Ένα βιβλίο με τον τίτλο «Η Κάστα» έχει σπάσει τα ταμεία στην Ιταλία. Το θέμα του είναι η συμπεριφορά των Ιταλών πολιτικών, που συντηρούν ένα απίστευτα φαύλο πελατειακό κράτος. Ένας κουρέας του ιταλικού κοινοβουλίου έχει αμοιβή 133.000 ευρώ, χωρίς τα φιλοδωρήματα. Ο δήμαρχος ενός χωριού 91 κατοίκων παίρνει τον ίδιο μισθό με το δήμαρχο μιας πόλης 250.000 κατοίκων. Καλύτερα, όμως, να τα δείτε αυτά σε ένα δισέλιδο δημοσίευμα του Time και ένα αρθράκι του Economist της 25ης Αυγούστου.
Η μελέτη της ιταλικής περίπτωσης ίσως βοηθήσει τον καθένα μας να κάνει την αυτοκριτική του ως Έλλην πολίτης, αν δηλαδή, συμβάλουμε με την συμπεριφορά μας στην ενίσχυση παρόμοιων χαρακτηριστικών των ελλήνων πολιτικών. Η εύκολη λύση είναι να βρίζουμε τους πολιτικούς. Ο δύσκολος δρόμος είναι να δούμε ότι αρκετοί πολίτες, δηλαδή, ο καθένας μας, συμμετέχουμε σε ένα παιγνίδι συνενοχής…
Η μελέτη της ιταλικής περίπτωσης ίσως βοηθήσει τον καθένα μας να κάνει την αυτοκριτική του ως Έλλην πολίτης, αν δηλαδή, συμβάλουμε με την συμπεριφορά μας στην ενίσχυση παρόμοιων χαρακτηριστικών των ελλήνων πολιτικών. Η εύκολη λύση είναι να βρίζουμε τους πολιτικούς. Ο δύσκολος δρόμος είναι να δούμε ότι αρκετοί πολίτες, δηλαδή, ο καθένας μας, συμμετέχουμε σε ένα παιγνίδι συνενοχής…
3 comments:
Κάστα, φαντάζομαι θα γραφεί και κάποια ελληνική εκδοχή του βιβλίου
Προφανώς φταίμε κι εμείς. Όταν τουλάχιστον ο ένας στου δύο έλληνες ψηφίζει με αποκλειστικό κριτήριο να βολευτεί συντηρούνται οι πελατειακές σχέσεις κράτους-πολιτών.
Συνενοχή. Αυτή είναι η λέξη που αναβοσβήνει στο μυαλό μου συνέχεια. Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για όλα τα δεινά αυτής της χώρας, όχι μόνο για τις φωτιές.
Μένει να δούμε αν διδαχτήκαμε κάτι αυτή τη φορά. Το πληρώσαμε κάτι παραπάνω βέβαια. Και ναι μεν για την φύση είναι πολύ αργά, αλλά για εμάς όχι.
Post a Comment