Η Ορθοδοξία είναι ίσως το μόνο στοιχείο της σημερινής Ελλάδας, που της επιτρέπει να έχει ενδιαφέροντα και παρουσία εκτός των ελληνικών συνόρων. Είναι «περιουσία» για τον ελληνισμό και για την ανθρωπότητα.
Μετά το πέρας της «εποχής Χριστόδουλου», είναι κρίσιμο να γίνουν μερικές θεμελιώδεις κινήσεις, που θα επιτρέψουν στην Ορθοδοξία, τουλάχιστον να διατηρήσει τη λάμψη της:
1. Βελτίωση των σχέσεων της Εκκλησίας της Ελλάδας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Και οι δύο πλευρές μπορούν και πρέπει να κάνουν βήματα.
2. Διευθέτηση ανοικτών θεμάτων, όπως αυτό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων… Θα έχει κόστος, ωστόσο είναι μια δύσκολη αποστολή που πρέπει να γίνει.
3. Πιο καθαρή σχέση ελληνικού Κράτους και Εκκλησίας. Δεν πέρασε στο Σύνταγμα ο χωρισμός, ωστόσο υπάρχουν απλές κινήσεις, που μπορούν να προασπίσουν το κύρος και της πολιτικής και της Εκκλησίας…
4. Ενίσχυση των ελληνορθόδοξων εκκλησιών του εξωτερικού, όπου υπάρχει ελληνισμός της διασποράς, καθώς αποτελούν το πιο σημαντικό ιστό σύνδεσης των απανταχού Ελλήνων.
5. Αυτοσυγκράτηση των φιλόδοξων Ιεραρχών, που τοποθετούνται για θέματα εξωτερικής πολιτικής (π.χ., για το όνομα των Σκοπίων).
6. Ανάπτυξη προβληματισμού για θέματα που απασχολούν σοβαρά το σημερινό Έλληνα πολίτη, όπως είναι η ποιότητα ζωής/προστασία περιβάλλοντος.
7. Εγκαθίδρυση ενός συστήματος εσωτερικού ελέγχου στα οικονομικά της Εκκλησίας, καθώς ακόμα και αυτή τη στιγμή υπάρχουν «ανοικτές» υποθέσεις διαχείρισης (μια εξ αυτών διερευνά το υπουργείο Εξωτερικών).
Πάνω απ’ όλα, η Ορθοδοξία έχει χώρο για την ανάπτυξη πνευματικότητας, τη διαχείριση του θησαυρού της παράδοσής της και τη διατήρηση επικοινωνίας με ένα πολύ μεγάλο κοινό που πιστεύει ή την υπολήπτεται. Σε όποιες περιπτώσεις η διαχείριση αυτού του «θησαυρού» έγινε με συγκυριακή αντίληψη, η «περιουσία» απομειώθηκε και οι αξίες δοκιμάστηκαν. Στο επόμενο διάστημα θα έχουμε μια ακόμα ευκαιρία.
Ο Χριστόδουλος υπήρξε μια χαρισματική προσωπικότητα, που έβαλε τη σφραγίδα της όχι μόνο στην Εκκλησία, αλλά και στο σύνολο της Ορθοδοξίας. Ήταν, ίσως, ένα πρόσωπο ανάμεσα στα 2-3 με την μεγαλύτερη επιρροή στην πορεία της Ελλάδας κατά την δεκαετία 1998-2008. Στα θετικά αυτής της παρουσίας, η ανάδειξη της δύναμης που έχει η ελληνορθόδοξη εκκλησία. Το στοίχημα είναι, μετά την ανάδειξη, να προωθηθεί η σωστή διαχείριση.
Μετά το πέρας της «εποχής Χριστόδουλου», είναι κρίσιμο να γίνουν μερικές θεμελιώδεις κινήσεις, που θα επιτρέψουν στην Ορθοδοξία, τουλάχιστον να διατηρήσει τη λάμψη της:
1. Βελτίωση των σχέσεων της Εκκλησίας της Ελλάδας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Και οι δύο πλευρές μπορούν και πρέπει να κάνουν βήματα.
2. Διευθέτηση ανοικτών θεμάτων, όπως αυτό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων… Θα έχει κόστος, ωστόσο είναι μια δύσκολη αποστολή που πρέπει να γίνει.
3. Πιο καθαρή σχέση ελληνικού Κράτους και Εκκλησίας. Δεν πέρασε στο Σύνταγμα ο χωρισμός, ωστόσο υπάρχουν απλές κινήσεις, που μπορούν να προασπίσουν το κύρος και της πολιτικής και της Εκκλησίας…
4. Ενίσχυση των ελληνορθόδοξων εκκλησιών του εξωτερικού, όπου υπάρχει ελληνισμός της διασποράς, καθώς αποτελούν το πιο σημαντικό ιστό σύνδεσης των απανταχού Ελλήνων.
5. Αυτοσυγκράτηση των φιλόδοξων Ιεραρχών, που τοποθετούνται για θέματα εξωτερικής πολιτικής (π.χ., για το όνομα των Σκοπίων).
6. Ανάπτυξη προβληματισμού για θέματα που απασχολούν σοβαρά το σημερινό Έλληνα πολίτη, όπως είναι η ποιότητα ζωής/προστασία περιβάλλοντος.
7. Εγκαθίδρυση ενός συστήματος εσωτερικού ελέγχου στα οικονομικά της Εκκλησίας, καθώς ακόμα και αυτή τη στιγμή υπάρχουν «ανοικτές» υποθέσεις διαχείρισης (μια εξ αυτών διερευνά το υπουργείο Εξωτερικών).
Πάνω απ’ όλα, η Ορθοδοξία έχει χώρο για την ανάπτυξη πνευματικότητας, τη διαχείριση του θησαυρού της παράδοσής της και τη διατήρηση επικοινωνίας με ένα πολύ μεγάλο κοινό που πιστεύει ή την υπολήπτεται. Σε όποιες περιπτώσεις η διαχείριση αυτού του «θησαυρού» έγινε με συγκυριακή αντίληψη, η «περιουσία» απομειώθηκε και οι αξίες δοκιμάστηκαν. Στο επόμενο διάστημα θα έχουμε μια ακόμα ευκαιρία.
Ο Χριστόδουλος υπήρξε μια χαρισματική προσωπικότητα, που έβαλε τη σφραγίδα της όχι μόνο στην Εκκλησία, αλλά και στο σύνολο της Ορθοδοξίας. Ήταν, ίσως, ένα πρόσωπο ανάμεσα στα 2-3 με την μεγαλύτερη επιρροή στην πορεία της Ελλάδας κατά την δεκαετία 1998-2008. Στα θετικά αυτής της παρουσίας, η ανάδειξη της δύναμης που έχει η ελληνορθόδοξη εκκλησία. Το στοίχημα είναι, μετά την ανάδειξη, να προωθηθεί η σωστή διαχείριση.
5 comments:
Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι...
Eιδικά με το 6 και το 7 συμφωνώ απολύτως. Όσο για το μακαριστό δεν εκφέρω άποψη γιατί δεν τον συμπαθούσα...
«Βελτίωση των σχέσεων της Εκκλησίας της Ελλάδας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Και οι δύο πλευρές μπορούν και πρέπει να κάνουν βήματα »
Συμφωνώ με την άποψή σου αγαπητέ, αλλά δεν το βλέπω να γίνεται!
Κοκορομαχίες! Σου λέει τίποτα η λέξη! Είναι γλυκεία η εξουσία…! Άλλο να έχεις το μαχαίρι και αν κόβεις από τη πίτα μόνος σου κι άλλο κάποιος να σου κρατάει το χέρι και να κόβετε μαζί όσο κι όταν σε «αφήνει» !
Όσον αφορά το 8έμα των Ιεροσολύμων : 8α 8ελα να σου 8υμίσω ότι κι εδώ ταιριάζει η επίκαιρη έκφραση «είναι πολλά τα λεφτά» .. !!!
Έτυχε να πάω κάποιο Πάσχα στα Ιεροσόλυμα, στον Πανάγιο Τάφο
Ξεκίνησα καλή τη πίστη .. Έφυγα με την ευλογία(?) του Πατριάρχη ( να την κάνω τι? ) και αηδιασμένη από:
-τη (caps lock) φαγωμάρα μεταξύ των χριστιανικών Εκκλησιών.. (Κι από δίπλα οι Εβραίοι να βαράνε το κεφάλι τους στον τοίχο και να αυτό μαστιγώνονται! Another view! )
- την εκμετάλλευση …
-την εμπορευματοποίηση των πάντων .. μεταφορικά και κυριολεκτικά Τι τίμιο ξύλο πουλιέται στα μαγαζάκια γύρω? !Αλή8εια τι διαστάσεις είχε αυτός ο έρημος Τίμιος Σταυρός? Ατελείωτος!
Μην πω για τα κά8ε είδους και μεγέ8ους σταυρουλάκια, φυλαχτά, κομποσκοίνια, ως και κα8αγιασμένα σάβανα. Λες αν μας τυλίξουν με τέτοιο να λειτουργήσει σαν σκουλικο-απο8ητικό?( Εγώ πάντως μετά από αυτό, βρήκα το κουράγιο να πω φωναχτά , στους δικούς μου, ότι σαν πε8άνω, να με κάψουν και να σκορπίσουν τη στάχτη μου στο Αιγαίο , κατά προτίμηση προς Κρητικό Πέλαγος μεριά ! Δεν 8έλω λιβάνια για να αγιάσω .. δεν 8έλω κεριά η μυρωδιά τους με ζάλιζε πάντα.. δεν 8έλω σάβανα … )
3. (Πιο καθαρή σχέση ελληνικού Κράτους και Εκκλησίας. ) Μήπως να τους 8υμίσουμε ότι ο κα8ένας εφ ο ετάχ8η?
4. «που μπορούν να προασπίσουν το κύρος και της πολιτικής και της Εκκλησίας…» Κύρος? Whats’s that? Ποιος το έχασε για να το βρουν? ( διερωτώμαι και για τους Πολιτικούς και για την Εκκλησία – ορ8οδοξη ή μη κα8ώς και την αλλό8ρησκη)
5. Αυτοσυγκράτηση των φιλόδοξων Ιεραρχών .. απάντηση : Προ πάντων σεμνότης! Και στις κινήσεις και στην εμφάνιση!( Έχεις δει τα «λιλιά» και χρυσάφια που φοράνε ειδικά οι σεμνοί μας Ιεράχες(?) ) Είναι αυτό που τους χαρακτηρίζει! Χα χα ας καγχάσω!
Αυτά τα ολίγα και να πηγαίνω να ψωνίσω κανά λαχανικό και φρέσκα φρούτα από τη λαϊκή γιατί η ακρίβεια καλπάζει και ο Μακαριστός καλά κοιμή8ηκε... εμείς τι κάνουμε! 8α ξυπνήσουμε?
Την καλημέρα μου κι ευχαριστώ για το καλό σου σχόλιο .
Patsiouri : Ούτε εγω τον είχα γνωρίσει προσωπικά!
(Μόνο μια χειραψία έτυχε..να ανταλλάξουμε -σιγά μην του φίλαγα και το χέρι .. που ήξερα εγώ τι είχε πιάσει πριν? )
Δεν πρόσεξα όμως
Μπας και φορούσε σκουλαρικάκι και δεν το διέκρινα? Τώρα που ανακαλώ στην μνήμη μου.. κάτι σαν να μου γυάλισε στο αριστερό του ρου8ούνι! Λέτε νάταν διαμαντάκι? Είναι πιο σικ!
...και τώρα που το 8υμή8ηκα κάτι είχε ακουστεί και για τακούνια ΄)
για κάποια Barbara.. (άσχετο αυτό)
Παρ όλα αυτά τον "πήγαινα" βασικά γιατί ήταν σεμνός, δεν ήταν κοσμικός , δεν κυνήγαγε τις κάμερες και τη δημοσιότητα σε κά8ε του εκδήλωση και δεν ήταν και κα8όλου φιλοδοξος! χαχαχ
Κατά τα άλλα οφείλω να ομολογήσω ότι ως γελαστός αν8ρωπος μου ήταν πολύ συμπα8ητικός!
'Eνα μόνο ξέχασε πριν κοιμη8εί: Να κάνει το σταυρό του μη φαγω8ούν πανω από τον τάφο του για τη διαδοχή του Αρχιερατικού 8ρόνου οι όμοιοί του!
Βοή8εία μας!
Αδερφέ, θα μου επιτρέψεις να σταθώ σ' αυτό που νομίζω ότι είναι κολοσιαία αλαζονεία: "Ορθοδοξία". Κάποιοι ονόμασαν εαυτούς ορθοδόξους, δηλαδή ότι διαθέτουν την ορθή πίστη. Πέραν από το ότι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο πιο ολέθριος θεσμός στον κόσμο είναι η θρησκεία, το να ισχυρίζονται κάποιοι ότι μόνοι αυτοί κατέχουν την "ορθή δόξα" είναι αλαζονεία τεραστίου μεγέθους. Τα υπόλοιπα δεν τα σχολιάζω γιατί η δική μου θέση είναι "καμία θρησκεία".
Post a Comment