Ιδιοκτήτες των social media, «πάπες», «φύλαρχοι» και οι «ζογκλέρ» με τα πολλά καπέλα…

Καμία έκπληξη που, λόγω του ότι τα social media είναι trendy, έχει αναπτυχθεί μια συζήτηση για το αν είναι ένας χώρος με τον οποίο πρέπει να ασχολούνται μόνο πολίτες, ή αποτελούν ένα πεδίο συζήτησης όπου έχουν θέση οι πολιτικοί, οι επιχειρήσεις, οι professionals. Στις ανεπτυγμένες χώρες τα έχουν λύσει αυτά, γι’ αυτό μόνο γραφικοί (ή πονηροί…) θα ζητήσουν από τον Steve Rubel να μην ασχολείται με τα social media, επειδή είναι πρώτης γραμμής στέλεχος της Edelman.

Μια θεμελιωμένη τοποθέτηση είναι αυτή του Νίκου Αναγνώστου, με τον οποίο γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και έχουμε την πολυτέλεια να εκφράζουμε διαφορετικές απόψεις, αλλά να διατηρούμε έναν αμοιβαίο σεβασμό. Κατά τα άλλα, να σημειώσω ένα στοιχείο, που δηλώνεται απερίφραστα σε όποια social media συμμετέχω: το ένα και μοναδικό «καπέλο» που φοράω, όταν εκφράζομαι στα «δημόσια κύματα» των Νέων Μέσων, είναι αυτό της επαγγελματικής/επιχειρηματικής μου ιδιότητας. Στο blog μου γράφω με αυτό το «καπέλο», το εταιρικό μου blog (knowhow.gr) λειτουργεί σε αυτό το πλαίσιο.

Ξέρω ότι είναι παλιομοδίτικα αυτά στην Ελλάδα, ή –καλύτερα- θεωρούνται φραγκολεβαντίνικες συνήθειες… Μετράει το να πλασάρεται κάποιος ως διανοούμενος, ενώ παράλληλα έχει επιχειρηματικά ενδιαφέροντα.

Δεν είναι έκπληξη όλα αυτά. Ελάχιστους ενδιαφέρουν οι προσωπικές μου εμπειρίες, ειδικά εκείνες, όπου είχα τη δυνατότητα να δω από κοντά σχεδόν όλες τις elite της χώρας… Υπήρξαν περίοδοι που είδα με πόση δεξιοτεχνία οι άνθρωποι γύρω μας άλλαζαν, αλλάζαμε τα «καπέλα», και αυτό θεωρείτο φυσικό, αν όχι επιβεβλημένο. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά η επιλογή μου από το 2000 και μετά ήταν και είναι να φοράω ένα μόνο «καπέλο» και αυτό να είναι ορατό, ρητό και ομολογημένο. Και λόγω της (γεωγραφικής, όχι οικογενειακής) καταγωγής μου, αυτό το «καπέλο» το προσέχω, έχω κόλλημα με την αισθητική. Προσφέρει το συναίσθημα της σιγουριάς, της γαλήνης και βοηθάει τo «Think Positive», ρε γαμώτο…