Ανάγκες διορισμού δημοσίων υπαλλήλων και το "δυσάρεστο μυστικό" της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης

Η Ελλάδα έχει τους περισσότερους κατά κεφαλήν αστυνομικούς και εκπαιδευτικούς στην Ε.Ε. Κατά τα άλλα, στο δημόσιο διάλογο έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι χρειάζονται διορισμοί αστυνομικών και εκπαιδευτικών γιατί υπάρχουν κενά.

Τα ασφαλιστικά ταμεία θέλουν χιλιάδες stagiaires, γιατί δεν μπορούν να εκδώσουν (χειρόγραφα!!!) συντάξεις. Να το πούμε χωρίς περιστροφές: η κυβέρνηση κινδυνεύει να συνθλιβεί ανάμεσα στα μέτρα που ζητά ο Χ. Αλμούνια και στις ανέξοδες δηλώσεις (ακόμα και υπουργών) για ανάγκες δεκάδων χιλιάδων διορισμών. Από την άλλη πλευρά, εφόσον ορισμένοι υπουργοί μιλούν μόνο για ανάγκες αρθρόων διορισμών, χωρίς να αναφέρουν τη λέξη "ηλεκτρονική διακυβέρνηση", τότε η κυβέρνηση διατρέχει άλλον έναν κίνδυνο: της ακύρωσης όλων των δεσμεύσεών της για υπηρεσίες στον πολίτη, μέσω μηχανογράφησης των υπηρεσιών.

Δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού συστήματος και όλα τα media πλειοδοτούν στις ανάγκες για προσλήψεις. Αν εφαρμοσθεί αυτή η αντίληψη, τότε το αδιέξοδο είναι πλήρες, όχι μόνο στις δαπάνες του κράτους, αλλά και στην διάλυση των δημοσίων υπηρεσιών. Η κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να πει την αλήθεια, τώρα. Είναι η πρώτη που θα το πληρώσει, αν ακολουθήσει το συρμό ή αν το αντιμετωπίσει με μισόλογα.

Δεν θα ήταν φρόνιμο να αρχίσει καμπάνια κατά των υπεράριθμων υπαλλήλων που δεν αποδίδουν. Μπορεί, όμως, να προχωρήσει τις δεσμεύσεις και τα σχέδιά της για ηλεκτρονική διακυβέρνηση, δείχνοντας στους πολίτες τις υπηρεσίες και την εξυπηρέτηση που θα πάρουν. Πρέπει να κάνει "άμεσες νίκες" (quick wins) στον τομέα της παροχής υπηρεσιών από e-government, ώστε να σπάσει το φαύλο κύκλο του "δεν παίρνω υπηρεσίες, άρα κάντε διορισμούς".

Για να δείξει στους πολίτες ότι υπάρχει διέξοδος, μπορεί να προχωρήσει σε δύο απλές κινήσεις:
1) να δημοσιοποιήσει ορισμένους δείκτες, που θα επιβεβαιώνουν ότι οι αντίστοιχες υπηρεσίες (όπως στην εκπαίδευση) έχουν υπερεπάρκεια προσωπικού και
2) να ανακοινώσει τις βελτιώσεις που θα δει ο πολίτης στο επόμενο διάτημα, απο εφαρμογές υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.

Η πραγματικότητα, βεβαίως, είναι πιο σύνθετη: η χώρα, ο φορολογούμενος, έχουν δαπανήσει πάντω από 50 εκατομμύρια ευρώ για τη μηχανογράφηση της υγείας και της πολεοδομίας, όπως έχει αναφέρει αυτό εδώ το ιστολόγιο, αλλά τα έργα αυτά δεν λειτουργούν. Αυτό δεν αποτελεί λόγο να γυρίσουμε στους χιλιάδες διορισμούς, γιατί δεν είναι απλώς λάθος, αλλά κάτι σαν βαρύς αυτοτραυματισμός (και για τη χώρα και για την κυβέρνηση).

Είμαι ασφαλισμένος στο πιο πλούσιο ταμείο της χώρας, το ΤΣΜΕΔΕ (ταμείο των μηχανικών). Δεν θα σας σπαταλήσω το χρόνο, να σας αναλύσω τις υπηρεσίες που παρέχει, το χρόνο απόκρισης, τη δαπάνη χρόνου των ασφαλισμένων και το κόστος τους... Μπορώ να βάλω στοίχημα με όποιον θέλει πως, ακόμα και αν προσλάβει εκατοντάδες υπαλλήλους (από πόρτες, παράθυρα, φεγγίτες κλπ), η ποιότητα των υπηρεσιών, όχι μόνο δεν θα βελτιωθεί, αλλά πιθανόν και να επιδεινωθεί. Δεν είμαστε στην εποχή του 1960, αλλά στις μέρες του Διαδικτύου. Το μυστικό αυτό δεν είναι μόνο ένοχο, είναι και πανάκριβο.

Γι' αυτό πρέπει κάποιοι υπουργοί της κυβέρνησης να εξηγήσουν σε συναδέλφους τους ότι θα ήταν χρήσιμο στις δημόσιες τοποθετήσεις τους για την λειτουργία του κράτους να περιλαμβάνουν πάντοτε την προοπτική της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.

*photo via flickr*