Tuesday, November 11, 2008

To Facebook δεν «συγχωρεί» τις εταιρείες που το σνομπάρουν…

Τους τελευταίους μήνες παρακολουθώ κάποια online attacks στην Ελλάδα. Αφορούν εταιρείες, αλλά και πρόσωπα. Δεν είναι πολλά, μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, αλλά δείχνουν ότι δεν είναι στο χέρι, π.χ., των πολιτικών να αγνοούν το Internet.

Ένα άρθρο του Economist δείχνει τι μπορεί να συμβεί σε εταιρείες που δεν έχουν πολιτική για το προσωπικό τους, ως προς το πώς να συμπεριφέρονται στα social media. Μου είχε κάνει εντύπωση, όταν πριν ένα χρόνο διαπίστωσα ότι η Edelman, η διεθνής εταιρεία που εκπροσωπεί στην Ελλάδα η ημέτερη Communication Effect, κοινοποίησε στο προσωπικό της και τις θυγατρικές της, έναν κώδικα για να αποφευχθούν γκάφες και «τραγωδίες»…

Φανταστείτε, π.χ., τον σύμβουλο επικοινωνίας, που γράφει στο blog του ή σε ένα Facebook group τα μυστικά που του εμπιστεύθηκε ένας πελάτης του σε μια διαχείριση κρίσης. Ο πρόχειρος λαϊκισμός στη χώρα μας, θα πει και γιατί όχι. Ωστόσο, ο συγκεκριμένος σύμβουλος έχει, τουλάχιστον στο ηθικό επίπεδο, παρόμοιες ευθύνες με αυτές που αφορούν σ’ ένα συνήγορο υπεράσπισης ή ένα γιατρό.

Οι εταιρείες που αντιμετωπίζουν «αφ’ υψηλού» τα social media, αργά ή γρήγορα θα αντιληφθούν ότι είναι «ακάλυπτες» σε ένα πεδίο, απ’ όπου ενημερώνονται πάνω από 2 εκατομμύρια κάτοικοι της χώρας μας. Όταν θα συνειδητοποιήσουν τον αριθμό και τα δημογραφικά χαρακτηριστικά αυτού του κοινού, τότε μάλλον θα σπεύσουν να δουν πώς πρέπει να επικοινωνούν με αυτό το κοινό –δηλαδή, πέρα από την κοινοτυπία των banners…

2 comments:

ο δείμος του πολίτη said...

Κι όμως δεν είναι τόσο απλό. Σε τέτοια θέση είμαι κι εγώ (με την ιδιότητα ειδικού συνεργάτη σε συγκεκριμ΄νεο Δημαρχείο). Ωστόσο, μπορώ να εκφράζω τη γνώμη μου και επώνυμα, χωρίς να προσβάλλω και πάντα με επιχειρήματα (παρά τις όποιες διαφωνίες προκύπτουν κάθε φορά). Και οι εταιρείες θα έπρεπε να κινούνται στην ίδια λογική, αλλά και οι υπάλληλοι οι οποίοι έχουν συγκεκριμένα πόστα.

Στάθης Χαϊκάλης said...

@δείμος πολίτη: το ζήτημα συνήθως είναι, κατά πόσον το στέλεχος ενός Οργανισμού/Εταιρειας, αντιλαμβάνεται τα όρια της προσωπικής ελευθερίας και τα όρια της ευθύνης που έχει ως στέλεχος..
Δεν είναι τόσο σαφή τα όρια, χρειάζεται προσπάθεια από το στέλεχος, κάποιου είδους σχοινοβασία.
Αν κρίνει κανείς από την ποιότητα του blog σου, Δείμο, κάποιοι όπως εσύ μπορούν να επιτύχουν μια τέτοια ισορροποία, που αποτελεί μεγάλο ατού των social media... Φαντάσου να έγραφαν μόνο οι εισοδηματίες, οι άεργοι και οι ακαδημαϊκοί...