Είναι πολλοί σ' αυτή τη χώρα που αναρωτιούνται τι να έχει στο μυαλό του ο Γιάννης Βαρδινογιάννης (Τζίγκερ)... Πρόσωπα που τον ξέρουν, μου περιέγραψαν πώς αντιδρά στην κρίση του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού και αντελήφθην μια πραγματικότητα που έχει πολύ – πολύ ενδιαφέρον. Είναι αρκετοί εκείνοι που λένε και γράφουν ότι ο Παναθηναϊκός είχε μια κακή χρονιά και ότι αυτό οφείλεται στα συνεχή λάθη του Τζίγκερ.
Ο ίδιος ο Γιάννης Βαρδινογιάννης φαίνεται ότι βρίσκεται μπροστά σε ένα τοίχο γεμάτο τηλεοράσεις, όπου βλέπει βίντεο για να επιλέξει ποδοσφαιριστές. Έχει πεισμώσει επειδή ορισμένοι επιμένουν να υποστηρίζουν ότι δεν είναι ικανός να διαχειριστεί την ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναϊκού. Επιπλέον, τον ενοχλεί η κριτική, ότι δεν έχει επενδύσει: κατά την περίοδο που έχει ο ίδιος τις τύχες της ομάδας στα χέρια του, το κόστος ήταν περί τα 85 εκατομμύρια ευρώ και τα έσοδα περί τα 45. Άρα, ο Τζίγκερ έχει χάσει 40 εκατομμύρια ευρώ, ένα ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για οποιοδήποτε επιχειρηματικό «σπίτι».
Από την άλλη πλευρά, μέσα σε λίγα χρόνια έχει αλλάξει 13 προπονητές και τώρα ετοιμάζεται να προσλάβει τον 14ο. Αυτό πιθανόν να είναι μια από τις ισχυρότερες αιτίες της καθίζησης. Ομοίως προβληματική είναι και η επιλογή να αλλάξει ξανά το μεγαλύτερο μέρος των παικτών: φέτος εκτιμάται ότι θα φύγουν περί τους 15, άρα για άλλη μια χρονιά δεν θα μείνει σταθερός κορμός, κάτι που είναι βασικό για την ανάταση μιας ομάδας.
Πρέπει να ομολογήσω ότι, αν έχει κάποια ελάχιστη αξία για εμένα το ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτή την εντοπίζω μόνο στο να επιχειρείται να εξαχθούν συμπεράσματα για το πώς λειτουργεί η ελληνική κοινωνία (και οικονομία). Το γεγονός ότι 2 – 3 μεγάλες ελληνικές επιχειρηματικές οικογένειες διαχειρίζονται ποδοσφαιρικές ομάδες, αγνοώντας θεμελιώδεις αρχές του management, μπορεί να θεωρηθεί μια από τις αιτίες της κατηφόρας του εγχωρίου ποδοσφαίρου. Ο διασυρμός των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη δεν είναι απόρροια του ότι η χώρα είναι μικρή, αλλά του γεγονότος ότι το πρωτάθλημα της Ελλάδας είναι απαξιωμένο, κάτι που δεν έγινε από κάποιον αυτοματισμό ή τη μοίρα.
Οι επιχειρηματίες συνεργάστηκαν με το κράτος, το κράτος είναι στην ουσία «ιδιοκτήτης» 3 – 4 Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών και έτσι, το ελληνικό ποδόσφαιρό αποκτά ολοένα και περισσότερο την παθογένεια του ελληνικού Δημοσίου...
Ο ίδιος ο Γιάννης Βαρδινογιάννης φαίνεται ότι βρίσκεται μπροστά σε ένα τοίχο γεμάτο τηλεοράσεις, όπου βλέπει βίντεο για να επιλέξει ποδοσφαιριστές. Έχει πεισμώσει επειδή ορισμένοι επιμένουν να υποστηρίζουν ότι δεν είναι ικανός να διαχειριστεί την ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναϊκού. Επιπλέον, τον ενοχλεί η κριτική, ότι δεν έχει επενδύσει: κατά την περίοδο που έχει ο ίδιος τις τύχες της ομάδας στα χέρια του, το κόστος ήταν περί τα 85 εκατομμύρια ευρώ και τα έσοδα περί τα 45. Άρα, ο Τζίγκερ έχει χάσει 40 εκατομμύρια ευρώ, ένα ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για οποιοδήποτε επιχειρηματικό «σπίτι».
Από την άλλη πλευρά, μέσα σε λίγα χρόνια έχει αλλάξει 13 προπονητές και τώρα ετοιμάζεται να προσλάβει τον 14ο. Αυτό πιθανόν να είναι μια από τις ισχυρότερες αιτίες της καθίζησης. Ομοίως προβληματική είναι και η επιλογή να αλλάξει ξανά το μεγαλύτερο μέρος των παικτών: φέτος εκτιμάται ότι θα φύγουν περί τους 15, άρα για άλλη μια χρονιά δεν θα μείνει σταθερός κορμός, κάτι που είναι βασικό για την ανάταση μιας ομάδας.
Πρέπει να ομολογήσω ότι, αν έχει κάποια ελάχιστη αξία για εμένα το ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτή την εντοπίζω μόνο στο να επιχειρείται να εξαχθούν συμπεράσματα για το πώς λειτουργεί η ελληνική κοινωνία (και οικονομία). Το γεγονός ότι 2 – 3 μεγάλες ελληνικές επιχειρηματικές οικογένειες διαχειρίζονται ποδοσφαιρικές ομάδες, αγνοώντας θεμελιώδεις αρχές του management, μπορεί να θεωρηθεί μια από τις αιτίες της κατηφόρας του εγχωρίου ποδοσφαίρου. Ο διασυρμός των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη δεν είναι απόρροια του ότι η χώρα είναι μικρή, αλλά του γεγονότος ότι το πρωτάθλημα της Ελλάδας είναι απαξιωμένο, κάτι που δεν έγινε από κάποιον αυτοματισμό ή τη μοίρα.
Οι επιχειρηματίες συνεργάστηκαν με το κράτος, το κράτος είναι στην ουσία «ιδιοκτήτης» 3 – 4 Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών και έτσι, το ελληνικό ποδόσφαιρό αποκτά ολοένα και περισσότερο την παθογένεια του ελληνικού Δημοσίου...
2 comments:
To επίπεδο των ελλην ποδοσφαιρικών ομάδων είναι το επίπεδο των ανθρώπων που τις διοικούν... Ως έλληνας αισθάνομαι ντροπή...
Εγώ είμαι με το Ντέμη, παρότι 'κόκκινος'... Μπορεί να μην βάζει ούτε ευρώ από την τσέπη του, είναι όμως ο μόνος λογικός ανάμεσα στις ιδιοκτησίες των ομάδων. Βαρδινογιάννης και Κόκκαλης κάνουν κινήσεις ενάντια στην κοινή λογική..
Post a Comment