Προσαρμογή στο Διαδικτυακό Οικοσύστημα: Χύτρα ταχύτητας ή Μούρι Καλύμνου;

Η φίλη Ε.Κ. μου γνώρισε το Μούρι (ή καλύτερα Μουούρι): ένα πήλινο σκεύος, που κατασκευάζεται μόνο στην Κάλυμνο. Μέσα σ' αυτό βάζουν οι Καλύμνιοι το αρνί το μεσημέρι του Μ. Σαββάτου, ώστε να είναι έτοιμο το μεσημέρι της Λαμπρής. Σιγοβράζει δηλαδή μέσα στο φούρνο επί 24 ώρες, όπως μπορείτε να δείτε εδώ .

Όσοι θέλουν να αξιοποιήσουν το σύμπαν της Ψηφιακής Επικοινωνίας, ας εξετάσουν πώς θα αποφύγουν τη χρήση χύτρας ταχύτητας. Πρώτον, αποφεύγουν -μικρό έστω- το ρίσκο της έκρηξης. Δεύτερον, αν επιλέξουν κάποια μέθοδο, κάποιο σκεύος όπως το Μουούρι, δημιουργούν καλύτερες προϋποθέσεις για τη Γεύση. Δεν είναι μόνο η τελετουργία, αλλά ας λάβουμε υπόψιν και την Απόλαυση.

Η εσπευσμένη επιστράτευση των social media για την επιτυχία επιχειρηματικών κα επικοινωνιακών στόχων, έχει αυξημένη πιθανότητα να ενοχλήσει, να συνοδευτεί από λάθη. Το ίδιο ισχύει και για τις περιπτώσεις όπου τα Κοινωνικά Δίκτυα επιστρατεύονται για να υποστηρίξουν έναν κοινωνικό σκοπό, μια non profit προσπάθεια.

Η μετάβαση από τη ντουντούκα στα Κοινωνικά Δίκτυα, ή από προβολή μέσω Τύπου στην προώθηση δια του Facebook, δεν είναι σαν ν' αλλάζουμε μοντέλο αυτοκινήτου. Απαιτεί μια διαφορετική κουλτούρα, μια νέα προσέγγιση. Ένα στέλεχος του marketing μπορεί -με κάποια προσπάθεια και βοήθεια- να οργανώσει ένα event, ενώ μέχρι πρόσφατα ασχολείτο μόνο με τις δημόσιες σχέσεις. Αν όμως το ίδιο στέλεχος κληθεί να παράσχει υποστήριξη μέσω  διαδικτύου σε ένα project (πχ. προώθηση μιας ενέργειας Κοινωνικής Ευθύνης για την υποστήριξη αναδάσωσης), οι πρακτικές, οι τεχνικές, οι αρχές είναι αρκετά διαφορετικές...

Η φιλοσοφία της σύνδεσης με Κοινότητες και έναν αριθμό ατόμων (engagement) έχει ορισμένες αρχές, που δεν είναι αυτονόητες σε όσους ασχολούνταν με τις κλασσικές μορφές επικοινωνίας. Πχ. οι επαγγελματίες της επικοινωνίας μέχρι πρόσφατα, είχαν ως βασική πρακτική το broadcasting, την εκπομπή μηνυμάτων, ενώ το Internet επιβάλει πλέον α) το να ακούμε (τι δύσκολη 'συνήθεια'!) β) να διαλεγόμαστε…

Οι Χρυσαλλίδες της επικοινωνίας

Μετά από δύο χρόνια όλα τα παραπάνω θα είναι αυτονόητα. Τα περισσότερα στελέχη της επικοινωνίας θα έχουν εκτεθεί  (με τον εύκολο ή το δύσκολο τρόπο) στις νέες αρχές, θα έχουν μάθει από τα παθήματα, θα έχουν αποκτήσει εμπειρίες. Οι εξωτερικοί σύμβουλοι ενός Οργανισμού, ενός brand  καθώς και οι εσωτερικοί Social Media Strategists, θα έχουν την ευθύνη μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια να λειτουργήσουν ως Φορείς Αλλαγής (Change Agents) και να βοηθήσουν τον Οργανισμό και τα στελέχη του να προσαρμοσθούν στην καινούργια εποχή.
Διαφορετικά, όταν περάσουν αυτά τα δύο χρόνια, τότε μπορεί να χάσουν το ρόλο τους, όπως σημειώνει αυτή εδώ η ανάλυση  του Jeremiah Owyang ή να υποβαθμιστούν σε βοηθητικό προσωπικό. Αν θέλουν να διατηρήσουν ένα ρόλο στρατηγικό και καταλυτικό στην ανάπτυξη του Οργανισμού, τότε θα πρέπει να 'φύγουν μπροστά' και να απαντήσουν στις μεγάλες προκλήσεις που θα επικρατούν τότε. Οι Οργανισμοί και οι Επιχειρήσεις δεν θα χρειάζονται εξωτερικούς συμβούλους, για να κάνουν copywriting ή να συντηρούν το Facebook page. Όπως λέει ο David Armano της Edelman εδώ, το ζητούμενο για το Σύμβουλο είναι να προλάβει τις εξελίξεις και τις αλλαγές, τις οποίες ο ίδιος ευαγγελίζεται.
Με άλλα λόγια, οι σύμβουλοι Στρατηγικής είναι σαν τη χρυσαλλίδα... Σε δύο (περίπου) χρόνια ή θα μετασχηματισθούν σε κάτι άλλο ή δεν θα έχουν ρόλο.