Οι δυτικές δημοκρατίες έχουν χτισθεί πάνω στην έννοια του ηγέτη-statesman (ΟΚ, και stateswoman, για να είμαστε, όχι απλώς politically correct, αλλά και ρεαλιστές). Του φιλόδοξου, ματαιόδοξου πολιτικού που αναζητά την εξουσία, έχοντας μια διαδρομή, όπου πάνω απ’ όλα επικρατεί η διάθεσή του να αναδειχθεί στο πεδίο της πολιτικής εξουσίας.Είναι ολοφάνερο ότι μια πλευρά της κρίσης του πολιτικού μας συστήματος οφείλεται στο ότι οι πολίτες διαισθάνονται ότι αρκετοί Έλληνες πολιτικοί συνδυάζουν την καριέρα του πολιτικού με την σημαντική αύξηση των διαθεσίμων τους. Όλα αυτά περνούσαν απαρατήρητα όσο δημιουργούσαν τεχνητή αίσθηση ευμάρειας στο ευρύ κοινό οι μεγάλες «φούσκες» των τελευταίων ετών, δηλαδή:
-Του χρηματιστηρίου (1998-2000),
-Της Ολυμπιάδας (2000-2004),
-Των ΚΠΣ (1996-2006),
-Των ακινήτων (1995-2007).
Μία – μία, έσκασαν και τώρα βλέπουμε σε γιγαντοοθόνη πανελλήνιας προβολής τις συνέπειες… Η μια κατεύθυνση που μπορεί να πάρει η χώρα είναι να έχουμε ευκαιριακούς Μεσσίες, που θα είναι διάττοντες για 2-3 χρόνια, όπως συμβαίνει στη Σλοβακία, στην Ουγγαρία, τη Λετονία, τη Βουλγαρία, κλπ. Η άλλη κατεύθυνση είναι να αναδειχθούν ηγέτες, που είτε έχουν περιουσία, είτε όχι, θα είναι ολοφάνερο πως είναι αφοσιωμένοι στην ματαιόδοξη διαδικασία της διαχείρισης της πολιτικής εξουσίας, χωρίς να μπλέκουν (με τη θέληση ή την ανοχή τους) σε αυτοκαταστροφικές μηχανές παραγωγής πολιτικού χρήματος.
Ακόμα και στην περίοδο μετά το 1974, η χώρα γνώρισε statesmen, άρα δεν είναι ουτοπία… Δεν ήταν πολλοί, αλλά άφησαν την σφραγίδα τους. Συνεπώς, είναι πιθανόν να μην έχει εξαφανιστεί το «είδος»... Άλλωστε, όλοι μας θα έχουμε υπόψη μας ορισμένα πολιτικά πρόσωπα αυτής της περιόδου, που είναι προσεκτικά και δεν το κάνουν κατά τύχη… Ανήκουν τουλάχιστον σε τρία από τα κόμματα, χειρίζονται την εξουσία με φιλοδοξία, αλλά παρά τα λάθη τους, φαίνεται ότι έχουν μέτρο, ότι βαδίζουν με κάποιες αρχές. Οι πολιτικοί που ακολούθησαν το πρότυπο του «μάγκα» μπορεί να έχουν πάρει ρίσκο…
*η φωτο είναι από το flickr*
No comments:
Post a Comment