Monday, March 24, 2008

Περί Γ. Παπανδρέου, Α. Τσίπρα και blogs, μέρος ΙΙ

Διατυπώθηκαν πολλές αντιδράσεις στο σημείωμά μου «Blogs, η “αμερικανική” προσέγγιση του Γ. Παπανδρέου και η “νοτιοευρωπαϊκή” του Α. Τσίπρα». Υπήρχαν και θετικές αντιδράσεις. Και, μάλιστα, από ανθρώπους που έχουν υγιή και ανυστερόβουλη σχέση με το ΠΑΣΟΚ (ξέρω ότι κάποιοι θα αντιδράσουν και σε αυτό, θα το εξηγήσω αναλυτικά, αν χρειαστεί…).

Αφού είχα γράψει το παραπάνω σημείωμα, έμαθα –από σύμπτωση- περισσότερα για τις εκδηλώσεις του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ σχετικά με τα social media. Μέχρι τότε, το μόνο που γνώριζα ήταν η παρουσία του J. Aravossis, ενός από τους πλέον αξιολόγους bloggers ελληνικής καταγωγής, τον οποίο διαβάζω τακτικά. Και αυτό, παρότι έχει τύχει να διασταυρωθώ σε αρκετές περιπτώσεις με ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ, που ασχολούνται με τα σχετικά θέματα (περισσότερο απ’ όσο το αντίστοιχο δυναμικό άλλων κομμάτων).

Βεβαίως, το θέμα δεν είναι αν το έμαθε κάποιος σαν κι εμένα, μπορεί να ήταν και δική μου αδυναμία να εντοπίσω κάποιο μήνυμα, μια ανακοίνωση, κάτι... Υπάρχει, όμως, μια διάσταση που είναι πιο σημαντική και έχει σχέση με το πρίσμα, μέσα από το οποίο το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει τα social media.

Το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει ότι θα είναι η επόμενη κυβέρνηση και ότι υποστηρίζει τα πολύ πιεστικά θέματα της κοινωνίας, εξ ου και η πολύ δυναμική παρουσία του Γ. Παπανδρέου στη διαδήλωση για το ασφαλιστικό. Εφόσον, λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ δεν χτίζει μόνο δομές για το 2010, αλλά ασχολείται με τα καυτά σημερινά προβλήματα, τότε θα μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω στη δημόσια προσπάθειά του για επιβεβαίωση ότι τα social media, δεν είναι ενασχόληση μιας μικρής ελίτ πολιτικής σκέψης, αλλά εργαλείο πολιτικής και μέσο παρέμβασης.

Στο σημείο αυτό, να πω ότι διαφωνώ ριζικά με την άποψη που λέει ότι η Ελλάδα είναι ακόμα ψηφιακά αναλφάβητη. Όντως, η χώρα είναι πίσω στους σχετικούς δείκτες, αλλά υπάρχει σήμερα πάνω από 1 εκατομμύριο πολίτες αυτής της χώρας, που έχουν συνεχή και καθημερινή σχέση με το Internet. Είναι υψηλού μορφωτικού και βιοτικού επιπέδου, και –το πιο σημαντικό- αυτό το 1 εκατομμύριο δεν είναι εύκολο να το προσεγγίσετε μέσω τηλεόρασης ή του Τύπου (δείτε σχετικώς και πρόσφατη έρευνα της Public Issue). Είναι πολύ πιο εύκολο να τους βρείτε μέσω Internet! Έχω αναλάβει το ρίσκο να τα υποστηρίζω τα παραπάνω και σε επιχειρηματική / επαγγελματική βάση και πρέπει να ομολογήσω ότι υπάρχει σημαντική ανταπόκριση…

Τι παραπάνω θα μπορούσε να κάνει το ΠΑΣΟΚ στο θέμα των social media:
* με την ευκαιρία, να ενισχύσει τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι τα social media, τα fora και τα ιστολόγια δεν αφορούν πλέον 5-10.000 early adopters , αλλά καθημερινή πηγή ενημέρωσης μερικών εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων. Κι αν το ΠΑΣΟΚ παραπονιέται –εντόνως τον τελευταίο καιρό- ότι αδικείται από τα κλασσικά media, έχει ένα λόγο παραπάνω να αναδείξει αυτή τη διάσταση: τη «σφήνα» της online ενημέρωσης, αλλά και πολιτικής ζύμωσης.
* αν τα social media είναι πλέον εργαλείο καθημερινής πολιτικής παρέμβασης, το ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο και της «αριστερής στροφής» που επαγγέλλεται ολοένα και περισσότερο, θα μπορούσε να καλέσει και τους εξής bloggers: έναν άνεργο νέο, κάποιον συνταξιούχο που έχει βρει ένα πολύ δημιουργικό καταφύγιο απέναντι στην εγκατάλειψη της τρίτης ηλικίας, έναν/μια πολίτη με ένα ιστολόγιο που αναφέρεται στην τέχνη και την αισθητική (σε μια χώρα που τα έχει ολοένα και λιγότερο σε υπόληψη), έναν εκπρόσωπο μιας γειτονιάς που παλεύει –μέσω blog- για το πάρκο ή το σχολείο κλπ. Δεν χρειαζόταν να αποκλείσει κανέναν από τους «επιφανείς» bloggers που είχε καλέσει το ΠΑΣΟΚ, απλώς θα μπορούσε να καλέσει κι άλλους 5, όπως τους προηγούμενους, ώστε να δείξει πώς αντιλαμβάνεται στην πράξη την online κοινωνική δικτύωση. Ως όχημα για παραγωγή οργανωμένης κοινωνικής δράσης, που καταλήγει σε πολιτικές πρωτοβουλίες με τη λογική του «κάθε μέρα πολίτης»…

Με την ίδια λογική, εκτός από τον εξαιρετικό Aravossis, θα ήταν χρήσιμη η παρουσία ενός Ιταλού ή ενός Ισπανού blogger, να αναφερθεί στο πώς η κοινωνία των πολιτών και οι τοπικές κοινωνίες, αποκτούν ΤΩΡΑ φωνή μέσα από τα social media. Για μένα, ένα από τα μεγαλύτερα θέματα της χώρας αυτή τη στιγμή, είναι ότι η κοινωνία «διαμεσολαβείται» από ένα στρώμα παραγόντων (ακόμα και ποδοσφαιρικών!!!), οι οποίοι έχουν ακόμα και τη δυνατότητα να μην υπακούουν στους νόμους (ή να είναι μπροστάρηδες στην παραβίασή τους).

Αρα, αν τα social media, μπορούν να μειώσουν αυτό το ασφυκτικό κλίμα διαμεσολάβησης, τότε να δούμε κάποια κοντινά παραδείγματα, -και αυτά (εικάζω) είναι μάλλον νοτιοευρωπαϊκά, από χώρες που έχουν ζωντανή κοινωνία των πολιτών, τοπικές κοινωνίες κλπ (ο dzach το έθεσε στο σχόλιό του, λέγοντας ότι δεν χρειαζόμαστε άλλη αντιπροσώπευση, πρέπει να δώσουμε έμφαση στην αντιπροσώπευση).

Όλα αυτά είναι σκόρπιες προσωπικές σκέψεις. Έχω επίγνωση ότι αρκετές αναφέρονται χωρίς αποδείξεις και ότι σε κάποια σημεία, τα πράγματα μπορεί να αποδειχθούν διαφορετικά… Ας τις πάρουμε ως μια αφετηρία διαλόγου.

Το ΠΑΣΟΚ διαθέτει αξιόλογα πρόσωπα που συμβάλουν στη στρατηγική της επικοινωνίας του, καθώς και έγκυρους ειδικούς σε θέματα νέων τεχνολογιών, οι οποίοι μπορούν να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν κάποιες κινήσεις, όπως οι παραπάνω, με ουσία, αλλά και επικοινωνιακό αποτέλεσμα.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν εκατοντάδες bloggers, που κάνουν μικρές, αλλά ουσιαστικές παρεμβάσεις στις καθημερινές εξελίξεις. Τα στοιχεία της πρόσβασης στο Internet δείχνουν ότι, οι bloggers δεν είναι όλοι ρομαντικοί που «ξεχαρμανιάζουν» γράφοντας. Η συμβολή ενός κόμματος, όπως το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να είναι η ενίσχυση αυτής της παρέμβασης, όχι με τη λογική της καθοδήγησης, αλλά με την αξιοποίηση εκατοντάδων διαφορετικών φωνών, που μπορούν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση των κρίσιμων θεμάτων: αύξηση ανεργίας, μείωση ανταγωνιστικότητας, επιδείνωση ποιότητας ζωής, διάλυση της εκπαίδευσης, κατακερματισμός του κοινωνικού ιστού, κλπ.

Όλα αυτά δεν αφορούν μόνο το ΠΑΣΟΚ, αλλά όλα τα κόμματα: τα social media θα μπορούσαν να συμβάλουν ώστε να αντιμετωπισθεί η «μουμιοποίηση» των τοπικών οργανώσεων, η εξασθένιση των σχέσεων κόμματος / μελών, η συνεχής ενίσχυση της διαφθοράς, η υπερβολική ισχύς των συμβατικών media, κλπ. Η αναφορά στο ΠΑΣΟΚ γίνεται, επειδή συμβαίνει να έχει κάνει ως κόμμα τη μεγαλύτερη επένδυση στα social media, μεταξύ των κομμάτων του κοινοβουλίου.

Υ.Γ. 1: ο Stefan στο σχόλιό του στο προηγούμενο σημείωμά μου, δεν πιστεύει πως υπάρχουν κεντρικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που δεν πιστεύουν στην αξία των social media. Δύο τουλάχιστον προβεβλημένα στελέχη, από αυτά που ανέδειξε ο Γ. Παπανδρέου, ομολογούν (σε προσωπικές συζητήσεις) ότι δεν βλέπουν το όφελος. Η δραστηριοποίησή τους παραμένει σε σχεδόν μηδενικό σημείο, παρόλο που οι τομείς ευθύνης που είχαν αναλάβει είναι από εκείνους που είναι αδύνατον –ακόμα και στην Ελλάδα- να υποστηριχθούν χωρίς μια στοιχειώδη αξιοποίηση των new media. Επειδή, πάντως, τα κεντρικά στελέχη με αντίστοιχες απόψεις είναι περισσότερα, γι’ αυτό διατηρώ τη βεβαιότητα ότι είναι πολύ δύσκολο να γίνει αντιληπτό ποιους/ποιες δύο εννοώ, με τους οποίους/οποίες διατηρώ σχέση αμοιβαίας και ειλικρινούς εκτίμησης. Έτερον, εκάτερον…

Υ.Γ. 2: οι παραπάνω απόψεις εγράφησαν πριν αφήσει το δεύτερο σχόλιό του ο dzach στο προηγούμενο post μου. Απ’ ό,τι φαίνεται, με διαφορετικά στοιχεία και άλλη αφετηρία, υπάρχει μια συμπληρωματική λειτουργία της ανάλυσης του dzach και της δικής μου. Προσωπικά, πιστεύω ότι αξίζει το εγχείρημα του διαλόγου με τον vrypan και με τον Stefan και με άλλους συνιστολόγους, με τους οποίους υπάρχει διαφορετική αφετηρία, πιθανόν και διαφορετικό μοντέλο οργάνωσης της στρατηγικής. Επειδή όμως οι αφετηρίες και τα μοντέλα, είναι δευτερεύοντα μπροστά στα τελικά ζητούμενα, η οιωνεί διαβούλευση με διαφωνίες και συνθέσεις, είναι ο καλύτερος δρόμος.

20 comments:

ανεστης said...

Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί έπρεπε να αποσαφηνίσεις τα λεγόμενα του πρώτου σου post που είναι σαφέστατο.
Οι κινήσεις από μεριάς του ΠΑΣΟΚ όσο και αν υπάρχουν δεν μπορούν να έχουν ιδιαίτερη δυναμική και μετάδοση αφού όπως πολύ σωστά λες περιορίζονται σε αμήχανες θεωρητικές χρήσεις με μπόλικα semantics. Ο ΣΥΝ καρπούται αυτό τον καιρό την συσπειρωτική ορμή του κόσμου της blogόσφαιρας που ρέπει -σωστά- προς τον ακτιβισμό σαν μια φυσική τάση.
Όποιος έχει ακόμα αυταπάτες για τον πολιτικό λόγο που αρθρώνεται στην κομματική μηχανή του ΠΑΣΟΚ (και που μοιραία διαρρέει στην κοινωνία), ας κάνει μια βόλτα απο τις περιφερειακές ΤΟ, ας ακούσει τη εσωστρεφή ρητορική που αναπτύσσεται (σε βαθμό αυτισμού) και ας μας πει μετά το πόσο παραγωγική μπορεί να είναι η όποια παρουσία στα social networks.
Και ναι μεν δόκιμες οι αμερικανιές αλλά το περίφημο “Build it and they will come” (Field of Dreams έφα) αναφέρεται σε οποιοδήποτε έτοιμο και επεξεργασμένο προϊόν ή forum. Στην περίπτωσή μας (ΠΑΣΟΚ) ακόμα είμαστε σε διαδικασία χημειοθεραπείας.

spallantzas said...

Ενδιαφέρον και το Μέρος Β' για το θέμα.
Να διευκρινίσω ότι δεν είπα , ότι ΔΕΝ πιστεύω ότι υπάρχουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ΔΕΝ πιστεύουν στην αξία και τη χρησιμότητα των social media. Ίσα ίσα είπα (κομψά) ότι το ΠΑΣΟΚ δεν αξιοποιεί την τεχνολογική υπεροχή που έχει στο διαδίκτυο όσο θα έπρεπε και όσο θα μπορούσε πολιτικά.
Εγω εκείνο που θέλω να ειναι καθαρό, και σε αυτό επιτρέψτε μου να είμαι κάθετος, είναι να μην θεωρούμε ότι social media = blogoσφαιρα. Και επομένως μην θεωρούμε ότι το κόμμα, το κάθε κόμμα, άρα και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να παίξει με τα blogs.
Αλλό η δημιουργία κομματικών διαδραστικών σελίδων, άλλο η στήριξη και δικτύωση, άλλο η χειραγώγηση και η καθοδήγηση των blog των πολιτών.
Τα να φτιάξει blogs των οργανώσεων του το έχει κάνει σε κεντρικό επίπεδο, αλλά ελάχιστες ενημερώνονται, κι αν ενημερώνονται, κάνουν copy paste των ανακοινώσεων που τους στέλνει το γραφείο τύπου και λίγες ασχολούνται με τοπικά θέματα. Κεντρική πλατφόρμα blogging υπάρχει επίσης στη διάθεση όλων των τομέων του κινήματος, όλων των βουλευτών, όλων των στελεχών. Επίσης κάθε μέλος του κινήματος μπορεί να έχει μαιλ Myname@pasok.gr. Υπάρχουν επίσης φορουμ, λίστες αλληλογραφίας κλπ.
Ολα αυτά υπάρχουν. Το θέμα είναι αν αξιοποιούνται στο μεγιστο βαθμό πολιτικά. Η απάντηση μου είναι πως όχι.
Αντίθετα οι bloggers που οι ίδιοι δηλώνουν ότι κινούνται πολιτικά στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και ευρύτερα οι bloggers, έχουν πετύχει πολύ περισσότερα απο πολιτική άποψη, τόσο στην αυτο-οργάνωση και δικτυωση τους, όσο και στη σύνδεση με τις τοπικές κοινωνίες.
Πρέπει εδώ να σε πληροφορήσω ότι στο πρόσφατο συνέδριο, εκτός απο τον Aravosis , είχαν κληθεί και συμμετείχαν και άλλοι bloggers που δεν είναι ΠΑΣΟΚ , όπως οι ίδιοι δηλώνουν, όπως π.χ. ο e-lawyer και άλλοι. Συμμετείχαν στο συνεδριο, μίλησαν σε πάνελς και εξ όσων ξέρω έμειναν ικανοποιημένοι απο την εμπειρία.
Και πέρα απο αυτό όμωςστο συνέδριο βρέθηκαν και δεκάδες άλλοι bloggers, κύρια στο περίπτερο του www.eforum.gr, γνωρίστηκαν μεταξύ τους, κουβέντιασαν πολλά ζητήματα και ετοιμάζουν πολυ περισσότερα πράγματα για το μέλλον.
Κάτι που ηδη ανακοινώθηκε είναι η συνεργασία με το Znet και τον Νοαμ Τσόμσκυ. Αλλά θα επακολουθησουν και άλλα, πολύ πιο "ελληνικά".
Τώρα , ξαναλέω αυτά δεν είναι επίσημα ΠΑΣΟΚ , και δεν ξέρω αν τελικά το ΠΑΣΟΚ θα τα στηρίξει. Είναι προφανές ότι δεν είναι το πρωτεύον για μας. Εμείς θα κάνουμε τη δουλειά μας, το χόμπυ μας, όπως το αντιλαμβανόμαστε, στοχεύοντας στη στήριξη της κοινωνίας των πολιτών και δεχόμενοι τη βασική αρχή ύπαρξης του διαδικτύου και των social media που είναι πριν απο όλα και πανω απο όλα η αμφισβητηση και ο έλεγχος της κάθε λογής εξουσίας.

spallantzas said...

@ανεστης
έγραφες την ώρα που έγραφα κι εγω. σωστά όσα λες για το ΠΑΣΟΚ , μόλις ταγραψα και εγω. Δεν καταλαβαίνω όμως , απο που βγαίνει το συμπερασμα ότι ο ΣΥν "καρπούται αυτό τον καιρό την συσπειρωτική ορμή του κόσμου της blogόσφαιρας που ρέπει -σωστά- προς τον ακτιβισμό σαν μια φυσική τάση." ?
Μήπως μόνο απο τα όσα γραφουν τα παλια συμβατικά media για τα νεα media?
και να πω ένα παράδειγμα που ξαναείπα και στο προηγούμενο ποστ. Η ιστορία του λιθάνθρακα ξεκίνησε στην blogoσφαιρα. για βάλτε τη λεξη στο google και θα δειτε που θα σας οδηγήσει. Στο Μαντούδι, μια κινητοποιηση ακτιβιστών που στηρίχθηκε ανοιχτά απο τη blogoσφαιρα είχε πάει και ο νέος Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ , την ώρα μάλιστα που κάποιοι τον εξελεγαν!!!
Κι όμως το γεγονός δεν αναφέρθηκε πουθενα!αντίθετα διαβάζω σήμερα πως ο Α.Τσίπρας "αποθεώθηκε απο 3.000 (!!!) πολίτες στο Μαντούδι.
Το ίδιο είχε συμβεί και προ δυο εβδομάδων όταν ο κ. Τσίπρας βρεθηκε στα οινόφυτα και είπε τρεις λέξεις για τον Ασωπό. Πάλι ξαφνικά καποιοι άρχισαν να λένε ότι "να , ο αλεξης παει και παρεμβαίνει" , όταν και το θέμα αυτό αναδείχθηκε πάλι απο την blogoσφαιρα και ενημερωτικά ο ΓΑΠ βρέθηκε εκεί πριν ενάμιση χρόνο!!!
Και μην μου πείτε πάλι "μα το ΠΑΣΟΚ" . Δεν με ενδιαφέρει τι κάνει το ΠΑΣΟΚ όταν μιλάω για blogoσφαιρα. Δεν δεχομαι όμως και το ότι ο ΣΥΝ "καρπουται" , γιατί απλά δεν έχει δικάιωμα να "καρπούται"

ανεστης said...

@stefan
Αν ρίξεις μι ματιά στο blog μου θα δεις οτι είμαι σκεπτικιστής απέναντι στο φαινόμενο Τσίπρα οπότε ας κάνουμε την κουβέντα "απο-Τσιπροποιημένοι".

Τα φαινόμενα είναι αντικειμενικά αυτά που είναι, το πως τα παρατηρεί και τα αξιολογεί ο καθένας μας πιθανά εξαρτάται απο το που στέκεται.

Σε μεγάλο ποσοστό η ακτιβιστική διάθεση του κόσμου των blogs δημιουργείται απο την εκλαμβανόμενη ως παραλυσία πολιτική (θεωρία ΚΑΙ πράξη) των δύο μεγάλων κομμάτων, κι εδώ μας αφορά το ΠΑΣΟΚ.
Πιθανά η κινητοποίηση στο Μαντούδι και ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε να είναι ενδεικτική των όσων περιέγραψα στο προηγούμενο σχόλιο. Εγώ πάντως θα προβληματιζόμουν βαθύτατα και αντί να παραπονιέμαι για τα Media θα ξεκινούσα απο το μείζον που είναι "ενεργειακη πολιτική και πεπραγμένα κατα τη διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ".
Το ερώτημα περί "στραβού γιαλού η αρμενίσματος" ίσως μας ταιριάζει γάντι αν και είναι πλέον γνωστό οτι η διάθεση κάποιου κόμματος για αυτοκριτική είνααι ευθέως αντίστροφη της σχέσης του με την εξουσία.
Τα λέω μετα λόγου γνώσης...

spallantzas said...

@ανεστη
δεν παραπονιέμαι εγω για τα media, γιατι δεν εξαρτιέμαι απο αυτά. Απλά καταγράφω γεγονότα. Όπως και το σημερινό , που μόλις είδα, ότι ο Αλέξης μπηκε και στην σελίδα των αθλητικών των ΝΕΩΝ που δεν ειχε μπει μεχρι σημερα. Τωρα μένουν οι ...μικρες αγγελίες. Σταματω εδω για να αποτσιπριστώ κι εγω!
Δεν κατάλαβα , γιατί να προβληματιστώ για το μαντούδι? μα σου είπα , η εκπροσώπηση και η έμμεση στηριξη ήταν σε ικανοποιητικό βαθμό. Τωρα αυτό με την κριτική και την αυτοκριτική κύρια του παρελθόντος, την βρίσκω λίγο ληγμένη καραμέλα , ειδικά στο ΠΑΣΟΚ. Τέσσερα χρόνια τώρα την "μασουλάμε" οι "απέξω" και μάλλον την εχουμε πλέον σαν άλλωθι για να μην κάνουμε απολύτως τίποτα.
Αυτό αγαπητέ ανέστη είναι το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ γενικότερα : όλοι μας φωνάζουμε " Αλλαξε τα όλα , εκτός από μένα" !
Νομίζω όμως ότι ξεφύγαμε απο το θέμα και μάλιστα όντας φιλοξενούνοι.
συγνώμη απο τον νοικοκύρη

Khlysty said...

Χαίρεται. Είπα να προσθέσω κι εγώ δυο λογάκια στην ωραία κουβέντα που άνοιξε ο Σ. Χαϊκάλης. Κατά την ταπεινή μου άποψη, η διαφορά μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια, όσον αφορά στην αποτελεσματικότητα, βρίσκεται στη στρατηγική ή την έλλειψη αυτής. Αν κανείς δει τα δύο κόμματα, θα διαπιστώσει ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, από την ώρα που τα "ηνία" του ανέλαβε ο Αλαβάνος, έχει στρατηγική (στηρίζουμε τα κινήματα, βγαίνουμε -ακόμα και λαϊκίστικα- από τα Αριστερά, χτυπάμε σκληρά τη ΝΔ, κλπ) την οποία και ακολουθεί απαρέγκλιτα. Άρα, δημιουργεί σχέσεις εμπιστοσύνης με τους πολίτες στους οποίους απευθύνεται, πολλώ δε μάλλον, όταν το περιρρέον πολιτικό σκηνικό είναι ρευστό και γεμάτο φθορά και ασάφεια. Ακόμα και το "ρεύμα Τσίπρα" εκτιμώ ότι αντικατοπτρίζει αυτή ακριβώς την εμπιστοσύνη (με τα λόγια της επικοινωνίας, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έγινε brand). Από την άλλη, το (φθαρμένο από τη Σημιτική περίοδο και πολιτική) ΠΑΣΟΚ δεν έχτισε πάνω σε κάτι νέο, αλλά προσπάθησε να ισορροπήσει ανάμεσα στη "σκληρή φρουρά" του εκσυγχρονισμού και των ιδεών του Παπανδρέου, πολλές εκ των οποίων είναι νεωτερικές, ωστόσο δεν "περνούν" ούτε στα στελέχη, ούτε στον κόσμο. Αποτέλεσμα; Μια ασάφεια, μια εικόνα τύπου "ο στόχος είναι η εξουσία, δεν πα' να λέτε εσείς ό,τι θέλετε" (εικόνα που ενισχύθηκε πολύ μετά τη σύγκρουση Παπανδρέου - Βενιζέλου) και ο κόσμος δεν πιστεύει. Δεν θέλω να υποτιμήσω τους συνομιλητές που υποστηρίζουν το ΠΑΣΟΚ, αλλά το brand είναι φθαρμένο και κυρίως χωρίς σαφή εικόνα και χωρίς στρατηγική. Άρα, πώς στην ευχή να πειστεί ο κόσμος -και οι bloggers- και να στηρίξει ένα σχήμα που είναι πιο ακαθόριστο κι απ' τον Azathoth (δείτε Lovecraft για την αναφορά αυτή); Πώς να στηρίξει ένα brand που δείχνει ότι ούτε το ίδιο γνωρίζει σε ποιους απευθύνεται; Για να κλείσω και να μην κάνω άλλο κατάχρηση του χώρου του οικοδεσπότη, θα πως απλώς ότι μια μεγάλη επιτυχία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι κατορθώνει να συνεχίζει να εφαρμόζει τη στρατηγική του, σε μια συγκυρία που οι "σοβαρές" φωνές μιλούν για "συνεργασίες", "συζητήσεις" και τα τοιαύτα. Αντιθέτως, το ΠΑΣΟΚ μου δίνει την εντύπωση ότι συνεχίζει την τακτική του "ό,τι κάτσει"...

Anonymous said...

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με την φράση "...ένα από τα μεγαλύτερα θέματα της χώρας αυτή τη στιγμή, είναι ότι η κοινωνία «διαμεσολαβείται» από ένα στρώμα παραγόντων (ακόμα και ποδοσφαιρικών!!!), οι οποίοι έχουν ακόμα και τη δυνατότητα να μην υπακούουν στους νόμους...".

Αυτού του τύπου η διαμεσολάβηση που συμβαίνει και στο κόμμα κατ' εικόνα και ομοίωση με την κοινωνία, επηρεάζει αρνητικά έναν μεγάλο αριθμό νέων ανθρώπων που έχουν γνώση, ικανότητα και διάθεση για πολιτική δράση και, ιδίως, πρακτική εφαρμογή νέων πολιτικών στην καθημερινότητα που να ξεπερνά την διαμαρτυρία, στην οποία συνήθως επικεντρώνουν τη δράση τους τα αριστερά κόμματα. Οι άνθρωποι αυτοί, πολλοί από τους οποίους είναι μέλη του ΠΑΣΟΚ, αισθάνονται την δημιουργικότητά τους να φιλτράρεται από τέτοιους παράγοντες που έχουν συγκεκριμένες (και πολλές φορές παλαιωμένες) ιδέες ή και αγνοούν την ουσία των θεμάτων που χειρίζονται.

Δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς τα παραπάνω και στο ΠΑΣΟΚ αν αναζητήσει το γνωσιακό (επιστημονικό ή έστω εμπειρικό) υπόβαθρο των υπευθύνων (ή στην κυβερνητική περίοδο, Υπουργών, Υφυπουργών, Γενικών Γραμματέων, βουλευτών) για τους διάφορους τεχνολογικούς τομείς. Υπάρχουν πολλοί που καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο απ' ότι τους ανήκει στο πεδίο της πολιτικής (όχι πολιτικάντικης) δράσης σε προωθημένους τεχνολογικούς τομείς, φθείροντας με τον τρόπο αυτό και το πλεονέκτημα των αδιαμφισβήτητων ικανοτήτων τους σε άλλους τομείς. Η αυτονόητη στους επιστημονικούς κύκλους δημόσια απόδοση credit στους συντελεστές μιας προσπάθειας ακούγεται σαν αστείο στα επιτελεία πολλών πολιτικών.

Έχει ενδιαφέρον να αναζητήσει κανείς (αν, και) πώς παράγονται κεντρικές πολιτικές θέσεις σε θέματα τεχνολογίας (π.χ. τη σύμβαση του δημοσίου με τη Microsoft, θέματα ανοιχτού λογισμικού), ποια είναι η δεξαμενή σκέψης και ποια η σύνδεσή της με το σύγχρονο γίγνεσθαι στις τεχνολογίες της πληροφορικής. Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που ασχολούνται εξ επαγγέλματος, οι περισσότεροι σε πανεπιστήμια, αναρωτιέμαι όμως ποιος πραγματικά παράγει πολιτική. Η μικρή, και σε κάποια Υπουργεία μηδενική, πρόοδος που κατάφερε το ΠΑΣΟΚ στην ΚτΠ είναι ενδεικτική της αδυναμίας πολλών στελεχών του να οραματιστούν και να σχεδιάσουν μια ελληνική κοινωνία της πληροφορίας που να ξεπερνά τις τηλεπικοινωνιακές εργολαβίες. Σε πολλά στελέχη διέφυγε, και μάλλον διαφεύγει ακόμη, ότι στον όρο "Κοινωνία της Πληροφορίας" η σημαντικότερη λέξη είναι η "Κοινωνία" και δευτερευόντως η "Πληροφορία". Και ότι η λέξη "Πληροφορία" δεν ταυτίζεται με το Χόλυγουντ την ιντερνετική τηλεόραση και το κατέβασμα πειρατικών ταινιών και μουσικής.

Ανάλογη κριτική αναλογεί και στη συζήτηση για το ποιός είναι πρώτος στη χρήση των νέων μέσων. Το μέσον (η τεχνολογία) συζητιέται με σκοπό την παραγωγή και εφαρμογή πολιτικής. Αδυναμίες στην κατανόηση του μέσου οδηγούν στην απώλεια χώρου και χρόνου στην πολιτική αγορά όπου κυκλοφορούν οι απόψεις και γίνονται οι συγκερασμοί και οι αναγκαίοι συμβιβασμοί, για το κοινό συμφέρον. Θεωρώ όμως αξιοσημείωτη την ζέση με την οποία νέοι άνθρωποι αφιερώνουν χρόνο ενέργεια για τη λειτουργία και την υποστήριξη κοινωνικών ΜΜΕ και άλλων υποδομών, και βρίσκω τη συζήτηση πολύ χρήσιμη, ειδικά γι αυτό το λόγο. Με δεδομένη αυτήν την προσφορά, η αδυναμία αξιοποίησής της βαρύνει αυτούς που (δεν) παράγουν περιεχόμενο και πολιτική. Και πάλι ξαναγυρίζουμε στο προηγούμενο άρθρο και την απουσία ευκαιριών για ισχυρές πολιτικές τοποθετήσεις που αναφέρει ο Στάθης.

Φαίνεται ότι για να αποδώσει πρακτικά η τεχνολογική μηχανή του ΠΑΣΟΚ (και οποιουδήποτε άλλου κόμματος) θα πρέπει μάλλον να επιδοθεί στην επίλυση πρακτικών καθημερινών προβλημάτων, δίνοντας δείγματα της ικανότητας των στελεχών του για διοίκηση και πολιτική οργάνωση εκτός εξουσίας (αυτή είναι που στην ουσία κρίνεται), εκτός Βουλής και εκτός κόμματος. Το βραβείο είναι στη λύση του προβλήματος, στη χρήση κι όχι στην κατοχή του εργαλείου. Σε άλλους καιρούς (όταν γεννήθηκε και μεγάλωσε το ΠΑΣΟΚ), με πολύ λιγότερα τεχνικά μέσα, η πρακτική δράση για τη λύση καθημερινών προβλημάτων (και η παραγωγή πολιτικής) ήταν πολύ περισσότερη. Τώρα όλα σχεδόν αναβάλλονται για το "όταν θα έρθουμε στην εξουσία". Μια κατάσταση Catch-22 που δεν πείθει.

Συμφωνώ με τον ανέστη ότι ο πολιτικός λόγος που αρθρώνεται από το ΠΑΣΟΚ, και όχι μόνον σε τοπικό επίπεδο, πολλές φορές δεν ανταποκρίνεται καθόλου στο επίπεδο των ακροατών του. Δεν είμαι βέβαιος ότι αυτό μπορεί να αλλάξει χωρίς να αλλάξει ο ομιλητής. Για την ενεργειακή πολιτική νομίζω ότι το ΠΑΣΟΚ έχει να δείξει σπουδαία επιτεύγματα, ίσως τα σημαντικότερα στον βιομηχανικό τομέα, με εθνικό σχεδιασμό που κρατάει ακόμα και σήμερα, περισσότερο από 25 χρόνια μετά την εκπόνησή του. Αλλά σήμερα, όπως και ο ΣΥΝ, πρέπει να αρθρώσει ακριβή λόγο, τόσο πολιτικά όσο και επιστημονικά, για το πώς θα πορευτεί στο μέλλον η χώρα.

@Stefan: πολύ θα ήθελα να μάθω τις λεπτομέρειες αυτής της συνεργασίας με τον Νοαμ Τσόμσκυ. Αν πρόκειται για συνδρομή στο ZNet, αυτή είναι ελεύθερη για οποιονδήποτε, με στάτους ανάλογο με το ύψος της συνδρομής. Αν είναι περισσότερο απ΄αυτό, τότε αξίζει μεγαλύτερης συζήτησης, και το αποτέλεσμα (άρθρα ή ό,τι άλλο) μεγαλύτερης δημοσιότητας.

Στάθη, πάντα μου διαφεύγει το ότι ένα σύντομο σχόλιο διαβάζεται περισσότερο από ένα φλύαρο σαν κι αυτό. Ευχαριστώ για το βήμα που προσφέρεις.

dzach said...

anonymous μεν, αλλά dzach, ο από πάνω.

Nick Styl said...

Αγαπητέ, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι εξυπηρετεί ο όρος «αμερικανική» προσέγγιση στον τίτλο του πρώτου post. Επίσης, δεν καταλαβαίνω την εμμονή στην σύγκριση προσώπων π.χ. Παπανδρέου-Τσίπρα και στην καλλιέργεια της προσωπολατρείας.

Να σου υπενθυμίσω, όπως είπε ο φίλος Stefan, κάτι το οποίο δεν αναφέρεις, μάλλον γιατί δεν έχεις προσέξει, είναι ότι το πολιτικό ακτιβιστικό δίκτυο –Ζ- με έδρα τη Βοστώνη των ΗΠΑ ξεκίνησε συνεργασία με το eforum.gr, που αποτελεί αυτο-οργανωτική προσπάθεια ατόμων φιλικά προς το ΠΑΣΟΚ ή μελών του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό το επικρότησε ο ίδιος ο Νόαμ Τσόμσκυ.

Αυτό πρώτα απ΄όλα σημαίνει ότι υπάρχει μια μερίδα ατόμων μέσα στο ΠΑΣΟΚ τα οποία ασπάζονται τις αρχές του –Ζ-, το οποίο ναι είναι αμιγώς αριστερό δίκτυο. Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι η έδρα του –Ζ- είναι στις ΗΠΑ και ο Νόαμ Τσόμσκυ είναι Αμερικανός και ζει στη Βοστώνη. Οπότε, ο άλλος μύθος τον οποίο δεν βοηθάς να ξεπεράσει η Ελληνική κοινωνία είναι ότι η «Αμερικανική προσέγγιση» δεν μπορεί να είναι αριστερή, ανατρεπτική και ακτιβιστική.
Προσωπικά, ως μέλος του –Ζ- και των Indy στις ΗΠΑ, βλέπω με χαρά το ΠΑΣΟΚ να ξεπερνάει τα στενά όρια της Ελληνική πραγματικότητας και να δημιουργεί ένα πραγματικό ακτιβιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Επίσης βλέπω τον Γιώργο Παπανδρέου να έχει κάνει μια στροφή προς το ελευθεριακό, «αναρχικό» αν θέλεις σοσιαλιστικό χώρο με την αυτο-οργάνωση και την συμμετοχική κοινωνία. Αυτές οι έννοιες που κάθε ακτιβιστής-αριστερός ονειρεύεται είναι πολύ μακριά από το ΣΥΡΙΖΑ, τον κ. Τσίπρα, το ΚΚΕ ή όποιο άλλο κοινοβουλευτικό αριστερό σχηματισμό στην Ελλάδα. Το να μιλάει ένα κόμμα εξουσίας, ένα σοσιαλιστικό κόμμα για συμμετοχική κοινωνία και να αγκαλιάζει ελευθεριακές δομές, είναι συγκλονιστικό. Αυτό το προσπερνάτε χωρίς σχολιασμό και μου κάνει εντύπωση.

Επομένως, αν θέλεις να προσφέρεις κάτι στους αναγνώστες σου, φιλικά θα σε συμβούλευα να τους «εκπαιδεύσεις» 1) για τα αριστερά-ακτιβιστικά κινήματα που αναπτύσσονται στις ΗΠΑ, 2) για την άνθηση του ελευθεριακού σοσιαλισμού και 3) για την παγκόσμια συνεργασία των δικτύων, μέρος της οποίας είναι το eforum και το –Ζ-.
Πάντα φιλικά, και σε ευχαριστώ για τον προβλήματισμό,
-Νίκος-

Στάθης Χαϊκάλης said...

@nick styl
αγαπητέ συνομιλητή,
θεωρώ σημαντικά και αξιόλογα αυτά που αναφέρεις, παραδέχομαι ότι ορισμένα από αυτά δεν τα γνώριζα. Τα περισσότερα από αυτά τα παρακολουθώ και κάνω το κατά δύναμιν να τα μάθουν και άλλη σε αυτή την ανάδελφη χώρα (πχ μέσω του εταιρικού www.knowhow.gr ).
Εχουμε όμως διαφωνία...
Το 90-95% των ελλήνων δεν ενδιαφέρονται για αυτά που θεωρούμε εσύ και εγώ αξιόλογα...
Αυτό το 90-95% δεν ενδιαφέρεται μόνο για χαμηλού επιπέδου θέματα (reality, ποδόσφαιρο χαμηλής υποστάθμης κλπ), αλλά και για πολύ σοβαρά ζητήματα (το σχολείο του παιδιού τους που καταρρέει, η ανεργία των νέων, o λαϊκισμος των κομμάτων -και του ΣΥΝ- στο ασφαλιστικό, η προσφυγή όλων στο δημόσιο για δουλειά κλπ). Τα υπόλοια τα ξανάγραψα, πιθανόν πάνω από μια φορά...
Θεωρώ πολύ χρήσιμη τη συζήτηση που κάνουμε, με βοηθάει πολύ η άποψη σου, nick styl, αλλά αν έλεγα ότι συμφωνώ μαζί σου, ίσως θα ήταν μια απόπειρα να γίνω ευχάριστος. Αντίθετα συζητώντας με επιχειρήματα τις διαφορές μας, βάζω στοίχημα ένα καλό κρασί (αυτό αφορά όλους τους συνομιλητές σε αυτά τα δύο posts), μπορεί να βγει κάτι καλό... Το κρασί δεν είναι virtual, αλλά πραγματικό...

Nick Styl said...

Αγαπητέ, πραγματικά, το επίπεδο της συζήτησης είναι ποιοτικό, όπως επίσης εξαιρετική η πρότασή σου για το καλό κρασί, όσο και ο τίτλος του blog (Think positive), που από τη φύση του δίνει προοπτική και αισιοδοξία, ενώ το «know how», είναι αυτό το οποίο δε διαθέτει η αριστερά σήμερα.

Δε θα διαφωνήσω μαζί σου για το τι θέλει το 90-95% των Ελλήνων. Σ΄αυτό συμφωνούμε απόλυτα. Ο τρόπος όμως να το επιτύχει είναι το ζητούμενο. Και ο τρόπος είναι ένας και δεν νομίζω ότι φέρνω καινά δαιμόνια: think globally, act locally. Δηλαδή, αν δεν υπάρχει το μεγαλύτερο όραμα, δεν μπορεί να υπάρξει λύση –κατά τη γνώμη μου πάντα- στα πεζά, πλην όμως τεράστια και καθοριστικά για τον κάθε πολίτη καθημερινά προβλήματα.

Ναι, το να φύγει μια κεραία κινητής τηλεφωνίας, το να επιδιορθωθεί ένα σχολείο είναι πολύ σημαντικό για τη συγκεκριμένη ομάδα ατόμων που αφορά. Θα σταματήσει την εμφάνιση προβλημάτων στο μέλλον; Όχι, γιατί δεν επηρεάζει τη νοοτροπία, δεν επηρεάζει το συλλογικό τρόπο σκέψης της κοινωνίας, οπότε απλά μετά από ένα διάστημα τα προβλήματα θα επανεμφανιστούν με άλλη ίσως μορφή.

Αυτό πρέπει να αλλάξει στην Ελληνική κοινωνία. Και πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση. Στην ουσία, χρησιμοποιούν ένα βαρύ, καθαρά μπολσεβίκικο μοντέλο, λαϊκιστικού ακτιβιστικού κινήματος: Με σημαία μια ασαφή και γενικόλογη «σοσιαλιστική»/ «αριστερή» θεώρηση, (αλήθεια ποιά από τις θεωρητικές μορφές του σοσιαλισμού εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ; Μπορεί κάποιος να μου απαντήσει ξακάθαρα ;) σπεύδουν να ασχοληθούν όπως λες με τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών, χωρίς όμως να ασχολούνται με την πραγματική αλλαγή της κοινωνίας, με κάποιο όραμα. Διότι, δεν είναι όραμα, να διαμαρτύρεσαι για τα καμένα δάση και για την Παιδεία ή για μια κεραία. Όραμα είναι να εκπαιδεύσεις την κοινωνία να φτάσει σε σημείο να αντιδρά αντανακλαστικά σε τέτοιου είδους φαινόμενα και τελικά να τα προλαμβάνει. Αυτό το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τον διαδικτυακό ακτιβισμό του; ή πραγματικά προωθεί αποτελεσματικά το μπολσεβίκικο μοντέλο αύξησης της δύναμής του; Στην ουσία για μένα, πρόκειται για το ΚΚΕ με διαφορετικό περιτύλιγμα, αλλά το ίδιο πικρή γεύση, που μαθηματικά θα καταδικάσει την αριστερά για ακόμη μια φορά...

Και προσωπικά, δεν με πειράζουν οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ. Σε τελική ανάλυση τα παιδιά έχουν ένα σχέδιο, έναν ενθουσιασμό, γιατί επιτέλους αποκτούν δυναμική. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι στο ΣΥΡΙΖΑ που δούλεψαν πολύ για το κόμμα τους, και τώρα νοιώθουν ότι ανταμείβονται...όλα αυτά είναι θεμιτά.
Αυτό που με πειράζει είναι ότι τα ΜΜΕ, αλλά ιδιαίτερα άτομα με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και με στρατηγική σκέψη όπως εσύ για παράδειγμα, τους δίνεται αυτό που στις ΗΠΑ ονομάζεται “free ride”… Θα περίμενα να αναλύσετε βαθύτερα τα κίνητρα/αποτελεσματικότητα/προοπτική του ακτιβιστικού έργου του ΣΥΡΙΖΑ, να εκπαιδεύσετε την κοινωνία, να βοηθήσετε στην κατανόηση των εννοιών, ανεξάρτητα από πρόσωπα και κόμματα.

Συμφωνείτε για παράδειγμα με την αυτο-οργάνωση; με τη συμμετοχική δημοκρατία; Aν ναι, προωθήστε την, αν όχι γιατί; Τι αντιπροτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της αριστεράς; Και ακόμα σημαντικότερο: ποιά είναι κατά τη γνώμη σας η μορφή που πρέπει να έχει το ιδεώδες ακτιβιστό, (διαδικτυακό η μη) κίνημα στην Ελλάδα; Μην κάνετε κριτική, θέστε τους ορισμούς για να κάνουμε αντικειμενικά τη σύγκριση.

Διότι προφανώς και δε θεωρείς ότι είναι στη σωστή κατεύθυνση η ύπαρξη ανοιχτού διαδικτυακού διαλόγου (όπως το διάλογος ΠΑΣΟΚ, με όποια προβλήματα), η ύπαρξη αυτο-οργανώσεων και δικτύων πολιτών, η συνεργασία τους με διεθνή δίκτυα, η ύπαρξη ομάδας εθελοντών διαδικτύου (σαν αυτή που έχει το ΠΑΣΟΚ), η διαρκής αναφορά του Παπανδρέου στο διδίκτυο και στη φτηνή πρόσβαση στο ίντερνετ, η ύπαρξη ιστοσελίδας του αρχηγού ενός κόμματος που ενημερώνεται καθημερινά και μάλιστα συμπεριλαμβάνοντας υλικό από τα blogs, και ταυτόχρονα το ξεκάθαρο (αλλά όχι κατανοητό βέβαια) όραμα της συμμετοχικής δημοκρατίας.

Αν αυτά όλα είναι σωστά, τότε οφείλεις να βρεις τους τρόπους να αλλάξεις αυτό το 95% και να το πείσεις ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για μακροχρόνια αποτελέσματα. Αν είναι λάθος, οφείλεις να προτείνεις τις σωστές απόψεις...

Συγνώμη για το μεγάλο μήνυμα, αλλά πραγματικά η συζήτηση έχει ενδιαφέρον και κυρίως αγγίζει την ουσία της υπόθεσης ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ακτιβισμός.

spallantzas said...

@anonymous
νομίζω ο Νικος Styl κάλυψε παραπάνω το ερώτημα σου. Και φυσικά κάλυψε και μένα επι της ουσίας.

dzach said...

(από λάθος ανώνυμος προηγουμένως)

@stefan : Ειδικά για τη συνεργασία με το Ζnet και το βαρύ όνομα του Ν.Τσόμσκυ που προ-αναγγέλεται, το ερώτημα, αν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο πέραν της συνδρομής, παραμένει, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθεί ότι είναι κάτι που γίνεται για λόγους εντυπωσιασμού.

Η οπτική του nick styl όσον αφορά τον ιδεώδη ρόλο της αριστεράς, είναι ενδιαφέρουσα. Απ' ότι λες, σε καλύπτει και σένα. Μένει λοιπόν να δούμε ποιοι είναι οι ελεγκτικοί (και ταυτόχρονα αποφασιστικοί, αλλιώς είναι χωρίς νόημα) μηχανισμοί που προτείνονται για να ελέγχονται αυτοί που συνήθως κάνουν κατάχρηση της "συμμετοχικής" τους θέσης. Αυτό βέβαια ισχύει και για τη συμμετοχική δημοκρατία και μέσα σε μικρότερους χώρους όπου κινείται η πολιτική, π.χ. το κόμμα. Είναι το γνωστό αλλά δύσκολο, management by example.

Αλλά γιατί θα πρέπει όποιος έχει μια άποψη για ό,τι συμβαίνει στην πολιτική σκηνή (που περιλαμβάνει και το ΠΑΣΟΚ), να απολογείται εκ μέρους του Συνασπισμού;

spallantzas said...

@dzach
1.Σχετικά με το Znet- παρότι ο Nick Styl ήταν σαφής - επέτρεψε μου να σου πω πως βιάζεσαι να κρίνεις κάτι που δεν έχεις δει ακόμη. Και είναι τουλάχιστον άδικο να το προ-χαρακτηρίζεις εντυπωσιασμό (γιατί αυτό κάνεις στην ουσία)
2. την τελευταία ερώτηση, νομίζω πως λάθος την απευθύνεις σε μένα. Μάλλον αφορα τον υπογράφοντα το ποστ κα ίσως εν μέρει και σενα).
για να μην κάνω άλλη κατάχρηση της φιλοξενίας , τονίζω ότι η διαφωνία μου εξ αρχής ήταν στην αναντιστοιχία του τίτλου του ποστ με το περιεχόμενο, η οποία και παραμένει γιατί θεωρώ ότι δεν έλαβα ικανοποιητική απάντηση ούτε απο τον υπογράφοντα, ούτε από κανέναν άλλον.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

dzach said...

Αγαπητέ stefan, θα ήταν πολύ μικρό από μέρους μου να κακοχαρακτηρίσω μια προσπάθεια συμμετοχής σε μια κίνηση που εκτιμώ, που αρχίζει με τέτοιο ενθουσιασμό και υποστηρίζεται με τέτοιο πάθος.

Δεν αμφιβάλλω (δεν είναι σχήμα λόγου, έχω πολλά και άριστα παραδείγματα για το περιεχόμενο της συμμετοχής φίλων/μελών του ΠΑΣΟΚ σε κοινωνικά ΜΜΕ) ότι η συνεργασία με το Znet θα είναι παραγωγική.

Δεν είναι πάντα κακόπιστη η κριτική.

Mike said...

Σαν μέλος του eforum, μαζί με τον stefan και άλλα παιδιά, θα ήθελα εδώ να υπογραμμίσω το αυτονόητο: η συνεργασία του eforum με το Znet, βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο πεδίο της επιθυμίας, του πόθου θα έλεγα καλύτερα, που μας διακατέχει να συναντηθούμε μέσα από τοπικές δράσεις σε ευρύτερες και γιατί όχι, παγκόσμιες αναγωγές. Ο επαρχιωτισμός δεν καταργείται από το διαδίκτυο που δεν είναι παρά ένα μέσο, αλλά από ένα τρόπο σκέψης και δράσης. Αυτή τη στιγμή, η συνεργασία δεν έχει λάβει σάρκα και οστά και δίκαια μπορεί να αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό ή απορία (που άλλωστε έχουμε και εμείς που προσπαθούμε να την υλοποιήσουμε). Αλλά θα έχουμε την ευκαιρία μας να κριθούμε δίκαια όταν η δουλειά μας αποδώσει καρπούς. Αγαπητέ dzach, η γνώμη σου μας είναι πάντα ευπρόσδεκτη γιατί εμείς έχουμε ήδη γνώση και γνώμη για τη σπουδαία δουλειά σου στον Τήλαφο.
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με 'χέρια και πόδια' στις πολιτικές σου παρατηρήσεις για το χώρο του ΠΑΣΟΚ στον οποίο ανήκω και κυρίως, για την ασυμμετρία ομιλητών (πολιτικών) και ακροατηρίου, καθώς και για την έλλειψη επιστημονικής τεκμηρίωσης των απόψεων.
Τέλος, κρατώ από το αρχικό ποστ, την ανάγκη σοβαρότερου σχεδιασμού από μέρους των κομμάτων της παρέμβασής τους μέσω των κοινωνικών μέσων για την οποία μάχομαι, με μια επιφύλαξη: ο χώρος των επιχειρήσεων δεν είναι καθρέφτης της κοινωνίας, αλλά τμήματος αυτής.
Εν πάσει περιπτώσει, είχα την ευκαιρία να θέσω στον ιδρυτή του znet, Michael Albert, την παρακάτω ερώτηση στα πλαίσια μιας διαδικτυακής συνέντευξης που πήραμε από αυτόν και την οποία θα αναρτήσω μόλις καταστεί εφικτό στο ιστολόγιό μου (video):
Some political parties are engaging social media (blogs, wikis etc) to create citizen communities in order to capture grassroot ideas or to obtain feedback for existing policies. Creating such communities can be very challenging and easily results in failure or marginal only success. What do you think are the success and failure factors in the implementation of such political tools?
Η απάντησή του νομίζω τα λέει όλα. Υπομονή μέχρι να εξασφαλίσω το κομάτι του βίντεο, γιατί όλη η συνέντευξη, που επίσης έχει τεράστιο ενδιαφέρον, δεν είναι δυνατόν λόγω μεγέθους να αναρτηθεί σε ιστολόγιο.

dzach said...
This comment has been removed by the author.
dzach said...

Mike

είναι δηλωμένη η εκτίμησή μου για τη δουλειά που κάνεις εσύ και πολλοί άλλοι φίλοι συνιστολόγοι και Πολίτες. Στον φιλόξενο χώρο του blog του Στάθη Χαϊκάλη, όπως και στο δικό σου, ασκείται ο διάλογος, μέσα από απόψεις, κριτική και διαφωνίες. Μερικές φορές μπαίνουν δύσκολα ή φαινομενικά "προβοκατόρικα" ερωτήματα, με σκοπό να γίνει ορατή κάπως η απόσταση της επιθυμίας από την πραγματικότητα, γιατί μόνον έτσι θα ξεφύγουμε απ' το τέλμα. Αν υπάρχει μια ελπίδα τα κοινωνικά ΜΜΕ να έχουν κάποια επίδραση στη διαμόρφωση του πολιτικού κλίματος, νομίζω ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνον μέσα από τέτοιες διαδικασίες.

Ίσως δεν είναι εμφανές, αλλά ένα μεγάλο μέρος της κριτικής προς το ΠΑΣΟΚ, οφείλεται στις προσδοκίες που υπάρχουν απ' αυτό, είτε είναι κανείς μέλος του ή φίλος είτε όχι.

Ο ειλικρινής λόγος είναι πάντα πειστικός.

Anonymous said...

Ερώτηση: Ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου και του Αλέξη Τσίπρα;

Απάντηση: Και οι δύο φροντίζουν προηγουμένως οι δημοσιογράφοι να μην τους κάνουν ποτέ την ερώτηση στην οποία δεν υπάρχει απάντηση.

Σε όλες τις ραδιοτηλεοπτικές συνεντεύξεις της περιόδου 1967-2008 όλοι ρωτούσαν τον Κωνσταντίνο "για τις σπουδές σε πανεπιστήμια των παιδιών του" και όχι "πως κατάφερε και τελείωσε 3 Στρατιωτικές Σχολές σε 2 χρόνια" και έκτοτε δεν κατάφερε να εισαχθεί σε Σχολή του εξωτερικού (Θυμάστε τι ερωτήσεις του είχε κάνει ο Larry King στο CNN;)

Ο Αλέξης Τσίπρας εξασφαλίζει εκ των προτέρων ότι ο δημοσιογράφος δεν θα του κάνει ποτέ την ερώτηση "Ποιές είναι οι θέσεις σου για την Ευρώπη, για τα κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα που έχουν προκύψει από την Ευρώπη των εργαζόμενων και από τις κοινοτικές οδηγίες περί ισότητας και από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου;" (ΕΤ3)

Φανταστείτε να γίνει κάποτε πρωθυπουργός και να μάθετε εκ των υστέρων ότι πιστεύει μόνο σε "απεργίες πείνας" και "καταλήψεις σχολείων"!


Υ.Γ. Το 1955 η Δεξιά για να φράξει το δρόμο προς την επικράτηση των δημοκρατικών δυνάμεων έδωσε ψήφο στις γυναίκες, οι οποίες με τη σειρά τους ψήφισαν μαζικά τον Κωσταντίνο Καραμανλή επειδή τους γοήτευε με τα φρύδια του. Έτσι πήγαμε πίσω για τουλάχιστο 30 χρόνια.

Τώρα ήρθε ο Τσίπρας. Ένας καταληψίας σχολείων (στα οποία έστελναν ο φτωχοί γονείς τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα και έβλεπαν τα λουκέτα των μαθητικών συμμοριών του Τσίπρα, ενώ δεν μπορούσαν να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία). Καμμία θέση για την Ευρώπη, για τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων στην Ευρωπη, για ότι κατακτήσεις έχουν γίνει. Πλήρης συσκότηση απόψεων από το λεβέντη τον Τσίπρα. Ο Τσίπρας βάζει μπριγιόλ στο μαλλί του ποζάρει στη μοτοσυκλέτα του και μαζεύει θαυμάστριες τις Ελληνίδες που τον ποθούν, που ονειρεύονται να φωτογραφηθούν δίπλα τους.

Ανέβηκε ο Τσίπρας στις δημοσκοπήσεις, χωρίς να χρειαστεί να δηλώσει τις περί Ευρώπης απόψεις του. Και άρχισε να κατεβαίνει..

Όπως το μπαλόνι, το προφυλακτικό και άλλα, όλα τα πράγματα ξεφουσκώνουν όταν δεν υπάρχει τίποτα μέσα πλέον.

Anonymous said...

Όπως έγινε στις συνεντεύξεις του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, στου Αλέξη Τσίπρα, έτσι και στη συνέντευξη που έγινε στο Ρουσσόπουλο, οι ερωτήσεις ήταν:
α) στημένες
β) ανώδυνες και
γ) αποδείκνυαν τη βλακεία του ερωτώντος, προς δόξαν του ερωτόμενου.

Υπενθυμίζω ότι όλες οι ερωτήσεις που είχαν γίνει:

α) στον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο ακόμα και από τον Λαρυ Κίνγκ απέφευγαν να τον στριμώξουν να απαντήσει:
- Πως έχασε το θρόνο του,
- Πως τελείωσε 3 στρατιωτικές σχολές σε 2 χρόνια.
- Πώς ενώ τα παιδιά του σπούδασαν σε πανεπιστήμια, αυτός δεν κατάφερε να γίνει ποτέ δεκτός στο Cambridge,

β) Στον Αλέξη Τσίπρα, κανείς ποτέ δεν ρώτησε ποιές είναι οι απόψεις του:
- Για την Ευρώπη,
- Για το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, τις κατακτήσεις του ευρωπαΙκού δικαίου και των αποφάσεων του ευρωπαϊκού δικαίου στα ανθρώπινα δικαιώματα και στα δικαιώματα των εργαζομένων (ή μήπως θα έπρεπε να παραιτηθούμε άπό όλα αυτά και να αρχίσουμε να τα διεκδικούμε από την αρχή με απεργίες στις φάμπρικες και με καταλήψεις σχολείων κλπ).

γ) Τον κύριο Ρουσσόπουλο, δεν τον ρώτησε κανείς πως διαχειρίστηκε τις συμβουλές προς Καραμανλή (όποιος και να τις έδινε) περί Μονής Βατοπεδίου, αποπομπής Βουλγαράκη, αποπομπής Ρουσσόπουλου, το πως άρχισε να πέφτει η δημοτικότητα της Ν.Δ. και να νεκραναστένεται η δημοτικότητα του ΠΑΣΟΚ.

Ο Τσίπρας, ο Κωνσταντίνος και ο Ρουσόπουλος,δεν φοβούνται καμιά ερώτηση δημοσιογράφων υπό τέτοιες συνθήκες.