Οι επαγγελματίες της δαιμονοποίησης του Internet και οι ευθύνες των αρμοδίων

Ο Νίκος Αναγνώστου, μετά από ανταλλαγή ιδεών στο Twitter, μπήκε στον πειρασμό να κάνει εξαντλητική ανάλυση μιας «επιστημονικής έρευνας», που έβγαζε τρελά νούμερα για τον εθισμό των παιδιών στο Internet.

Σε αυτό εδώ το πεδίο διαλόγου, έχω αναφερθεί κατ' επανάληψη στον υψηλό βαθμό τεχνοφοβίας που χαρακτηρίζει την Ελλάδα. Με λίγα λόγια, επί χρόνια παρακολουθώ πανευρωπαϊκές έρευνες που δείχνουν ότι:

- Οι Έλληνες έχουν περίπου διπλάσιο ποσοστό φόβου για διάφορες τεχνολογίες απ’ ό,τι δείχνουν οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε.
- Σε αυτό συμβάλει και το γεγονός ότι πολλοί συμπατριώτες μας έχουν άποψη για την τεχνολογία, χωρίς να είναι χρήστες (με πρώτους και χειροτέρους τους γονείς, οι οποίοι στην Ελλάδα –surprise!!!-, σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ποσοστό μη χρήσης Internet).

Ας πάμε σε ένα πεδίο, πιο επαγγελματικό: οι κοινωνίες αντιμετωπίζουν τα θέματα της γνώσης του καινούργιου, μέσα από καμπάνιες, την εκπαίδευση και το παράδειγμα των ηγετών. Αφήνω την εκπαίδευση και το παράδειγμα των ηγετών, καθώς όλοι εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές γνωρίζετε πολύ καλά τι γίνεται στη χώρα μας , χωρίς να αδικούμε πάντως τις φωτεινές εξαιρέσεις (και στην εκπαίδευση και στους ηγέτες).

Η χώρα, όμως, εμείς οι πολίτες, έχουμε επενδύσει σε καμπάνιες για την ενημέρωση του ευρέος κοινού με το Internet , με τα καλά του και τα κακά του. Έχουμε επενδύσει, με ένα πρόχειρο υπολογισμό, πάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ τα πέντε τελευταία χρόνια. Πόσο απέδωσαν αυτά τα χρήματα; Με ποιούς τρόπους επενδύθηκαν;

Με όλη την ευθύνη που πρέπει να έχω, έχοντας δραστηριότητα στο χώρο της επικοινωνίας, μπορώ να σημειώσω τα εξής:

- Πολλές καμπανιες έγιναν με κύριο στόχο να απορροφηθούν τα κονδύλια της Ε.Ε.,
- Για μια σειρά λόγους, που έχουν σχέση με το πώς γίνονται οι επικοινωνιακές καμπάνιες στην Ελλάδα, το επικοινωνιακό αποτέλεσμα ήταν πολύ μικρότερο της επένδυσης (τι θυμάστε, που να δικαιολογεί επένδυση 10 εκατομμύρια ευρώ;).
- Κάποια κονδύλια δόθηκαν και σε επαγγελματίες της κινδυνολογίας, δηλαδή χρησιμοποιήθηκαν για τους αντίθετους λόγους από αυτούς που έπρεπε να επενδυθούν.

Σταματώ εδώ, γιατί η δουλειά ενός post δεν είναι να ζαλίζει τον αναγνώστη του. Όσοι έχουμε παιδιά ή τουλάχιστον κάποιοι από εμάς, μπαίνουμε σε αυτή τη συζήτηση, όχι για να στηρίξουμε κάποιο συμφέρον (π.χ., την επικράτηση του Internet έναντι άλλων πλατφορμών επικοινωνίας), αλλά για να αποκατασταθεί η ισορροπία και η αλήθεια. Ναι το Internet εγκλείει διάφορους κινδύνους , αλλά δεν θα τους αντιμετωπίσουμε με το να χρηματοδοτούνται επαγγελματίες κινδυνολόγοι και γραφικοί νάρκισσοι. Αυτοί που γυρίζουν ανά την Ελλάδα, με φίλους και συγγενείς και ξορκίζουν τον διάβολο του Διαδικτύου…

Αντί λόγων, μπορούμε να θέσουμε ένα ρεαλιστικό στόχο: τα επόμενα 10 εκατομμύρια ευρώ, να επενδυθούν σε ενέργειες, που:
α. θα γίνουν αντιληπτές από την κοινωνία και
β. θα προωθούν την αντιμετώπιση των υπαρκτών κινδύνων του Internet, μέσα από τη γνώση, την εξοικείωση και την ενίσχυση των θετικών πλευρών του.

Στις χώρες όπου υπάρχει διαφάνεια, είναι γνωστό με ποιους τρόπους μπορούν να επιδιωχθούν οι δύο αυτοί απλοί στόχοι. Στις άλλες, όπου πολλά γίνονται με την «κοινωνία των κολλητών», πλασάρουν μια «επιστημονική έρευνα» που δείχνει ότι το 13% των παιδιών μας είναι ψυχασθενή και ρίχνουν χρήμα στους καπάτσους, που θα αποτάξουν το διάβολο.

*photo via flickr*