Επικοινωνία και κρίση: φορείς «κουκουλώματος» ή συντελεστές χτισίματος εμπιστοσύνης…

Η ΕΔΕΕ(Ενωση Εταιρειών Διαφημισης και Επικοινωνίας), της οποίας είμαι μέλος του ΔΣ, και η Ενωση Διαφημιζομένων Ελλάδος (ΕΔΕ), οργανωσαν εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής με θέμα «Brands, Επικοινωνία, ΜΜΕ σε κρίση;».

Στους κύκλους των επαγγελματιών του marketing και της επικοινωνίας υπάρχουν δύο τάσεις:
1. «Η κρίση πιέζει τα budgets της επικοινωνίας και της διαφήμισης. Να αντιπαρατεθούμε σε αυτήν την αντίληψη, υποστηρίζοντας με σθένος ότι οι δαπάνες marketing είναι παραγωγικές επενδύσεις».
2. «Η κρίση φέρνει στην επιφάνεια δομικά στοιχεία της αγοράς και του marketing. Να τα δούμε σε βάθος, γιατί οδεύουμε σε μια αλλαγή μοντέλου, όπου θα πρέπει να αλλάξουμε και εμείς».

Είμαι θιασώτης της δεύτερης προσέγγισης… Κατά τη γνώμη μου, δεν είμαστε μπροστά σε ένα κυκλικό φαινόμενο, όπου βλέπουμε μια μείωση των budget marketing κατά 20-30% (στην Ελλάδα μπορεί να είναι παραπάνω), κάτι που θα επανέλθει σε ένα ή δύο χρόνια, όταν θα φθάσουμε στην ανάκαμψη.

Παντα κατά την προσωπική μου άποψη, είμαστε μπροστά σε αυτό που λένε στην επιστημολογία paradigm shift. Αλλάζει ριζικά ο τρόπος που θα γίνονται τα πράγματα, όχι μόνο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά και στο marketing, στην επικοινωνία. Είναι ανούσιο να συνεχίσω να αναφέρομαι στις προσωπικές μου απόψεις, όταν στην εποχή του Internet, μπορώ να επιλεστώ τις απόψεις δύο πολύ πιο εγκύρων και ισχυρών φωνών.

Στα δύο επόμενα posts θα γίνει αναφορά στους εξής:
-Richard Edelman: πού φταίξαμε οι άνθρωποι της επικοινωνίας στην εμφάνιση της κρίσης και τι μπορούμε να κάνουμε.
-Τechcrunch.com: Internet εναντίον διαφήμισης, δεν είναι ένα παροδικό φαινόμενο, αλλά μια ανατροπή στο marketing οπως το γνωρίζουμε.

Στην Ελλάδα, όπως δείχνει και η έρευνα της Public Issue, η εμπιστοσύνη προς τους φορείς της επικοινωνίας , των δημοσίων σχέσεων και της διαφήμισης , είναι μακριά από το επιθυμητό σημείο. Αυτό μπορεί να αποτελεί αυστηρή κριτική προς τις πρακτικές που χρησιμοποιούν οι φορείς της επικοινωνίας , αλλά δεν μπορεί να σβήσει την ανάγκη για χρησιμοποίηση κανόνων και τεχνικών επικοινωνίας. Κάποιων άλλων από εκείνους (του «κουκουλώματος») που χρησιμοποιήθηκαν στο Βατοπέδιο, αλλά κανόνων. Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα, δεν θα έχει μόνο αλλαγές, πολιτικών, νόμων και προσώπων. Θα χρειαστεί και δράσεις, που θα ενημερώσουν τους πολίτες, θα αναπτύξουν διάλογο μαζί τους, θα φέρουν feedback, θα επιβεβαιώσουν τις νέες πρακτικές και αντιλήψεις.

Το ίδιο θα δούμε και στα θέματα της διαφάνειας, της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, στην προστασία του περιβάλλοντος. Οι ενδιαφερόμενοι, ας διαλέξουμε στρατόπεδο.

*photo via flickr*