Φαρμακευτικές ζητούν μείωση τιμών αναλωσίμων! LOL!!!

Θα ήταν απίστευτο αν δεν άκουγα την ίδια προσέγγιση από τρεις διαφορετικές, μεγάλες, διεθνείς, εκ προοιμίου (και για λόγους Sarbanes-Oxley) προσεκτικές φαρμακευτικές εταιρείες: επιδιώκουν να μειωθούν οι τιμές των αναλωσίμων που προμηθεύονται τα ελληνικά νοσοκομεία.


Μαγική εικόνα; Όποιος ακούσει τα επιχειρήματα, θα συμπεράνει πως όχι... Απλώς το ελληνικό σύστημα προμηθειών στο χώρο της υγείας είναι τόσο στρεβλό, ώστε ακόμα και τώρα που έχει συνειδητοποιηθεί το πόσο σπάταλο ήταν, αυτό αντιστέκεται. Αρνείται να προσαρμοσθεί, πρώτον επειδή δεν έχει τις δομές για να περάσει στη νέα φάση της 'αποδοχής της πραγματικότητας'. Δεύτερον, διότι γύρω από το σύστημα περίθαλψης, έχουν δομηθεί τόσο παράλογα και χρυσοπληρωμένα συμφέροντα, που επιδιώκουν να κάνουν τις τελευταίες μεγάλες αρπαχτές.

Η ερμηνεία


Γιατί λοιπόν η Επιτροπή Προμηθειών Υγείας κάνει διαγωνισμό βάζοντας ως πλαφόν περίπου το διπλάσιο από αυτό των τιμών της αγοράς; Για ποιο λόγο κάποιοι μυστήριοι έχουν ως αίτημα τη μείωση των τιμών; Επί πολλά χρόνια, η ελληνική αγορά αναλωσίμων, λειτουργούσε σαν τον ναρκομανή που αυξάνει τη δόση του, ώσπου η δόση φθάνει στο σημείο του παραλογισμού. Πριν κάποια χρόνια, το 'κόστος προώθησης' (βάλτε όποια λέξη σας αρέσει) των αναλωσίμων ήταν σε ένα επίπεδο, πιθανόν κάπως μεγαλύτερο από αυτό που είναι σε κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επειδή όμως δεν υπήρχαν κανόνες, το 'κόστος προώθησης' εκτινάχθηκε , χρόνο με το χρόνο, στα ύψη. Εμφανίσθηκαν στην αγορά μικρές και ευέλικτες εταιρείες διάθεσης αναλωσίμων, οι οποίες δεν είχαν δεσμεύσεις από τους κανόνες του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης και ανέβαζαν συνεχώς το ποσοστό του 'κόστους προώθησης'. Το να βρεις 'μαύρα' ή να περάσεις φορολογικό έλεγχο ενώ έχεις διαθέσει πολλά 'μαύρα', δεν ήταν κανένα κατόρθωμα στην Ελλάδα του 2000-2010.

Με άλλα λόγια, οι 'νέες και ευέλικτες' εταιρείες κέρδιζαν ολοένα και περισσότερες προμήθειες, χάρη και στην απίστευτη νομοθετική ρύθμιση περί προμηθειών νοσοκομείων που έγινε για δύο μήνες το 2001 και διατηρήθηκε μέχρι πρόσφατα, παρά τις καταδίκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με αυτά και με αυτά, τα αναλώσιμα έφθασαν να πληρώνονται από τα ελληνικά νοσοκομεία και τρεις και τέσσερις φορές πάνω απ’ ότι στην Ιταλία ή την Ισπανία. Και όλα κυλούσαν όμορφα, ώσπου η κατάρρευση του χρέους της χώρας έφερε στην επιφάνεια ότι δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να πληρώνει 10 δις το χρόνο για δαπάνες υγείας, ούτε αυτές να αυξάνονται κατά ένα δις το χρόνο.

Το Υπουργείο Υγείας θέλει βοήθεια...


Όλα όσα έχουν μεσολαβήσει από το σχηματισμό της κυβέρνησης του κ. Γ. Α. Παπανδρέου μέχρι σήμερα, αποδεικνύουν ότι παρόλο που πιθανόν να υπάρχουν ορισμένοι σοβαροί και ακέραιοι άνθρωποι στο υπουργείο υγείας, τελικά αυτό το υπουργείο δεν μπορεί να κόψει το γόρδιο δεσμό στις προμήθειες των νοσοκομείων. Κάνουν μεγάλους διαγωνισμούς με αναλώσιμα όπου ζητούν έναν μοναδικό προμηθευτή ανά είδος, με ταβάνι στις τιμές το οποίο είναι σχεδόν διπλάσιο από το μέσο όρο της ελληνικής αγοράς -και πολλαπλάσιο από τις τιμές Ιταλίας και Γαλλίας. (Είναι λογικό να βγάλουμε έξω τη Γερμανία, η οποία αγοράζει με αρκετά χαμηλές τιμές, ας πούμε ότι αυτό το επιτρέπει και η στατιστική).



Ένα δεύτερο θέμα είναι ότι ζητούν ένα μόνο μειοδότη ανά κατηγορία. Θα εξυπηρετούσε πολλές παραμέτρους αν οι διαγωνισμοί αναδείκνυαν 3 ή 4 προμηθευτές, μέσα από προκήρυξη που θα όριζε τις προδιαγραφές και το πλαίσιο. Στη συνέχεια, με βάση κανόνες και αλγόριθμους, κάποιοι από αυτούς τους τρεις, θα αναλάμβαναν το όλον ή μέρος της προμήθειας, με βάση προδιαγεγραμμένους και σαφείς κανόνες.



Σε όλη αυτή την υπόθεση, η υποψία είναι πως υπάρχει ένα βρώμικο μυστικό: με άλλοθι ότι το ελληνικό δημόσιο δεν πληρώνει αμέσως, οι υπεύθυνοι δέχονται να γίνονται διαγωνισμοί με κόστος αναλωσίμων διπλάσιο από αυτό της Ιταλίας. Το σκεπτικό αυτό δεν είναι μόνο επιπόλαιο. Αν το κράτος δεν πληρώνει αμέσως, ας επιβαρύνεται με τόκους με βάση το χρονοδιάγραμμα καθυστέρησης. Ποιος ευφυής υπολόγισε ότι η καθυστέρηση πρέπει να ισοφαρίζεται με διπλασιασμό του κόστους;



Βεβαίως, το σύστημα αυτό δεν είναι τόσο αφελές. Κάποιες καταβολές του 'κόστους προώθησης' γίνονται με βάση το ονομαστικό κόστος και μάλιστα προκαταβολικά... Άρα, η κατακύρωση διαγωνισμών με διπλάσιο κόστος αναλωσίμων απ’ ότι ισχύει στην Ιταλία, Γαλλία, δεν είναι μόνο κάποια κακοτεχνία ενός άρρωστου συστήματος...



(Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, πολιτικά στελέχη του Υπουργείου Υγείας, αναγνωρίζουν το πρόβλημα, αλλά εκμυστηρεύονται ότι δεν είναι εύκολο να ελεγχθεί: τα πλαφόν τιμών και οι προδιαγραφές στην Ελλάδα μπαίνουν από επιτροπές και ειδικούς, που μπορεί να έχουν λόγους να συνεχιστεί η μέχρι πρότινος κατάσταση. Δεν τους απασχολεί ούτε το ΔΝΤ ούτε η κατάρρευση του συστήματος υγείας. Να δεχτούμε ότι ισχύει αυτή η ερμηνεία… Η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα, οφείλουν να βρουν τον τρόπο να βραχυκυκλώσουν αυτό το κύκλωμα).





Η δεξιά της κυβέρνησης και η αριστερά της...


Μπορούμε να δεχθούμε και την ερμηνεία ότι το υπουργείο υγείας δεν έχει παράδοση να λύνει αυτές τις εξισώσεις. Ένας άλλος τομέας της κυβέρνησης, αυτός που ασχολείται με την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, έχει προωθήσει ορισμένα σχέδια που δίνουν λύσεις και 'καθαρίζουν' προβλήματα. Μέσα σε πολύ δύσκολο περιβάλλον, μέσα από (αναπόφευκτα) λάθη προωθεί βήμα-βήμα δράσεις που μπορεί να μας βγάλουν από το Μεσαίωνα. Να δούμε ορισμένες από τις κινήσεις, που θα μπορούσαν να αποτρέψουν τον παραλογισμό των διαγωνισμών για την προμήθεια αναλωσίμων νοσοκομείων σε υπερδιπλάσιες τιμές:



α) Ηλεκτρονικές προμήθειες: μπορεί η Ελλάδα να προχωρήσει πιο γρήγορα, για να έχουμε και εδώ τα οφέλη που έχουν δει στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Ασφαλώς το σύστημα των ηλεκτρονικών προμηθειών δεν είναι μια αυτόματη φόρμουλα. Έχει εμπόδια, δυσκολίες, ενώ αναμφίβολα σε κάποιους τομείς δημιουργεί μεγάλο ρίσκο ως προς την τελική ποιότητα του προμηθευόμενου υλικού. Η αντιμετώπιση όμως αυτών των ζητημάτων, απέχει πολύ από την -μέχρι πρόσφατα- αλλεργία του ελληνικού δημοσίου να αξιοποιήσει το σύστημα ηλεκτρονικών προμηθειών. Ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου το έχει θέσει υψηλά στις προτεραιότητες και παρά τα διάφορα εμπόδια, φαίνεται ότι προχωρά εξαιτίας της επιμονής της Ομάδας Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης...

(Νεώτερες πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχουν νομικές δυσκολίες, ίσως και αξεπέραστα εμπόδια για την διεξαγωγή ηλεκτρονικών προμηθειών στο χώρο της υγείας. Επιχειρήθηκε πρόσφατα και σκόνταψε.. Αυτό είναι ένα μόνιμο πρόβλημα στις απόπειρες της σημερινής κυβέρνησης να κάνει μεταρρυθμίσεις: όταν το αποτολμά, πέφτει πάνω της όλο το βαθύ κράτος και η Βαβέλ των νόμων, προκειμένου να ακυρώσει το εγχείρημα. Η τύχη της χώρας όμως παίζεται στο κατά πόσον, η κυβέρνηση, υγιή στελέχη του πολιτικού συστήματος και όσοι στοιχηματίζουν στο μέλλον, θα επιμείνουν.



β) Οχι ανάθεση σε έναν μειοδότη, αλλά επιλογή 3-4 προμηθευτών που πληρούν τις προδιαγραφές. Είναι μια φιλοσοφία που προωθεί η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (πχ. δεν θα κάνει ποτέ διαγωνισμό για να επιλέξει το κράτος έναν ανάδοχο για την διαχείριση των αποδείξεων καταναλωτών, αλλά θα βγάλει ανοικτά πρότυπα, με βάση τα οποία θα προκριθούν 4-5 προμηθευτές που θα διαθέτουν σύστημα πιστοποιημένο για την επεξεργασία αποδείξεων).


γ) Πρόσωπα (πχ. Γεν Γραμματείς), που έχουν αρχές και αναγνωρισμένο επαγγελματικό status, κάτι που δεν τους επιτρέπει να γίνουν μέρος ενός άρρωστου συστήματος και πραγματοποιούν ορισμένα βήματα προς τα εμπρός, που στη σημερινή Ελλάδα μοιάζουν με μικρές επαναστάσεις. Δεν είναι ηρωισμός, αλλά μια στοιχειώδης αίσθηση της ευθύνης, ένα απόθεμα αισθητικής για μην γίνουν μέρος ενός δυσάρστου συστήματος.



Το όφελος δεν είναι μικρό… Αν θεωρηθεί ότι τα αναλώσιμα κοστίζουν περί τα 2 δις ευρώ το χρόνο, τότε το κέρδος από έναν στοιχειώδη εκσυγχρονισμό θα είναι εντυπωσιακό.


photos via flickr