Η θέση αυτή εκφράζεται σε ιδιαίτερες συνομιλίες από στελέχη που γνωρίζουν τα των ελληνικών τραπεζών και δεν πάσχουν από κάποια «σοσιαλμανία»: είναι στελέχη της κυβέρνησης. Η άποψή τους είναι ότι οι επισφάλειες γνωστών ελληνικών τραπεζών είναι υψηλές. Η Τράπεζα της Ελλάδος, κατά τις ίδιες πηγές, θα έπρεπε να έχει ήδη αρχίσει ελέγχους κεφαλαιακής επάρκειας, κάτι που δεν το κάνει. Και αυξάνεται το ρίσκο για τη χώρα.Κατά την ίδια συλλογιστική, το Κράτος πρέπει να περάσει ένα νόμο και να αγοράσει για 2 χρόνια το 51% των περισσοτέρων τραπεζών. Να προβλέπεται στη διαδικασία το πώς στη συνέχεια θα επιστρέψουν στον ιδιωτικό τομέα. Με 5 δισεκατομμύρια ευρώ, λένε αυτοί οι υπολογισμοί, η ελληνική πολιτεία μπορεί να κάνει μια πλήρη παρέμβαση αυτού του τύπου στις τράπεζες.
Στελέχη που παρακολουθούν από μέσα τα πράγματα και τείνουν προς αυτή τη συλλογιστική, εκτιμούν ότι, κατά πάσα πιθανότητα, το πολιτικό σύστημα της χώρας δεν έχει τις προϋποθέσεις για να προχωρήσει σε μια τόσο ριζική κίνηση. Κάποιοι πολιτικοί της κεντρικής σκηνής που άκουσαν αυτό το σενάριο, είπαν «γιατί να το κάνουμε, αφού δεν έχει ακόμα κανένα “μπαμ”;». Η απάντηση των απαισιόδοξων ήταν ότι «όταν θα γίνει το πρώτο “μπαμ”, τότε θα είναι αργά, γιατί θα έχουμε φαινόμενα ντόμινο»…
Οι απαισιόδοξοι, που αν και προερχόμενοι από την παράταξη της κεντροδεξιάς, κρίνουν σκόπιμη την κρατικοποίηση τραπεζών, τονίζουν ότι η εξέλιξη του τραπεζικού συστήματος μπορεί να «καταπιεί» τους περισσότερους πολιτικούς. Η διοχέτευση δισεκατομμυρίων ευρώ (ή δολαρίων) σε τράπεζες δεν είναι «αριστερή» λύση, όπως φαίνεται και από το post ενός πασίγνωστου στις ΗΠΑ ελληνοαμερικάνου blogger.
Μακάρι τα απαισιόδοξα σενάρια να είναι σκέψεις ανασφαλών ανθρώπων. Το σημαντικό ζήτημα, πάντως, είναι ότι τα σχέδια του πολιτικού συστήματος και η στάση της Τράπεζας της Ελλάδος δεν παρέχουν τα στοιχεία που χρειάζονται, ώστε να διαψευσθούν τα κινδυνολογικά σενάρια…
*photo via flickr*
No comments:
Post a Comment