Υπολειτουργεί το 1520: ποια μάχη κατά της ακρίβειας;…

Ένας καταναλωτής που ένοιωσε ότι μια εταιρεία αύξησε υπερβολικά τις τιμές των εισιτηρίων πλοίων, επιχείρησε να επικοινωνήσει με την «γραμμή καταναλωτή» του υπουργείου Ανάπτυξης, το 1520. Προσπάθησε δύο φορές από 15 λεπτά την κάθε φορά και μετά παραιτήθηκε.

Η μάχη κατά της ακρίβειας και κατά της νοθείας στα προϊόντα, περνάει πρώτα απ’ όλα από τον ίδιο τον καταναλωτή. Αυτός πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες, γιατί είναι μέσα στην αγορά, είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας… Το κράτος πρέπει να δώσει όπλα στον καταναλωτή, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του και ένα από αυτά είναι η άμεση ενημέρωση των αρχών, π.χ. με την γραμμή 1520. Οι συναντήσεις του υπουργού με τις εταιρείες, έχουν πολύ μικρότερη αξία από την κινητοποίηση του καταναλωτή. Οι συναντήσεις των υπουργών γίνονται τώρα υπό πίεση, μετά 2-3 εβδομάδες είναι πιθανόν τα αποτελέσματά τους να έχουν ατονήσει..

Ένα δεύτερο μέτρο που θα ήταν καλό να πάρει η Πολιτεία, είναι να σταματήσει να εμπλέκεται στη λειτουργία των καταναλωτικών οργανώσεων, δηλαδή, να σταματήσει να τους δίνει επιδοτήσεις. Το αποτέλεσμα της σημερινής πολιτικής είναι, όπως έχω ξαναγράψει (εδώ), ότι στην μικρή Ελλάδα εμφανίζονται πάνω από 70 καταναλωτικές οργανώσεις, ενώ στη Γαλλία, τη Γερμανία, κλπ μετρούνται στο δάχτυλα των δύο χεριών. Γιατί δίνει επιδοτήσεις το κράτος; Όλοι σε αυτή τη χώρα ζούμε και γνωρίζουμε τι και γιατί...

Το αίτημα παραμένει: να βγει ο καταναλωτής μπροστά, όχι με τη μορφή ολοφυρόμενων ατόμων που κλαίνε στα «δελτία των 8 μ.μ.», αλλά με ευθύνη, π.χ. κάνοντας καταγγελίες σε επίσημες υπηρεσίες της Πολιτείας και συμμετέχοντας σε αξιόπιστες καταναλωτικές οργανώσεις (ευτυχώς, υπάρχου ορισμένες που φαίνεται ότι προσπαθούν για το καλύτερο).

Όσο για το 1520, το φαινόμενο είναι συνηθισμένο: πριν 3-4 χρόνια ο τότε γενικός γραμματέας καταναλωτή Θαν. Σκορδάς είχε επιχειρήσει να το αναβαθμίσει, αλλά φαίνεται ότι η επένδυση τελικά υπολείπεται της ανάγκης των καταναλωτών να υποβάλουν τα παράπονά τους. Αυτή είναι η μοίρα στην Ελλάδα των τηλεφωνικών γραμμών που αφορούν την συγκέντρωση παραπόνων πολιτών: ελλιπείς επενδύσεις υποδομών (πχ τηλεφωνικό κέντρο), ενώ από την άλλη τις χειρίζονται (συνήθως, όχι πάντα) δημόσιοι υπάλληλοι, που δεν έχουν τις προϋποθέσεις να συγκεντρώσουν με συνέπεια τα αιτήματα, παράπονα, καταγγελίες πολιτών...

Όσες συναντήσεις και φοβέρες να κάνει ο κ. Φώλιας, δεν θα έχουν το αποτέλεσμα που θα είχε ένα καλύτερο 1520 και μια ορθολογική αντιμετώπιση του ζητήματος των καταναλωτικών οργανώσεων.

(η φωτο είναι από το flickr.com)