Κατά τους τελευταίους μήνες η τάση της παραβίασης βασικών κανόνων της σύγκρουσης συμφερόντων (conflict of interest) έχει πάρει διαστάσεις «καλπασμού». Προβεβλημένα πρόσωπα, πολιτικοί "πρώτης γραμμής", εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης, γνωστές επιχειρήσεις, συμμετέχουν σε πράξεις που δεν θα μπορούσαν καν να συζητηθούν σε κάποια δυτικοευρωπαϊκή κοινωνία.
Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι τα φαινόμενα αυτά, όχι μόνο δεν περιορίζονται, αλλά, αντίθετα, πολλαπλασιάζονται σε αριθμό και ένταση. Ακόμα χειρότερο είναι ότι τα ανέχονται ή και τα ευλογούν κορυφαία πρόσωπα των θεσμών, που θα έπρεπε να διαφυλάσσουν τις διαχωριστικές γραμμές του τι επιτρέπεται και τι όχι. Σε ένα ρεσιτάλ απερίγραπτου κυνισμού, πρόσωπα με ευθύνες και εξουσία δηλώνουν ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και ότι οι κανόνες της δημοκρατίας και της κοινωνίας μπορούν να ξαναγράφονται κάθε μέρα, ανάλογα με τις τρέχουσες ανάγκες όποιων έχουν τη δύναμη.
Ο αστυνομικός – δημοτικός σύμβουλος, ο εφοριακός – υποψήφιος βουλευτής, ο πυροσβέστης – κομματάρχης κάποιου βουλευτή της Β’ Αθηνών, είναι μικρές μόνο ενδείξεις μιας τέτοιας «λαίλαπας» που απειλεί την κοινωνία μας.
Αφού, λοιπόν, ο καθένας μπορεί να εμφανίζεται με 2 - 3 καπέλα, που είναι σε ολοφάνερη σύγκρουση μεταξύ τους, γιατί να μην δοκιμάσω να γίνω δίγαμος; Δεν εννοώ στη ζούλα, παράνομες σχέσεις και τα παρόμοια, που είναι "νομιμοποιημένα" στις συνειδήσεις αρκετών συνελλήνων... Όπως υπάρχει ερώτημα για το αν έχει έννοια η μοναδική στα γλωσσικά ελληνική λέξη «φιλότιμο», παρομοίως υπάρχουν ζωηρές αμφιβολίες για το αν έχει στοιχειώδη εφαρμογή η παροιμία «ή παπάς – παπάς ή ζευγάς – ζευγάς».
Πέρα από την πλάκα, η παραβίαση του στοιχειώδους κανόνα ενός κράτους δικαίου του conflict of interest έχει κόστος. Καλώς ή κακώς, η ζημιά αυτή δεν μπορεί να αποκατασταθεί μόνο με την ψήφιση κάποιων νέων νόμων, αφού και αυτοί θα παραβιασθούν, όπως οι προηγούμενοι. Η ένταξη του ελληνικού κράτους σε ευρύτερες οντότητες, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, η διεύρυνση του ζωτικού χώρου της οικονομίας, ίσως αποτελούν τη μόνη προοπτική να αποκατασταθούν κάποιες στοιχειώδεις αρχές λειτουργίας της κοινωνίας. Αφού οι Ούγγροι και οι Ρουμάνοι μπορούν να μας διδάξουν πώς δεν θα κλέβουν τόσο ξεδιάντροπα και ατιμώρητα οι ταξιτζήδες, πιθανόν –αν θέλουμε να κάνουμε δουλειές στις χώρες τους- να μας υποχρεώσουν να μάθουμε και άλλες πρακτικές περιορισμού της "τζάμπα μαγκιάς".
Υ.Γ.: Κρίμα, δεν έχω ενδιαφέρον να γίνω δίγαμος... Το blog, όμως, πιστό στην αρχή του think positive, σας βάζει δημιουργικές ιδέες...
Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι τα φαινόμενα αυτά, όχι μόνο δεν περιορίζονται, αλλά, αντίθετα, πολλαπλασιάζονται σε αριθμό και ένταση. Ακόμα χειρότερο είναι ότι τα ανέχονται ή και τα ευλογούν κορυφαία πρόσωπα των θεσμών, που θα έπρεπε να διαφυλάσσουν τις διαχωριστικές γραμμές του τι επιτρέπεται και τι όχι. Σε ένα ρεσιτάλ απερίγραπτου κυνισμού, πρόσωπα με ευθύνες και εξουσία δηλώνουν ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και ότι οι κανόνες της δημοκρατίας και της κοινωνίας μπορούν να ξαναγράφονται κάθε μέρα, ανάλογα με τις τρέχουσες ανάγκες όποιων έχουν τη δύναμη.
Ο αστυνομικός – δημοτικός σύμβουλος, ο εφοριακός – υποψήφιος βουλευτής, ο πυροσβέστης – κομματάρχης κάποιου βουλευτή της Β’ Αθηνών, είναι μικρές μόνο ενδείξεις μιας τέτοιας «λαίλαπας» που απειλεί την κοινωνία μας.
Αφού, λοιπόν, ο καθένας μπορεί να εμφανίζεται με 2 - 3 καπέλα, που είναι σε ολοφάνερη σύγκρουση μεταξύ τους, γιατί να μην δοκιμάσω να γίνω δίγαμος; Δεν εννοώ στη ζούλα, παράνομες σχέσεις και τα παρόμοια, που είναι "νομιμοποιημένα" στις συνειδήσεις αρκετών συνελλήνων... Όπως υπάρχει ερώτημα για το αν έχει έννοια η μοναδική στα γλωσσικά ελληνική λέξη «φιλότιμο», παρομοίως υπάρχουν ζωηρές αμφιβολίες για το αν έχει στοιχειώδη εφαρμογή η παροιμία «ή παπάς – παπάς ή ζευγάς – ζευγάς».
Πέρα από την πλάκα, η παραβίαση του στοιχειώδους κανόνα ενός κράτους δικαίου του conflict of interest έχει κόστος. Καλώς ή κακώς, η ζημιά αυτή δεν μπορεί να αποκατασταθεί μόνο με την ψήφιση κάποιων νέων νόμων, αφού και αυτοί θα παραβιασθούν, όπως οι προηγούμενοι. Η ένταξη του ελληνικού κράτους σε ευρύτερες οντότητες, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, η διεύρυνση του ζωτικού χώρου της οικονομίας, ίσως αποτελούν τη μόνη προοπτική να αποκατασταθούν κάποιες στοιχειώδεις αρχές λειτουργίας της κοινωνίας. Αφού οι Ούγγροι και οι Ρουμάνοι μπορούν να μας διδάξουν πώς δεν θα κλέβουν τόσο ξεδιάντροπα και ατιμώρητα οι ταξιτζήδες, πιθανόν –αν θέλουμε να κάνουμε δουλειές στις χώρες τους- να μας υποχρεώσουν να μάθουμε και άλλες πρακτικές περιορισμού της "τζάμπα μαγκιάς".
Υ.Γ.: Κρίμα, δεν έχω ενδιαφέρον να γίνω δίγαμος... Το blog, όμως, πιστό στην αρχή του think positive, σας βάζει δημιουργικές ιδέες...
2 comments:
Σιγά μην στάξει η ουρά του γαιδάρου μέσα... Εδώ ο Χριστόδουλος το παίζει πολιτικός αρχηγός..
Σοφα μιλάς αγαπητέ,
κάποτε επιτέλους ίσως πρέπει να ξεχάσουμε τη λέξη "φιλότιμο" για την οποία ενίοτε είμαστε περήφανοι και η οποια οδήγει τον έναν (φιλότιμο) στους 3 να εργάζεται κλπ.στραβά και γνωστά της ελληνικής κοινωνίας. Και να μαθουμε απο την αρχή τη λέξη "συνείηδση" και "ευθύνη" , μήπως και κατι προλάβουμε να διορθώσουμε σε όλους τους τομείς!
Καλη σου μερα
Post a Comment