Είμαι «άρρωστος», τι να κάνουμε… Η ανάγνωση του Economist είναι για μένα μια τελετουργία του Σαββατοκύριακου, που συνεχίζεται και τις καθημερινές… Κρατάει πάνω από 25 χρόνια. Μάλλον ήμουν και τυχερός, καθώς μέσα από την περιδιάβαση στα ενίοτε «προκατειλημμένα» άρθρα του, έχω την ευκαιρία να αναπληρώσω σπουδές που δεν έκανα και ταξίδια που δεν πρόλαβα…
Διαισθάνομαι βαθύτατα ότι καταναλώνω τον «μύθο του Economist», ότι πίσω από την εγκυρότητα και τη σταθερότητα σε απόψεις, υπάρχει agenda, συμπάθειες και προκαταλήψεις. Όσοι έχουμε περάσει από ισχυρά Μέσα το «μυριζόμαστε», μπορούμε να βάλουμε και στοίχημα. Όπως φαίνεται και από την συνέντευξη που «ψάρεψε» ο Λάμπρος Σμαΐλης, ο Economist επενδύει για να διατηρήσει το μύθο του. Έχει πλάνο, αιχμές και μπόλικο «δηλητήριο», ενίοτε και για το «αδελφό» έντυπο των Financial Times.
Γι’ αυτό ο Economist βλέπει την κυκλοφορία του εντύπου να αυξάνει και κάποιους σαν και εμάς να τον έχουμε αναγάγει σε γλυκιά συνήθεια. Παρά τη βρετανική ξεροκεφαλιά του, την συντηρητική εμμονή σε θέματα εξωτερικής πολιτικής (π.χ., Ιράκ), την προσήλωσή του στο αμερικάνικο «άρμα»…
(η φωτο είναι από διαφήμιση του περιοδικού…)
3 comments:
Economist, η πιο αριστερη προσεγγιση της καπιταλιστικης λαιλαπας
Ως "άρρωστος" με τον Economist επίσης, thanks for the really interesting link.
Stathi kalimera,
Eyxaristw pou me 'myhses' ston kosmo tou Economist kai tou Wired apo poly nwris. Ena polytimo dwro filias.
Eyxaristw kai na diavazoume panta ta keimena sou,
Akis.
Post a Comment