Ιερώνυμος και Τσίπρας, δύο «ξένοι» καταλύτες στην ίδια αλλόφρονα πόλη...

Δεν είμαι θρησκευόμενος και μην βιαστείτε να βγάλετε το συμπέρασμα ότι ψηφίζω ΣΥΝ. Απλώς, η εκλογή του (ηλικιωμένου) Ιερώνυμου και η άνοδος του (νεαρού) Τσίπρα έχει αποδιοργανώσει όλα τα συστήματα εξουσίας της χώρας. Σε μια Ελλάδα με σκληρές «επετηρίδες» και πανίσχυρα οικογενειακά brands, αυτά τα δύο πρόσωπα φέρνουν στο προσκήνιο την ουσία της ηγεσίας –που είναι ηγεσία, ακόμα και αν διαφωνείς με τις απόψεις της και τα σχέδιά της.

Πολλοί νομίζουν ότι οι Έλληνες μπορούμε να αυξάνουμε τα εισοδήματά μας και να παραβιάζουμε ολοένα και περισσότερο τους κανόνες εύρυθμης λειτουργίας της κοινωνίας και ότι αυτό λέγεται ανάπτυξη, ευημερία, προκοπή… Μπορεί οι λύσεις να μην προέλθουν από τις απόψεις και τις αποφάσεις του Ιερώνυμου ή του Τσίπρα. Όμως, η παρουσία τους και μόνο, όπως ήδη φαίνεται, μπορεί να ταράξει τα νερά, ώστε να εμφανισθούν ηγέτες με «στόφα» που θα πάρουν ρίσκα, θα προτείνουν σχέδια, θα εμπνεύσουν ή θα προκαλέσουν την οικοδόμηση αντίπαλου δέους…

Ο Ιερώνυμος με τις μακρές σιωπές του και ο Τσίπρας με το θόρυβο που από μόνος του ξεσηκώνεται γύρω του, δείχνουν πόσο ανάγκη έχει η χώρα από προσωπικότητες έξω από τις γραμμές και τις συνήθειες... Η αξία θα φανεί από την ανθοφορία ομάδων και πυρήνων πολιτών, έξω και πέρα από το απέραντο reality show που στοιχίζεται γύρω από το τηλεοπτικό προϊόν. Τα δεκάδες εμπνευσμένα blogs και οι εκατοντάδες τοπικοί σύλλογοι (περιβαλλοντικοί, κλπ) οργανώνουν ένα καλό αντίδοτο, κόντρα στο λαϊκισμό κάποιων που παίρνουν αμοιβές εκατομμυρίων, το θεατρινίστικο σωβινισμό των Ζουράριδων. Κάποιες «επετηρίδες» έχουν αρχίσει να τρίζουν...