«Οι μεσάζοντες μου προκαλούν ναυτία», λέει ο Σταμ. Κραουνάκης

Κάποιος ανέφερε στον Σταμ. Κραουνάκη ότι για να βρει χορηγίες για τις παραστάσεις του, θα πρέπει να έλθει σε επαφή με κάποιους μεσάζοντες, που η μόνη τους δουλειά είναι να κάνουν τις συμφωνίες για τις «μοιρασιές». «Οι μεσάζοντες μου προκαλούν ναυτία, δεν θέλω να έχω επαφή με τέτοια άτομα» ήταν η αντίδραση του δημιουργού, που στη συνέχεια φάνηκε ότι το εννοούσε. Αυτή η θέση φαίνεται παράξενη σε μια χώρα που έχει περίπου νομιμοποιήσει σε ευρεία γκάμα συνειδήσεων το ρόλο κάποιων που παίρνουν ποσοστά, όχι για προσφορά υπηρεσιών, αλλά για απλή διαμεσολάβηση... Κάνουν δηλαδή το deal για λογαριασμό αυτού που θα έπρεπε να έχει έναν αντικειμενικό τρόπο να διαθέτει τους πόρους που είναι στην αρμοδιότητά του.

«Ας το δούμε από μια κυνική πλευρά», μου είπε κάποιος. «Ας αφήσουμε την ηθική διάσταση, ότι η μίζα είναι παράνομη... Η κυνική ανάλυση λέει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν σήμερα τόσοι μιζαδόροι, που δεν μπορεί να τους σηκώσει η ελληνική οικονομία. Είναι τόσο πλούσιοι μερικοί από αυτούς, που δείχνουν στην κοινωνία ότι δεν έχει έννοια να ασχολείται κάποιος με παραγωγική δουλειά. Είναι τόσο γνωστοί ορισμένοι μιζαδόροι, που δείχνουν ότι υπάρχει καθεστώς ατιμωρησίας για τις πράξεις τους.»

Τα τελευταία γεγονότα πάντως, δείχνουν ότι το μοντέλο των μεσαζόντων αντιμετωπίζει πλέον κάποια προβληματάκια... Ενδεχομένως η αιτία να είναι το ότι οι μεσάζοντες είναι πλέον πολλοί, ενώ η προς διαμεσολάβηση «ύλη» είναι μικρότερη... Πάντως, η ιστορία της «Ακρόπολις» και των ομολόγων έδειξε ότι το σύστημα έχει «ρωγμές» και «διαρροές». Οι αποκαλύψεις για τεράστια εισοδήματα στην κορυφή της δικαιοσύνης δίνει την εντύπωση, ότι διαφαίνεται μια κρίση, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να μένουν τα στόματα κλειστά.