Το έχουμε σημειώσει και άλλες φορές, ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι μια απίστευτη πρωτιά: ενώ το καταναλωτικό κίνημα εμφανίζεται εξαιρετικά αδύναμο και ανοργάνωτο, η χώρα έχει πάνω από 70 αναγνωρισμένες καταναλωτικές οργανώσεις, ενώ στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες δεν υφίστανται πάνω από δέκα.Το δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας» δίνει μια ερμηνεία, με βάση τα επιχειρήματα των ίδιων των οργανώσεων… Σε ένα δελτίο του Alter, ήταν προσκεκλημένος ένας πρόεδρος της «Ομοσπονδίας Καταναλωτών», που σε προηγούμενη φάση ήταν και πρόεδρος μιας «Οργάνωσης Δανειοληπτών». Ο διάλογος που έγινε με τον Νίκο Χατζηνικολάου, ήταν στο κλίμα που περιγράφει το δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας»…
(η φωτο είναι από το flickr.com)
2 comments:
Το πρόβλημα εστιάζεται στην ανάγκη για προβολή κάποιου στον μικρόκοσμό του, αλλά και τις διαφορετικές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες με τις οποίες δημιουργήθηκαν οι οργανώσεις αυτές. Παράλληλα, πρέπει να τόνίσουμε κάτι που δε λέει το άρθρο: υπάρχουν και οργανώσεις που δημιουργήθηκαν από ιδιοκτήτες αλυσίδων σούπερ-μάρκετ ή άλλων πολυκαταστημάτων (ξέρω τουλάχιστον 2) και άλλες όπου αυτοί συμεμτέχουν (ξέρω 1). Τέτοιες οργανώσεις έχουν στόχο απλά τη διάσπαση του όποιου κνιήματος.
Έχω την εντύπωση ότι, παρά το βάσιμο του συλλογισμού σας, δεν εξετάζετε μια ακόμη κρίσιμη παράμετρο.
Επειδή κάποια στιγμή (λόγω των παρατηρήσεων που περιγράφετε) σκέφτηκα να εξετάσω το ενδεχόμενο να ιδρύσουμε με αρκετούς φίλους και γνωστούς μια καταναλωτική οργάνωση, φρόντισα να διαβάσω τις προϋποθέσεις. Ξέρετε τί βρήκα; Ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε επίπεδο νομού! Δηλαδή αν είμασταν 1000 άνθρωποι σε 10 νομούς της χώρας, δεν μπορούσαμε να φτιάξουμε μία αξιόπιστη οργάνωση αλλά υποχρεωτικά έπρεπε να φτιάξουμε 10! Επιπλέον δε θα είμασταν αποτελεσματικοί διότι ο νόμος παρέχει πλήρη δικαιώματα μόνο στις οργανώσεις που έχουν περισσότερα των 500 μελών. Άρα για να φτιάξουμε μια σοβαρή πανελλαδική καταναλωτική οργάνωση χρειαζόμαστε 500 μέλη Χ 52 νομούς = 26.000 μέλη. Για αυτό υπάρχουν οι ομοσπονδίες σήμερα. Βέβαια αν καταφέρναμε να φτιάξουμε οργάνωση με 26.000 μέλη, είμαι σίγουρος ότι δε θα μας ενδιέφερε ιδιαίτερα η κρατική επιχορήγηση και τα συναφή. Είπατε κάτι για το ρόλο και τα κίνητρα του κράτους;
Post a Comment