ΝΕΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Χάσαμε ίσως το «λαμπτήρα», να μη χάσουμε τις «κωλοφωτιές»

Μάλλον είχαν μεγάλα «βαρίδια»  οι πολλές συζητήσεις που έγιναν τα δύο τελευταία χρόνια για την ανάπτυξη νέας επιχειρηματικότητας. Όπως το 98% των θεμάτων που συζητούνταν ή αναπτύσσονταν στην χώρα, όλα είχαν αφετηρία και κατάληξη το κράτος. Εξού και το αποτέλεσμα είναι περίπου μηδενικό. Έμειναν οι συζητήσεις, ενώ χάσαμε δύο χρόνια στα οποία πιθανόν να μειώθηκε η υπομονή (και τα resources) πολλών νέων ανθρώπων που είχαν ξεκινήσει κάποιο επιχειρηματικό εγχείρημα. Οι περισσότεροι νοιώθουν κόπωση και εξάντληση των πόρων τους.
Οι σκέψεις αυτές μου γεννήθηκαν διαβάζοντας τις εξής  τρεις αναλύσεις:

ΚΩΛΟΦΩΤΙΕΣ Ή ΛΑΜΠΤΗΡΕΣ: με πόρους του ΕΣΠΑ εξελίχθηκε μια συζήτηση πολυτελείας τα δύο τελευταία χρόνια, που σε αρκετές περιπτώσεις είχε ως υπόβαθρο πώς θα κάνουμε την Ελλάδα Silicon Valley ή Ισραήλ. Όποιος διαβάσει την σχετική παράγραφο αυτής της ανάλυσης , ίσως μπει στον εξής πειρασμό, όπως εγώ: θα ήταν καλύτερα να ψάχνουμε για «κωλοφωτιές», παρά για «λαμπτήρες». Να τι αναφέρει σχετικά ο David Armano:

Think Small: Fireflies vs. Lightbulb
Innovation doesn't always occur as the result of a single big idea (lightbulb) but can often times be the result of many little ideas. If we think about ideas, concepts or thoughts as fireflies vs. a giant lightbulb, you realize that fireflies need to be "caught" and placed in a jar. When collected, lots of fireflies can generate just as much light as a light bulb, but the trick is pulling out the right firefly or idea at the right time. Many good ideas were ahead of their time.


Όπως έτυχε να ειπωθεί σε κάποιες συζητήσεις, θα ήταν προτιμότερο να έχει αφιερώσει πόρους η χώρα για να δημιουργηθούν επινοητικές τουριστικές πανσιόν, παρά Web 2.0 applications παγκόσμιας εμβέλειας.
Αν τραβήξει κάποιος μια γραμμή πάντως, ίσως φθάσει στη διαπίστωση ότι δεν έγινε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Ίσως δεν μας έχουν μείνει πολλά αποθέματα απο κεφάλαια ή υπομονή, αλλά θα πρέπει να δούμε με πολλή προσοχή, τι είναι εφικτό για μια Ελλάδα, που μέσα απο κρατικές επιδοτήσεις συνεχίζει να νομίζει ότι μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό στη Silicon Valley.

ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ ΄Η ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΙΔΩΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ:
Μια ματιά στην πλατφόρμα Kickstarter , μ’ έβαλε σε προβληματισμό για το πού οδήγησε η έντονη διάθεση της κυβέρνησης να έχει τον απόλυτο έλεγχο των πόρων του ΕΣΠΑ για την επιχειρηματικότητα. Αυτό ήξεραν οι περισσότεροι, για να μην τα ρίχνουμε όλα στην κυβέρνηση.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Τα funds, αν πιστέψω υψηλόβαθμο στέλεχος κορυφαίας τράπεζας, που ετοίμασε η Ειδική Γραμματεία Ψηφιακής Σύγκλισης, δεν φαίνεται να προχώρησαν.
Το κράτος μπορούσε να δημιουργήσει ένα «γήπεδο» όπως ο Kickstarter, ώστε τα επιχειρηματικά εγχειρήματα να βρίσκουν επαφές με ιδιώτες επενδυτές.
Ο κρατισμός έκανε και εδώ, για τελευταία φορά, το θαύμα του, αυτό που έφερε τη χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα.
Το Open Coffee ήταν ένα καλό πρότυπο, δυστυχώς όμως δεν «αντιγράφηκε» με ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Αντίθετα έγιναν δεκάδες απόπειρες του κράτους να κάνει τα δικά του Open Coffee, πάντα με λεφτά του ΕΣΠΑ, τα οποία κατέληξαν σε πολλούς καφέδες, αλλά σε ισχνά αποτελέσματα όσον αφορά στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ:

Η εύκολη λύση των ημερών μας είναι να τα ρίχνουμε όλα στο πολιτικό σύστημα. Όντως έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης.  Η κρίση της χώρας περιλαμβάνει εκτός απο τις πολιτικές ηγεσίες, και τις επιχειρηματικές. Εδώ μας λένε ότι οι επιχειρηματικές Κοινότητες πρέπει να έχουν ως ηγέτες επιχειρηματίες.
Η συνήθης επίθεση κατά των επιχειρήσεων της χώρας μας ότι είναι κρατικοδίαιτες, είναι επίπεδη και οδηγεί σε αδιέξοδο: όντως μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων έχει συμβόλαια με το κράτος, αλλά όποιος μένει σε αυτό κάνει ένα στοιχειώδες λάθος. Επειδή το κράτος είναι πάρα πολύ μεγάλο, το 70-80% των επιχειρήσεων είναι υποχρεωμένο να αναζητά έργα απο το κράτος, γιατί διαφορετικά θα κινδύνευαν με αφανισμό.
Το λεπτό σημείο είναι κάπου αλλού: εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι δεν υπάρχουν αρκετές επιχειρηματικές ηγετικές ομάδες  στη χώρα μας, που να αναπτύχθηκαν μέσα απο την αγορά ή τη διεθνή αγορά. Τη δύναμη πάλι την είχε το κράτος, μπορούσε να χρίζει η ηγεσία ομάδες που είχαν προνομιακή σχέση μαζί του.
Ένα σύμπτωμα όλων αυτών, είναι το ότι σεβαστά κονδύλια του ΕΣΠΑ προγραμματίσθηκε να διατεθούν όχι σε επιχειρήσεις, αλλά σε συνδικαλιστικά όργανα επιχειρήσεων. Μαντέψτε τι ρόλο έπαιξαν αυτά τα κονδύλια... Αξιοποιούνται όχι για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, αλλά για την επέκταση του πελατειακού κράτους στους κόλπους των επιχειρηματικών οργανώσεων.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ:

Τα πανεπιστήμια έχουν ξορκίσει την επιχειρηματικότητα, εκτός και αν είναι κρατική, πάλι δηλαδή «φαύλος κύκλος». Ίσως εδώ να είναι αργά, πολύ αργά..Να πώς σκέφτονται κάπου αλλου

Αρκετοί ίσως σκεφτούν ότι όλα τα παραπάνω είναι μάταια πια. Ανήκω στους άλλους, εκείνους που θεωρούν ότι υπάρχει αύριο στη χώρα, έστω και αν θα είναι αρκετά διαφορετικό απ’ ότι το ονειρευτήκαμε. Όπως έγραψε και η Βίβιαν, υπάρχει αύριο, μόνο που πρέπει να το δούμε στα μέτρα της πραγματικότητας, και όχι  μέσα απο τις 5 «φούσκες» που μας παρέσυραν σε νερά φουρτουνιασμένα. Να πάρουμε βαθιά ανάσα και να σχεδιάσουμε σε μικρότερη κλίμακα, να πάρουμε δύναμη απο το γεγονός ότι κάποιοι νοιώθουμε ότι αξίζει να γίνει κάτι για τις γενιές που έρχονται.