Και πάλι για start-ups και spin-offs

Το προηγούμενο post μου δημιούργησε κάποια συζήτηση για τα θέματα αυτά, κάτι που δίνει την ευκαιρία να επανέλθω. Η εντύπωσή μου παραμένει ότι η «παραγωγή» νέων εταιρειών και επιχειρηματικότητας από νεαρά άτομα είναι στην Ελλάδα μικρότερη παλαιότερων εποχών, πχ από τη δεκαετία του ΄80 και την δεκαετία του ΄90.

Θα χαρώ πολύ αν πέφτω έξω... Θα χαρώ δύο φορές, αν ισχύει αυτό που σημείωσε σε σχόλιο ο Γ. Λάριος, ότι υπάρχουν αρκετά start-ups, τα οποία, όμως, δεν είναι γνωστά, γιατί οι άνθρωποί τους είναι αφοσιωμένοι στη δουλειά τους και δεν ενδιαφέρονται για δημοσιότητα (έχω συναντήσει αυτή την κατηγορία, όπου μάλιστα οι επιχειρηματίες τόνιζαν ότι απείχαν εσκεμμένα από τη δημοσιότητα, γιατί θεωρούσαν ότι στη σημερινή Ελλάδα, αυτό μπορεί να τους κάνει κακό).

Να καταθέσω, όμως, ορισμένα στοιχεία, ώστε να δώσω τη δυνατότητα σε φίλους που θα κάνουν σχόλια να με φέρουν στην ευχάριστη θέση, να συνεισφέρουν στοιχεία που δείχνουν ότι η κατάσταση είναι διαφορετική. Δώστε μας «φως», ότι τα πράγματα είναι πιο αισιόδοξα. Ιδού, λοιπόν, ποια είναι η αίσθησή μου:

1. Παρατηρείται έναρξη νέων επιχειρήσεων και ορισμένες από αυτές έχουν θετική πορεία. Είναι ασφαλώς start-ups. Υπάρχει όμως αίσθηση ότι έχουν μικρότερους ρυθμούς ανάπτυξης, απ’ ό,τι αντίστοιχες εταιρείες τη δεκαετία ΄80 ή ΄90 και, πάντως, -αυτό έχει σημασία- η αγορά δεν τους δίνει πολλές ευκαιρίες για ταχεία ανάπτυξη, που θα φέρει νέες επενδύσεις, επέκταση στο εξωτερικό, να γίνουν πρότυπα και για την ίδρυση άλλων εταιρειών.

2. Η ύφεση αυτή στην ανάπτυξη νεαρών εταιρειών δεν μπορεί να αποδοθεί σε κάποια κυβέρνηση. Είναι ένα συνολικό θέμα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, π.χ., παίζει μεγάλο ρόλο η πορεία της Ελλάδας στα ζητήματα της ανταγωνιστικότητας.

3. Ρόλο παίζει και η αντίληψη που υπάρχει περί επιχειρηματικότητας στην ελληνική κοινωνία... Θα έβαζα σε αυτό το σημείο κάποιο στοίχημα, π.χ., ένα καλό ελληνικό κρασί, ότι είναι πολύ λιγότεροι οι Έλληνες νέοι, που θα ήθελαν να πάρουν το ρίσκο του να ιδρύσουν μια καινούργια εταιρεία... Οφείλεται στους γονείς τους που τους ωθούν να βρουν μια σίγουρη δουλειά; Έχουν ευθύνη τα συμβαίνοντα στα ελληνικά πανεπιστήμια; Να οφείλεται στο γεγονός ότι η σημερινή Ελλάδα έχει λιγότερες ευκαιρίες, απ’ ότι πριν 10 ή 20 χρόνια; Να φταίει ο καταιγισμός των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων, που έχει δημιουργήσει ένα κλίμα υπέρ των υφισταμένων εταιρειών;

4. Ένα στοιχείο παρατήρησης είναι ότι ορισμένα start-ups που έχω υπόψη μου, ενώ κάνουν πολύ καλή δουλειά, ενώ διαθέτουν ορκισμένους και αποφασισμένους ιδρυτές/ηγέτες, ταλαιπωρούνται, γιατί η αγορά δεν τους ανταμείβει με τα κέρδη, αλλά και την ανάπτυξη που θα τους έδινε βηματισμό και momentum. Να το αποδώσουμε στο ότι η κατάσταση ευνοεί τις υφιστάμενες επιχειρήσεις, ακόμα και αν είναι προβληματικές; Να θεωρήσουμε ότι έχει ευθύνη η παγκοσμιοποίηση, δηλαδή, ότι μια νέα ελληνική εταιρεία πρέπει να αντιμετωπίσει στην ελληνική αγορά από την πρώτη μέρα τον διεθνή ανταγωνισμό, κάτι που δεν συνέβαινε το ΄80 και το ΄90;

5. Ευκαιρίες για start-ups δεν δημιουργούνται μόνο από τη διάθεση και την αυτοθυσία του ιδρυτή τους. Πρέπει να υπάρχει και το «κύμα» του κλάδου στον οποίο θα ενταχθούν, ένα «κύμα» που θα παρασύρει τα start-ups και θα τα εκτινάξει. Ποιος κλάδος έχει σήμερα στην Ελλάδα τέτοια χαρακτηριστικά; Λίγοι, νομίζω. Και επειδή μάλλον δεν υπάρχουν ευκαιρίες στους τομείς των προϊόντων, όπως παλιότερα, π.χ., στο software, θα πρέπει να κινηθούν τα start-ups στην περιοχή των υπηρεσίων. Εκεί θα βοηθούσε, αν η Ελλάδα, έκανε ταχύτερα βήματα στο να εκτιμήσει τις υπηρεσίες και να απομακρυνθεί από την εποχή που το τσιμέντο και τα σιδερικά/μηχανήματα έχουν την πρωτοκαθεδρία. Πρόκειται για μια απαιτητική διαδικασία ωρίμανσης, που πρέπει να καθοδηγηθεί από ηγεσίας, αλλά να προχωρήσει από την ωρίμανση –σε θέματα απορρόφησης υπηρεσιών- από εμάς, τους πολίτες...

Περιμένω τα στοιχεία σας.. Με πολύ μεγάλη μου ευχαρίστηση θα στείλω το κρασί από κάποιο start-up οινοποιείο, σε όποιον από εσάς μας βοηθήσει να δούμε θετικές πλευρές, που δεν είναι ευδιάκριτες…