Σοκαριστήκαμε όταν πρόσφατα ακούσαμε καθηγητή πανεπιστημίου κατεύθυνσης πληροφορικής να λέει πόσο κακός εργοδότης είναι ο ιδιωτικός τομέας... Συνειδητοποιήσαμε ότι πρόκειται για μια αντίληψη ευρέως διαδεδομένη, που θα ήταν καλό να υπονομευθεί… Πρώτον γιατί είναι ψευδής, δεύτερον επειδή εξατμίζει μια από τις λίγες ελπίδες που μπορούν να έχουν νέοι επιστήμονες στην αγωνία τους να βρουν απασχόληση και να κάνουν καριέρα. Στον ιδιωτικό τομέα λοιπόν, υπάρχουν ευκαιρίες καριέρας, που είναι πολύ καλύτερες από οποιαδήποτε έκφανση του κρατικού χώρου... Πιθανόν οι θέσεις εργασίας να μην είναι τόσες ώστε να καλύψουν την υπερπαραγωγή πτυχιούχων. Ασφαλώς ένα αξιοσημείωτο ποσοστό ιδιωτικών εταιρειών δεν είναι ιδανικοί εργοδότες, είτε γιατί το management δεν έχει όραμα και αρχές είτε επειδή πιέζονται από τα απίστευτα πλοκάμια του κράτους.
Μπορούμε όμως, να διαβεβαιώσουμε -και να εισφέρουμε στοιχεία, για τους δύσπιστους- ότι βλέπουμε αρκετές επιχειρήσεις, όπου νεαροί πτυχιούχοι σπάνε το φάσμα των 700 ευρώ (..........) μέσα στον πρώτο χρόνο, με αρκετά ανοδικές τάσεις... Μιλάμε για θέσεις εργασίας, που έχουν δημιουργικό πλαίσιο σε επιχειρήσεις που έχουν σχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις και επενδύουν στην συνεχή εκπαίδευση του προσωπικού.
Η αφορμή γι’ αυτό το σημείωμα ήταν τα λόγια ενός καθηγητή πληροφορικής, δηλαδή ενός ακαδημαϊκού που θα έπρεπε να ξέρει ότι ειδικά στο χώρο αυτό δημιουργούνται αρκετές θέσεις εργασίας και υπάρχουν αξιόλογες προοπτικές ανόδου. Ασφαλώς, οι ευκαιρίες αυτές είναι λιγότερες από τον αριθμό των νέων που αποφοιτούν από τις πάσης φύσεως και αμφίβολης αξίας πανεπιστημιακές σχολής της Ελλάδας.
Θα ήταν όμως, πιο σωστό να τονίζουμε ότι υπάρχουν καλές θέσεις, αλλά είναι λίγες. Αυτό θα έδινε κάποιο κίνητρο στους νέους να παλέψουν πιο ορθολογικά για καλύτερες σπουδές, παρά να θεωρούν ότι η μόνη προοπτική είναι να ξεροσταλιάζει ο πατέρας τους έξω από το πολιτικό γραφείο κάποιου βουλευτή.
Η ισοπέδωση ευνοεί τους επαγγελματίες πολιτικούς, τους επαγγελματίες καθηγητές και τους επαγγελματίες φοιτητές, πιθανόν και τους ευκαιριακούς επιχειρηματίες.
Μπορούμε όμως, να διαβεβαιώσουμε -και να εισφέρουμε στοιχεία, για τους δύσπιστους- ότι βλέπουμε αρκετές επιχειρήσεις, όπου νεαροί πτυχιούχοι σπάνε το φάσμα των 700 ευρώ (..........) μέσα στον πρώτο χρόνο, με αρκετά ανοδικές τάσεις... Μιλάμε για θέσεις εργασίας, που έχουν δημιουργικό πλαίσιο σε επιχειρήσεις που έχουν σχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις και επενδύουν στην συνεχή εκπαίδευση του προσωπικού.
Η αφορμή γι’ αυτό το σημείωμα ήταν τα λόγια ενός καθηγητή πληροφορικής, δηλαδή ενός ακαδημαϊκού που θα έπρεπε να ξέρει ότι ειδικά στο χώρο αυτό δημιουργούνται αρκετές θέσεις εργασίας και υπάρχουν αξιόλογες προοπτικές ανόδου. Ασφαλώς, οι ευκαιρίες αυτές είναι λιγότερες από τον αριθμό των νέων που αποφοιτούν από τις πάσης φύσεως και αμφίβολης αξίας πανεπιστημιακές σχολής της Ελλάδας.
Θα ήταν όμως, πιο σωστό να τονίζουμε ότι υπάρχουν καλές θέσεις, αλλά είναι λίγες. Αυτό θα έδινε κάποιο κίνητρο στους νέους να παλέψουν πιο ορθολογικά για καλύτερες σπουδές, παρά να θεωρούν ότι η μόνη προοπτική είναι να ξεροσταλιάζει ο πατέρας τους έξω από το πολιτικό γραφείο κάποιου βουλευτή.
Η ισοπέδωση ευνοεί τους επαγγελματίες πολιτικούς, τους επαγγελματίες καθηγητές και τους επαγγελματίες φοιτητές, πιθανόν και τους ευκαιριακούς επιχειρηματίες.
15 comments:
γιατι εχει πάει ποτέ ο προφέσορας να δουλέψει έξω στον ιδιωτικό να δει τα καλα και τα άσχημα! Μεσα απο την safe φουσκα του πανεπιστημιου...ο καθένας μπορεί να λέει οτι μαλακία θέλει! Αλλά οκ όταν του πληρώνουν οι εταιρίες καλά χρηματάκια για να κανουν τους συμβουλους η να υλοποιουν project- ακια τοτε δεν τους πειράζει γιατί τότε τα αρπαζουν και απο το uni και απεξω!
Τι να πεις!
Μπορεί εν μέρει να ισχύει, αλλά στην πλειοψηφία του ο ιδιωτικός τομεάς απλά προσφέρει τα βασικά σε νέους και νέες με πτυχία και δυνατότητες, που ξεκινούν με βασικό μισθό κοντά στα 700 ευρώ. Οι υποσχέσεις για καλύτερα πράγματα δίνονται πάντα στην πρώτη συνέντευξη, αλλά εν τέλει οι υπάλληλοι μένουν στάσιμοι για χρόνια ανεξάρτητα από το πόσο καλοί είναι στη δουλειά τους και πόσο το αξίζουν. Γιατί κακά τα ψέματα, κάθε εργοδότης θέλει το μέγιστο σε ποιότητα και ποσότητα δουλειάς, με το ελάχιστο αντίκρυσμα σε κόστος, δηλαδή μισθοδοσία των υπαλλήλων του. Τους πράγματικούς καρπούς των σκληρά εργαζόμενων υπαλλήλων στις ιδιωτικές εταιρείες, τους καρπώνεται ο ίδιος ο εργοδότης βάζοντας στην τσέπη αστρονομικά ποσά. Και έτσι σε μια επιχείρηση με Μ.Ο. μισθού υπαλλήλου 800 ευρώ ο εργοδότης τσεπώνει 10.000. Και είναι αδιάψευστο στις περισσότερες ιδιωτικές εταιρείες, γιατί το υπαγορεύουν οι νόμοι της αγοράς, η πολιτική οικονομία και η βιωσιμότητα μίας επιχείρησης.
Αν θες περισσότερα από τον μισθό σου, συνήθως προτιμούν να σε αλλάξουν, γιατί ουδείς αναντικατάστατος και ελάχιστοι θέλουν να διατηρούν στελέχη με υψηλό μισθό γιατί έτσι παίρνουν θάρρος και οι υπόλοιποι.
Φυσικά κάθε εργοδότης θα σπέυσει να πει πως έχει όραμα, και σχέδια και στρατηγική για το μέλλον, αλλά με μια πρόχειρη άτυπη "δημοσκόπηση" μεταξύ των εργαζομένων θα δείξει πως το 70% από αυτούς είναι ήδη "με το ένα πόδι έξω" λόγω κακής μισθοδοσίας...
"Μπορούμε όμως, να διαβεβαιώσουμε -και να εισφέρουμε στοιχεία, για τους δύσπιστους-"
Ανήκω στους δύσπιστους. :-)
bizwriter said...
"Μπορούμε όμως, να διαβεβαιώσουμε -και να εισφέρουμε στοιχεία, για τους δύσπιστους-"
Ανήκω στους δύσπιστους. :-)
1:06 PM
:-) Και καλά κάνεις...!
Ενδεικτικά θα σας αναφέρω τρία παραδείγματα, όπου σε κανένα ο αναφερόμενος νέος δεν έχει κάποια εξαιρετικά πτυχία ή ειδική υποστήριξη:
-δύο νέοι 24 ετών - ένας άνδρας και μια γυναίκα- , που έχουν βγάλει το πάντειο, άρα όχι κάποιο φημίσμένο πανεπιστήμιο του εξωτερικού, ξεκίνησαν πριν ένα χρόνο δουλειά σε εταιρεία consulting. Ο πρώτος μισθός ήταν 780 ευρώ (ως διευθύνων επιχείρηση, αναφέρομαι πάντοτε σε μικτά), μετά τρεις μήνες πήραν αύξηση στα 930 ευρώ. Πριν δύο μήνες ο ένας εξ αυτών ανέβηκε στα 1150 ευρώ. Προβλέπεται ότι σε λίγο θα ακολουθήσει ο άλλος σε κάτι αντίστοιχο.
-ένας νέος πήρε στην Βρετανία ένα πτυχίο πληροφορικής, όχι κάτι σπουδαίο και βρήκε αμέσως δουλειά μόλις ήλθε στην Ελλάδα. Εκανε ενδιαμέσως τη θητεία του και αμέσως μετά τον προσέλαβε η ίδια εταιρεία. Στα 25 του έχει μια αμοιβή γύρω στα 2.000 ευρώ, αν και πρέπει να προστεθεί ότι δουλεύει παραπάνω από 40 ώρες την εβδομάδα.
-νέος 27 ετών ήταν συνεργάτης ενός υφυπουργού, αλλά πριν 10 μήνες προτίμησε τον ιδιωτικό τομέα, σε εταιρεία υπηρεσιών. Ο πρώτος του μισθός στον ιδιωτικό τομέα ήταν ο ίδιος με αυτόν που έπαιρνε στο δημόσιο, γύρω στα 1300 ευρώ. Πριν λίγες εβδομάδες ανέβηκε στα 1.500 ευρώ.
Ασφαλώς δεν υπάρχουν πάρα πολλές θέσεις όπως οι παραπάνω, αλλά δεν είναι μετρημένες στα δάκτυλα. ΄Οποιοι νέοι πτυχιούχοι έχουν αποφύγει τον πειρασμό του διορισμού στο δημόσιο και το παλεύουν σωστά (ξένες γλώσσες, σεμινάρια, πνεύμα συνεργασίας), μπορούν να εντοπίσουν ευκαιρίες για καρριέρα.
Οι ευκαιρίες δεν φθάνουν για όλους, -γι' αυτό άλλωστε γράφουμε στο blog. Αρκετοί όμως θα φθάσουνσ την πηγή... Εν κατακλείδι, υπάρχει κίνητρο για να μην απογοητευτούν οι νέοι, υπάρχουν δυνατότητες για να αποφύγουν τον προθάλαμο του βουλευτή...
Είμαι άνεργος και προσπαθώ να δω αυτά που λέτε... Αν κόλήσω θα σας ζητήσω περισσότερα...
Κ. Χαϊκάλη, απευθύνομαι προσωπικά σε εσάς που υπογράφετε και το άρθρο... Στους εργαζόμενούς σας, στην εταιρεία που διατηρείτε, πληρώνετε τα λεφτά που υποστηρίζετε στο άρθρο σας; Και ακόμα πιο σημαντική ερώτηση, παρέχετε και μπόνους-πλεονεκτήματα βάσει απόδοσης; Και εν τέλει, πληρώνετε τις υπερωρίες -που σίγουρα κάνουν οι υπάλληλοί σας- όπως συμβαίνει με τις περισσότερες εταιρείες του χώρου σας;
Ας μου επιτραπεί να υποστηρίξω πως δεν συμβαίνουν και να υποθέσω πως οι απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις θα είναι όχι, όχι και όχι...
Η επιβεβαίωση έρχεται πάντα από τα χαμηλά στελέχη, και όχι από τα μεγάλα κεφάλια των εταιρειών.
Το μέλλον φαντάζει λαμπρό για τους διευθυντάδες και ζοφερό για τους υπαλλήλους.
Loufaxe to iguana!
Στους φίλους που ερωτούν, η απάντηση είναι ότι πριν ξεκινήσω το blog, είχα σκεφτεί κατά πόσον θα μπορούσα να ανταποκριθώ σε τέτοιες ερωτήσεις.
Μπήκα λοιπόν στην περιπέται του blog, επειδή θεωρώ ότι μπορώ να ανταποκριθώ σε ένα test αντιστοιχίας των προσωπικών μου θέσεων με την επιχειρηματική μου δράση...
Η εταιρεία μου αυτή την περίοδο αναζητά νεαρά στελέχη και η επικοινωνία δείχνει ότι η επιθυμία συνεργασίας από τους ενδιαφερόμενους εργαζόμενους, δεν πρόερχεται μόνο από ανάγκη.
Αλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε δηλαδή. Μιλάτε για ποσά αστεία για να ζήσει κανείς αν έχει οικογένεια (έχω και ξέρω) σα να είναι ο πρώτος αριθμός του λαχείου. Μα αυτά τα παίρνει κανείς και στο δημόσιο χαλαρά. Φοβάμαι ότι ο προφέσσορας έχει δίκιο. Γι'αυτό τόσοι απόφοιτοι πληροφορικής τρέχουν στο ΑΣΕΠ για καθηγητές. "Σπάνε το φράγμα των 700 ευρώ" λέει. Σιγά ρε μεγάλε!
Α,κατάλαβα... Πιάσατε συζήτηση για το αν είναι καλύτερα να δουλεύει κανείς στον ελληνικό δημόσιο τομέα ή στον ιδιωτικό...
Επειδή ακούω πολλά παραμύθια γύρω μου, ας έχετε υπόψη σας τη δική μου ιστορία: ο δίδυμος αδελφός μου, που έχει περίπου τις ίδιες σπουδές με εμένα και -πιστεύω- δεν έχει διαφορά σε ικανότητες, έχει βρει μια θέση στο δημόσιο, δεν του δινουν δουλειά, σκυλοβαριέται, αλλά παίρνει 50% παραπάνω μισθό από το δικό μου (δουλεύω σε ιδιωτική εταιρεία).
Η μικρότερη αδελφή μου, που είναι και αυτή ένα στέλεχος προδιαγραφών, όπως εμείς οι δίδυμοι, έχει βρει μια δουλεία σε μια καλή ιδιωτική εταιρεία. Παίρνει 35% καλύτερη αμοιβή από εμένα, είναι αλήθεια ότι δουλεύει περισσότερες ώρες από τον αδελφό του τον Ιδρυματοποιημένο...
Εγώ λοιπόν, δεν ψάχνω δουλειά στο δημόσιο γιατί είναι πολύ δύσκολο και δεν έχω διάθεση να γλείψω υπουργούς και κομματικά στελέχη...
Θα ήθελα όμως να βρω έναν καλύτερο εργοδότη, γιατί είμαι σίγουρος, το βλέπω καθημερινά, ότι υπάρχουν σοβαρές ιδιωτικές εταιρείες...
Δουλεύεις παραπάνω, για την ακρίβεια έχεις πίεση, αλλά τουλάχιστον είναι δημιουργικό, είναι συνεπείς στις αμοιβές τους και δίνουν ευκαιρίες...
Θεωρώ ότι είναι καταστροφή το δημόσιο κάθε μορφής, την τεμπελιά και την ασυδοσία την πληρώνουμε και εμείς τα απλά στελέχη, που πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο για να αράζουν οι άλλοι..
΄Οσο για τις θεωρίες ότι όλοι οι εργοδότες είναι κακοί, αυτό είναι ένα καλό άλλοθι για να μεγαλώνει το τέλμα του δημοσίου..
Κύριε Χαϊκάλη τυχαία βρηκα το blog σας σερφάροντας στο διαδίκτυο. Είμαι κάτοχος ήδη ενός πτυχίου (Πολιτικές Επιστήμες) και έχω "βάλει πλώρη" και για δεύτερο (Νομική). Γνωρίζω δυο ξένες γλώσες και πολή καλή χρήση των υπολογιστών.
Ψάχνω εδώ και πέντε περίπου μήνες δουλειά (όπως συμβαίνει και απόψε που στέλνω βιογραφικά σημειώματα), αλλά δυστυχώς δεν έχει προκύψει ακόμη κάτι για να πω ότι θα μπορέσω να απασχοληθώ για περισσότερο από ένα χρόνο και θα με βοηθήσει στην περαιτέρω επαγγελματική μου ανέλιξη. Δεν ενδιαφέρομαι μόνο για "δουλειές του ποδαριού" (ας μου επιτραπεί το αδόκιμο του όρου), όπως για παράδειγμα τηλεφωνήτρια ή ρεσεψιονίστ, οι οποίες πέραν του (σχεδόν καθόλου ικανοποιητικού) οικονομικού δεν προσφέρουν περισσότερες γνώσεις από ότι θα προσέφεραν οι οικιακές εργασίες..
Δε συμφωνώ απόλυτα για τις ευκαιρίες καριέρας στον ιδιωτικό τομέα, έτσι όπως έχετε αναλύσει τη σκεψη σας παραπάνω, ίσως λόγω του αισθήματος απαισιοδοξίας που μου έχει δημιουργηθεί από την απροθυμία των εταιρειών που έχω επισκεφθεί στο να με προσλάβουν στο δυναμικό τους. Ενδεχομένως να κάνω και γω λάθος επιλογές. Παρόλα αυτά έχω στρέψει πλέον τον ενδιαφέρον μου στο Δημόσιο τομέα, ίσως γιατί θεωρώ ότι εκεί θα μπορέσω να ξεδιπλώσω τις ικανότητες που έχω αποκτήσει και θα συνεχίσω να αποκτώ από τη μέχρι τώρα επαγγελματική σταδιοδρομία μου, αλλά και θα λάβω τις αποδοχές που θα μου εξασφαλίσουν έναν αξιοπρεπή βίο. Είμαι από τους φιλόδοξους ανθρώπους και έχω όνειρα για το μέλλον μου, αλλά μου "κόβονται" τα φτερά όταν βλέπω ότι οι προσπάθειές μου δεν έχουν αντίκρυσμα.
Ευκαιρίες καριέρας ενδεχομένως να υπάρχουν στον ιδιωτικό τομέα, αλλά δυστυχώς είναι για τους λίγους. Ευκαιρίες, όχι τόσο ως προς την εργασιακή εξειδίκευση και εμπειρία, αλλά κυρίως ως προς την επαγγελματική ανέλιξη και τις οικονομικές απολαβές.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία σας.
Sorry κιόλας, κ. Χαϊκάλη, αλλά η (σύντομη)εμπειρία μου (δεν τολμώ καν να την ονομάσω "καριέρα") στον εργασιακό χώρο, με κάνει να πιστεύω ότι δεν έχετε ιδέα για το τι συμβαίνει εκεί έξω. Λοιπόν: έχω τελειώσει Πάντειο (ούτε χάλια, αλλά ούτε και σούπερ), ξέρω άριστα δύο γλώσσες (ναι, ξέρω θα μπορούσα και καλύτερα), τo CV μου είναι γεμάτο απ' αυτά τα άχρηστα σεμινάρια και τις "επιστημονικές" εργασίες που όλοι δηλώνουμε ότι έχουμε κάνει για να γεμίσουμε σελίδες, αλλά επί της ουσίας δεν λένε απολύτως τίποτα, και δουλεύω ήδη έξι χρόνια στον ιδιωτικό τομέα με μισθό μικρότερο απ' του αδερφού μου που είναι στο δημόσιο, έχει ανάλογα προσόντα με μένα, αλλά ξύνεται όλη μέρα και γυρνάει σπίτι στις 2 (εγώ τρέχω σαν την τρελή, και γυρνάω σπίτι στις 8). Και πάλι, μια χαρά χαρούμενη είμαι, υπάρχουν και πολύ χειρότερα... Αυτό που όμως, δεν μπορώ να χωνέψω ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, είναι ότι υπάρχουν ένα μάτσο καραγκιόζηδες στον ιδιωτικό τομέα, αμόρφωτοι (και δεν εννοώ ότι τους λείπει μόνο το πτυχίο), με μισθούς που ξεπερνάνε κατά πολύ τον δικό μου, με τίτλους θέσεων που νομίζουν ότι τους δίνουν το δικαίωμα να συμπεριφέρονται λες και κάποιοι είναι, και το μόνο που κάνουν όλη μέρα είναι να ανταλλάσσουν chain letters και να κατεβάζουν βιντεάκια με τον Κωνσταντίνο Βεδουρά της Πάνιας. Και μην με παρεξηγήσετε, δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους, μαγκιά τους! Απλώς να μη λέμε ότι μόνο στο δημόσιο τα ξύνουν. Τα ξύνουν και στον ιδιωτικό τομέα - μόνο που εδώ πληρώνονται καλύτερα. Οπότε αν μετά από 6 χρόνια με ρωτάς που θέλω να δουλέψω -δημόσιο ή ιδιωτικό- ψηφίζω το δεύτερο: έχω την πίστη ότι κάποιος θα ανακαλύψει ότι ξέρω κι εγώ να κολοβαράω με στιλ και θα με ανταμείψει για τους κόπους μου... Κι ας έλεγα πριν 6 χρόνια, ότι δεν με νοιάζουν τα λεφτά και η πολλή δουλειά...
Εγω με το που αποφοιτησα διοριστικα απευθειας στο δημοσιο( λογω μεγαλων βαθμων).
Δεν εψαξα καν για ιδιωτικο τομεα λογω της αναξιοκρατιες.
Ωστοσο δεν αποδεχθηκα ακομη το διορισμο.
Σκεφτομαι να παω στην Αμερικη ( για παντα)...αν οχι στο δημοσιο...
Πιστευω δηλαδη, αν ειναι να παει καποιος στον Ιδιωτικο τομεα. Ας παει αν μπορει στο εξωτερικο πχ αγγλια. Αν δεν μπορει, ας παει 5 ετη ιδιωτικο με σκοπο αργοτερα το δημοσιο.Ισως αυτο το δευτερο ειναι και η καλυτερη λυση.
Στην Ελλαδα δεν γινεται ικανοποιητικο consumption smoothing μεσω ιδιωτικου τομεα. Εκτος αν εχεις κονε για σημαντικο μεγαλο ποστο.
Ωστοσο περιπτωσεις κυριε Χαϊκάλη, που αναφερεται πραγματη υπαρχουν.
Παρολααυτα ειναι πολλοι λιγες.
Πχ ενας φιλος βρικε δουλεια με 1700 α μισ8ο μικτα στην Goodyear 1400 καθαρα. Ωστοσο το πετυχε αυτο μετα απο ενα ετος ανεργειας και απο σποντα.
Σκοπος ειναι να μην βρισκεις εργασια απο σποντα.
Αλλα και παλι εγω στη θεση του θα πηγαινα Αγγλια για 5 ετη και μετα πχ δημοσιο.
Τελος μια μεγαλη πλειοψηφεια ατομων ειναι απο περεφερεια. Στην περιφερεια ο μοναδικος αξιοπιστος εργοδοτης και καλοπληρωτης ειναι το δημοσιο. Οταν λεω επαρχια αναφερομαι πλη αθηνων. Θεωρω και επαρχια την θεσσαλονικη. Ενα χωριο χωρις δουλεις. Οταν πχ στο στερλινγ της αγγλιας στο finance exei 500 θεσεις fiance se πολη 30000 κατοικων...και στην θεσνικη εχει 0 και Αθηνα εχει 5 καταλαβαινει κανεις.
Γενικα στον ιδιωτικο παιζουν πολυ ρολο οι συστασεις και παλι παρα τα πραγματικα προσοντα.
ΩΣΤΟΣΟ θΑΥΜΑΖΩ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ανοιξατε αυτο το μπλογκ διοτι και σεις ενδογενως μεσα στην ψυχη σας φενεται οτι ειστε απογοητευμενος για την κατασταση. Σας τιμα αυτο. Λιγοι ασχολουνται.
Καλη επιτυχια στις εταιρειες σας και στην πρωσωπικη σας ζωη.
PS Ας συγκρινουμε πχ το γερμανικο με το Ελληνικο μοντελο.
Στην αμερικη πχ που εχω ενα φιλο που εργαζεται σε πολυεθνικη, μεγαλος σε ηληκια ( σε σχεση με μενα)ειπε για παραδειγμα οτι στην Γερμανια οι εργαζομενοι που θα εργαζονται πχ στην ιδια πολυεθνικη το γερμανικο κρατος υποχρεωνει την εταιρεια στους 1)συνταξιουχους να παρεχεται καποιο ειδους εφαπαξ 2) σε περιπτωση που κλεισει η εταιρεια το μαγαζι της εκει επειδη ( λεει το Γερμανικο Κρατος) ο εργαζομενος εργαζοταν καποια ετη εκει και πι8ανον να εχει εξειδικευθει στην εργασια τη δεδομενη, επιβαλλεται ως υποχρεωση στην ετερεια να ψαξει η ιδια να βρει δουλεια στον εργαζομενο της. 3) το ιδιο το κρατος πληρωνει τον ανεργο επιδομα το 85% του μισ8ου που ειχε ο απολυομενος για 3 χρονια μεχρις οτου βρει νεα δουλεια ο υποψηφιος.Συνεπως δεν ειναι απορειας αξιο γιατι η Γερμανια ειναι η οικονμικη ατμομηχανη της Ευρωπης, ποιος ορθλογικος Γερμανος θα παει στο δημοσιο της Γερμανιας? κανεις ( η αγγλος κλπ)
Η Ελλαδα ας Μην γελιομαστε, ειναι μικρη χωρα με 50% κρατικο τομεα, ορισμενες μονο μεγαλες εταιρεις στην αθηνα.
Δεν ειναι τυχαια η ταση των νεων για το δημοσιο. Μην υποτιμαμαι τους Νεους. Και ποιος νεος δεν θαλε να ειανι στον ιδιωτικο τομεα. Βασικα ολοι με αυτην την προοπτικη αναζητουν εργασια και μ ε τ α στρεφονται στο δημοσιο.
ΦΥΣΙΚΑ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΝΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΕΣ ΑΡΧΙΚΕΣ ΥΛΙΚΕΣ Η ΑΥΛΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ
Eιμαι στον ιδιωτικο τομεα κι ειναι κολαση.... 700 ευρω και 12-13 ωρες εργασια, οταν καποιοι γνωστοι με βυσμα μπηκαν στο Δημοσιο και περνουν 1500 ευρω και βαλε ενω ειναι σπιτακι τους απο το μεσημερι οι πιο πολλοι. Ας αφησουμε λοιπον τα παραμυθια, οσοι εργαζονται βλεπουν τι συμβαινει.Τα πραγματικα προσοντα δεν παιζουν στο Δημοσιο Τομεα.
Post a Comment