Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση: ακριβό μου μυστικό και τα έργα-ζόμπι

Σε μια πρόσφατη συνάντηση εργασίας, ένας δραστήριος ακαδημαϊκός υπενθύμισε ότι, σε παλαιότερες στρατηγικές της αναλύσεις, η Κοινωνία της Πληροφορίας δήλωνε ότι σε κάθε έργο πρέπει να αφιερώνεται το 10% του Προϋπολογισμού για δράσεις επικοινωνίας με τους πολίτες.

Αυτό το ιστολόγιο το έχει γράψει δεκάδες φορές, ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα υλοποίησης των έργων ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, είναι η σχεδόν ολοκληρωτική απουσία επικοινωνίας τους προς τους χρήστες, πολίτες, δημότες, επιχειρήσεις κλπ. Οι πολίτες δεν γνωρίζουν τα έργα για να τα χρησιμοποιήσουν. Οι χρήστες δεν έχουν επίγνωση των έργων (π.χ., στον τομέα πληροφορικής της υγείας, πολεοδομίες), ώστε να πιέσουν κόντρα στις σκανδαλώδεις καθυστερήσεις και στις ολοφάνερες απόπειρες υπονόμευσης. Μικρές ομάδες συμφερόντων έχουν μεγάλο όφελος να μποϋκοτάρουν τα έργα πληροφορικής, ώστε να διατηρηθεί το καθεστώς συναλλαγής με τον πολίτη…

Τι συμβαίνει όταν γίνονται κάποιες καμπάνιες διαφήμισης; Αυτό τον καιρό βρίσκονται στο «αέρα» καμπανιες για διάφορα έργα του Interreg, προϋπολογισμού μερικών εκατομμυρίων ευρώ. Για να μην θεωρηθεί ότι κάνω τον τιμητή, πρέπει να σημειώσω ότι ακόμα και αν είχε η εταιρεία μου κάποια υπεργολαβία, δεν θα καταφέρναμε να κάνουμε κάποια διαφορά.

Τα περισσότερα έργα επικοινωνίας , μετά από γνωστές διαδικασίες διαγωνισμών, καταλήγουν σε ανούσιες διαφημιστικές δαπάνες, που:
- το μήνυμά τους δεν ενδιαφέρει τους πολίτες,
- δεν είναι ξεκάθαρο τι θέλουν να πουν,
- προωθούνται σχεδόν αποκλειστικά στη διαφήμιση και δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη άλλων δράσεων που θα «ενέπλεκαν» τους πολίτες, τους χρήστες, τις πρωτοπορίες…

Το e-government, η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, είναι ωραίοι όροι για εκδηλώσεις, όπου όλοι έχουμε κάτι ωραίο να πούμε και να κάνουμε το «κομμάτι» μας. Είναι καιρός να κάνει ο καθένας μας κάτι στο χώρο ευθύνης του, γιατί είναι πολλά τα πεταμένα λεφτά και ακόμα περισσότερα τα έργα-φαντάσματα.