Tuesday, October 19, 2010

Τι μου «καρφώθηκε» αφού διάβασα 600 βιογραφικά

Το τελευταίο 12μηνο, περισσότερο λόγω δουλειάς και λίγο από προσωπικό ενδιαφέρον, μελέτησα πάνω από 600 βιογραφικά. Πολλά από αυτά αφορούσαν νέες/νέους μέχρι 30 ετών. Δίχως να σας κουράζω, συμπυκνώνω μερικά από τα βασικά συμπεράσματα, τα οποία φρόντισα να διασταυρώσω και με άλλους, που έχουν κάποια αντίστοιχη εποπτεία σε καριέρες νέων.

1)Πάνω το 50% από τα παιδιά αυτά, είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρουν μια θέση εργασίας στον τομέα που δείχνει το βιογραφικό τους ότι έχουν σπουδάσει και έχουν στοχεύσει. Φτωχές σπουδές, μακρόσυρτες σπουδές, συγγραφή του βιογραφικού με βαριεστιμάρα.

2)Πάνω από το 70% (περιλαμβάνεται και το παραπάνω 50%) έχουν γράψει το βιογραφικό τους με τρόπο που αφήνει μεγάλα κενά σε αυτόν που θα το μελετήσει ή είναι ελλιπώς γραμμένο. (Δεν είναι σημαντική παράλειψη, αλλά είναι από τις αστείες: ένα ποσοστό νέων δε γράφει την ηλικία του στο βιογραφικό του, οπότε αυτός που το διαβάζει πρέπει να κάνει αριθμητικούς υπολογισμούς για να βρει μια άκρη).

3)Μεγάλος αριθμός νέων έχει παρασυρθεί από τη σαγήνη της ελληνικής φοιτητικής ζωής και βγαίνει στην αγορά εργασίας στα 27-28 χρόνια, χωρίς να έχει καμία εργασιακή εμπειρία. Συνήθως με αδιόρατες μεταπτυχιακές σπουδές σε ελληνικά πανεπιστήμια ή και σε ξένα. Πιστέψτε με, είναι μεγάλο λάθος τους. Δεν είναι της ώρας να αναλυθεί εδώ, αλλά είναι πολύ πιθανόν μια σοβαρή εταιρεία να προτιμήσει ένα 24χρονο νέο, από έναν 28χρονο, εφόσον έχουν περίπου τα ίδια προσόντα.

4)Το 90% των βιογραφικών, εκτός από το γεγονός ότι είναι ελλειμματικά, δεν παρέχουν επαρκή στοιχεία για την προσωπικότητα του υποψηφίου. Στην εποχή μας και σε αρκετά επαγγέλματα, παίζει ρόλο η στόφα του στελέχους, τα ενδιαφέροντά του. Δεν αρκεί το παραδοσιακό και ανούσιο ασχολούμαι με το διάβασμα, τα ταξίδια, το σινεμά. Για την πλήρωση μιας θέσης εργασίας, όπου θα επιλεγεί ο ένας από τους 50 που θα υποβάλουν βιογραφικά, δεν ειναι rocket sience οτι θα παίξει ρόλο αν τρέχει συνέχεια στα γήπεδα ή αν είναι τακτικός πελάτης της Amazon.

5)Το πιο σημαντικό που μου έχει δείξει η εμπειρία μου, το οποίο όμως κουμπώνω και με την παρακολούθηση των διεθνών τάσεων, είναι το εξής: στα νέα παιδιά, η πιθανότητα να βρουν δουλειά σε παρά πολλές περιπτώσεις , δεν αυξάνεται από τον κύκλο των κλασσικών σπουδών ή των εκπαιδευτικών σεμιναρίων, αλλά από τις επιπλέον πρωτοβουλίες που πήραν (σεμινάρια, αλλά κυρίως απασχόληση και αυτομόρφωση), που ήταν έξω από τις τυπικές σπουδές. Ένας απόφοιτος λογιστής αυξάνει κατά πολύ τις μετοχές του, αν είχε το μεράκι και έμαθε πολλά από software και δίκτυα υπολογιστών.

Είναι λίγο αμερικάνικη η προσέγγιση, αλλά κάτι παρόμοιο λέει ένα παλιότερο, πολύ καλό άρθρο της Wall Street Journal που αναφέρεται στα επαγγέλματα του μέλλοντος.

Δεν αφορά μόνο τον καθένα, αλλά και την ελληνική οικονομία
Κάποιοι θα πουν ότι τα παραπάνω είναι ιδέες για το πώς ο ένας υποψήφιος θα κατασπαράξει τον άλλον. Δηλαδή, δεν αυξάνουν τις θέσεις εργασίας... Νομίζω ότι όσοι το σκεφτούν λίγο καλύτερα, δεν θα περιμένουν από αυτό εδώ το ταπεινό post, να αποδείξει ότι κάποιες τέτοιες κινήσεις θα συμβάλουν ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Κάποια από τα παραπάνω σημεία θα βοηθήσουν αυτά τα παιδιά να βρουν δουλειές σε ελληνικές επιχειρήσεις που δουλεύουν στο εξωτερικό, οι οποίες αλλιώς μπορεί να βρουν στελέχη άλλης εθνικότητας.
Επειδή έχει γίνει της μόδας στις συζητήσεις, εάν πράγματα κάποια παιδιά θέλουν να αναζητήσουν ευκαιρίες στο εξωτερικό, αυτό δεν μπορεί να γίνει με τα βιογραφικά που έχουν σήμερα.
Με άλλα λόγια, η άποψή μου είναι ότι αν οι νέοι ακολουθήσουν κάποιες από τις παραπάνω επισημάνσεις (και άλλες που μπορούν να δώσουν πιο ειδικοί ή πιο διεισδυτικοί από εμένα), τότε δεν θα έχουν μόνο οι ίδιοι καλύτερη πιθανότητα να βρουν μια καλή δουλειά, αλλά θα αυξηθούν και οι θέσεις εργασίας που αντιστοιχούν στη νέα γενιά της Ελλάδας (έστω και αν κάποιες από αυτές θα είναι για εξαγωγές στην Κίνα ή σε τρυπάνια στη Χιλή).

Μια προσωπική ιστορία με ολίγη από Krugman
Πριν τρία ή τέσσερα χρόνια με επισκέφτηκε ένας αγαπημένος φίλος, που είναι εγγράμματος, άνθρωπος με αρχές, με διαδρομή που συνδυάζει γνώση και αξιώματα. Με βρήκε μαζί με την κόρη του, που σπούδαζε οικονομικά. Στη συζήτηση τους είπα ότι κατά τη γνώμη μου, έπρεπε η νεαρά να μάθει αγγλικά σε επίπεδο μητρικής γλώσσας και να αρχίσει να δουλεύει μέσω Internet (σερφάρισμα για να βρει πηγές, αλλά και δικτύωση με άλλους νέους που είχαν αντίστοιχα επιστημονικά ενδιαφέροντα). Με ξαναβρήκαν πριν μερικές εβδομάδες, αφού η νέα έχει κάνει ένα μεταπτυχιακό (στην Ελλάδα). Η σχολή είναι από τις καλύτερες (στην Ελλάδα), η νέα είναι αξιόλογο παιδί και είναι βέβαιο ότι δεν ξόδεψε το χρόνο της ούτε σε ξενύχτια στα clubs ούτε στην τηλεόραση. Τώρα ψάχνει δουλειά, σε ένα χώρο που έχει σχέση με τα κλασσικά οικονομικά (αναλυτής κλπ).
Ωστόσο, δεν είχε κάνε ιδιαίτερη πρόοδο ούτε στα αγγλικά ούτε στο επιστημονικό σερφάρισμα. Στη συζήτηση για το πώς θα αντιμετωπίσει μια συνέντευξη, φτάσαμε στο θέμα τι έχει να πει αν την ρωτήσουν ποιο βιβλίο διάβασε τελευταία περί οικονομικών, συνδυάζοντάς το και με την ελληνική κρίση. Βγήκε λοιπόν στην επιφάνεια ότι δεν γνώριζε τον Krugman, ούτε τον Stiglitz, ούτε κάποιον αντίστοιχο οικονομολόγο.
Της συνέστησα να δει και δύο συγκεκριμένους γνωστούς, που είναι αρμοδιότεροι εμού σε αυτά τα χωράφια, καθώς δεν κατέχω τη ΜΙΑ αλήθεια, πολύ περισσότερο σε τομείς που δεν είναι της ειδικότητάς μου. Η δεσποινίς έχει καλή πάστα και οι γονείς της είναι άνθρωποι με διάθεση, ζεστές γνωριμίες. Με βάση αυτά θα καταφέρει να καλύψει σε λίγους μήνες αρκετά από εκείνα που θα αυξήσουν τις πιθανότητές της κατά την διάρκεια συνεντεύξεων.
Α, να μην ξεχάσω και αυτό, της σημείωσα ότι μπορεί αφού ξεκινήσει από τα άρθρα του Krugman στους New York Times , να βρει σιγά-σιγά κάποιον πιο ριζοσπάστη, πιο αριστερό. Δεν ήθελα να θεωρήσει η νεαρή φίλη ότι προσπαθούσα να της επιβάλω κάποιου είδους ιδεολογική προσέγγιση. Αν και θεώρησα υποχρέωσή μου να προσθέσω, ότι η περιοχή καριέρας που διερευνά (οικονομολόγος), εκ των πραγμάτων θα υποστηρίζει το μοντέλο της οικονομίας που γνωρίζουμε. Αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση, για μια χώρα που ένας όχι τόσο μικρός αριθμός εργαζόμενων (ή μισθοδοτούμενων) έχει άλλες πρακτικές στη δουλειά του και άλλες αρχές στη ρητορική του ή στην πολιτική του έκφραση.

ΥΓ. Έχω αποδεχθεί το ρίσκο να λέω την άποψη μου σε post 400 λέξεων, για θέματα που κάποτε έγραφα 1500 λέξεις, μετά από εντατική έρευνα δύο εβδομάδων. Ωστόσο πρέπει να τονίσω ότι αν υπάρξουν φορείς πολιτικής που θα επιδιώξουν να αναπτύξουν πολιτικές για θέματα όπως το παραπάνω, θα πρέπει να κινηθούν με βάση έρευνες και με ένα ορίζοντα που θα ξεπερνάει το εξάμηνο.

15 comments:

Anonymous said...

καλησπέρα
αρκετά ενδιαφέρον.
μια παρατηρηση-ερώτηση:
τα σημεία 4 και 5 ουσιαστικά δεν ακυρώνουν κατα κάποιο τρόπο το 3 (περι ηλικίας) αν υποθέσουμε οτι ενδιαφέροντα κ το έυρος της γνώσης μεγαλώνει αναλογα με την ηλικία;;

όπως επίσης αρκετά σημαντικό θεωρώ το καμμάτι σχετικά με την αυτομόρφωση.θα θεωρούσα οτι το σημαντικό κομμάτι της αυτομόρφωσης δεν ειναι κατι το οποίο γίνεται αποδεκτό απο εναν εργοδότη αν δεν υπάρχει κα΄ποιο αποδεικτικό στοιχείο(δίπλωμα,βεβαίωση σεμιναρίων).δε μιλάω για το παρατράγουδο των ecdl αλλα σε διάφορα άλλα software όπως το λεει το κέιμενο.

δημητρης

George Argyrakis said...

Καλησπέρα Στάθη,

Σωστά και ουσιαστικά όσα γράφεις στο κείμενο. Θεωρώ ότι άγγιξες ένα σημαντικότατο κομμάτι για την εύρεση εργασίας. Αρχικά το βιογραφικό και εν συνεχεία την επαγγελματική διορατικότητα.

Αυτά που θα μπορούσε να κάνει το σχολείο αλλά και η ίδια η κοινωνία εναποτίθενται στις συμβουλευτικές υπηρεσίες φίλων,γνωστών και έμπειρων στελεχών.

Δυστυχώς ο επαγγελματικός προσανατολισμός απουσιάζει από την εκπαίδευση μας.

Γιώργος

Anonymous said...

Δε θα διαφωνήσω με τα όσα γράφετε.
Καταρχήν από τη στιγμή που είχατε χρόνο και διάθεση να μελετήσετε 600 βιογραφικά σε τέτοιο βαθμό ώστε να εξάγετε ποσοτικά αποτελέσματα, μπράβο.
Θα ήθελα όμως να αγγίξω το θέμα από μια άλλη σκοπιά, αυτή των εταιρειών.
Πολλές εταιρείες σήμερα ζητούν υποψηφίους με προσόντα, όχι μόνο σε σπουδές, αλλά κι επιπλέον προσόντα όπως λέτε.
Οι εταιρείες θέλουν το νέο να έχει καλό πτυχίο και μεταπτυχιακό, να ξέρει γλώσσσες, να έχει σοβαρή και αποδεδειγμένη προϋπηρεσία. Επιπλέον, να έχει γνώση των νέων τάσεων της αγοράς, να ξέρει πολύ καλά υπολογιστές, να έχει ενδιαφέροντα, να διαβάζει, να ταξιδεύει, να επιμορφώνεται διαρκώς... Επιπλέον, να είναι έυστροφος, φιλότιμος, team player και με διάθεση να δουλεύει χωρίς ωράρια και υπό πίεση. Να καταλαβαίνει τι θέλει ο πελάτης, ιδανικά να φέρνει και καινούργιους πελάτες! Ας σημειώσουμε ότι πρέπει να έχει και προσεγμένη εμφάνιση.
Μέχρις εδώ καλά. Αυτό που δεν λένε οι εταιρείες είναι πως όταν βρουν τους υποψήφιους που πληρούν όλα αυτά τα μοναδικά κριτήρια, τότε τους βάζουν σε μια διαδικασία απανωτών συνεντεύξευων και στη συνέχεια, αφού τους έχουν τεστάρει από την καλή και την ανάποδη, ξεφουρνίζουν το παραμύθι: Ξέρετε, είστε πολύ καλός, αλλά είστε over qualified για τη θέση. Ο μισθός που προσφέρουμε είναι της τάξεως των 1.200 ευρώ... Και όποιος τσιμπήσει.
Με λίγα λόγια, θα είχε ενδιαφέρον να μας πείτε, αν τα 600 βιογραφικά απευθύνονταν σε μία θέση 1000, 2000, 5000 ή 10000 ευρώ. Γιατί αν πρόκειται για την 1η κατηγορία, δε μιλάμε για στελέχη, μιλάμε για απλούς υπαλλήλους και δε θα έπρεπε να σας κάνει εντύπωση ότι έχουν ελλείψεις. Το κείμενό σας με κατευθύνει εκεί, καθώς στις ηλικίες που αναφέρεστε είναι πολύ δύσκολο κάποιος να έχει αποκτήσει κουλτούρα στελέχους, και ίσως στη σημερινή εποχή, σε αυτή τη χώρα, και σε αυτή την συχνά ερασιτεχνική αγορά, να είναι και δύσκολο να εφαρμόσει κανείς ακριβώς αυτά που σπούδασε ή να γνωρίζει τι ακριβώς θέλει να κάνει στη ζωή του.
Σίγουρα χρειάζεται καλύτερη κατάρτιση, αλλά τελικά ισχύει και εδώ ο νόμος 'ό,τι πληρώνει παίρνει κανείς'.

eva said...

Πολυ ενδιαφερον αρθρο συγχαρητηρια! Αυτο που εχω να ρωτησω εγω ειναι τι γινεται αν εισαι 25 οπως εγω, φιλολογος οπως εγω, με πτυχιο στα 22 και μεγαλη πειρα στο επαγγελμα που δε μπορει να βρει δουλεια? Τα φροντιστηρια θελουν προυπηρεσια αλλα πιο μικρη δε με επαιρναν χωρις πτυχιο. Οι δουλειες οι ασχετες απαιτουν πραγματα που δε γνωριζω και παροτι κατεχω κ αγγλικα και Η/Υ εχω πεσει σε ενα φαυλο κυκλο και δε βρισκω τιποτα.

Στάθης Χαϊκάλης said...

@ολους εσάς που αφήσατε σχόλιο,

λόγω πιεστικών υποχρεώσεων δεν είχα το χρόνο μέχρι στιγμής να σας απαντήσω, στα πολύ ζουμερά ερωτήματα σας. Θα επανέλθω σήμερα ή αύριο.

Στάθης Χαϊκάλης said...

@anonymous
ο καλος εργοδότης ξερει να διακρίνει στο βιογραφικό σας και τις συστάσεις σας, την ουσιαστική αυτομόρφωση, που 'κολλαει' σε κάποιες σπουδές και -το κυριότερο- σε εργασιακή εμπειρία
@George Argyrakis,
δυστυχώς, υπάρχουν και ιδιωτικές εταιρείες επαγγελματικού προσανατολισμού που δεν παρέχουν σοβαρές υπηρεσίες.

@Anonymous,
Κατ αρχας, εχω δει βιογραφικά ολων των κατηγοριών που αναφέρεται.
Δεύτερον, οι θέσεις μου που αφορουν άτομα μέχρι 30 ετών που ψαχνουν την πρώτη ή τη δεύτερη τους δουλειά, δεν απαιτούν να εχουν την εμπειρία που εχουν 35ρηδες. Νομίζω ότι στο κείμενο μου αναφέρω σε κάποια έκταση τα κενά που εχουν οι 28ρηδες ως 28ρηδες. Επειδή μάλιστα αναφέρομαι σε βιογραφικά ατόμων που τα είδα απο ενδιαφέρον και οχι για πρόσληψη, αυτό βοηθάει να ειναι πιο διαφανείς οι θέσεις μου.

@sirina
ενας γνωστός μου ακριβως με τα χαρακτηριστικά σου (φιλόλογος κλπ), παραδίδει τώρα μαθήματα ισπανικών, που ειχε την πρόνοια να καλλιεργήσει. Μήπως πρέπει και εσύ να αναπτύξεις κάποιο ανταγωνιστικό πλεονεκτημα

Anonymous said...

Συμφωνώ με το πνεύμα του άρθρου, αλλά έχω μία ένσταση, ίσως μικρή - ίσως ουσιαστική. Γιατί η αναγραφή της ηλικίας είναι απαραίτητη; Στις ΗΠΑ και πιστεύω και σε πολλές χώρες της Ευρώπης, ούτε ερώτηση δεν επιτρέπεται να γίνει περί ηλικίας - είναι απλώς παράνομη (πχ. http://jobsearch.about.com/od/interviewsnetworking/a/illegalinterv.htm). Στην Ελλάδα βέβαια μπορεί κανείς να διαφημίζει από ό,τι φαίνεται ότι "οι θέσεις μου [...] αφορουν άτομα μέχρι 30 ετών".

Στάθης Χαϊκάλης said...

@Anonymous
η διαδικασία του blogging ειναι, εκτός των άλλων και ένας δρομος να μαθαίνει και αυτος που γράφει. Και εγώ λοιπόν πήρα το μάθημα μου, οτι δηλ σε κάποιες χώρες δεν επιτρέπεται η γραφή της ηλικίας. Το δέχομαι και με βοηθά να αποδεχθώ κάτι που έχει λογική και point.
Κατά τα άλλα αγαπητέ φίλε, δεν νομίζω ότι είμαι ακριβώς η περίπτωση που διαφήμισε κάτι...
Το blogging και τα Social Media είναι ένας ελεύθερος χώρος, όπου εγώ που γράφω επώνυμα μπορώ να μαθαίνω από τα λάθη μου και όποιος επιθυμεί να διαβάζει ή να μην διαβάζει.

Anonymous said...

Δεκτή η απάντηση και συγγνώμη αν η τελευταία πρότασή μου εκλήθφηκε ως εριστική.

Αυτό το οποίο ήθελα να υπονοήσω είναι ότι και κάποιος "μεγάλης" θεωρητικά ηλικίας για συγκεκριμένη θέση/εμπειρία, μπορεί να έχει καλούς λόγους (πχ, ασθένεια, οικογένεια) που εξηγούν τα "χαμένα χρόνια" - και αν είναι διατεθειμένος να δουλέψει στο επίπεδο που του αντιστοιχεί δε θα έπρεπε να αποκλείεται αυτομάτως λόγω ηλικίας.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

ᴄᴼᴺsᴛᴀɴᴛɪɴᴇ said...

Spot on! The Greek HR is chaotic!

Suspect said...

πολυ ενδιαφερον ποστ, και θελω να μου επιτρεψετε να αναφερω και τη δικη μου αποψη που την εχω γραψει εδω:

http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/2007/10/blog-post_16.html

Στάθης Χαϊκάλης said...

@Anonymous, no bad feelings, είμαστε εδώ για να σηκώνουμε καμμιά φορά και τους τονους, αρκεί να είναι δημιουργικό και να εμπεριέχει (αμοιβαιο) σεβασμό, όπως στην περιπτωσή μας

@suspect, καλά έκανες και το 'κρέμασες' το ποστ σου, λεει ενδιαφέροντα πράγματα

Suspect said...

ευχαριστω πολυ!

Lefteris (Cv Clinic) said...

Βασικό πρόβλημα στην αγορά εργασίας όλα αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ από κοντά τα πράγματα, είναι ότι από την μια υπάρχουν κενές θέσεις εργασίας και από την άλλη ανεργία.

Δηλαδή υπάρχουν δουλειές τις οποίες οι νέοι πτυχιούχοι δεν μπορούν να καλύψουν επειδή δεν ξέρουν τι χρειάζονται οι επιχειρήσεις.

Βασικός λόγος γι' αυτό είναι ότι υπάρχει μεγάλο χάσμα κατανόησης. Οι πτυχιούχοι περιμένουν όταν τελειώνουν τις σπουδές τους κάτι άλλο από αυτό που απαιτούν οι επιχειρήσεις.

Αυτό οφείλεται στην έλλειψη εμπειρίας και απόστασης από την αγορά.

Το βιογραφικό είναι μόνο η αφορμή για την κατάρτιση ενός σχεδίου βελτίωσης προσόντων και συζήτησης για να κλείσει αυτό το χάσμα (στο επίπεδο των νέων πτυχιούχων).

Οι νεότεροι περνάνε απότομα από το στάδιο της απόλυτης χαλαρότητας των σπουδών στο στάδιο της απόλυτης πίεσης για να βρουν εργασία.

Γι' αυτό, και ιδίως στα οικονομικά, είναι πολύ σημαντική η εργασιακή εμπειρία και η προσωπική ενασχόληση ακόμη και με το διάβασμα των οικονομικών εφημερίδων που αποτελεί μια καθημερινή πρακτική άσκηση για έναν νέο πτυχιούχο.

Επίσης τα σεμινάρια από καλούς φορείς αλλά και από το ίντερνετ από μεγάλα πανεπιστήμια, γεφυρώνουν πολύ το χάσμα μεταξύ θεωρίας και πράξης.

Γιάννης Καραμήτρος said...

Η συγγραφή ενός καλού, δηλαδή σωστού, βιογραφικού είναι ολόκληρη επιστήμη αλλά μιας και είστε ειδικός το γνωρίζετε καλύτερα από εμένα :)