Για τους Έλληνες πολιτικούς που θέλουν να μοιάσουν στον Obama

Κάποιοι Έλληνες πολιτικοί ενδιαφέρθηκαν ζωηρά να πάρουν κάποιες πρωτοβουλίες, που θα τους έδιναν κάποιον από τον αέρα και τη δυναμική του Obama. Οι περισσότεροι έλληνες πολιτικοί που είχαν αυτή τη σκέψη θέλουν να έχουν την αύρα, αλλά δεν είναι βέβαιο πως είναι αποφασισμένοι να πάρουν τις αποφάσεις που οδηγούν σε τέτοια δυναμική… Προφανώς, όλα αυτά πρέπει να τα αντιμετωπίσει κανείς με τεράστιες διορθώσεις, ώστε να φέρει δράσεις που έγιναν στις ΗΠΑ να μπορούν να εφαρμοσθούν και σε μια μικρή, βαλκανική χώρα, την Ελλάδα. Αναλυτές που παρακολούθησαν στενά τον Obama, αλλά γνωρίζουν καλά και την ελληνική πολιτική σκηνή, ξεχωρίζουν τρεις πρωτοβουλίες, που θα έπρεπε να πάρουν κάποιοι έλληνες πολιτικοί, εφόσον θα ήθελαν να ξεχωρίσουν από τη μάζα της εγχώριας πολιτικής σκηνής:

1. ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΜΠΝΕΥΣΗ: ύστερα από τις λαοθάλασσες που είχαν το ρόλο εθελοντή μετά τη χούντα και τη δεκαετία του ‘80, δεν χρειάζεται να πούμε τι κίνητρα έχουν οι περισσότεροι από τους εθελοντές γύρω από τους πολιτικούς στις μέρες μας. Ποιοι πολιτικοί θα βρουν τη φρεσκάδα, τη δύναμη των ιδεών και θα πάρουν το ρίσκο να πουν καινούργια πράγματα που θα εμπνεύσουν και άλλους από εκείνους που περιμένουν διορισμό ή κάποιο συμβόλαιο; (πρόβλεψη: οι πιο πολλοί Έλληνες πολιτικοί έχουν παραιτηθεί από την ιδέα να κινητοποιήσουν κόσμο μέσα από τη φλόγα των προτάσεών τους. Βασίζονται σε ενδιαμέσους, που είναι πλέον σε όλες τις δημοσκοπήσεις ολοφάνερο, πως δεν το «τρώει» ο πολίτης).

2. ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΥ ΚΟΙΝΟ: μοιάζει πολύ δύσκολο εγχείρημα, αλλά όσο οι Έλληνες πολιτικοί κρατούν κρυφές τις πηγές που τους χρηματοδοτούν, τόσο θα οξύνεται ο φαύλος κύκλος της αφερεγγυότητας. Οι ψηφοφόροι το έχουν πάρει χαμπάρι και μόνο γενναίες και ριψοκίνδυνες καμπάνιες για συλλογή χρημάτων από το ευρύ κοινό μπορεί να αποτελέσουν μια προϋπόθεση για κάποιου είδους κάθαρση (πρόβλεψη: οι περισσότεροι πολιτικοί δεν θα το τολμήσουν, επειδή φοβούνται τις αντιδράσεις του κόσμου όταν θα ζητήσουν οικονομική συνδρομή από τους πολλούς).

3. ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΣΤΟ INTERNET: είναι το μόνο Μέσον που μπορεί να δημιουργήσει απευθείας και ακηδεμόνευτη επικοινωνία με το κοινό, τους πολίτες, τη νέα γενιά, τα πιο προχωρημένα μυαλά της χώρας. Το «παραμύθι» ότι το internet έχει μικρή διείσδυση στην Ελλάδα, μπορεί να ισοπεδωθεί με 99 τρόπους… Ναι, δεν έχει τη διείσδυση της Γαλλίας ή της Ισπανίας, ωστόσο ένα μεγάλο μέρος από 2,7 εκατομμύρια πολίτες μπαίνουν κάθε μέρα και ψάχνουν εναλλακτικά κανάλια σε σχέση με την τηλεόραση (πρόβλεψη: ελάχιστοι πολιτικοί θα κάνουν την επένδυση που χρειάζεται, γιατί είναι όμηροι ενός «φαύλου κύκλου» της σχέσης τους με τα παραδοσιακά media).

H γενικότερη πρόβλεψη είναι ότι αν και «γυάλισε» σε πολλούς Έλληνες πολιτικούς η ορμή που αναπτύχθηκε για την υποψηφιότητα Obama, η συντριπτική πλειοψηφία εξ αυτών, δεν θέλει ή δεν μπορεί να κάνει τις κινήσεις που αποτελούν τις προϋποθέσεις. Δεν είναι τα πράγματα όμως τόσο δυσάρεστα ή απογοητευτικά… Μπορεί να μην διαφαίνεται αυτόματη μετάγγιση των βασικών διαδικασιών που άλλαξαν τα πολιτικά δεδομένα στην πιο ισχυρή χώρα του πλανήτη, ωστόσο μπορεί να γίνει έγχυση εκατομμυρίων «μικροσωματιδίων» στο κουρασμένο σώμα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Π.χ., όσα κόμματα ή πολιτικοί επιμένουν να παραμένουν στην εποχή πριν την ανακάλυψη του internet, διατρέχουν τον κίνδυνο της αυτοδυσφήμισης και της γελοιοποίησης.

Τελικά, μια δίωρη συζήτηση με τον Α.Π. στην πολύβουη Νέα Υόρκη, λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος, ένοιωσα ότι ήταν πολύ χρήσιμη και αναζωογονητική: η δημιουργική φύση του ανθρώπου συνεχίζει να παράγει ιδέες και οι ανήσυχοι άνθρωποι εξακολουθούν να ψάχνουν, δίνοντας ερεθίσματα και καινούργια «τροφή» για τους διατεθειμένους να αναζητήσουν το καινούργιο και το αποτελεσματικό.

*η φωτο είναι από το flickr*