Τι θα έχει μείνει από το πανεπιστήμιο για να πάνε τα παιδιά μας;

Τον τελευταίο καιρό θα έτυχε σίγουρα να ακούσετε τα επιχειρήματα «συνδικαλιστών φοιτητών», που έχουν κλείσει τα πανεπιστήμια, επειδή είναι αντίθετοι στην καθολική ψηφοφορία των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές. Θα τους έχετε ακούσει και θα έχετε αξιολογήσει τα επιχειρήματά τους… Δεν αντέχουν στην κοινή λογική, όμως, τα προβάλουν, γιατί πολλοί από εμάς παρακολουθούμε παθητικά. Μικρές μειοψηφίες θεωρούν ότι οι παράλογες θέσεις τους μπορούν να σταθούν, επειδή πολλοί από εμάς τους υπόλοιπους κάπου έχουμε «λερωμένη τη φωλιά μας» (έχουμε χτίσει αυθαίρετο, κάνουμε παρανομίες στη δουλειά μας, δεν αφιερώνουμε χρόνο στα παιδιά μας, κλπ).

Δεν είναι, όμως, έτσι, γιατί υπάρχουν αρκετοί γύρω μας, που έχουν την αξιοπρέπεια και τις αρχές να μην επιθυμούν να αποδεχτούν τέτοιους συμβιβασμούς. Η πρωτοβουλία πανεπιστημιακών «Μεταρρύθμιση για την Αναβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου» με πρόσφατη ανακοίνωσή της, δείχνει ότι, χωρίς να μπορεί να την κατηγορήσει κάποιος ότι «αβαντάρει» το υπουργείο Παιδείας, έχει τη διάθεση να τοποθετηθεί απέναντι σε μερικές δεκάδες φοιτητές που ασκούν βία και αυθαιρετούν στο χώρο του Πανεπιστημίου…

Όλο αυτό το σκηνικό, που το καλύπτουν με τον τρόπο τους κόμματα και ισχυροί πολιτικοί, δεν ζημιώνει τόσο όσους θα βρούμε ένα τρόπο να στείλουμε τα παιδιά μας σε κάποιο πανεπιστήμιο που θα είναι ανοικτό. Αυτές οι πρακτικές θέτουν σε «ομηρία» όλες τις ελληνικές οικογένειες, που χρειάζονται το Δημόσιο Πανεπιστήμιο ανοικτό και ζωντανό…

(η φωτο είναι από το flickr.com)