Τρεις υποθέσεις διαφθοράς

«Έσκασαν» και οι τρεις χθες. Μπορεί να μην είναι σύμπτωση, αλλά ισχυρή ένδειξη ότι ισχύει ο Πίνακας της Επιτροπής Διεθνούς Διαφάνειας. Εκεί η Ελλάδα εμφανίζεται να έχει υψηλή θέση στο δείκτη διαφθοράς. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια ανεβαίνει ολοένα και σε υψηλότερη θέση, ένδειξη ότι εντείνονται τα φαινόμενα διαφθοράς.

Οι τρεις υποθέσεις που αναδείχθηκαν χθες, είναι οι παρακάτω:
1) Ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκηση Λέανδρος Ρακιντζής ανακοίνωσε στοιχεία, όπου μεταξύ των άλλων, το 90-95% των υποθέσεων υπαλλήλων που παραπέμπει παραμένουν ατιμώρητοι.

2) Συνελήφθησαν στην Ήπειρο ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί. Αστυνομικοί και τελωνειακός. Έκαναν, μεταξύ των άλλων, διακίνηση λαθρομεταναστών. Στο λογαριασμό ενός ανώτατου αξιωματικού της αστυνομίας, που είναι μεταξύ των συλληφθέντων, βρέθηκαν περισσότερα από 600.000 ευρώ.

3) Ήλθε στην επιφάνεια η υπόθεση Τσουκάτου. Δεν έγινε με βάση πρωτοβουλία των ελληνικών αρχών, αλλά εξαιτίας των όσων αποκαλύφθηκαν στα γερμανικά δικαστήρια. Όσοι γνωρίζουν τα της υπόθεσης Siemens, υποστηρίζουν ότι θα έχουμε συνέχεια με πιο ηχηρά ονόματα.

Τρεις διαπιστώσεις:
Η πρώτη διαπίστωση είναι ότι τα συμπτώματα εντοπίζονται και στο πολιτικό σύστημα και στην Αστυνομία και στη δημόσια διοίκηση. Η δεύτερη διαπίστωση είναι ότι η ίδια η χώρα έχει δημιουργήσει ένα σύστημα ατιμωρησίας, στην ουσία οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι το έχουν φιλοτεχνήσει. Η τρίτη διαπίστωση είναι ότι η συμμετοχή μας στην Ε.Ε. και η διεθνοποίηση των οικονομιών δεν είναι βέβαιο ότι θα κρατήσουν αρραγές το πλέγμα της ατιμωρησίας.

Τα μεσαία στρώματα υφίστανται έντονη οικονομική πίεση. Αυτό προκύπτει από τη δραματική πίεση της οικοδομής, από το πρωτοφανές κλίμα κατά της ακρίβειας. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, δεν είναι βέβαιο ότι οι «Ηρακληδείς» που διαφύλασσαν το πλέγμα της ατιμωρησίας, έχουν τη δυνατότητα να μένουν εκτός ελέγχου.

Είναι ενδεικτικό ότι, τόσο ο Κ. Καραμανλής, όσο και ο Γ. Παπανδρέου αισθάνονται την πίεση για να βγουν μπροστά και να εκφράσουν τη λαϊκή απαίτηση της εκκαθάρισης. Βλέπουν τα φαινόμενα να πλησιάζουν τους ίδιους και σπεύδουν να δηλώσουν την αποστασιοποίησή τους.

Οι πολίτες συνήθως απαθείς, αλλά...
Ο μέσος πολίτης προτιμά να συμβιβασθεί με ένα φαινόμενο διαφθοράς που θα αντιμετωπίσει για υπόθεσή του, παρά να διεκδικήσει την εφαρμογή των νόμων, τη τήρηση αρχών. Ωστόσο το κόστος της διαφθοράς έχει γίνει ασήκωτο για τα στρώματα εκείνα, που δεν θέλουν να έχουν συμμετοχή.

Μια ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία αποτελεί η λειτουργία ενός blog που ασχολείται με προτάσεις κατά της διαφθοράς. Αξιόλογη προσπάθεια, κινείται με χαμηλούς τόνους και αξιοποιεί τη συμμετοχική λογική. Η αξία της είναι μεγάλη, καθώς, χωρίς να πιέζει, «τεστάρει» τη διάθεση περισσοτέρων πολιτών , να εισφέρουν ο καθένας έναν «οβολό», για να αντιμετωπισθεί κάτι που πνίγει τη χώρα. Να το παρακολουθούμε το blog αυτό και να το στηρίζουμε...

(η φωτο είναι από το flickr.com)