ΠΑΟ στο basket, ΠΑΟ στο ποδόσφαιρο, ω τι αντίθεση!

Η επιτυχία του Παναθηναϊκού στο basket ball, είναι η δικαίωση μιας ομάδας που προσαρμόσθηκε στην παγκοσμιοποίηση, αλλά επένδυσε -ταυτόχρονα- σε έναν ελληνικό κορμό... Η αποτυχία του ΠΑΟ στο ποδόσφαιρο να κερδίσει το κύπελλο ακόμα και από την ουραγό Λάρισα, καθρεφτίζει την κατάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου: ομάδες κρατικοδίαιτες, που τα αφεντικά τους έχουν βάλει τα άλλα συμφέροντά τους υπεράνω της ομάδας, δέσμιοι μιας χούφτας χουλιγκάνων, εξαρτώμενες από τη διαιτησία, ομάδες εν τέλει μη ανταγωνιστικές...

Το μπάσκετ αποδέχθηκε την παγκοσμιοποίηση, το ελληνικό ποδόσφαιρο ζει και αναπνέει μέσα από τη διαπλοκή με το ελληνικό κράτος και με άρρωστα κυκλώματα, όπως αυτό της διαιτησίας... Το ελληνικό ποδόσφαιρο ευτελίζεται στην Ευρώπη, γιατί προσπαθεί να αγνοήσει τους βασικούς κανόνες λειτουργίας μιας ποδοσφαιρικής ομάδας θεάματος και δημιουργίας σχέσεων με πελάτες - φιλάθλους...

Για να δούμε λοιπόν, τη θετική πλευρά, ας μείνουμε στο μπάσκετ... Προσφέρει πολλά συμπεράσματα η παγκοσμιοποίησή του, το πώς μπορούν τομείς της ελληνικής ζωής να γίνουν ανταγωνιστικοί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σε καθαρό επίπεδο: στο μπάσκετ επιπλέον, σε αυτή την περίοδο της κυριαρχίας του Παναθηναϊκού, έχουν μειωθεί σημαντικά τα φαινόμενα, όπου οι ελληνικές ομάδες προσπαθούν να διακριθούν διεθνώς, μέσα από κυκλώματα της διεθνούς ομοσπονδίας, με δηλητηριάσεις αντιπάλων παικτών, κ.λπ.

Τα πρόσωπα των Τσαρτσαρή, Διαμαντίδη, Χατζηβρέττα, Ντικούδη, δείχνουν πώς μπορούν ακόμα και ακριβοπληρωμένοι σταρ να έχουν υψηλούς στόχους, κανόνες συμπεριφοράς, σεμνότητα, να αποτελούν πρότυπα για μια κοινωνία, που ψάχνει απεγνωσμένα την αίσθηση του προτύπου και του παραδείγματος.