τηρούν αποστάσεις από αυτό το κόμμα της Αριστεράς. Σε εποχές που η κοινωνία διψάει για τομές και αλλαγές, το καινούργιο στοιχείο είναι ευπρόσδεκτο και λειτουργικό, απ’ όποια πλευρά και αν προέλθει.
3 comments:
Δεν μπορούν να συγκριθούν τα συμβαίνοντα στην Βρετανία με τα δικά μας...
Το καλούπι του ελληνα πρωθυπουργού είναι από τα ελάχιστα στην Ευρώπη.
Είμαι πατέρας φοιτητή σε γνωστό ελληνικό πανεπιστήμιο. Είμαι παραδοσιακός ψηφοφόρος του ΣΥΝ, αλλά με αυτά που βλέπω στο πανεπιστήμιο έχω προβληματιστεί.
Post a Comment