Friday, April 09, 2010

"Ναι στο ΔΝΤ. Τώρα!", η κραυγή μιας 26χρονης άνεργης

Η 26χρονη Νικόλ σπουδασε στο ΕΜΠ με πολύ καλές επιδόσεις και πολλά όνειρα. Δραστηριοποιήθηκε σε μια νεολαία μεγαλου κόμματος, αλλά δεν ήταν ποτέ τόσο ολόψυχα δοσμένη, ώστε να βρει επαγγελματική ανταμοιβή ή κομματική καριέρα, όπως αρκετοί συνάδελφοί της. Πήρε το πτυχίο της με καλό βαθμό και, αμέσως μετά, την "δούλευε" επί πέντε μήνες ο διευθυντής του ΟΑΕΔ του τόπου καταγωγής της, που "έκανε καθυστέρηση" στην έγκριση του προγράμματος των 15.000 ευρώ, "γιατί είχε βάλει προτεραιότητα να τα δώσει σε κομματικούς φίλους ή σε τύπους που θα έδιναν το κάτι τις τους".

Η Νικόλ δεν μπορεί να βρει δουλειά στον τόπο καταγωγής της (ένα τουριστικό μέρος της Ελλάδας), γιατί εκεί η δραστηριότητα στις κατασκευές και στην οικοδομή έχει "καταρρεύσει". Γύρισε ξανά στην Αθήνα και το φέρει βαρέως που πρέπει να παίρνει ένα ποσό 800 ευρώ το μήνα από τους γονείς της, για να ζει σε ένα διαμέρισμα που -ευτυχώς- είναι ιδιόκτητο. Λόγω κομματικών γνωριμιών, προσφέρθηκε μια παράταξη του Τεχνικού Επιμελητηρίου να την διορίσει ως "σύμβουλο" στο ΤΕΕ με 900 ευρώ, αλλά δεν της αρέσει μια τέτοια λύση, γιατί είχε όνειρα να δουλεψει ως πολιτικός μηχανικός.

Η Νικόλ δεν τα κατάφερε να αναδειχθεί στην κομματική επετηρίδα, αλλά καλλιέργησε την κρίση της και τη δίψα να μαθαίνει περισσότερα. Κρατάει την ψυχραιμία της, χωρίς να μπορεί να κρύψει την πίκρα της. Η στάση της είναι "να πάμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, γρήγορα!". Ποια είναι τα επιχειρήματά της;

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΕΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ: Στα μάτια της Νικόλ, τα περισσότερα προβλήματα της χώρας έχουν τις αιτίες τους στο πολιτικό σύστημα. Σήμερα οι ίδιοι πολιτικοί έχουν κληθεί να αλλάξουν τον εαυτό τους, κάτι που -σύμφωνα με όσα έχει μελετήσει η Νικόλ στην ψυχολογία- είναι αδύνατον να γίνει. Θεωρεί ότι ο Γ. Παπανδρέου και λίγοι μέσα στην κυβέρνηση, όπως και ο Α. Σαμαράς και ορισμένοι λίγοι μέσα στη ΝΔ, θέλουν ειλικρινά να αλλάξουν το πολιτικό σύστημα. Είναι ελάχιστοι, κατά την Νικόλ, και οι περισσότεροι μέσα στα κόμματά τους αποτελούν συνέχεια αυτών που έφθασαν το χρέος στα 300 δις και τις δαπάνες του συστήματος υγειας στα 10 δις. "Μόνο ένα εξωτερικό, πολύ δυνατό σοκ θα πάρει τη δύναμη από τα χέρια όλων αυτών που θέλουν μια από τα ίδια. Απ' ό,τι βλέπω αυτό το σοκ μπορεί να έλθει από μια πτώχευση ή το ΔΝΤ".

1.000 ΑΝΕΡΓΟΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ: Η Νικόλ άκουσε μια ανάλυση που έλεγε ότι κάθε μερα μένουν άνεργοι 1.000 άνθρωποι, όλοι από τον ιδιωτικό τομέα. Γνωστοί της που δούλευαν χρόνια σε κατασκευαστικές εταιρείες και σε επιχειρήσεις πληροφορικής, απολύθηκαν στα 40 τους, με ελάχιστες ελπίδες να βρουν δουλειά. Το παράπονο της Νικόλ είναι ότι κανείς δεν μιλάει γι' αυτούς, ενώ επί δύο μήνες ολη η Ελλάδα ασχολείτο με τους 16 μισθούς των υπαλλήλων της Βουλής, που τελικά τους διατήρησαν. Η εντυπωσή της είναι ότι ένα άγριο ταρακούνημα δεν πρόκειται να δυσκολέψει περισσότερο τη ζωή για τους 1.000 που χάνουν τη δουλειά τους κάθε μέρα. Τι άλλο έχουν, άλλωστε, να χάσουν;

CAYENNE ΚΑΙ MERCEDES COMPRESSOR: Το Πάσχα πήγε στον τόπο καταγωγής της και πέρασαν από το σπίτι δύο οικογενειακοί γνωστοί. Ο ένας είναι μεσαίο στέλεχος σε κρατικό οργανισμό, υπεύθυνος για κάποιες προμήθειες. Με τις οικονομίες του και με τη βοήθεια της γυναίκας του που διόρισε γνωστός τους υπουργός στη Βουλή, κατάφεραν και πήραν μια Cayenne. Πέρασε να ευχηθεί και ένας άλλος γνωστός τους, τεχνίτης σε έναν άλλο κρατικό Οργανισμό. Αυτός οδηγούσε μια απλή Mercedes Compressor. Και οι δύο γνωστοί της Νικόλ παραπονέθηκαν που τους κοβόταν 5% των αποδοχών, τη στιγμή που ακρίβηνε τόσο πολύ η βενζίνη. Πάντως, οι συνδικαλιστές τους το παλεύουν, ώστε να μην ισχύσει για τους οργανισμούς τους η περικοπή και έχουν αρκετές πιθανότητες να το πετύχουν, γιατί τους στηρίζει ισχυρός βουλευτής της Β' Αθηνών.

Η ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ ΠΗΓΕ ΤΑ ΚΑΠΗ ΣΤΟ ΜΟΝΤΕ ΚΑΡΛΟ: Η ξαδέλφη της Νικόλ είχε γίνει αντιδήμαρχος και πήγε πριν ένα μήνα, εν μέσω οικονομικής κρίσης, τα ΚΑΠΗ του Δήμου στο Μόντε Κάρλο. Με λεφτά του Δήμου. Εγινε ένα μπέρδεμα, όμως, και κάποιοι άλλοι δημοτικοί σύμβουλοι την "έκαψαν" την αντιδήμαρχο, με καταγγελίες για κάποια κονδύλια του Δήμου, αλλά και την στρίμωξαν γιατί έγινε αντιδήμαρχος χωρίς να έχει απολυτήριο Λυκείου. Δεν την "έφαγαν" επειδή έκανε τη μεγίστη ανοησία να ξοδέψει λεφτά του Δήμου για ψηφοθηρία στο Μόντε Κάρλο στο απόγειο της κρίσης, αλλά για να πάρει κάποιος άλλος το πόστο. Α, να μην ξεχάσουμε να πούμε ότι ο συγκεκριμένος Δήμος είναι φαληρισμένος και έχει σταματήσει εδώ και δύο χρόνια να πληρώνει όλες τις μικρές εταιρείες απο τις οποίες είχε αγοράσει υλικά και υπηρεσίες. Η Νικόλ αναρωτιέται τι άλλο μπορεί να φρενάρει την τόση διαφθορά που βλέπει κάθε μέρα γύρω της, αν όχι ένας σκληρός οργανισμός από το εξωτερικό...

Ο ΕΠΕΝΔΥΤΗΣ ΠΟΥ "ΠΑΓΩΣΕ": Πριν δύο μήνες η Νικόλ είχε δεχτεί μια πρόταση από εταιρεία, που θα έκανε επενδύσεις στην Ελλάδα για λογαριασμο ξένου, σοβαρού Ομίλου ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Η εταιρεία άρχισε τις πρώτες επαφές σε πολεοδομίες, δασαρχεία κλπ. Σε συνδυασμο με την ανασφάλεια που δημιουργήθηκε από τα διεθνή δημοσιεύματα για πτώχευση της Ελλάδας, ο επενδυτής πάγωσε τα πλάνα του, μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση.

Αυτά σκέφτεται η Νικόλ και με τις γνώσεις που έχει αποκτήσει μέσα από την καθημερινή ενημέρωση, έχει γίνει ένθερμος υποστηρικτής της προσφυγής στο ΔΝΤ, όσο το δυνατόν συντομότερο. Δεν ξέρω πόση πειθώ έχω να την μετακινήσω. Είναι ενθαρρυντικό που δεν έχει στραφεί σε αντιεξουσιαστικές ακρότητες ή σε ξενοφοβικές απλουστεύσεις. Της εξηγώ γιατί εγώ είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος, αλλά κατανοώ ότι θέλει πολύ περισσότερα για να πειστεί. Πολύ περισσότερο, που έχει δώσει όλα τα στοιχεία για τα παραπάνω επεισόδια. Οι διηγήσεις της για την Cayenne και την Mercedes Compressor δεν είναι φανταστικές. Η ιστορία με την ξαδέλφη την αντιδήμαρχο δεν εμπεριέχει κανένα στοιχείο συγγενικής ζηλοφθονίας.

Η Νικόλ δείχνει καρτερικότητα, που πλησιάζει την παραίτηση.

Η "ΧΟΥΝΤΑ" ΤΟΥ ΔΝΤ
Ως ύστατη προσπάθειά μου, της ανέφερα το παραστατικό σχόλιο του Φοίβου Καρζή, που χαρακτηρίζει το ΔΝΤ ως την "ΕΣΑ των πιστωτών". Δεν θα έλθει στην Ελλάδα για να βοηθήσει τους 1.000 που μένουν άνεργοι κάθε μέρα, αλλά για να μην χάσουν οι διεθνείς τράπεζες τα λεφτά που έχουν δανείσει στην Ελλάδα. Η Νικόλ άκουσε με προσοχή αυτά τα επιχειρήματα, αλλά δεν την συγκινούν. Οχι μόνο γιατί δεν έχει τα αριστερά αντανακλαστικά όσων έζησαν τα φοιτητικά τους χρόνια τη δεκαετία του '70 και του '80, αλλά επειδή έχει γίνει κυνική: "Με τη σημερινή κατάσταση, όσοι μένουν σαν και εμένα άνεργοι από τον ιδιωτικό τομέα, δεν έχουν καμμιά τύχη. Αν έλθει η 'χούντα' του ΔΝΤ, τότε κάτι μπορεί να αλλάξει και να έχω και εγώ μια ελπίδα να βρω δουλειά και τη χαμένη μου αξιοπρέπεια".

Έχετε κάτι καλύτερο από τα δικά μου επιχειρήματα να της πούμε;...

11 comments:

Khlysty said...

Ο θρύλος λέει ότι για να μπει ένα βαμπίρ στο σπίτι σου, πρέπει να το προσκαλέσεις εσύ. Ωστόσο, από τη στιγμή που θα μπει, είναι σχεδόν αδύνατον να ανακαλέσεις την πρόσκληση: το βαμπίρ θα σου μείνει αμανάτι, θες, δε θες...
Τα πολιτικά συστήματα και οι στρεβλώσεις τους δεν αλλάζουν με την επιβολή "χούντας" τύπου ΔΝΤ (δεν συμφωνώ με τον όρο, αλλά χρησιμοποιήθηκε στο κείμενο και τον αξιοποιώ). Αλλάζουν κυρίως "από κάτω", από την ξεκάθαρη έκφραση της σαφούς θέλησης των πολιτών για αλλαγή. Όταν περιμένουμε από τους "ηγέτες" ή από τις "ξένες φίλιες δυνάμεις" να μας αλλάξουν, τότε το παιχνίδι είναι χαμένο: αργά ή γρήγορα, θα γυρίσουμε στους "παλιούς, καλούς τρόπους" μας.

Khlysty said...

Και κάτι τελευταίο -και συγνώμη για το διπλό σχόλιο: πρόσφατα συζητούσα με διευθύντρια προσωπικού σε μεγάλη και σοβαρή (πολυεθνική) επιχείρηση, και η γυναίκα χαρακτήρισε τις απαιτήσεις που έχουν νέοι που ζητούν δουλειά στην επιχείρηση ως "εξωπραγματικές". Αυτό που μου είπε είναι ότι "θεωρούν ότι οι σπουδές τους αυτομάτως τους εξασφαλίζουν πράγματα που κανείς δεν πρόκειται να τους δώσει -είτε σε περιόδους ανάπτυξης, είτε σε περιόδους κρίσης". Όταν, δε, προσπάθησε να εξηγήσει σε κάποιους ότι το πράγμα δεν λειτουργεί έτσι (παρεπιπτώντος, η εταιρεία του πληρώνει αρκετά κάλά τους υπαλλήλους της), συνάντησε ενόχληση και οργή από τους νέους που περνούσαν από τη συνέντευξη. Θέλω να πω, καλά τα όνειρα και οι φιλοδοξίες, αρκεί να πατούν γερά στη γη και να μην αιθεροβατούν...

Panos Konstantinidis said...

Πολύ επιλεκτική τη βλέπω τη Νικόλ. Της προσφέρεται εργασία με (έστω) 900 ευρώ, λέει όχι. Ο διευθυντής του ΟΑΕΔ δεν εγκρίνει το πρόγραμμα και η Νικόλ δεν κάνει καμία καταγγελία. Η ξαδέλφη της διασπαθίζει δημόσιο χρήμα και δεν κάνει τίποτα γι' αυτό. Στηλιτεύει το ίδιο το πολιτικό σύστημα που αυτή βοήθησε να δημιουργηθεί αφού δραστηριοποιήθηκε σε νεοελαία μεγάλου κόμματος...

Πολλές λάθος επιλογές βλέπω να κάνει η Νικόλ. Αν αναλογιστούμε το παρελθόν της Νικόλ μάλλον και η προσφυγή στο ΔΝΤ είναι μία από αυτές.

George Argyrakis - Ibis said...

Θα συμφωνήσω σε μεγάλο βαθμό με τον Panos Konstantinidis.

Το κείμενο κρύβει κατά κάποιο τρόπο αντιφατικά σημεία που πηγάζουν από την πρωταγωνίστρια.

Πολιτικές νεολαίες που το μόνο που καταφέρνουν είναι να συντηρούν τους έγχρωμους πολιτικούς στρατιώτες που διαιωνίζουν το σύγχρονο σύστημα του ρουσφετιού, του λαδώματος, της βόλεψης και του δημοσιουπαλληλισμού.

Δεν μπορείς να κατηγορείς το σύστημα που έμμεσα υποστηρίζεις....

Αν αναλογιστούμε την δύσκολη εποχή που διανύουμε και τις κοινωνικές συγκυρίες η παραπάνω άποψη δεν παύει να αποτελεί αυτοσκοπό επιβίωσης για πολλούς από εμάς, όπως και στην Νικόλ.

Και δυστυχώς μέρα με την μέρα ο αριθμός των πολιτών που ακολουθούν την "άλλη" οδό πολλαπλασιάζεται.
Είναι λυπηρό πως νέοι άνθρωποι φτάνουν σε αδιέξοδο.

Κοινωνικός πόλεμος.

Με εκτίμηση

youlia olomplava said...

nea einai akoma den exei dei tipota

Στάθης Χαϊκάλης said...

@Panos Konstantinidis, George Argyrakis-Ibis, ειναι δεδομένο ότι υπάρχουν γύρω μας αντιφάσεις... Μετέφερα τις σκέψεις και τις αντιφάσεις της Νικόλ, γιατί ακόμα και αν τις εντοπίζουμε, προσωπικά τις βλέπω με κατανόηση, γιατί μπορεί να απόρροια του πλήρους παραλογισμού που υπάρχει γύρω μας.
Ακόμα και αν η Νικόλ έχει αντιφάσεις, εγώ προσωπικά πιστεύω ότι της αξίζει καλύτερη τύχη και
θα προσπαθήσω με τις όποιες δυνάμεις μου να δοθούν στις πολλές Νικόλ αυτού του τόπου περισσότερες ευκαιρίες..

Anonymous said...

Κανείς Μηχανικος δεν θεωρείται άνεργος και δεν μπορεί να συμμετεχει σε οποιοδήποτε προγραμμα του ΟΑΕΔ... δεν το ξέρει αυτό η Νικολ;ακόμα και αν είναι στα αλήθεια άνεργος, τυπικά θεωρείται ελεύθερος επαγγελματίας. Ή έγινε καμία εξαίρεση μιας και τα έχει τα κονε; Κατα τα αλλά δεν διαφωνώ και πολύ με τις σκέψεις της...

christos said...

@Anonymous: Εσύ μου φαίνεται ότι δεν τα ξέρεις καλά τα πράγματα. Οι μηχανικοί μπορούν να πάρουν την επιδότηση των 15.000 ευρώ από τον ΟΑΕΔ, και έχω έναν παλιό συμμαθητή που το έχει κάνει. Οι μηχανικοί δε θεωρούνται άνεργοι όταν έχουν ξεκινήσει μια ατομική επιχείρηση, σαν ελεύθεροι επαγγελματίες. Αν όμως δεν έχουν ξεκινήσει ατομική επιχείρηση, δηλώνουν άνεργοι, πάνε στον ΟΑΕΔ και αυτός τους επιδοτεί για να ξεκινήσουν την επιχείρησή τους. -- Ούτε κι εγώ το έμαθα πολύ έγκαιρα :(

Themistocles said...

ΤΟ νόημα είναι επειδή εμείς είμαστε ανίκανοι να βάλουμε τα του οίκου μας σε μία τάξη, ας μας τα βάλουν οι ξένοι να τελειώνουμε...

Καλό, δυστυχώς. Αναγκαίο, προφανώς.

Μάριος said...

"Δεν είμαστε ικανοί για τίποτα οπότε ας έρθουν οι ξένοι να βάλουν αυτοί τάξη".Αν δεν είναι αυτό απλούστευση τότε τι είναι.Και αν είναι έτσι τότε γιατί θέλουμε πάνω από 700 ευρώ το μήνα;
Όταν η Νικόλ και κάθε άλλη Νικόλ ψήφιζε ένα από τα μεγάλα κόμματα έβαζε κι αυτή το χεράκι της για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε.

Unknown said...

μια χαρά τα λέει ο Κασιμάτης στην Καθημερινη επί του θέματος.
"Η συμπαθής και ικανή κυρία Αποστολάκη, όπως και οι υπόλοιποι του πολιτικού προσωπικού της χώρας, ανήκουν σε ένα σύστημα που διασφαλίζει τη συντήρηση της εξουσίας του μέσω της διαρκούς επέκτασης του κράτους. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν έχουν ούτε τη θέληση ούτε τον τρόπο για να στραφούν ευθέως εναντίον του. Οι διαφορές μεταξύ των κομμάτων, που ανταγωνίζονται για το management του κράτους, εξαντλούνται στο επίπεδο της ρητορικής. Επί της ουσίας, όμως, υπηρετούν το ίδιο οικονομικό μοντέλο: Προσλήψεις στο Δημόσιο με δανεικά, για να ενισχύεται η κατανάλωση και να έχουμε την πολυπόθητη «ανάπτυξη». Σε αυτό οφείλεται η συνολική αφασία του πολιτικού κόσμου σήμερα: Οι αντιφάσεις στις οποίες περιπίπτει συνεχώς η κυβέρνηση, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει την κρίση και συγχρόνως να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα ότι «λεφτά υπάρχουν» (αν όχι αμέσως, σε λιγάκι), η αμφισημία στον λόγο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η ασυναρτησία στον λόγο της Αριστεράς. Ολοι μετέχουν στο ίδιο παιγνίδι και, απλώς, δεν ξέρουν τι να κάνουν τώρα που έφθασε στα φυσικά όριά του και απειλεί την ίδια την ύπαρξή τους. Χίλιες φορές, λοιπόν, το ΔΝΤ. Αν δεν μπορούμε, επιτέλους, να έχουμε μια ελληνική κυβέρνηση που θα αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματα χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος, ας είναι μια κυβέρνηση του ΔΝΤ..."