Κρίση: Συμβάλουμε δημοσίως με ιδέες, καινοτομία, παραγωγικότητα. Χρήματα, ιδιωτικώς...

Επειδή έχει στοιχεία reality show, ορισμένα media (και ελάχιστοι πολιτικοί) άρχισαν τους τηλεμαραθώνιους για να βοηθήσουν την Ελλάδα. Όπως σε όλες τις περιπτώσεις των reality shows, οι παρενέργειες είναι πιο πολλές από τα θετικά. Το σημαντικότερο είναι ότι γίνεται θέμα που συζητείται μαζί με το dvd της Τζούλιας. Οποιοι θέλουν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης, είναι απαραίτητο να συνταχθούν με μια οργανωμένη προσπάθεια για την ενίσχυση της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας, του νοικοκυρέματος του κράτους.

ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΤΩΝ ΙΡΛΑΝΔΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ
Ο Νίκος Αναγνώστου του metablogging, μου επισήμανε αυτό, που δείχνει την αντίληψη των Ιρλανδών για το πώς μαζεύουμε ιδέες προς αντιμετώπιση της κρίσης. Η κυβερνηση έχει προχωρήσει στο labs.opengov που, παρά τους πολλούς άσπονδους φίλους -που έχουν σπεύσει να πυροβολήσουν την Ανοικτή Διακυβέρνηση, οι περισσότεροι γιατί φοβούνται τις θετικές της εφαρμογές- έχει φέρει στην επιφάνεια φρέσκες ιδέες και καινοτόμους ανθρώπους. Ο Ν. Αναγνώστου έχει δημιουργήσει το anaptyxi.wordpress.com, που έχει μια αντίστοιχη λογική: μια ανεξάρτητη πλατφόρμα που συγκεντρώνει ιδέες για την αντιμετώπιση των σημερινών δυσκολιών.

Σε ένα πρόσφατο προβοκατόρικο σημείωμά μου, ανέφερα την ανάγκη να καταλήξουμε εμείς οι -κατά τα άλλα- υπερδραστήριοι άνθρωποι των social media σε 4-5 καμπάνιες, πέρα από τις πολύ προσωπικές και ενίοτε μοναχικές διαδρομές με σχόλια, γκρίνια και εξυπνες ατάκες,

ΑΞΙΖΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Μπορεί να θεωρώ χωρίς αξία τους τηλεμαραθώνιους για να μαζέψουμε χρήματα, καθώς μοιάζουν αρκετά με τα φιλανθρωπικά τέια, που στο τέλος αφιερώνουν περισσότερη ενέργεια για τους διοργανωτές και λιγότερη για τον φιλανθρωπικό στόχο (για να μην θυμηθούμε τις συναυλίες για τον Στ. Καζαντζίδη ή το φαινόμενο Καραμουρτζούνη). Ωστόσο, δεν βάζω στην ίδια κατηγορία την κίνηση της Νάνας Μούσχουρη και του Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικολαου (η πρώτη παραιτήθηκε από την βουλευτική σύνταξη και ο δεύτερος του μισθού του). Δεν με ενδιαφέρουν τα κίνητρά τους, αν και στις δύο περιπτώσεις δεν φαίνεται κάτι ιδιοτελές ή πονηρό. Οι κινήσεις τους μπορούν να οδηγήσουν πολλούς εκπροσώπους των ελίτ (ή "ελίτ", αν προτιμάτε) της χώρας, να νοιώθουν μοναξία μέσα στα μεγάλα εισοδήματα που απέκτησαν από τη θητεία τους σε δημόσια αξιώματα.

Σε αυτη την κρίση, θα έχει αξία και η προσωπική προσφορά του καθενός που έχει τη δυνατότητα, γιατί πέρα από τα θέματα αρχών και τις συλλογικές διαδικασίες, πάντοτε υπάρχει κάποιος δίπλα μας που έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Γνωρίζω αρκετούς γύρω που παίρνουν πρωτοβουλίες αλληλλεγγύης, τις οποίες, ευτυχώς, πράττουν ιδιωτικώς. "Υιοθετούν" έναν άνεργο νέο, βοηθούν κάποιον οικογενειάρχη με πρόβλημα στη δουλειά, μια ανύπαντρη μητέρα με δυσκολίες, έναν μετανάστη που πασχίζει να παραμείνει άξιος πολίτης στην ελληνική κοινωνία.

*photo via flickr*