Τα ταξίδια μου στην Κωνσταντινούπολη είχαν πάντα πολλές ωραίες εμπειρίες, εκτός από μια ανορθογραφία: οι ταξιτζήδες με εκνεύριζαν, γιατί χρέωναν ό,τι ήθελαν. Όχι πια! Την τελευταία φορά που πήγα (λίγο πριν την Πρωτοχρονιά 2010) η εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική:Ο οδηγός που μας πήρε από το αεροδρόμιο φορούσε ταμπελίτσα με το όνομά του, ήταν ντυμένος πολύ προσεχτικά και καθαρά, μιλούσε αγγλικά (o έλληνας ταξιτζής που μας είχε πάει στο αεροδρόμιο ήταν ντυμένος με περιβολή γηπέδου, έπαιζε κομπολόι οδηγώντας και κάποια στιγμή είχε στο ένα χέρι το κινητό και στο άλλο το κομπολόι).
Κατά την παραμονή μου στην Πόλη, μπήκα και σε άλλα ταξί: ακόμα και όταν οι οδηγοί δεν ήξεραν αγγλικά (το σύνηθες), ήταν κόσμιοι, καθαροί και ευγενικοί. Το πιο σημαντικό απ' όλα είναι ότι πάντοτε ζητούσαν το αντίτιμο που έγραψε η ταρίφα. Ποτέ δεν άρχιζαν τα παζάρια που ξέρουμε στην Αθήνα, όπου σχεδόν πάντοτε του βάζουν καπέλο και το ζητούν με το γνωστό ύφος.
Αυτό που επιτρέπει τους Έλληνες ταξιτζήδες να συμπεριφέρονται (όχι όλοι, αλλά πάρα πολλοί) με το γνωστό τρόπο, είναι ότι ο νόμος τους επιτρέπει να ζητάνε άλλα από αυτά που γράφει η ταρίφα. Το πιο δυσάρεστο αποτέλεσμα είναι ότι μια μερίδα από τους οδηγούς ταξί, αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές δυσφημίσεις του ελληνικού τουρισμού.
Πέρα από το ύφος, το κόμιστρο που ζητάνε είναι τόσο μεγάλο, ώστε ο τουρίστας καταλαβαίνει ότι είναι υπερβολικό, ακόμα και αν έχει μέτρο σύγκρισης τη Βρετανία ή τη Γερμανία. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι βγαίνουν στην τηλεόραση εκπρόσωποι των ταξιτζήδων και ζητούν να τους επιτραπεί να συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν.
Το ερώτημα είναι πώς η πολιτεία θα επιχειρήσει να βάλει φρένο στη φοροδιαφυγή, όταν μια κατηγορία επαγγελματιών θεωρεί κατάκτηση την αποφυγή των βαρών. Οι πολιτικοί θεωρούν ότι εξαρτώνται τόσο πολύ από τις θεωρίες των ταξιτζήδων προς τους πελάτες τους; Ή μήπως προκαλεί δέος η συχνή παρουσία των ταξιτζήδων στις λαϊκίστικες εκπομπές της TV, όπου χωρίς καμιά αντίσταση αναπτύσσουν αστήρικτα επιχειρήματα;
Αυτό είναι το σημείωμα Νο. 4 στον ηλεκτρονικό διάλογο του Υπουργείου Οικονομικών για το νέο φορολογικό νόμο.
*photo via flickr*
8 comments:
Θέλω να επιβεβαιώσω απόλυτα τα όσα λες για τους Έλληνες ταξιτζήδες. Δεν έχω αυτοκίνητο -από ιδεολογία- και χρησιμοποιώ συχνά ταξί, ως εκ τούτου εκτιμώ (έστω, εμπειρικά) ότι το 80% των ταξιτζήδων είναι "ένοχο" για διάφορες μικρές και μεγάλες παρανομίες: από "καπέλο" στα ρέστα, μέχρι τη σύσταση "συμμοριών" σε διάφορα σημεία, όπως το λιμάνι του Πειραιά, τα ΚΤΕΛ του Κηφισού, κλπ, και από "πειραγμένα" ταξίμετρα, έως οχήματα που κυριολεκτικά ζέχνουν, για ό,τι και να τους κατηγορήσει κάποιος... μέσα είναι!
Υ.Γ.: όσον αφορά, δε, σε ζητήματα συμπεριφοράς, εκπαίδευσης και τα συναφή, όπου οι Έλληνες ταξιτζήδες μπορούν να συγκριθούν μόνο με τους συναδέλφους τους σε τριτοκοσμικές χώρες...
Ο συνδυασμός προβληματικών ΜΜΜετ. (που έκανε υπερβολικά πολλά τα ταξί) και ψοφοδεών πολιτικών που μετράνε το πολιτικό κόστος αυτής την κάστα έχει δημιουργήσει αυτό το τέρας. Άντε να το μαζέψουν τώρα.
(κι αυτό ας το χρησιμοποιήσουν στον "ηλεκτρονικό διάλογο" όποιοι θέλουν).
Οταν απελευθερωθεί το επάγγελμα και στη χώρα μας, μπορεί τα πράγματα να αλλάξουν...
... και στη χώρα μας, γιατί που αλλού έχει απελευθερωθεί με την έννοια που εννοείς. Σε καμιά χώρα της Ευρώπης δεν έχει απελευθερωθεί το ΤΑΞΙ. Ο Ευρωπαϊκός νόμος λέει 1 ΤΑΞΙ ανα 1000 κατοίκους ή 1 ΤΑΞΙ ανα 800 σε πυκνοκατοικιμένες περιοχές. Στην Αθήνα είναι 17000 δηλαδή η Αθήνα έχει 13,600,000 κατοίκους!!!. Άρα απελευθέρωση με την έννοια του "όποιος θέλει θα κάνει το ταξιτζή και θα'χει ταξι" δεν ισχύει. Η απελευθέρωση θα έχει να κάνει στο ότι το κόμιστρο δεν θα το καθορίζει το κράτος (όπως τώρα) αλλά οι επιχειρηματίες (εταιρείες ΤΑΞΙ) όταν έρθει η ώρα με συνέπεια όπως όλα στην Ελλάδα στο τέλος το ΤΑΞΙ να φτάσει να γίνει πολύ ακριβό απο τα μονοπώλια των επιχειρηματιών. Έτσι δεν θα χρησιμοποιούμε τότε καθόλου το ΤΑΞΙ εμείς οι μικρομεσαίοι γιατί θα είναι πολύ ακριβό όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη που το ΤΑΞΙ δεν το χρησιμοποιούν με το τρόπο που το χρησιμοποιούμε εδώ. Εδώ είναι η συνέχεια των ελλειπών μέσων μαζικής μετραφοράς. Αυτό βέβαια να περιμένετε να γίνει όταν το κράτος θα έχει εξαντλήσει τελείως τους υπάρχοντες (καλούς & κακούς επαγγελματίες ταξιτζίδες) με συνέπεια οι εταιρείες - ΤΑΞΙ να μπορούν να κυριαρχήσουν στην αγορά των οδικών επιβατικών μεταφορών χωρίς ανταγωνισμό.
Η λύση είναι μοναδική. Το κράτος πρέπει να κάνει ελέγχους. Δεν κάνει. Στο λιμάνι ποτέ δεν ελέγχει ο λιμενικός (μόνο όταν το θυμηθεί) όπως και στο αεροδρόμιο και στους σταθμούς. Αμα είναι ο έλεγχος είναι αγγελάκια και σωστοί. Γιατί το κράτος δεν ελέγχει;
Δουλεύω 10 χρόνια ταξιτζής ποτέ δεν μου έχουν κάνει έλεγχο όσον αφορά το ΤΑΞΙ. (όχι τροχονομικό αλλά καθαρά για το επάγγελμα). Γιατί; (Γιατί απλά δεν βγαίνουν συχνά για έλεγχο απο τα Μηχανολογικά Γραφεία των Νομαρχιών). Τα πρόστιμα είναι τσουχτερά. Πάρα πολλοί συνάδελφοι ζητάνε τον έλεγχο (για να ξεχωρίσουν επιτέλους τα χλωρά απο τα ξερά & όσα ξερά να γίνουνε χλωρά), αλλά δεν γίνεται όπως βέβαια και σε πολλά άλλα πράγματα στην Ελλάδα. Αυτή είναι η λύση διαφορετικά θα πάμε εκεί που είπα στην αρχή που είναι και η επιλογή των επιχειρηματιών.
Όπως και στα βενζινάδικα. Απελευθέρωση της αγοράς...... ότι να ναι.
Έχετε συναίσθηση του τι θα πει απελευθέρωση στα ταξί; όταν χρησιμοποιείτε τη λέξη αυτή για όλα τα επαγγέλματα καταλαβαίνετε τι σημαίνει και ποιος είναι ο σκοπός της αντίστοιχης κοινοτικής οδηγίας που σημειωτέον δεν αφορούσε τα ταξί;
Μόνο ένας από εσάς καταλαβαίνει τι σημαίνει και αυτό γιατί είναι ο ίδιος επαγγελματίας ταξιτζής.
Θα ήταν σοφό να μην χρησιμοποιούμε λέξεις που δεν γνωρίζουμε τη σημασία τους..
Αστείοι γινόμαστε έτσι..
Σε κάθε περίπτωση αν απελευθερωθούν τα ταξί το αποτέλεσμα θα είναι ότι συμπολίτες σας που έχουν επειλέξει αυτήν την δουλειά θα χάσουν τα 200.000 € που το κράτος τους ζήτησε για να μπορέσουν να μπουν στο επάγγελμα και επίσης τα 160.000 ταξί θα διπλασιαστούν και τότε να δούμε τι θα έχετε να λέτε.
όπως σωστά ειπώθηκε μόνο ο έλεγχος μπορεί να βελτιώσει το επάγγελμα.
@Ανώνυμος,
στο τέλος τα περισσότερα προβλήματα καταλήγουν στο ότι το κράτος δεν κάνει τους απαραίτητους ελέγχους. Ενα θέμα στο οποίο έχει μεγάλη ευθύνη το πολιτικό σύστημα, το οποίο σταδιακά μετέτρεψε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, αλλά και τις σχέσεις με κατηγορίες επαγγελματιών σε μέρος του πελατειακού συστήματος.
Τώρα θα πρέπει να βρούμε άκρη, γιατί αλλοιώς η πτώχευση, η άγρια πρώχευση, δεν αποφεύγεται. Δεν μας σώζουν ούτε τα ευχέλαια, ούτε τα ευχολόγια, ούτε με το να ρίχνει η μια επαγγελματική κατηγορία τις ευθύνες στην άλλη.
Post a Comment