‘Φευγω απο Ελλάδα ή Μένω’ Άλμα στο άγνωστο ή βουτιά στην άβυσσο... Του Αντώνη Κόχειλα*

Ανταλλάξανε μερικές κουβέντες πρόσφατα με τον Αντωνη και οταν είδα ότι ειχε ήδη προβληματισθεί για το θέμα της ‘Φευγω απο την Ελλάδα ή Μένω’, του ζητησα να γράψει κάτι. Η ιδέα μου φάνηκε ακόμα πιο  ελκυστική οταν ειπε οτι είχε στο μυαλό του και ένα σχετικό σχήμα. Ακολουθουνοι σκέψεις του Αντώνη.

Στ. Χ.

...Ο ακρατος δανεισμος, η πελατειακη σχεση κρατους πολιτη και αλλα γεγονοτα,  που αλλοι εχουν περιγραψει πολυ καλυτερα απο εμενα, υπερπληθωρισαν το βιοτικο επιπεδο στην Ελλαδα τα τελευταια χρονια. Με τον ορο βιοτικο επιπεδο εννοω τις προσδοκίες  του Ελληνα για αγαθά και υπηρεσίες.

Γυρω στο 2008 φτασαμε την κορυφωση των υπερπληθωρισμενων μας προσδοκιων και τοτε η παγκοσμια χρηματοοικονομικη κριση και τα γεγονοτα που ακολουθησαν μας οδηγησαν σε μια διολισθηση του βιοτικου μας επιπεδου. Η πτωση αυτη συνεχιζεται μεχρι σημερα και τιποτα στον οριζοντα δεν φαινεται ικανο να την σταματησει...Συντομα το βιοτικο μας επιπεδο θα βυθιστει κατω απο την σταθμη εκεινη που οριζεται απο την δυνατοτητα των Ελληνων να απολαμβανουν αγαθά και υπηρεσίες αναλογα με τις παραγωγικες τους δυνατοτητες (π.χ να μην οδηγεις Cayenne,  αλλα να μπορεις να οδηγησεις ενα αυτοκινητο 1400 κ.ε. τετρατετιας). Συντομα λοιπον η χωρα θα βυθιστει στην «αβυσσο της απογοητευσης» (ρηξη του κοινωνικου ιστου, ανεργεια +20%, επαγγελματικη στασιμοτητα κλπ.), τελικά όμως το επιπεδο ζωης μας θα αναδυθει σ’ ενα πλατω ανακαμψης το οποιο θα ειναι αναλογο με τις παραγωγικες δυνατοτητες της χωρας. Τελικα... Τελικά ομως ολοι θα ειμαστε νεκροι...

Δυστυχως τιποτα σημέρα δεν μας επιτρεπει να υπολογισουμε ουτε το βαθος, αλλα ουτε το ευρος (χρονικο) της αβυσσου. Βάθος για εμένα ειναι ο λογος του βιοτικου επιπεδου σε μια δεδομενη χρονικη στιγμη (πχ. το χειμωνα του 2012) με την επιφάνεια δηλ. την δυνατοτητα των Ελληνων να απολαμβανουν αγαθά και υπηρεσίες αναλογα με τις παραγωγικες τους δυνατοτητες. Ανεξαρτητα με το αν ο πυθμενας εχει τη μορφη χρεωκοπιας (σχημ. #1 depression) ή παρατεταμένης ύφεσης (σχημ. #2 prolonged recession),  τιποτα δεν μπορει να μας προετοιμασει για τις πιεσεις που ασκουνται σε τετοιο βαθος, ουτε για τα πλασματα (ανεργία, κοινωνική αποξένωση, ανομία κλπ.) που παρανομευουν εκει κάτω. Κάποιοι ισως φορουν σωσιβια (περιουσια, διασφαλισμενη απασχόληση κλπ) που θα τους επιτρεψουν να διατηριθουν στην επιφανεια, εγω ομως οχι...

Το ερωτημα λοιπον ειναι: Τι προτιμας;  Μια βουτια στην άβυσσο ή ενα αλμα στο αγνωστο; ‘Αλμα στο αγνωστο’ για εμενα ειναι η μεταναστευση, να παρεις των οματιων σου και να φυγεις στο εξωτερικο. Οπώς σε καθε άλμα χρειαζέται φόρα, μια κεκτημένη ταχύτητα, που οι Έλληνες επαγγελματίες δεν ειναι ευκολο να αποκτήσουν μια και κουβαλάνε στις πλάτες τους το βάρος του ελείματος αξιοπιστίας της χωράς μας. Χρειάζεται χρονίσμος, να υπολογίσεις δηλαδή τα βηματά σου και να πηδήξεις ακριβώς την στιγμή που πρέπει, χρειάζεται δύναμη, γερά πόδια (επαγγελματικες δεξιότητες και ικανότητες) για να φτάσεις μακριά. Τέλος χρειάζεται ενα σκάμα, ένας κατάληλλος τόπος να προσγειωθείς για να μην σπάσεις τα πόδια σου.

Έχω διαλέξει να πηδήξω, στις βουτιές δεν ήμουνα ποτέ καλός, ευχηθειτε μου καλή τύχη...

Αντώνης Κόχειλας

Antonis.kocheilas@me.com

*Ο Αντώνης ειναι τα τελευταία χρόνια υψηλόβαθμο στέλεχος διαφημιστικών εταιρειών.  Αξίζει να δείτε την εξαιρετική του παρουσίαση ‘Don Draper goes Digital and beyond’