Πράγματι, για την ώρα, δεν φαίνεται να «σκάει» η φούσκα της ακίνητης περιουσίας… Σε παγκόσμια κλίμακα, πάντως, συρρικνώνεται απότομα (ΗΠΑ, Ιρλανδία, Ισπανία, Βρετανία, κλπ).Στην Ελλάδα, πάλι, έχει αρχίσει να σταματάει το «φούσκωμα» και σε κάποιες περιοχές διαφαίνεται ένα κάποιο «ξεφούσκωμα». Τι θα κάνει μια χώρα που τρέφει την νόμιμη, αλλά και την «γκρίζα» οικονομία της από την οικοδομή; Στα «κιτάπια» της Στατιστικής Υπηρεσίας, η οικοδομική δραστηριότητα λογίζεται ως παραγωγική δραστηριότητα.
Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά θα έβαζα στοίχημα ότι μια προσεκτική επιστημονική μελέτη, θα κατέτασσε ένα σεβαστό μέρος της οικοδομικής δραστηριότητας, ως δαπάνη καταναλωτικής επίδειξης και ως εργαλείο ξεπλύματος μη φολογημένου χρήματος. Αυτή η δραστηριότητα εξυπηρετούσε τις τράπεζες (άνετα κέρδη), το πολιτικό σύστημα (πλασματικός πλούτος, επίπλαστες θέσεις εργασίες) -οι πιο πολλοί από εμάς έπαιξαν πολλά ή λίγα σε αυτό το καζίνο.
Τώρα, όμως, ο βασιλιάς αρχίζει και χάνει κάποια από τα ρούχα του… Το ξεπέρασμα της κρίσης απαιτεί πραγματική παραγωγική δραστηριότητα. Δημιουργία πλούτου μέσα από την παραγωγή αγαθών, που έχουν πράγματι ανάγκη κάποιοι πελάτες. Έχει ενδιαφέρον να δούμε μια ανάλυση ενός Αμερικάνου ακαδημαϊκού στο Newsweek.
Παρότι αναφέρεται στην αγορά των ΗΠΑ, σημειώνει με σαφήνεια ότι έφτασε η ώρα να δούμε την ακίνητη περιουσία με το καθαρό μάτι του πολίτη και του επενδυτή. Να περιορίσουμε την συναισθηματική φόρτιση απέναντι στο τούβλο και το κεραμίδι. Αν στις ΗΠΑ τα σπίτια αποτέλεσαν τη δεύτερη «φούσκα», μετά τα χρηματιστηριακή του 1999, στην Ελλάδα αποδείχθηκε ως ο πιο δυναμικός υπονομευτής ενός ορθολογικού παραγωγικού συστήματος και ο ολοένα και πιο ισχυρός τροφοδότης της παραοικονομίας…
*η φωτο είναι από το flickr*
No comments:
Post a Comment