Σκιερές πλευρές και φωτεινές χαραμάδες στο ελληνικό Web

Ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος περιγράφει κάποιες δύσκολες πλευρές του ελληνικoύ Online Environment. Ενδεχομένως να ειναι ακόμα πιο ζόρικες, αν προσθέσει κανείς ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων εκπαιδευτικών δεν έχουν Internet, ενώ το 90-95% των μαθητών λυκείου δεν γράφει κανένα μάθημα σε υπολογιστή. Το ό,τι ασχολούνται πολλοί μαθητές με MSN ή Facebook, δεν αλλάζει σχεδόν καθόλου τον γνωσιακό ψηφιακό αναλφαβητισμό που τους καταδικάζει η ελληνική εκπαίδευση.

Κι όμως μπορούμε να διακρίνουμε μια θετική πλευρά του ελληνικού ψηφιακού σύμπαντος: δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι αυτοί της χώρας (Ελληνες, αλλά και μετανάστες συμπολίτες μας) έχουν χτίσει μέσα από τον Online Ecosystem μια άλλη κοινωνικότητα. Βλέπουν λιγότερη τηλεόραση, έχουν περισσότερες πηγές ενημέρωσης (ακόμα και αν κάποιες είναι κίτρινες). Το πιο σημαντικό είναι πάντως ότι συμμετέχουν σε παρέες, Κοινότητες, κινήματα. Δεν έχουν ανάγκη να πάνε στα θλιβερά ελληνικά γήπεδα για να νοιώσουν ότι ανήκουν μέσα σε μεγάλο πλήθος. Ούτε περιμένουν έναν ολόκληρο χρονο για να συναντήσουν τους κοινής καταγωγής φίλους τους από τον Προυσσό Ευρυτανίας ή τα απομονωμένα ορεινά χωρία της Αρκαδίας.

Θεωρίες; Οχι... Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω στην αναζήτηση νέων δραστήριων ανθρώπων από μια περιοχή της χώρας, μακριά από την Αθήνα... Θα επανέλθω σε αυτό , ωστόσο αυτή τη στιγμή μπορώ να σημειώσω οτι υπάρχουν αρκετές νεες/νέοι που δεν έχουν ανάγκη τα κυκλώματα της Αθήνας ή τις παρέες του δανειακού Χρέους (της χώρας) για να διαθέσουν τη δουλειά τους στο εξωτερικό και να δημιουργούν χωρίς να δωσουν διαπιστευτήρια σε εκείνους που θα τους αφομοιώσουν. Μήπως ειναι περιφερειακές και περιθωριακές καταστάσεις; Αν κάποια υποσύνολα της ελληνικής κοινωνίας βρουν τον τρόπο να διασυνδεθούν με την διεθνή πραγματικότητα και αυτό ειναι μια ευκαιρία για την αισθητική τους και την καρριέρα τους, τότε δεν έχει τόσο σημασία αν θα αριθμούν 100.000 ή ένα εκατομμύριο. Εχει πολύ μεγαλύτερη αξία ότι αυτές οι 'μειονότητες' μπορουν να πάρουν οξυγόνο, να επιβιώνουν και να δημιουργούν χωρίς να υποβάλονται στην ισοπέδωση της πλειοψηφίας που θέλει να χτίζει αυθαίρετα κολλητά στον Τύμβο του Μαραθώνα (και να γιορτάζει, τάχα , τα 2.500 χρόνια από την ομωνυμη μάχη).

Πρακτικά, εκτός από εκείνες/εκείνους που θα τα καταφέρουν να μεταναστεύσουν, να εγκατασταθούν στο εξωτερικό, να υπολογίζουμε και τους άλλους, που θα συνεχίσουν να κατοικούν στην Ελλάδα, μα δεν τους καίει αν θα ψηφισθεί δήμαρχος κάποιος Ψωμιάδης, αφού θα έχουν χτίσει τις παρέες και τις Κοινότητές τους έξω από γεωγραφικούς περιορισμούς. Αγαπούν τα Μαθηματικά και παρόλο που το σχολείο μαθαίνει τα παιδιά να τα μισούν, αυτοί βρίσκουν μέσα από το Web, Facebook κάποιους άλλους μύστες, πέντε άτομα στην Πάτρα, δύο στην Πρέβεζα, 10 στα Γιάννενα , 15 στο Σαντιάγκο της Χιλής, 12 στην Αγία Πετρούπολη και 23 στο Χογκ-Κογκ κλπ).

H φωτεινή πλευρά μιας δύσκολης κατάστασης

Η Σοφια Γκιούσου βρήκε αρκετές περιπτώσεις που μέσα από τη δράση τους στο Web μπορούν να μας κάνουν να σκεφτόμαστε την πλευρά της ελπίδας και τη δημιουργίας. Κάποιοι, που δεν έχει σημασία αν δεν ξέρουμε το όνομά τους ακόμα ξεκίνησαν ένα εγχείρημα που παρέχει υποστήριξη σε όσους ψάχνουν δουλειά. Το site τους και ο λογαριασμός τους στο Twitter δείχνουν να παίρνουν φωτιά, κάτι που δεν αποτελεί έκπληξη για κάποιους από εμάς, που συμβαίνει να διαβάζουμε μερικές 10δες ή 100δες βιογραφικά σε ένα μήνα.

Ακούστηκαν κάποια ερωτηματικά για ορισμένες από τις περιπτώσεις που ανέφερε ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ ως παραδείγματα πολύ επιτυχημένων επιχειρηματικών προσπαθειών, ωστόσο δεν χωρούν ερωτηματικά για τον Δημήτρη Γλέζο και την Indifex. Δείτε καλύτερα πώς υποδέχθηκε ο ίδιος μια τέτοια προβολή, καθώς γνωρίζει ότι το εγχειρημα του ειναι στην αρχή και ζει σε μια χώρα, που πολλές φορές δίνει υπερβολική προβολή στα ταλέντα για να τα κάψει στη συνέχεια. Το ερώτημα για την δικιά του ταλαντούχα δουλειά, ειναι αν αυτη η χώρα θα καταφέρει να τον κρατήσει ή αν θα του δείξει το δρόμο για κάπου αλλού, όπου δεν θα έχουν ανάγκη ούτε να του ανάβουν υπερβολικά (και πρόωρα ίσως) φώτα, ούτε να τον βάζουν στις ουρές με αυτούς που ζητούν την χαρά της αρπαχτης επιδότησης.

Τα φωτεινά σημεία ειναι πιο πολλά απ’ όσα βλέπει ο καθένας μας, αλλά ο δρόμος ειναι πιο μακρύς απ’ όσο νομίζουν όσοι ζητούν μια σύντομη έξοδο από την πολύ δύσκολη θέση που έχει έλθει η χώρα.

Θα έχω τη χαρά αυτή την εβδομάδα να βρεθω εκτός Αθηνών με μια ομάδα νέων δημιουργών, που είναι πιο ζωντανές/ζωντανοί απʼ όσο μπορεί να αντιληφθεί η τύρβη της Πρωτεύουσας. Το Web αυξάνει την πιθανότητα να παραμείνουν δημιουργικοί χωρίς να αφομοιωθούν από το χωνευτήρι της Αθήνας, με τους πειρασμούς της διαπλοκής και τις κλίκες. Το Web παρέχει σε αυτούς τη δυνατότητα να διασυνδεθούν με την παγκόσμια αγορά χωρίς να δώσουν τα διαπιστεύτήρια τους στους 'κύκλους' της πρωτεύουσας.