Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι μεσαιωνική και έχει καταγραφεί σε αυτό εδώ το ιστολόγιο. Διεθνώς, οι αναλυτές αναφέρουν ότι ο συνδυασμός βιολογίας και engineering, θα μετατρέψει τις υπηρεσίες υγείας, σε ένα κλάδο της πληροφορίας, με καταλύτη και το Internet.Κάποιοι μιλάνε και για το Health 2.0, όπου στην ουσία οι ασθενείς και οι πολίτες θα αναλάβουν δράση για να πάρουν ένα μέρος της εξουσίας, που μέχρι τώρα την έχουν συγκεντρώσει όλη οι γιατροί και τα γραφειοκρατικά συστήματα υγείας.
*photo via flickr*
3 comments:
Όταν όμως η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης σκοτώνει την υγεία και τα νοσοκομεία στρέφοντας τον κόσμο σε ιδιώτες, εμείς πώς να μιλήσουμε για health 2.0;
Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να μιλάμε για Υγεία 2.0 ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Για να υπάρχει μεγαλύτερος ποιοτικός έλεγχος τελικά του τι θα παίρνει ο ασθενής και στις 2 περιπτώσεις (δημόσια και ιδιωτική υγεία). Επιπλέον για να επιτευχθεί και έλεγχος όσο αφορά τις συνθήκες που δουλεύουν οι εργαζόμενοι και οι εταιρείες αυτές, οι οποίες ευαγγελίζονται καλύτερες υπηρεσίες υγείας.
Είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα με τον κ. Χαϊκάλη, και χωρίς να είμαι συνδικαλιστής (μακριά από εμένα το ποτήριο τούτο..), πιστεύω ότι χρειαζόμαστε στο χώρο υγείας ένα τύπου "συνδικαλισμό" 2.0. Υπάρχουν τεράστια προβλήματα στη διοίκηση και λειτουργία του ΕΣΥ τα οποία ο ασθενής δε γνωρίζει. Όλοι ζητάμε ελαχιστοποίηση του κόστους χωρίς να γνωρίζουμε πραγματικά ποιες ακόμα μαύρες τρύπες ή παρατυπίες υπάρχουν στον χώρο αυτό (ακόμα και να ελαχιστοποιηθεί το κόστος, πχ. των προμηθειών, αν υπάρχει υποστελέχωση βλέπε εργασιακή εξουθένωση του υπάρχοντος προσωπικού, ανύπαρκτες ή καλύτερα αόρατες υποδομές επιμόρφωσης του προσωπικού, ανύπαρκτη μηχανογράφηση ή υποστήριξη αυτοματοποιημένων διαδικασιών το αποτέλεσμα πραγματικά θα είναι ελάχιστο). Έμμεσα ή άμεσα ο συνδικαλισμός αποκαλύπτει πολλά από αυτά τα προβλήματα. Αν θέλουμε εξυγίανση, ελαχιστοποίηση κόστους, καλύτερες υπηρεσίες, στο παιχνίδι της κοινωνικής δικτύωσης, του "ανοιχτού" διαλόγου, της διαφάνειας και του ελέγχου πρέπει να μπουν όλοι όσοι έχουν την πρόσβαση και την ικανότητα να κάνουν τα δημόσια δεδομένα (συγκεκριμένα της υγείας) πραγματικά public(sic).
Για να καταλήξω κάπου. Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε τις υπηρεσίες Υγείας 2.0 για την πληρέστερη ενημέρωση του κοινού. Μια ενημέρωση που μπορεί να έχει επιστημονικές - ιατρικές, ψυχολογικές, καθημερινές και πρακτικές διαστάσεις. Χρειαζόμαστε όμως και την Υγεία 2.0 για να υπάρξει καλύτερος έλεγχος του συστήματος υγείας (δημόσιου - ιδιωτικού) τόσο από τους ασθενείς όσο και από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Να ελέγχουν οι ασθενείς όχι μόνο τον "κακό" γιατρό αλλά και τις συνθήκες τις οποίες μπορεί να αποδώσει ή όχι ο οποιοσδήποτε γιατρός.
Πιστεύω ότι αν υπήρχε πραγματικός διάλογος για τα κόστη, πλασματικά ή μη, της υγείας αλλά και τις συνθήκες εργασίας στο χώρο της υγείας (δημόσιο, ιδιωτικό τομέα) να γινόταν πιο ξεκάθαρο το τοπίο για το τι είδους υγεία (ποιοτικά και "ποσοτικά") θέλουμε τελικά. Σε όλα τα παραπάνω να προσθέσω ότι γενικότερα ο ανοιχτός διάλογος πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, πιθανόν να άλλαζε και τη στάση των ίδιου του κοινού απέναντι στην υγεία (πχ. όχι αντιβιωτικά, εξετάσεις, νοσηλεία για "ψιλουπήδημα", καλύτερος τρόπος διατροφής, διαβίωσης, πιο υπεύθυνη στάση απέναντι στις οποιεσδήποτε οδηγίες υγιεινής, θεραπείας, κλπ).
Όλα παραπάνω απλά my 2c. ^_^
@ginko, Δείμος. Να μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα έχει τη μεγαλύτερη κατά κεφαλήν κατανάλωση φαρμάκων μεταξύ όλων των χωρών της ΕΕ. Με μεγάλη διαφορά... Αυτό είναι μια ένδειξη ότι το πρόβλημα είναι σύνθετο. Πρέπει να μπουν και οι πολίτες (ασθενείς, συγγενείς ασθενών κλπ), αλλά και οι εργαζόμενοι της υγείας στο 'παιγνίδι'.
Post a Comment