Νικήσαμε τον Μπους, χάνουμε στην Πανεπιστημίου

Δεν χρειάζεται να συνταχθεί κανείς με τον Άνθιμο, το Ζουράρι ή τον Ψωμιάδη για να εκτιμήσει ότι οι εξελίξεις στο Βουκουρέστι είναι θετικές, καθώς αποτρέπουν την περαιτέρω απομόνωση της Ελλάδας… Όλοι έχουν ρίξει το βάρος τους στο Σκοπιανό -και κυρίως τα «δελτία ειδήσεων των 8». Την ίδια στιγμή, η απεργία της Τράπεζας της Ελλάδος έχει «γονατίσει» όλη την οικονομία. Η αγορά έχει μείνει από ρευστότητα, έχουν παγώσει οι εισαγωγές κρίσιμων προϊόντων, πολλοί χαμηλόμισθοι δεν μπορούν να πάρουν τις αμοιβές τους.

Όλα αυτά σε μια απεργία, για την οποία άκουσα ότι είναι καταφανώς παράνομη, γιατί το «ρετιρέ των ρετιρέ», που λέγεται σωματείο της Τράπεζας της Ελλάδος, αρνείται να συμμορφωθεί με το νόμο και να ορίσει το απαραίτητο προσωπικό ασφαλείας. Το συγκεκριμένο «ρετιρέ των ρετιρέ» αντιδρά γιατί ενοποιείται το ταμείο του, παρόλο που, όχι μόνο δεν θίγονται οι συντάξεις του, αλλά αντίθετα βελτιώνονται κιόλας… Προφανώς, το σωματείο θέλει χωριστό ταμείο για να μπορεί η διοίκησή του να κάνει ανενόχλητη τοποθετήσεις σε δομημένα ομόλογα...

Το θέμα δεν είναι, πάντως, τα αιτήματα του σωματείου αυτού. Το ζήτημα είναι ότι η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα τη ζημιά που κάνει αυτή η απεργία σε όλη την οικονομία, στον απλό εργαζόμενο, στη μικρή επιχείρηση. Το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης και οι κραυγές του υποκριτή –εν προκειμένω- Άνθιμου, έχουν πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις από το γεγονός ότι έχει στραγγιστεί η οικονομία. Τα κόμματα, με τη στάση που πήραν, θα αποφύγουν το πολιτικό κόστος από το Σκοπιανό, αλλά θα υποστούν μεγάλη ζημία από τις εξελίξεις στην οικονομία: χιλιάδες νέα διαμερίσματα είναι απούλητα, στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια δεν μπορούν να πληρωθούν, οι τράπεζες –παρά τα λαμπερά κέρδη του 2007- έχουν μπει σε στενωπό, το Δ’ ΚΠΣ (ΕΣΠΑ) το προετοιμάζουμε σιγά-σιγά...

Είναι γνωστό σε όλους ότι από τότε που η Τράπεζα της Ελλάδος έχασε –λόγω ΟΝΕ- τις αρμοδιότητες που είχε παλιότερα, πραγματική εργασία έχει το 50-60 % των εργαζομένων σε αυτή. Το σωματείο της, λοιπόν, έχει αυτή τη στιγμή την εξουσία να «παγώνει» τη χώρα… Προφανώς, το ζήτημα δεν είναι η απεργία ενός σωματείου, που σε κάθε περίπτωση είναι σεβαστή (πλην των πλευρών της που είναι παράνομες…). Το θέμα είναι ότι αρκεί αυτή η απεργία για να δημιουργηθούν τόσα προβλήματα σε τόσο μεγάλη γκάμα εργαζομένων και επιχειρήσεων. Κυρίως, όμως, το θέμα είναι πως δεν υπάρχουν σύστημα ηγεσίας, θεσμοί και διαδικασίες σε αυτή τη χώρα, ώστε να επιλύονται «αγκάθια» και να αποφεύγονται αδιέξοδα.

Τι θετικό να δει κανείς σε αυτά; Το μόνο, ίσως, είναι ότι βγαίνει στην επιφάνεια όλο το πρόβλημα της οικονομίας. Τα ψευδεπίγραφα στοιχεία περί δήθεν ανάπτυξης διαψεύδονται στην πράξη. Και αν πολλές επιχειρήσεις έχουν λόγους να αποκρύβουν τα συμπτώματα της μείωσης της ζήτησης, για να μην πέσει η μετοχή τους, αυτά που συμβαίνουν αυτή την περίοδο δεν επιτρέπουν να συνεχισθεί η αποσιώπηση.