Σεισμολόγοι ή Γιώργος Μυλωνάς;

Συνειδητά δεν έγραψα κάτι για την ευτελισμό της επιστήμης και του ορθού λόγου, που καλπάζει μέσα από τις εμφανίσεις στα κανάλια σεισμολόγων και προβλέψεων για δονήσεις. Αντίθετα έχει έννοια η αναφορά στο γεγονός της απαγωγής του Γιώργου Μυλωνά, προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) και διευθύνοντος συμβούλου της Alumil.

Αν δεν είναι απαγωγή τύπου Χαϊτογλου (Μακεδονικός Χαλβάς), που είχε γίνει πριν αρκετά χρόνια για λύτρα, και είναι κίνηση με «πολιτικά» κίνητρα, τότε μπαίνουμε σε νέα φάση στην πολιτική και κοινωνική σκηνή της χώρας. Ο Γ. Μυλωνάς δεν είχε τη «γυαλιστερή βιτρίνα» των προέδρων της Αθήνας, του Οδυσσέα. Κυριακόπουλου ή του Δημήτρη. Δασκαλόπουλου. Πρακτικά, είναι ο ιδρυτής της Alumil, -πήρε από τον πατέρα του την τέχνη και κάτι από μια μικρή οικογενειακή εταιρεία, αλλά ο Γ. Μυλωνάς έκανε άλλο «μαγαζί» και το απογείωσε.

Έχω 2-3 χρόνια να παρακολουθήσω από κοντά τη δουλειά του, αλλά τα βασικά χαρακτηριστικά δεν πρέπει να άλλαξαν: η Alumil είναι μεγάλη επιχείρηση, με διεθνείς δραστηριότητες, ο ίδιος ασχολείται πολύ με τη διοίκηση, έχει τη βοήθεια στενών συγγενικών του προσώπων, αλλά το τελευταίο διάστημα επιχείρησε να εισαγάγει μεγάλες δόσεις από επαγγελματικό management.

Eίχε υποστεί την κριτική των media γιατί έθιγε με «αθυροστομία» θέματα, που οι ισχυροί επιχειρηματίες της Αθήνας τα έλεγαν συνήθως κατ’ ιδίαν, αλλά δεν τα υποστήριζαν δημοσίως: το τεράστιο πρόβλημα που δημιουργεί στις επιχειρήσεις το υπερβολικό κόστος της κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα, κλπ. Επειδή ταξίδευε ο ίδιος για δουλειές στις χώρες της ΝΑ Ευρώπης, είχε σχηματίσει προσωπική άποψη για θέματα, που μετά τα υποστήριζε δημοσίως: μου είχε κάνει εντύπωση η τοποθέτησή του ότι «η μαζική είσοδος οικονομικών μεταναστών, αποτελεί ευκαιρία για την Ελλάδα», την οποία είχε καταθέσει πριν 4-5 χρόνια και είχε μεγάλο ενδιαφέρον η τεκμηρίωσή της.

Είναι βέβαιο ότι οποιαδήποτε ομάδα της «ένοπλης αντίστασης κατά του καπιταλισμού» μπορεί να βρει λόγια για να γράψει μια τρισέλιδη προκήρυξη εναντίον κάποιου με επιχειρηματική δραστηριότητα , όπως ο Γ. Μυλωνάς. Μόνο οι «συντηρητικές» δηλώσεις του ως προέδρου του ΣΒΒΕ, δίνουν αρκετό τέτοιο υλικό στους πρεσβευτές της «ιδεολογικής καθαρότητας». H Alumil, πάντως, δίνει ψωμί (ίσως και παντεσπάνι) και σε 250-300 μικρές επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα, οι οποίες αντιπροσωπεύουν τα προϊόντα της σε κάθε πόλη και περιοχή και είναι αυτοί που εγκαθιστούν τα κουφώματα στις οικοδομές. Αν, λοιπόν, φθάσαμε στο σημείο, που ο Γ. Μυλωνάς θεωρείται ως εκπρόσωπος του «σκληρού καπιταλισμού» της χώρας, τότε μπήκαμε σε μια καινούργια, πολύ σκληρή σελίδα.

Η πίεση που ασκείται αυτό τον καιρό στα εισοδήματα μεγάλων στρωμάτων της χώρας, μπορεί να γεννήσει τυφλή βία. Η ανεύθυνη, από την άλλη πλευρά, ρητορεία πολιτικών φορέων κατά των επιχειρήσεων και η κάλυψη των όσων ανομιών συμβαίνουν στα πανεπιστήμια, ενδέχεται να οπλίσουν χέρια που θα ψάχνουν «εκπροσώπους της παγκοσμιοποίησης και της κεφαλαιοκρατίας»’. Η ιστορία της –απίστευτα αφελούς και άκρως επικίνδυνης- «17 Νοέμβρη» θα μπορούσε να έχει δώσει κάποια διδάγματα παραπάνω σε όλους μας...

Υ.Γ.: το ζήτημα δεν είναι μόνο τι ανοησίες λένε οι σεισμολόγοι-μαϊντανοί των παραθύρων. Ποιος φορέας ή πρόσωπο προστατεύει το κάθε σεισμολόγο και του έχει φτιάξει ένα «μαγαζάκι» με επιδοτήσεις και εγκληματική αυτονομία; Πώς ζουν τόσα πολλά «μαγαζάκια», με τόσο γελοία πραμάτεια; Η καταγωγή μου είναι από την πιο σεισμογενή περιοχή της χώρας και λέω τα παραπάνω με πλήρη επίγνωση…