Tι συστήνεις στην 29χρονη Αναστασία; Μολότωφ; Stage; Ψυχίατρο;

Πριν από καιρό ξιφουλκούσα κατά των υποκριτικών δακρύων συμπάθειας για τους stagières, αλλά δεν είχα πρόχειρο ένα παράδειγμα νέου, από αυτούς που είναι σε κάποιο περιθώριο: νέοι/νέες με πολλαπλάσια προσόντα από τους stagières, που δεν είχαν την αξιοπρέπεια να στοιβαχτούν σε ένα προθάλαμο βουλευτή ή να τοποθετηθούν ως δήθεν καθαριστές του Δήμου, μέχρι να μονιμοποιηθούν και να γίνουν ημι-αργόμισθοι.

Ώσπου ήρθε στα χέρια μου το βιογραφικό της 29χρονης «Αναστασίας»… Με τον συνήθη και απολύτως δόκιμο τρόπο, όπου κάποιος γνωστός του νέου άνεργου προσφεύγει σε έναν σαν και εμένα, που θεωρητικά έχει εμπειρία, γνωριμίες, ίσως και λίγη διάθεση.

Η «Αναστασία» (τα στοιχεία τα σημειώνω τροποποιημένα για προφανείς λόγους) έχει πάρει δύο πτυχία με καλό βαθμό από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, από αυτά, είναι αλήθεια, που η «πρακτική» Ελλάδα δεν τα θεωρεί άμεσα μετατρέψιμα στην αγορά εργασίας. Ας πούμε κάτι σαν διεθνείς σπουδές… Έχει παρακολουθήσει 5 σεμινάρια των 500-800 ωρών με ενδιαφέρον αντικείμενο (από απόκτηση δεξιοτήτων πληροφορικής μέχρι προώθηση πολιτιστικού προϊόντος).

Γνωρίζει πολύ καλά αγγλικά, αλλά το κυριότερο είναι πώς η «Αναστασία» δεν είναι βολεμένη, ούτε αργόσχολη: τα τελευταία έξη χρόνια έχει προσπαθήσει να βρει απασχόληση και έχει δουλέψει από ταμίας σε κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών στη Στερεά Ελλάδα, μέχρι και τηλεφωνήτρια σε εταιρεία τηλεφωνικής εξυπηρέτησης. Άτομο κοινωνικά ενεργό, συμμετέχει σε οργανώσεις για την κακοποίηση γυναικών κλπ.

Τι να την συμβουλέψουμε;

Οι εύκολες λύσεις στην Ελλάδα του 2010 είναι οι παρακάτω:

ΜΟΛΟΤΩΦ: να συμμετέχει στις κατά καιρούς διαδηλώσεις, οπού πολλά νέα παιδιά καταγγέλλουν την αναλγησία των παλαιότερων γενεών (της δικιάς μου δηλαδή και της προηγούμενης). Με αυτό τον τρόπο, εκτονώνονται μαθητές και νέοι, δίνουμε εικόνα στο CNN και λόγο ύπαρξης σε κόμματα, που στηρίζονται στο να στηρίζουν κάθε είδους διαμαρτυρία. Και, όπως έγραψε, με μια καταπληκτική ατάκα, ο φίλος μου ο Στέφανος από το Ναύπλιο, «στην Ελλάδα, επειδή κάποτε η διαμαρτυρία ήταν παράνομη, τώρα κάθε παρανομία βαφτίζεται διαμαρτυρία».

STAGE ΚΑΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗ: καλή ιδέα, αλλά δεν μπορεί να καλύψει όλους τους νέους/νέες. Η δική μου χοντροκομμένη αίσθηση είναι ότι στο απόγειό της, με τα stage της προηγούμενης κυβέρνησης, βόλεψε (ή επιχείρησε να βολέψει) έναν στους τρεις άνεργους νέους, αυτούς που είχαν τη διάθεση να περιμένουν επί ώρες στον προθάλαμο του βουλευτή, για να τους δώσουν μια παράνομη θέση των 500 ευρώ, μήπως και γίνει το «κόλπο» και διοριστούν.

ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ: θα το έχετε ακούσει και εσείς, ότι οι ψυχίατροι κάνουν χρυσές δουλειές αυτή την περίοδο, από ανθρώπους-θύματα της οικονομικής κρίσης, ή άτομα που δεν αντέχουν να κατεβάσουν τις προσδοκίες τους για κατανάλωση (αυτοκίνητο, σπίτι, διακοπές, ρούχα μάρκας, κλπ). Οι φήμες λένε ότι αρκετοί γιατροί αυτής της κατηγορίας συστήνουν την πιο εύκολη λύση, δηλαδή, τα χάπια.

REALITY SHOW: πάντα υπάρχει η «λύση» να προστρέξει ο νέος/η νέα σε κάποιο reality show της τηλεόρασης, από αυτά που ξεσκίζουν τα προσωπικά στοιχεία ατόμων που βρίσκονται σε δύσκολη θέση και τα κάνουν «κρέας» στη διάθεση της AGB. Ούτε αυτό όμως είναι λύση, καθώς μόνο ένας στους 5.000 νέους μπορεί να ελπίζει ότι θα τον διαλέξει κάποια εκπομπή, καθώς δεν χρειάζονται περισσότερους για να στήσουν μια εκπομπή, όπου όλοι εμείς νοιώθουμε ευτυχισμένοι επειδή δεν έχουμε φθάσει στο σημείο κατάπτωσης του νέου που «ξεγυμνώνεται» σε πανελλαδική θέα.

ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΙΟ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΕΣ ΙΔΕΕΣ
Το πρώτο πράγμα που μπορεί να κάνει η «Αναστασία» είναι να μελετήσει το πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Wall Street Journal. Παρότι δεν είναι πια φοιτήτρια, η ανάλυση αυτή δείχνει ποιες επιπλέον δεξιότητες μπορεί να προσθέσει στο βιογραφικό της, αφού έχει το κουράγιο να το παλέψει. Τηλεγραφικά, μπορούμε να πούμε σε όλες τις «Αναστασίες» αυτής της χώρας ορισμένες ιδέες, όπως αυτές:

-να ενισχύσει την κοινωνική δικτύωσή της (networking). Να κάνει επαφές με φίλους, γνωστούς, ανθρώπους που μπορούν να της ανοίξουν κάποια επιπλέον πόρτα. Αυτό ισχύει για όλες τις χώρες, αλλά στη δική μας συμβαίνει πολύ περισσότερο: η καριέρα ενός νέου εξαρτάται το πολύ κατά 20-30% από τα προσόντα του και κατά 70-80% από τις γνωριμίες του (ή τις επαφές της οικογένειας του).

-να ξεκινήσει την εκμάθηση μιας ακόμα ξένης γλώσσας, αφού τελειοποιήσει τα αγγλικά της. Θα ήθελα πολύ χώρο για να αναφέρω όλα τα επιχειρήματα. Για να μην σας κουράσω, θα το θέσω δογματικά: σε μια χώρα όπως η Ελλάδα (αλλά όχι μόνο στην Ελλάδα), οπού οι περισσότερες εταιρείες θα καταλήξουν θυγατρικές πολυεθνικών ή προμηθευτές πολυεθνικών, οι ξένες γλώσσες (όχι μια, αλλά περισσότερες) , είναι από τα απολύτως απαραίτητα διαβατήρια.

-να διατηρήσει την δραστηριότητά της στα social media. Βοηθάνε σε δικτύωση, αλλά και σε αυτοβελτίωση. Ανοίγουν καινούργια παράθυρα. Δεν είναι θεωρητική αυτή η τοποθέτησή μου, μπορώ πολύ εύκολα να σας αναφέρω μια δεκάδα παραδείγματα νέων ανθρώπων, που έχουν καλύτερη πορεία από άτομα ιδίας ηλικίας/προσόντων, γιατί τα social media τους άνοιξαν δρόμους που δεν μπορούν να κάνουν οι παραδοσιακές πρακτικές

ΔΕΝ ΦΘΑΝΟΥΝ ΟΙ ΕΞΥΠΝΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Το θέμα που έχουν οι «Αναστασίες» αυτής της χώρας είναι ότι αν είχαν γεννηθεί 20 ή 10 χρόνια πριν, θα εύρισκαν πολύ πιο εύκολα δουλειά. Με τα ίδια προσόντα. Εφόσον τόσοι νέοι/νέες στα 25 και στα 28 τους νοιώθουν ότι είναι στα αζήτητα, παρότι το έχουν παλέψει με πτυχία και με σεμινάρια και με πρόσκαιρες δουλειές, αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο δικό τους. Είναι κυρίως κοινωνικό, είναι πρόβλημα της χώρας. Η πιο πρόσφατη «απάντηση» που έδωσε το πολιτικό σύστημα, ήταν να βάζει τον έναν στους τρεις νέους αυτής της κατηγορίας στην «κρεατομηχανή» των stage.

Η κοινωνία, οι ιδιωτικές εταιρείες, οι πολίτες με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, μπορούν να κάνουν μια χειρονομία που δεν είναι συμβολική, αλλά έχει ουσία: να «υιοθετήσει» ο κάθε φορέας, το κάθε άτομο μια «Αναστασία». Ακόμα και οι εταιρίες που πλήττονται από την κρίση (και είναι πάρα πολλές), αν έχουν ψυχή και όραμα, μπορούν να κάνουν μια τέτοια κίνηση, που δεν είναι φιλανθρωπία, αλλά μια δράση στα πλαίσια της καλώς νοούμενης Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (και όχι αυτής που γίνεται μόνο για τα μάτια του κόσμου ή για να εκδοθεί ένα δελτίο τύπου). Ένα άτυπο stage, αφού το κανονικό stage, που είχε ακριβώς αυτή την αποστολή, βιάστηκε και ακυρώθηκε.

Γνωρίζω ότι δεν είναι κάτι απλό. Παρόλα αυτά, είναι ρεαλιστικό…

*photo via flickr*