Monday, November 29, 2010

Τρεις ιδιαίτερες στιγμές του TEDxAthens και ένα άλμα

Τα περισσότερα τα έχουν πει τα 2300 σημειωματάκια στο Twitter , ενας απίστευτος αριθμός σχολίων για μια εκδήλωση που δεν ειχε ζωντανή μετάδοση από το Internet. Επειδή αναμένεται ο Δεκέμβρης να ειναι εξίσου απαιτητικός με το Νοέμβρη, έχω λίγο χρόνο για να σημειώσω 3-4 snapshots, από την εκδήλωση. Θα είναι λακωνικά, όχι τόσο από τον κυνισμό που λένε κάποιοι άσπονδοι φίλοι μου ότι με διακατέχει, αλλά γιατί μερικά πράγματα πρέπει να ειπωθούν απλά και σύντομα, αφού μας περιμένουν πολλά να γίνουν. Παρακάτω τα ονόματα είναι φανταστικά, αλλά τα πρόσωπα απολύτως πραγματικά

α. Γιατί το βρήκε καλό η Γιώτα

Ειναι στέλεχος μεγαλης ελληνικής εταιρείας και παλεύει για να κάνει πιο ανοικτή στο Internet την εταιρεία της, να την 'μπάσει' στα social media, να μπει στο διαδικτυακό διάλογο. Η Γιώτα είναι νεαρή, με καλές σπουδές, δίνει μάχη για την αξία της δουλειάς της και όχι για πρόσκαιρες επαγγελματικές επιτυχίες. 'Το TEDxAthens είναι μια εμπειρία απο αυτές που αξίζει να μένεις στην Αθήνα' ήταν η δήλωσή της. Αποκτά ιδιαίτερη αξία, καθώς η Γιώτα έχει στα σχέδιά της την αναζήτηση κάποιας δουλειάς εκτός Ελλάδας, καθώς την ενοχλεί η έλλειψη κανόνων και αρχών στη χώρα μας.

β.Ο Μιλτιάδης έπαθε σοκ

Ο Μιλτιάδης ειναι υπεύθυνος για ένα όμιλο επιχειρήσεων εκτός Αθηνών. Ηλθε στην Αθήνα μαζί με την 20χρονη κόρη του, περισσότερο γιατί άκουσε τα λόγια μου, παρα γιατί είχε αντιληφθεί το ενδεχόμενο ενδιαφέρον του event. Είναι λίγο πάνω από 50 ετών, έχει την αξιοπρέπεια και την ντομπροσύνη που χάθηκε κάπου στη διαδρομή 1974-2009. Είναι επικεφαλής ενός δύσκολου project ανασύνταξης του ομίλου που διευθύνει, ενώ δεν έχει επαφή με το Internet. Για να επιτύχει όμως η αποστολή του, θα πρέπει να μπει σ' αυτό το ορμητικό ποτάμι του Web 2.0. Αφού τελείωσε το event , με πήρε δύο φορές τηλέφωνο. Το ύφος του και ο χρόνος που ήθελε να συνομιλήσουμε δεν μου επιτρέπουν να θεωρήσω οτι ήταν απλώς ευγενής ή είχε διάθεση κολακείας. 'Σοκαρίστηκα, έχω μείνει άναυδος' ήταν η πρώτη του αντίδραση. 'Η πρώτη μου εντύπωση ήταν ότι με έχουν ξεβράσει οι εξελίξεις. H δεύτερη σκέψη μου όμως, κάτι στο οποίο με ενθάρρυνε η κόρη μου, ήταν ότι από αύριο το πρωί θα μπω στα βαθειά να προχωρήσω την αποστολή που βρίσκεται μπροστά μου'.
Ο Μιλτιάδης θα προχωρήσει το project όχι από ανάγκη, καθώς χρόνια σοβαρής δουλειας του επιτρέπουν να παραιτηθεί από τη δύσκολη αποστολή και να ασχοληθεί με αυτά που ξέρει καλά και τα περνάει σε ήρεμα νερά.

γ.Η στιγμή που θα θυμούνται η Αναστασία και ο Πέτρος

Κατά την προετοιμασία της εκδήλωσης, η Αναστασία και ο Πέτρος που θα ήταν με κάποιο τρόπο συντελεστές του TEDxAthens, ξεκίνησαν την προετοιμασία τους με πρόθεση να κάνουν κάτι αντίστοιχο με αυτό που θα έπραταν για μια εκδήλωση πχ του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου.
Τους ειπώθηκε ότι το κοινό ειναι διαφορετικό, είναι απαιτητικό, αυστηρό, δικαίως σκληρό. Η Αναστασία και ο Πέτρος εχουν μεγάλο φόρτο δουλειάς και μια πορεία που τους επιτρέπει να θεωρούν ότι δεν έχουν ανάγκη να αλλάξουν πολλά πράγματα στις δημόσιες τοποθετήσεις τους.
Μετά από επίμονες και δύσκολες συζητήσεις συνειδητοποίησαν πως ήταν ανάγκη να κάνουν για το TEDxAthens κάτι διαφορετικό από αυτά που θεωρούσαν αυτονόητα μέχρι στιγμής. Εκαναν ένα μεγαλύτερο βήμα, άλλαξαν στάσεις ζωής και όλα αυτά για μια εκδήλωση μιας στιγμής.
Η πρόβλεψή μου είναι ότι αυτό το βήμα τους δεν ήταν προς την ίδια κατεύθυνση, αλλά προς μια διαφορετική πορεία. Συνειδητοποίησαν οτι το κοινό του TEDxAthens δεν είναι μια μικρή, ελιτίστικη παρέα, αλλά μια νέα πραγματικότητα, που ίσως ειναι περιφερειακή για την ώρα, αλλά ενισχύεται διαρκώς και επηρεάζει τη μεγαλύτερη εικόνα. Οποιος θέλει να ειναι σε επαφή με αυτή την πραγματικότητα, θα πρέπει να κάνει ένα μεγαλύτερο βήμα προς μια διαφορετική κατευθυνση. Αυτός που θα τολμήσει τούτο το διαφορετικό βήμα, μπορεί να γίνει καλύτερος για τον εαυτό του και τους στόχους του.


Η καλοσύνη των 'ξένων'

Μια τόσο φιλόδοξη προσπάθεια οσο το TEDxAthens θα ήταν αδύνατον να μην έχει αδυναμίες, δύσκολες στιγμές, ατυχίες... Ειδικά όταν διαφάνηκε ότι αποκτούσε δυναμική , κυρίως από τη διψα ενός κοινού να συμμετάσχει σε κάτι διαφορετικό, ήταν αναμενόμενο να εμφανισθούν ενστάσεις, ας πούμε κάποιων που είχαν άλλη αισθητική ή φιλοσοφική προσέγγιση. Κι όμως το λεγόμενο 'κοινό', που πλέον ειναι συμμετοχοι σε άλλους ρόλους, έδωσε απλόχερη εμπιστοσύνη και πλούσια υποστήριξη. Μπήκε στο παιγνίδι και έδωσε το κάτι παραπάνω που έκανε τη διαφορά. Εδειξε κατανόηση στις αδυναμίες και είδε την υπόθεση δημιουργικά. Προσπάθησε με πολλούς τρόπους να βάλει ένα μικρό λιθαράκι...


Καλως ήλθες 2011

Οι παραπάνω τρεις στιγμές δεν μουέμειναν στο μυαλό γιατί ήταν οι πιο εντυπωσιακές, οι πιο επιτυχημένες ή οι πιο συγκινητικές. Τις μοιραζομαι μαζί σας, επειδή πιστεύω ότι δεν ήταν τόσο προφανείς και έχουν αξία για μια χώρα που επιχειρεί το Starting from Scratch. Μια ισχυρή αξία του TEDxAthens ήταν ότι λειτουργούσε σε παράλληλα επίπεδα και μπορουσε να δώσει στον καθένα 'τροφή' για θέματα που τον ενδιέφεραν (και σημεία κριτικής για ομιλητές, που δεν ήταν στον πυρήνα των ενδιαφερόντων του).

Το 2011 θα ειναι πολύ σκληρό και για πολλούς, άγριο. Αποφεύγω να κάνω προβλέψεις , αλλά γι' αυτό το θέμα μπορουμε να βάλουμε ότι στοίχημα θέλετε. Να κρατήσουμε λοιπόν δύο πολύ θετικά σημεία: Πρώτον, μικρές ομάδες εθελοντών μπορουν να κάνουν κάποια άλματα, αν βάλουν έναν καθαρό στόχο, συνδυάσουν διαφορετικές εμπειρίες και θυσιάσουν λίγο από τα 'κεκτημένα και προϋπολογισμένα' . Δεύτερον, υπάρχουν χιλιάδες πολίτες που περιμένουν μιαν ευκαιρία για να μπουν συμμέτοχοι σε κάτι δημιουργικό και αποτελεσματικό. Πολλές χιλιάδες μέλισσες γύρω μας τριγυρνούν για την ώρα χωρίς πλάνο, αλλά με διάθεση να βρουν ένα μελίσσι και να πάρουν μέρος σε μια συλλογική προσπάθεια..

3 comments:

Titanas said...

Είναι άλλο να λες κάτι και άλλο να κάνεις κάτι, για αυτό διαφωνώ με την πρόταση "Δεύτερον, υπάρχουν χιλιάδες πολίτες που περιμένουν μιαν ευκαιρία για να μπουν συμμέτοχοι σε κάτι δημιουργικό και αποτελεσματικό".

Η λογική της μάζας και η ψυχολογία του όχλου ακόμα και αν έχουν θετικά αποτελέσματα η διάρκεια τους είναι μικρή, το πολύ μερικές ημέρες με πρόσφατα άσχημα παραδείγματα στην Αθήνα πριν από μερικά χρόνια.

Αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο είναι μικρά πατ-πατ στην πλάτη για κάθε τι καλό που γίνεται, ενθάρρυνση σε κάθε αποτυχία και κατανόηση ότι η εστίαση σε ένα και μόνο ένα πράγμα είναι αρκετή για να γίνει κάτι - όχι άλλα μαγικά ραβδάκια.

Στάθης Χαϊκάλης said...

@titanas, το βλέπω διαφορετικά φίλε Στέφανε.. Το κείμενο δεν μιλάει πουθενά για μάζες, ειναι ενας όρος που μου προκαλεί αλλεργία εδώ και 35 χρόνια.. Το θεωρούσα αυτονόητο αλλά μάλλον δεν είναι, ότι το ζητούμενο βρίσκεται να οργανωθούν Κοινότητες για επιμέρους σημαντικές υποθέσεις. Στα τέλη του Μαίου βρεθήκαμε 10 περίπου άτομα, ήπιαμε ένα κρασί, με στόχο να γίνει κάτι πιο οργανωμένο στον τομέα του ehealth, epatient etc.
Η προσπάθεια εκείνη συνεχίζεται με σταθερότητα, πχ μπορείς να την παρακολουθείς στο #opnhealth. Δεν μου ειναι πρόχειρο αλλά ο ehealthgr.blogspot.com εχει γράψει ένα πολύ καλό ποστ με θέμα 'οργανώνοντας τους ανοργάνωτους' και αναφορές σε βίντεο του TED.
Οι Κοινότητες μπορεί να είναι ολιγομελείς ή πολυμελείς, δεν έχει αυτό τόσο σημασία. Αυτό που μετράει ειναι η στόχευση, μια ελάχιστη κρίσιμη μάζα. Οχι μάζες, αυτές ειναι ξεπερασμένες και συγκάτοικοι του λαϊκισμου, που με ενοχλεί βαθύτατα

ehealthgr said...

Καλημέρα.

Στέφανε το κείμενο στο οποίο αναφέρεται ο κ. Χαϊκάλης είναι αυτό.
http://blog.e-healthgr.com/health20-movement/

Χαιρετώ από ένα συννεφιασμένο αλλά πανέμορφο Amsterdam. :)