Βαρύτατη αμέλεια με φόντο την κρίση

Η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες που ξορκίζει την κρίση… Αρκετοί γύρω μας, κυρίως πολιτικοί και media, αποκρύπτουν τις πραγματικές διαστάσεις της εγχώριας κρίσης, για δύο λόγους:

Πρώτον, δεν είναι σε θέση προτείνουν συγκεκριμένες πολιτικές, όπως έχει συμβεί στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.
Δεύτερον, δεν είναι διατεθειμένοι (π.χ., οι πολιτικοί) να πληρώσουν το μέρος που τους αναλογεί σε μια πολιτική διαχείριση της κρίσης.

Η οικονομική κρίση δεν έχει τη μορφή της πείνας και της φτώχειας, που τα λαϊκίστικα media προσπαθούν να πείσουν εδώ και 3-4 χρόνια (δηλαδή μετά την Ολυμπιάδα). Το μεγάλο ζήτημα της κρίσης είναι, μεταξύ των άλλων:

Α. Η ύφεση σε τομείς που κινούσαν την οικονομία (άσπρη, γκρίζα, μαύρη) όπως η οικοδομή και ο τουρισμός.
Β. Το στρίμωγμα φαίνεται για την ώρα στα μεσαία στρώματα της οικονομίας. Μείωση των εισοδημάτων στελεχών και μεσαίων/μικρών επιχειρηματιών. Δυστυχώς, το επιφαινόμενο της ανεργίας είναι ακόμα στην αρχή του.
Γ. Ο υπερδιογκωμένος δημόσιος τομέας, με εκατοντάδες χιλιάδες υποαπασχολούμενους υπαλλήλους, συνεχίζει κανονικά να δαπανά πολύ μεγάλα ποσά, που σύμφωνα με όλες τις διεθνείς έρευνες, αποδίδουν στη χώρα ολοένα και λιγότερο. Το πολιτικό σύστημα δεν έχει πάρει κανένα μέτρο μέχρι στιγμής για να περιορίσει αυτό το φαινόμενο, που δεν μπορεί να το αντέξει η κατάσταση της χώρας.
Δ. Η κυβέρνηση για να περιορίσει το καλπάζον έλλειμμα και το χρέος που χάσκει, έχει επιλέξει να καθυστερεί τις πληρωμές (όχι προς τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά προς τους προμηθευτές του δημοσίου τομέα) και να περικόπτει τις επενδύσεις σε υποδομές.
Ε. Ιδιωτικές τράπεζες που μέχρι πρόσφατα ήταν κραταιές, έχουν ξεκινήσει επιθετική πολιτική μείωση κόστους, που αγγίζει και το προσωπικό τους.

Στην ουσία το πολιτικό σύστημα της χώρας (και όχι μόνο η κυβέρνηση) έχει κάνει την επιλογή να αφήσει την κρίση να «θερίσει» ό,τι βρει. Καμία ρύθμιση, κανένα μέτρο, καμία παρέμβαση… Δεν βλέπουμε ούτε συμβολικές κινήσεις, ούτε συγκροτημένο πλάνο.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Οι Ιερεμιάδες των Media και η παθητική στάση των πολιτικών αποτελούν το χειρότερο δυνατό μείγμα. Το πολιτικό σύστημα, αντί να προτείνει λύσεις, προτείνει να δώσουμε τη διακυβέρνηση στο Α ή στο Β κόμμα, ώστε να εφαρμόσει το δικό του μυστικό πρόγραμμα.

Το χειρότερο σενάριο είναι να περιέλθει σε πλήρη αδυναμία η επόμενη κυβέρνηση μετά 12 μήνες, να φθάσει, δηλαδή, πολύ πιο γρήγορα στο σημείο όπου οδηγήθηκε η Νέα Δημοκρατία μετά 5 χρόνια διακυβέρνησης.

Ούτε κάποια μορφής συγκυβέρνηση θα λύσει το πρόβλημα. Γιατί δεν υπάρχει σχέδιο και δεν υφίστανται στοιχειώδεις συναινέσεις. Δεν βλέπω τις συνομωσίες που διακρίνουν αρκετοί στα σενάρια κυβερνητικών συνασπισμών, πλην όμως, δεν υπάρχει κανένα εχέγγυο ότι κυβερνήσεις συνεργασίας θα προωθούν λύσεις και θα αναλαμβάνουν κόστος.

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΙΟ ΠΡΑΚΤΙΚΟΙ
Στο επόμενο post θα δούμε κάποιες ιδέες, που αν δεν μπορεί να τις υιοθετήσει το πολιτικό σύστημα, τουλάχιστον ας τις επεξεργαστεί ο δραστήριος κόσμος των social media, αλλά και κάποιοι από εκείνους που φαίνονται πολύ δύσπιστοι στις δημοσκοπήσεις. Το θέμα αφορά τις κρατικές επιχορηγήσεις που παίρνουν τα πολιτικά κόμματα.

*photo via flickr*