Ποια «φυλή» είναι πιο κοντά στα social media στην Ελλάδα;

Βρέθηκα μπροστά σε αυτό το ερώτημα, στη διαδικασία σχεδιασμού μιας εκδήλωσης από φορέα γνωστό και αναγνωρισμένο… Είναι φυσιολογικό να διεκδικούν μια σειρά ομάδες την πρωτοπορία, τη νομιμοποίηση, δικαιώματα σχετικά με την ελευθερία του λόγου, κλπ. Για όσο καιρό όλες σχεδόν οι επιχειρήσεις αποφεύγουν να μπουν στα «άγνωστα» νερά των social media και οι (περισσότεροι) πολιτικοί το αφήνουν για αργότερα, το «γήπεδο» του διαλόγου θα είναι ζωντανό, αλλά θα φαίνεται περιορισμένο.

Θέλουμε τις επιχειρήσεις να ακούνε τους καταναλωτές, αλλά και τις κοινωνικές ομάδες (π.χ., που διαμαρτύρονται για θέματα περιβάλλοντος). Όσο για τους πολιτικούς, μπορούν να μάθουν 15 λόγους για τους οποίους η υπερέκθεσή τους στα τηλεοπτικά παράθυρα, τους δίνει μεν μια αίσθηση αυτοσυντήρησης, αλλά τους φέρνει και κόστος.

Αν όλα τα παραπάνω μοιάζουν αφορισμοί, τότε πιθανόν να βοηθήσουν κάποια στοιχεία , έστω από προσωπική και επαγγελματική εμπειρία: σιγά-σιγά κάποιες μεγάλες επιχειρήσεις πιέζονται να εξετάσουν το χώρο των social media, γιατί νοιώθουν μια ανεπαίσθητη ενόχληση από κάποια αρνητική δημοσιότητα ή και ορισμένα online attacks.

Οι πολιτικοί και τα κόμματα έχουν μείνει σχεδόν στάσιμοι, σε σχέση με την περίοδο πριν τις εκλογές του 2007. Όταν η πολιτική ζωή έχει «ξανακυλήσει» σε φόντο τύπου Βατοπεδίου και εφόσον τα βασικά θέματα της δημόσιας agenda τα θέτουν τα κλασσικά media, τότε έχουν επιχειρήματα όσοι υποστηρίζουν ότι τα social media είναι κάτι περιθωριακό ή πάντως για λίγους (να μην ξεχνάμε ότι αν δεν επέμενε για το Βατοπέδιο ένα συγκεκριμένο κανάλι, που δεν έκρυψε το κίνητρό του, η υπόθεση θα συνέχιζε να ήταν εις γνώσιν 100 νοματαίων στο κέντρο της Αθήνας).

Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι… Δύο-τρεις υποθέσεις που αφορούν ισχυρούς επιχειρηματικούς κλάδους αποτυπώνονται στην πραγματική τους διάσταση μόνο μέσω διαδικτύου και social media, π.χ., το μεγάλο ζήτημα των κεραιών κινητής τηλεφωνίας. Ομοίως, ο Δ. Αβραμόπουλος καταφέρνει και κρατάει χαμηλά το θέμα των προβλημάτων της περίθαλψης σε αυτό που ξέραμε ως «δημοσιότητα», αλλά το πράγμα είναι εκτός ελέγχου στο internet: διακινούνται με μεγάλη ένταση δεκάδες καθημερινές υποθέσεις ασθενών που βρίσκονται μπροστά στη διάλυση του ΕΣΥ.

Η κρίση πλήττει και το Διαδίκτυο, μας λένε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μα εμείς είμαστε σε πολύ πρώιμο στάδιο για να πάμε προς τα πίσω… Χωρίς αμφιβολία, η ανάπτυξη στην Ελλάδα θα γίνει υπό την πίεση του περιορισμού των επενδύσεων, αλλά, παρόλα αυτά, κάποιοι μεγάλοι Οργανισμοί (και πρόσωπα της κεντρικής σκηνής) δεν θα έχουν πολλές επιλογές: θα πρέπει να τοποθετηθούν στο ανοιχτό χώρο των social media για να αντιμετωπίσουν τις κρίσεις που θα συναντήσουν , κυρίως μέσα από τον αναρχικό –κατά τον διευθύνοντα σύμβουλο της Google- κόσμο της δημοσιογραφίας των πολιτών.

*η φωτο είναι από το flickr*