Τι μου «καρφώθηκε» αφού διάβασα 600 βιογραφικά

Το τελευταίο 12μηνο, περισσότερο λόγω δουλειάς και λίγο από προσωπικό ενδιαφέρον, μελέτησα πάνω από 600 βιογραφικά. Πολλά από αυτά αφορούσαν νέες/νέους μέχρι 30 ετών. Δίχως να σας κουράζω, συμπυκνώνω μερικά από τα βασικά συμπεράσματα, τα οποία φρόντισα να διασταυρώσω και με άλλους, που έχουν κάποια αντίστοιχη εποπτεία σε καριέρες νέων.

1)Πάνω το 50% από τα παιδιά αυτά, είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρουν μια θέση εργασίας στον τομέα που δείχνει το βιογραφικό τους ότι έχουν σπουδάσει και έχουν στοχεύσει. Φτωχές σπουδές, μακρόσυρτες σπουδές, συγγραφή του βιογραφικού με βαριεστιμάρα.

2)Πάνω από το 70% (περιλαμβάνεται και το παραπάνω 50%) έχουν γράψει το βιογραφικό τους με τρόπο που αφήνει μεγάλα κενά σε αυτόν που θα το μελετήσει ή είναι ελλιπώς γραμμένο. (Δεν είναι σημαντική παράλειψη, αλλά είναι από τις αστείες: ένα ποσοστό νέων δε γράφει την ηλικία του στο βιογραφικό του, οπότε αυτός που το διαβάζει πρέπει να κάνει αριθμητικούς υπολογισμούς για να βρει μια άκρη).

3)Μεγάλος αριθμός νέων έχει παρασυρθεί από τη σαγήνη της ελληνικής φοιτητικής ζωής και βγαίνει στην αγορά εργασίας στα 27-28 χρόνια, χωρίς να έχει καμία εργασιακή εμπειρία. Συνήθως με αδιόρατες μεταπτυχιακές σπουδές σε ελληνικά πανεπιστήμια ή και σε ξένα. Πιστέψτε με, είναι μεγάλο λάθος τους. Δεν είναι της ώρας να αναλυθεί εδώ, αλλά είναι πολύ πιθανόν μια σοβαρή εταιρεία να προτιμήσει ένα 24χρονο νέο, από έναν 28χρονο, εφόσον έχουν περίπου τα ίδια προσόντα.

4)Το 90% των βιογραφικών, εκτός από το γεγονός ότι είναι ελλειμματικά, δεν παρέχουν επαρκή στοιχεία για την προσωπικότητα του υποψηφίου. Στην εποχή μας και σε αρκετά επαγγέλματα, παίζει ρόλο η στόφα του στελέχους, τα ενδιαφέροντά του. Δεν αρκεί το παραδοσιακό και ανούσιο ασχολούμαι με το διάβασμα, τα ταξίδια, το σινεμά. Για την πλήρωση μιας θέσης εργασίας, όπου θα επιλεγεί ο ένας από τους 50 που θα υποβάλουν βιογραφικά, δεν ειναι rocket sience οτι θα παίξει ρόλο αν τρέχει συνέχεια στα γήπεδα ή αν είναι τακτικός πελάτης της Amazon.

5)Το πιο σημαντικό που μου έχει δείξει η εμπειρία μου, το οποίο όμως κουμπώνω και με την παρακολούθηση των διεθνών τάσεων, είναι το εξής: στα νέα παιδιά, η πιθανότητα να βρουν δουλειά σε παρά πολλές περιπτώσεις , δεν αυξάνεται από τον κύκλο των κλασσικών σπουδών ή των εκπαιδευτικών σεμιναρίων, αλλά από τις επιπλέον πρωτοβουλίες που πήραν (σεμινάρια, αλλά κυρίως απασχόληση και αυτομόρφωση), που ήταν έξω από τις τυπικές σπουδές. Ένας απόφοιτος λογιστής αυξάνει κατά πολύ τις μετοχές του, αν είχε το μεράκι και έμαθε πολλά από software και δίκτυα υπολογιστών.

Είναι λίγο αμερικάνικη η προσέγγιση, αλλά κάτι παρόμοιο λέει ένα παλιότερο, πολύ καλό άρθρο της Wall Street Journal που αναφέρεται στα επαγγέλματα του μέλλοντος.

Δεν αφορά μόνο τον καθένα, αλλά και την ελληνική οικονομία
Κάποιοι θα πουν ότι τα παραπάνω είναι ιδέες για το πώς ο ένας υποψήφιος θα κατασπαράξει τον άλλον. Δηλαδή, δεν αυξάνουν τις θέσεις εργασίας... Νομίζω ότι όσοι το σκεφτούν λίγο καλύτερα, δεν θα περιμένουν από αυτό εδώ το ταπεινό post, να αποδείξει ότι κάποιες τέτοιες κινήσεις θα συμβάλουν ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Κάποια από τα παραπάνω σημεία θα βοηθήσουν αυτά τα παιδιά να βρουν δουλειές σε ελληνικές επιχειρήσεις που δουλεύουν στο εξωτερικό, οι οποίες αλλιώς μπορεί να βρουν στελέχη άλλης εθνικότητας.
Επειδή έχει γίνει της μόδας στις συζητήσεις, εάν πράγματα κάποια παιδιά θέλουν να αναζητήσουν ευκαιρίες στο εξωτερικό, αυτό δεν μπορεί να γίνει με τα βιογραφικά που έχουν σήμερα.
Με άλλα λόγια, η άποψή μου είναι ότι αν οι νέοι ακολουθήσουν κάποιες από τις παραπάνω επισημάνσεις (και άλλες που μπορούν να δώσουν πιο ειδικοί ή πιο διεισδυτικοί από εμένα), τότε δεν θα έχουν μόνο οι ίδιοι καλύτερη πιθανότητα να βρουν μια καλή δουλειά, αλλά θα αυξηθούν και οι θέσεις εργασίας που αντιστοιχούν στη νέα γενιά της Ελλάδας (έστω και αν κάποιες από αυτές θα είναι για εξαγωγές στην Κίνα ή σε τρυπάνια στη Χιλή).

Μια προσωπική ιστορία με ολίγη από Krugman
Πριν τρία ή τέσσερα χρόνια με επισκέφτηκε ένας αγαπημένος φίλος, που είναι εγγράμματος, άνθρωπος με αρχές, με διαδρομή που συνδυάζει γνώση και αξιώματα. Με βρήκε μαζί με την κόρη του, που σπούδαζε οικονομικά. Στη συζήτηση τους είπα ότι κατά τη γνώμη μου, έπρεπε η νεαρά να μάθει αγγλικά σε επίπεδο μητρικής γλώσσας και να αρχίσει να δουλεύει μέσω Internet (σερφάρισμα για να βρει πηγές, αλλά και δικτύωση με άλλους νέους που είχαν αντίστοιχα επιστημονικά ενδιαφέροντα). Με ξαναβρήκαν πριν μερικές εβδομάδες, αφού η νέα έχει κάνει ένα μεταπτυχιακό (στην Ελλάδα). Η σχολή είναι από τις καλύτερες (στην Ελλάδα), η νέα είναι αξιόλογο παιδί και είναι βέβαιο ότι δεν ξόδεψε το χρόνο της ούτε σε ξενύχτια στα clubs ούτε στην τηλεόραση. Τώρα ψάχνει δουλειά, σε ένα χώρο που έχει σχέση με τα κλασσικά οικονομικά (αναλυτής κλπ).
Ωστόσο, δεν είχε κάνε ιδιαίτερη πρόοδο ούτε στα αγγλικά ούτε στο επιστημονικό σερφάρισμα. Στη συζήτηση για το πώς θα αντιμετωπίσει μια συνέντευξη, φτάσαμε στο θέμα τι έχει να πει αν την ρωτήσουν ποιο βιβλίο διάβασε τελευταία περί οικονομικών, συνδυάζοντάς το και με την ελληνική κρίση. Βγήκε λοιπόν στην επιφάνεια ότι δεν γνώριζε τον Krugman, ούτε τον Stiglitz, ούτε κάποιον αντίστοιχο οικονομολόγο.
Της συνέστησα να δει και δύο συγκεκριμένους γνωστούς, που είναι αρμοδιότεροι εμού σε αυτά τα χωράφια, καθώς δεν κατέχω τη ΜΙΑ αλήθεια, πολύ περισσότερο σε τομείς που δεν είναι της ειδικότητάς μου. Η δεσποινίς έχει καλή πάστα και οι γονείς της είναι άνθρωποι με διάθεση, ζεστές γνωριμίες. Με βάση αυτά θα καταφέρει να καλύψει σε λίγους μήνες αρκετά από εκείνα που θα αυξήσουν τις πιθανότητές της κατά την διάρκεια συνεντεύξεων.
Α, να μην ξεχάσω και αυτό, της σημείωσα ότι μπορεί αφού ξεκινήσει από τα άρθρα του Krugman στους New York Times , να βρει σιγά-σιγά κάποιον πιο ριζοσπάστη, πιο αριστερό. Δεν ήθελα να θεωρήσει η νεαρή φίλη ότι προσπαθούσα να της επιβάλω κάποιου είδους ιδεολογική προσέγγιση. Αν και θεώρησα υποχρέωσή μου να προσθέσω, ότι η περιοχή καριέρας που διερευνά (οικονομολόγος), εκ των πραγμάτων θα υποστηρίζει το μοντέλο της οικονομίας που γνωρίζουμε. Αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση, για μια χώρα που ένας όχι τόσο μικρός αριθμός εργαζόμενων (ή μισθοδοτούμενων) έχει άλλες πρακτικές στη δουλειά του και άλλες αρχές στη ρητορική του ή στην πολιτική του έκφραση.

ΥΓ. Έχω αποδεχθεί το ρίσκο να λέω την άποψη μου σε post 400 λέξεων, για θέματα που κάποτε έγραφα 1500 λέξεις, μετά από εντατική έρευνα δύο εβδομάδων. Ωστόσο πρέπει να τονίσω ότι αν υπάρξουν φορείς πολιτικής που θα επιδιώξουν να αναπτύξουν πολιτικές για θέματα όπως το παραπάνω, θα πρέπει να κινηθούν με βάση έρευνες και με ένα ορίζοντα που θα ξεπερνάει το εξάμηνο.