Tuesday, October 16, 2007

Η «τέχνη» του να γίνει κάποιος «λαμόγιο»


Βλέπουμε γύρω μας ανθρώπους με τάλαντο που κατέληξαν να γίνουν losers. Στη χώρα μας, διακρίνουμε και πολλά άτομα που ήταν ικανά και ακολούθησαν το δρόμο του κυνικού, που επωφελείται από την επικράτηση της ανομίας, για να αποκτήσουν πλούτη και αξιώματα. Η πιο αξιοθρήνητη περίπτωση, όμως, είναι αυτών που προσπάθησαν να γίνουν «λαμόγια», επειδή θεώρησαν ότι αυτό είναι μόδα και δείγμα επιτυχίας. Άτομα που είχαν εσωτερική αξία, βάθος, συγκρότηση, σπουδές και διαμέτρημα, κάποια στιγμή θεώρησαν ότι το επόμενο σκαλοπάτι της επιτυχίας είναι να αξιοποιήσουν ότι είχαν ως «περιουσία», για να περάσουν στον κόσμο των κυνικών και των αδίστακτων. Φευ, παραγνώρισαν πως δεν είχαν την ευελιξία και άλλες παρόμοιες «αρετές», για να περάσουν από τον κόσμο των άξιων σε αυτό των «λαμογίων».

Δεν αρκεί να είσαι έξυπνος ή ικανός για να «μείνεις στον αφρό», στον «άλλο» κόσμο, όπου μετράει η προσποίηση, η ταχύτητα προσαρμογής σε ολοένα και χαμηλότερο επίπεδο, η προθυμία να «πουλήσεις» φίλους και αξίες, η διάθεση να κάνεις deals με τον υπόκοσμο, αλλά και η αντοχή να μην βρεθείς με τον «μουντζούρη».

Η επιλογή του «be yourself», του να είσαι –δηλαδή- ο εαυτός σου, είναι μεγάλος κανόνας στη ζωή... Πράγματι, τα «λαμόγια» μπορεί να κερδίσουν μεγάλα οφέλη και πολύ μεγάλη αναγνώριση, έχουν τους τρόπους τους να παίρνουν εισοδήματα και αξιώματα κόντρα σε κάθε κανόνα αξιοκρατίας που θα έπρεπε να έχει μια υποτιθέμενη ανοικτή και ανταγωνιστική κοινωνία. Δεν μπορούν, όμως, όλοι να γίνουν «λαμόγια». Όποιοι μπουν στον πειρασμό να τα μιμηθούν, παρόλο που δεν έχουν τα «γκάζια» ή τα αντανακλαστικά τυχοδιώκτη, παίρνουν τα ρίσκα τους...

Κάποιοι αντιμετωπίζουν το φάσμα της φυλακής, ορισμένοι άλλοι χάνουν όλους τους καλούς τους φίλους, κάποιοι τρίτοι χάνουν αυτό που θα τους «πήγαινε» καλύτερα: να διεκδικήσουν τα λιγότερο λαμπερά, αλλά σίγουρα οφέλη, όντας σοβαροί, αξιόπιστοι και χαλαροί... Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι αρκετά από τα αποτυχημένα «λαμόγια», είναι αξιοθρήνητα πρόσωπα. Γιατί ήταν άρχοντες σε ένα μικρό παράδεισο και το ρισκάρισαν για να γίνουν «αρχηγοί φαμίλιας» σε μια μεγάλη κόλαση. Και έχασαν...

2 comments:

testsd1222 said...

Η ματαιοδοξία, ήταν και είναι πάντα στο προσκήνιο του προθαλάμου του κάθε ανθρώπου. Από την άλλη, η εξουσία, είναι ένας από τους βασικούς στόχους του κάθε συνειδητοποιημένου ματαιόδοξου ανθρώπου.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που έκαναν το βήμα και έφτασαν τον στόχο τους πατώντας επί πτωμάτων . Οι υπόλοιποι απλά δεν εξωτερικεύουν τέτοιου είδους "ευσεβείς πόθους", κυρίως γιατί έχουν γερές βάσεις στο σύστημα των ηθικών τους φραγμών.

Φυσικά, όλα ξεκινούν από το σπίτι. Στην πορεία όμως της διαδρομής, εύκολα κάποιος, μπορεί από αντίδραση να αλλάξει τον τρόπο σκέψης, γιατί θα έχει καταπατηθεί από άλλα λαμόγια και γιατί συνειδητοποιεί ότι τελικά οι νόμοι της πόλης είναι κάτι χειρότερο από τους νόμους της ζούγκλας....


regrets

Anonymous said...

Katapliktiko to sxolio kai o tropos grafhs. Kalo kouragio kai kali synexeia Stathi na diavazoume panta endiaferonta pragmata.

Akis.