Ποσο τόπο πιάνουν οι επενδύσεις στον ντοπαρισμένο πρωταθλητισμό

Η περίπτωση της Φανής Χαλκιά ώθησε πρόσωπα που διαχειρίζονται εξουσία, όπως ο πρόεδρος της ΕΟΕ Μίνωας Κυριακού και ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Παν. Ψωμιάδης, να δηλώσουν ότι καταδικάζουν το φαινόμενο και τις πρακτικές. Επειδή η χώρα βρίσκεται σε πίεση να αναθεωρήσει τις προτεραιότητες επένδυσης των χρημάτων του προϋπολογισμού, δεν αρκούν οι δηλώσεις για νόμους που θα τιμωρούν το ντόπιγκ και άλλα ηχηρά. Χρειάζεται ένας απολογισμός για το Return On Investment (ROI) των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, που διατίθενται για την παραγωγή υπερδιεγερμένων πρωταθλητών.

Την ίδια στιγμή που πιάστηκαν άγαρμπα ντοπαρισμένοι η Χαλκιά, ο Δρυμωνάκος, ο Γκούτης, όλη σχεδόν η Εθνική Ομάδα Άρσης Βαρών,

-τα μουσεία είναι κλειστά, γιατί δεν υπάρχουν κονδύλια για την αμοιβή υπαλλήλων μετά τις 2μ.μ.,

-οι μορφωτικοί ακόλουθοι των ελληνικών πρεσβειών δεν έχουν κονδύλια,

-οι έδρες ελληνικών σπουδών στο εξωτερικό πάσχουν από υποστήριξη,

-οι χώροι άθλησης στις γειτονιές δεν έχουν συντήρηση, ενώ σε πολλές περιοχές είναι σε έλλειμμα σε σχέση με τις ανάγκες των πολιτών και των νέων...

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα έχει επιλέξει να επενδύσει πολύ μεγάλα ποσά στην παραγωγή πρωταθλητών, οι οποίοι, μάλιστα, δεν έχουν την κατάλληλη υποστήριξη ώστε να μην ντοπάρονται τόσο άκομψα. Αυτή η κρατική προτεραιότητα έχει επιπλέον δημιουργήσει και ένα πολύ σημαντικό κύκλωμα λαθρεμπορίας αναβολικών, που είναι διαθέσιμα στα γυμναστήρια της γειτονιάς και στους μαθητές των σχολείων.

Τα κεφάλαια για την παραγωγή πρωταθλητών, ελλήνων ή δήθεν ομογενών, βγαίνουν από τον προϋπολογισμό του υπουργείου Πολιτισμού, που θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει είτε τις υποδομές των μουσείων που καταρέουν, είτε τις αθλητικές δραστηριότητες στις γειτονιές. Το έλλειμμα και στα δύο αυτά πεδία είναι τόσο μεγάλο, ώστε οι πολιτικοί θα αρχίσουν να αισθάνονται την πίεση από τους πολίτες και τους ψηφοφόρους. Η αποκάλυψη τόσων πολλών ντοπαρισμένων πρωταθλητών και η μεγάλη αποτυχία για διακρίσεις στο Πεκίνο, θέτει σε κρίση τις επιλογές εκείνων των πολιτικών, που ευνόησαν τον χωρίς κριτήρια πρωταθλητισμό. Η πολιτική παραγωγής "ύποπτων"μεταλλίων είναι και πανάκριβη για τον προϋπολογισμό και αδιέξοδη.

Οσον αφορά την εικόνα της Ελλάδας (π.χ., δείτε ένα δημοσίευμα των FT), το κόστος και σε αυτό τον τομέα είναι σημαντικό: οι έλληνικοί κύκλοι που επέτρεψαν να δέρνονται οι ελεγκτές που θα έπαιρναν δείγματα από αθλητές, έσπειραν ανέμους και θερίζουν θύελλες. Οι υπεύθυνοι της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης να βάλουν κάτω τα νούμερα των κρατικών κονδυλιών που αφιερώνονται στον πρωταθλητισμό και να ξεκινήσουν ένα καινούργιο σχεδιασμό.

Στο όνομα της αρχαίας Ελλάδας και του Ολυμπισμού, έχουν δημιουργηθεί στη χώρα μερικές εκατοντάδες "επαγγελματιών", που βγάζουν πολύ μεγάλα εισοδήματα, διασύροντας την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και απομυζώντας κονδύλια από πολύ ζωτικές ανάγκες της κοινωνίας.