Thursday, January 07, 2010

Tι συστήνεις στην 29χρονη Αναστασία; Μολότωφ; Stage; Ψυχίατρο;

Πριν από καιρό ξιφουλκούσα κατά των υποκριτικών δακρύων συμπάθειας για τους stagières, αλλά δεν είχα πρόχειρο ένα παράδειγμα νέου, από αυτούς που είναι σε κάποιο περιθώριο: νέοι/νέες με πολλαπλάσια προσόντα από τους stagières, που δεν είχαν την αξιοπρέπεια να στοιβαχτούν σε ένα προθάλαμο βουλευτή ή να τοποθετηθούν ως δήθεν καθαριστές του Δήμου, μέχρι να μονιμοποιηθούν και να γίνουν ημι-αργόμισθοι.

Ώσπου ήρθε στα χέρια μου το βιογραφικό της 29χρονης «Αναστασίας»… Με τον συνήθη και απολύτως δόκιμο τρόπο, όπου κάποιος γνωστός του νέου άνεργου προσφεύγει σε έναν σαν και εμένα, που θεωρητικά έχει εμπειρία, γνωριμίες, ίσως και λίγη διάθεση.

Η «Αναστασία» (τα στοιχεία τα σημειώνω τροποποιημένα για προφανείς λόγους) έχει πάρει δύο πτυχία με καλό βαθμό από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, από αυτά, είναι αλήθεια, που η «πρακτική» Ελλάδα δεν τα θεωρεί άμεσα μετατρέψιμα στην αγορά εργασίας. Ας πούμε κάτι σαν διεθνείς σπουδές… Έχει παρακολουθήσει 5 σεμινάρια των 500-800 ωρών με ενδιαφέρον αντικείμενο (από απόκτηση δεξιοτήτων πληροφορικής μέχρι προώθηση πολιτιστικού προϊόντος).

Γνωρίζει πολύ καλά αγγλικά, αλλά το κυριότερο είναι πώς η «Αναστασία» δεν είναι βολεμένη, ούτε αργόσχολη: τα τελευταία έξη χρόνια έχει προσπαθήσει να βρει απασχόληση και έχει δουλέψει από ταμίας σε κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών στη Στερεά Ελλάδα, μέχρι και τηλεφωνήτρια σε εταιρεία τηλεφωνικής εξυπηρέτησης. Άτομο κοινωνικά ενεργό, συμμετέχει σε οργανώσεις για την κακοποίηση γυναικών κλπ.

Τι να την συμβουλέψουμε;

Οι εύκολες λύσεις στην Ελλάδα του 2010 είναι οι παρακάτω:

ΜΟΛΟΤΩΦ: να συμμετέχει στις κατά καιρούς διαδηλώσεις, οπού πολλά νέα παιδιά καταγγέλλουν την αναλγησία των παλαιότερων γενεών (της δικιάς μου δηλαδή και της προηγούμενης). Με αυτό τον τρόπο, εκτονώνονται μαθητές και νέοι, δίνουμε εικόνα στο CNN και λόγο ύπαρξης σε κόμματα, που στηρίζονται στο να στηρίζουν κάθε είδους διαμαρτυρία. Και, όπως έγραψε, με μια καταπληκτική ατάκα, ο φίλος μου ο Στέφανος από το Ναύπλιο, «στην Ελλάδα, επειδή κάποτε η διαμαρτυρία ήταν παράνομη, τώρα κάθε παρανομία βαφτίζεται διαμαρτυρία».

STAGE ΚΑΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗ: καλή ιδέα, αλλά δεν μπορεί να καλύψει όλους τους νέους/νέες. Η δική μου χοντροκομμένη αίσθηση είναι ότι στο απόγειό της, με τα stage της προηγούμενης κυβέρνησης, βόλεψε (ή επιχείρησε να βολέψει) έναν στους τρεις άνεργους νέους, αυτούς που είχαν τη διάθεση να περιμένουν επί ώρες στον προθάλαμο του βουλευτή, για να τους δώσουν μια παράνομη θέση των 500 ευρώ, μήπως και γίνει το «κόλπο» και διοριστούν.

ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ: θα το έχετε ακούσει και εσείς, ότι οι ψυχίατροι κάνουν χρυσές δουλειές αυτή την περίοδο, από ανθρώπους-θύματα της οικονομικής κρίσης, ή άτομα που δεν αντέχουν να κατεβάσουν τις προσδοκίες τους για κατανάλωση (αυτοκίνητο, σπίτι, διακοπές, ρούχα μάρκας, κλπ). Οι φήμες λένε ότι αρκετοί γιατροί αυτής της κατηγορίας συστήνουν την πιο εύκολη λύση, δηλαδή, τα χάπια.

REALITY SHOW: πάντα υπάρχει η «λύση» να προστρέξει ο νέος/η νέα σε κάποιο reality show της τηλεόρασης, από αυτά που ξεσκίζουν τα προσωπικά στοιχεία ατόμων που βρίσκονται σε δύσκολη θέση και τα κάνουν «κρέας» στη διάθεση της AGB. Ούτε αυτό όμως είναι λύση, καθώς μόνο ένας στους 5.000 νέους μπορεί να ελπίζει ότι θα τον διαλέξει κάποια εκπομπή, καθώς δεν χρειάζονται περισσότερους για να στήσουν μια εκπομπή, όπου όλοι εμείς νοιώθουμε ευτυχισμένοι επειδή δεν έχουμε φθάσει στο σημείο κατάπτωσης του νέου που «ξεγυμνώνεται» σε πανελλαδική θέα.

ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΙΟ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΕΣ ΙΔΕΕΣ
Το πρώτο πράγμα που μπορεί να κάνει η «Αναστασία» είναι να μελετήσει το πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Wall Street Journal. Παρότι δεν είναι πια φοιτήτρια, η ανάλυση αυτή δείχνει ποιες επιπλέον δεξιότητες μπορεί να προσθέσει στο βιογραφικό της, αφού έχει το κουράγιο να το παλέψει. Τηλεγραφικά, μπορούμε να πούμε σε όλες τις «Αναστασίες» αυτής της χώρας ορισμένες ιδέες, όπως αυτές:

-να ενισχύσει την κοινωνική δικτύωσή της (networking). Να κάνει επαφές με φίλους, γνωστούς, ανθρώπους που μπορούν να της ανοίξουν κάποια επιπλέον πόρτα. Αυτό ισχύει για όλες τις χώρες, αλλά στη δική μας συμβαίνει πολύ περισσότερο: η καριέρα ενός νέου εξαρτάται το πολύ κατά 20-30% από τα προσόντα του και κατά 70-80% από τις γνωριμίες του (ή τις επαφές της οικογένειας του).

-να ξεκινήσει την εκμάθηση μιας ακόμα ξένης γλώσσας, αφού τελειοποιήσει τα αγγλικά της. Θα ήθελα πολύ χώρο για να αναφέρω όλα τα επιχειρήματα. Για να μην σας κουράσω, θα το θέσω δογματικά: σε μια χώρα όπως η Ελλάδα (αλλά όχι μόνο στην Ελλάδα), οπού οι περισσότερες εταιρείες θα καταλήξουν θυγατρικές πολυεθνικών ή προμηθευτές πολυεθνικών, οι ξένες γλώσσες (όχι μια, αλλά περισσότερες) , είναι από τα απολύτως απαραίτητα διαβατήρια.

-να διατηρήσει την δραστηριότητά της στα social media. Βοηθάνε σε δικτύωση, αλλά και σε αυτοβελτίωση. Ανοίγουν καινούργια παράθυρα. Δεν είναι θεωρητική αυτή η τοποθέτησή μου, μπορώ πολύ εύκολα να σας αναφέρω μια δεκάδα παραδείγματα νέων ανθρώπων, που έχουν καλύτερη πορεία από άτομα ιδίας ηλικίας/προσόντων, γιατί τα social media τους άνοιξαν δρόμους που δεν μπορούν να κάνουν οι παραδοσιακές πρακτικές

ΔΕΝ ΦΘΑΝΟΥΝ ΟΙ ΕΞΥΠΝΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Το θέμα που έχουν οι «Αναστασίες» αυτής της χώρας είναι ότι αν είχαν γεννηθεί 20 ή 10 χρόνια πριν, θα εύρισκαν πολύ πιο εύκολα δουλειά. Με τα ίδια προσόντα. Εφόσον τόσοι νέοι/νέες στα 25 και στα 28 τους νοιώθουν ότι είναι στα αζήτητα, παρότι το έχουν παλέψει με πτυχία και με σεμινάρια και με πρόσκαιρες δουλειές, αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο δικό τους. Είναι κυρίως κοινωνικό, είναι πρόβλημα της χώρας. Η πιο πρόσφατη «απάντηση» που έδωσε το πολιτικό σύστημα, ήταν να βάζει τον έναν στους τρεις νέους αυτής της κατηγορίας στην «κρεατομηχανή» των stage.

Η κοινωνία, οι ιδιωτικές εταιρείες, οι πολίτες με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, μπορούν να κάνουν μια χειρονομία που δεν είναι συμβολική, αλλά έχει ουσία: να «υιοθετήσει» ο κάθε φορέας, το κάθε άτομο μια «Αναστασία». Ακόμα και οι εταιρίες που πλήττονται από την κρίση (και είναι πάρα πολλές), αν έχουν ψυχή και όραμα, μπορούν να κάνουν μια τέτοια κίνηση, που δεν είναι φιλανθρωπία, αλλά μια δράση στα πλαίσια της καλώς νοούμενης Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (και όχι αυτής που γίνεται μόνο για τα μάτια του κόσμου ή για να εκδοθεί ένα δελτίο τύπου). Ένα άτυπο stage, αφού το κανονικό stage, που είχε ακριβώς αυτή την αποστολή, βιάστηκε και ακυρώθηκε.

Γνωρίζω ότι δεν είναι κάτι απλό. Παρόλα αυτά, είναι ρεαλιστικό…

*photo via flickr*

15 comments:

yannidakis said...

η Αναστασια μαλλον που μπερεδευτηκε, αλλα πως να τα καταφερει οταν οι επιλογες ειναι τοσες λιγες, δλδ μία;
Η Αναστασια νομιζω πως με βαση τις ικανοτητες της πρεπει να βρει το σθενος να παρει την αποφαση εκεινη που θα την απογειωση οχι μονο επαγγελματικα αλλα κυριως ψυχικα μιας και σημερα αυτα μαλλον αλληλενδετα ειναι.
Ας ρωτησουμε λοιπον την Αναστασια που διαβασε σημερα αυτο το κειμενο. Εχει το απαραιτητο σθενος :[

Νίκος Χαραλάμπους said...

Μετανάστευση

Anonymous said...

Ίσως η συνηθισμένη εκδοχή των νέων σήμερα είναι η εύρεση προσωρινής δουλειάς που με την διάρκεια των χρόνων γίνεται μόνιμη. Παρ’ όλες τις πιθανές εκδοχές που μπορεί να ακολουθήσει η «Αναστασία» διαβάζοντας αυτό το post εγώ θα θελα να επισημάνω κάποιες απορίες, ερωτήσεις που μπορεί να έχει και εκείνη.
1. Ποια είναι η καλύτερη επιλογή για ξένη γλώσσα; Κινέζικα, ρώσικα?
2. Σε ποιον βαθμό θα μπορούν να επηρεάσουν οι κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις την κάθε «Αναστασία»; Πχ αν το ενδιαφέρον της ήταν η εκπαίδευση
τώρα είναι η περίοδος που διαμορφώνεται ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για την δια βίου εκπαίδευση που αναιρεί το υπάρχον http://www.diorismos.gr/Dpages/news/viewnews.php?nid=7496
@ Χαραλάμπους να υποθέσω Σκανδιναβία; Ίσως τελικά οι γλώσσες που πρέπει να μάθει να είναι σχετικές με το που θα μεταναστεύσει...

Στάθης Χαϊκάλης said...

@yannidakis, εχει ήδη προγραμματισθεί συνάντηση με την 'Αναστασία', οπότε θα υποβάλω και τη δικής σας ερώτηση. Η αίσθησή μου από την μέχρι τώρα επικοινωνία μαζί της είναι ότι έχει το ψυχικό σθένος. Αυτό είναι ένα θετικό μήνυμα για όλους μας
@Νίκος Χαραλάμπους, αυτονόητη εναλλακτική η μετανάστευση, αλλά δεν είναι ρεαλιστική επιλογή για όλους τους νέους
@Ανώνυμος,
η ψυχρή λογική λέει ότι Ισπανικά, Κινέζικα, Ρώσικα, Τούρκικα, Αραβικά (σε τυχαία σειρά) είναι καλές επιλογές στο 'χρηματιστήριο' των γλωσσών, αλλά ο κάθε νέος/νέα πρέπει να θέσει κριτήρια γιατί στη ζωή (και στην καρριέρα) δεν μετρούν μόνο τα χρηματιστηριακά μεγέθη. Ευτυχώς θα μετρά πάντοτε η ψυχή και η ανθρώπινη επιλογή.

Anonymous said...

Μετανάστευση προτείνω και εγώ.

BizWriter.gr said...

Θα πρότεινα στην "Αναστασία" (1) να δημιουργήσει ένα blog στο οποίο θα γράφει για κάτι για το οποίο μπορεί να θεωρηθεί ειδικός, (2) να συμμετέχει στα social media (LinkedIn, Twitter, Facebook κ.λπ.), (3) να εξοικειωθεί όσο γίνεται περισσότερο με τα του Internet εν γένει. Από εκεί και πέρα, η τύχη χρειάζεται πάντοτε.

confryd said...

Συμφωνώ με τις βασικές θέσεις του άρθρου του κ. Χαϊκάλη. Συμπληρωματικά σε αυτές και στα σχόλια που υποβλήθηκαν θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
Η περίπτωση της Αναστασίας δεν είναι προφανώς η μοναδική. Κάτι που δεν επισημάνθηκε νομίζω είναι το βήμα του να σκεφτεί και να διαμορφώσει η Αναστασία ένα «ρόλο» σε ένα σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον , σύμφωνο με τα προσόντα, τις εμπειρίες και φυσικά τις επιθυμίες της. Η βασική ερώτηση που πολλοί δυστυχώς νέοι ΔΕΝ μπορούν να απαντήσουν σήμερα είναι «τι μπορείτε να κάνετε για εμάς, για την εταιρεία, κλπ.» Οποιαδήποτε απάντηση δεν είναι πολύ συγκεκριμένη, είναι δυστυχώς εις βάρος του υποψήφιου στην αγορά εργασίας. Το να έχεις υπόψη ένα πολύ συγκεκριμένο ρόλο μπορεί να ακούγεται αρχικά περιοριστικό αλλά τελικά βοηθάει και τον υποψήφιο να βρει αποτελεσματικά τα προσόντα τα οποία πρέπει να χτίζει σταδιακά για να κάνει απόλυτα “fit” στο ρόλο αυτό. Έτσι θα καταλήξει από μόνη της η Αναστασία στην ξένη γλώσσα ή σε κάποιο επιπλέον σεμινάριο κλπ. Όσο για τα πτυχία, η εμπειρία μου από αρκετά νέα παιδιά με τα οποία έχω δουλέψει σε διαφορετικά εργασιακά περιβάλλοντα μου λέει ότι είναι αφενός απαραίτητα για να «δομήσουν» τον τρόπο σκέψης κάποιου και όχι τόσο για να του εξασφαλίσουν συγκεκριμένα skills για την εργασία που θα κάνει, τα οποία θα τα αποκτήσει σταδιακά με διάφορους τρόπους, εννοείται και με βάσεις από τα πτυχία του. Έχω δει διευθυντή πωλήσεων χημικό και βιολόγο όπως επίσης έχω δει εξαιρετικό μηχανικό λογισμικού απόφοιτο γερμανικής φιλολογίας.
Οπότε συνοψίζοντας, σκέψη προσανατολισμένη σε ένα συγκεκριμένο στόχο, έρευνα για τα προσόντα και το ακριβές αντικείμενο εργασίας μέσα από κάποιον που ήδη κάνει την εργασία που κι εμείς επιθυμούμε και επιμονή… είναι δύσκολο… το ξέρω…

Anonymous said...

Αλλο παράδειγμα: αριστούχος μαθήτρια, 1η στις πανελληνιες, αριστούχος του Παντείου με μή "εμπορεύσιμο" πτυχίο, τρείς ξένες γλώσσες, και πολλά άλλα προσόντα που δεν χρειάζεται να αναφέρω, προσπάθησε να βρεί δουλειά δημοσιογραφική κάνοντας ρεπορτάζ(έρευνα) άνευ αμοιβής σε μικρή εφημερίδα, δουλεύοντας ταυτόχρονα σαν σερβιτόρα σε ταβέρνα, σε μπάρ, κ.ά. Η αξιοπρέπειά της δεν της επέτρεπε να ζητήσει τηνβοήθεια των γονιών της (επαγγελματιών μανατζερ) και πήρε των ματιών της και έφυγε. Στην Ευρ. χώρα που πήγε, διαπρέπει σε δημοτικό ραδιόφωνο σε παραγωγή εκπομπών έρευνας (όπως οι φάκελλοι του Αλ. Παπαχελά ή του Αυγερόπουλου). Σημείωση, και εκεί δεν πληρώνεται διότι το δημοτικό ραδιόφωνο λειτουργεί με εθελοντές αλλά κτίζει προφίλ και αποκτά εμπειρία που εδώ κανένα μέσο δεν θα της έδινε. Παράλληλα, κάνει μεταφράσεις, διερμηνείες, κ.ά. για να βγάλει τα έξοδά της.
Λοιπόν αυτό θέλουμε να στείλουμε τα παιδιά μας και μάλιστα τα καλίτερα μυαλά στις άλλες ευρ. χώρες, όπου και εκεί υπάρχει ανεργία, να δουλεύουν σερβιτόροι και καθαρίστριες?
αγαπητέ Στάθη, παρ΄όλο που σε πολλά συμφωνώ μαζί σου, δεν συμφωνώ με όσα προτείνεις στις Αναστασίες του τόπου. Αλλες πρέπει να είναι οι λύσεις

Στάθης Χαϊκάλης said...

@bizwriter, πολύ καλή η εξειδίκευση που κάνεις

@confryd, πολύ σημαντικές οι επισημάνσεις σου. Δεν την είδα, μέχρι τώρα, απο κοντά την Αναστασία. Αυτονόητο, ότι θα γίνει η ερώτηση που λες. Πρέπει να είναι από τις πρώτες ερωτήσεις που κάνουμε στις Αναστασίες.

@Ανώνυμος... Αλλοίμονο αν είχα τη δυνατότητα μέσα σε 400 λέξεις να εκφράσω μια πλήρη λύση για 150-200.000 νέους που έχουν αντίστοιχα προβλήματα. Πέραν του ότι επέλεξα να μην γράψω κατι μεγαλύτερο - περίπου απαγορεύεται από το blogging-, θεωρώ βέβαιο ότι δεν είμαι ο αρμοδιότερος, ενώ όσο τεκμηριωμένη άποψη και να καταθέσω , δεν είναι παρά μόνον η προσωπική κατάθεση ενός ενδιαφερόμενου. Με χαρά βλέπω να με διορθώνετε, να συμπληρώνετε αυτά που έγραψα και να δείχνετε ενδιαφέρον για κάτι που θέλει 100δες κείμενα παρέμβασης και κινητοποίηση 1000δων πολιτών.

Themistocles said...

επιχειρηματικότητα ανάγκης= να κάνει δική της δουλειά, να ιδιωτεύσει. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή για αυτό. Αν ρωτήσει κάποιος το πως, that's the question. Το πρώτο θέμα είναι να υπάρχει ως επιλογή όσο σπουδάζεις το οτιδήποτε. Δε νομίζω ότι είναι δύσκολο, πριν μια γενιά ξεκίνησαν πολλές δουλειές έτσι.Ο κύκλος γυρίζει μετά από την ενδιάμεση που κωλοβολεύτηκε με το δημόσιο ως άμεσο ή έμμεσο εργοδότη.

ThirdEye said...

Για τα πτυχία θα πω κάτι που δεν θα αρέσει σε μια χώρα όπου η συλλογή πτυχίων και χαρτιών είναι σχεδόν άθλημα, είναι μια καλή βάση για την αγορά εργασίας, όχι όμως το κλειδί. Το κλειδί είναι οι εμπειρίες και η προσωπική προσπάθεια του καθενός. Υποθέτω ότι η Αναστασία έχει τίτλο μεταπτυχιακού. Επιλογή πολλών είναι να ακολουθήσουν μεταπτυχιακό χωρίς να έχουν σκεφτεί τι τους ενδιαφέρει πραγματικά ούτε να ξεκινήσουν ήδη φοιτητές να δουλεύουν, έστω λίγο. Ακόμα και σπουδές, πολιτικής επιστήμης και διεθνών σπουδών, μπορούν να αξιοποιηθούν σε μια επαγγελματική πορεία χωρίς να είναι η οδό του δημοσίου ή της ακαδημαϊκής καριέρας. Το λέει απόφοιτος του Παντείου, κατεξοχήν μη εμπορικού ιδρύματος. Οι ξένες γλώσσες ήταν και θα παραμένουν σημαντικό προσόν και ικανότητα, οι χρήση του λόγου γενικότερα.

Ρομαντική σκοπια: Θετική σκέψη για να αποφύγει την παρουσία ειδικού (είναι έξοδο πολυτελείας δυστυχώς όταν δεν έχεις έσοδα) υπομονή, επιμονή, ευγενικό τσαμπουκά, διάθεση και όνειρα.

Σημειώνω ότι έχω κάνε το "μεγάλο σφάλμα", όπως λένε, και να έρθω στην Ελλάδα, να σπουδάσω και να δουλέψω εδώ. The hard way. Γίνεται. Δύσκολα, με το status quo που έχουμε, αλλά γίνεται. Δεν με πιστεύετε; Ήμουν μια περιπτώση σαν την "Αναστασία".

yannidakis said...

"καταχώρηση τσι μέρας" για την Πέμπτη σύμφωνα με την ομώνυμη λίστα του yannidakis live, η καταχώρηση σου τούτη.
Καληνωρίσματα :[

Στάθης Χαϊκάλης said...

@Θ.Παπαδημόπουλος. Παράλειψή μου το ότι δεν ανέφερα τη διέξοδο της επιχειρηματικότητας. Το 90% θέλουν να αποφύγουν το ρισκο, μαλλον έτσι τα μάθαμε οι γονείς τους.

@Τhird Eye, η δική σου εμπειρία είναι σημαντικη και διδακτική

@yannidakis, για να δούμε τι εντύπωση θα κάνει στο κοινό της Κρήτης. Ηταν μια καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε τη φιλόδοξη δουλειά σου

Crucilla said...

Ως "Αναστασία" και έχοντας απορρίψει διορισμό, έχω να πω ότι κατάφερα να φτάσω σε ένα από επαγγελματικά νησιά (χώρο) που ονειρευόμουν. Μόνο που ακόμα και εκεί συνεχίζει το παραμύθι να είναι το ίδιο: ποιον ξέρεις, τι δείχνεις πως είσαι ( και όχι τι κάνεις), τι θέλουν να γίνεις ( και όχι τι είσαι) και όλα αυτά. Οπότε μιας και 1. δεν το βλέπω να μεταναστεύω σύντομα 2.
η ψυχανάλυση δεν δίνει άμεσα
απαντήσεις
3. ε,όχι και stage!
...επιλέγω τη μολοτωφ, για πολλά από τα κτίρια της διαδρομής του λεωφορείου 550. Ανεπιφύλακτα.

Anonymous said...

Δυστυχώς στη θέση της Αναστασίας βρίσκεται πολύς κόσμος κ όχι μόνο κάτω των 30 ετών, εκεί να δείτε "γέλιο" , που σε όλα τα υπόλοιπα προστίθεται κ η ηλικία, αν δε είσαι κ γυναίκα κάηκες.
Τέλος πάντων , όπως έλεγε κ η συγχωρεμένη η γιαγιά μου, ο ήλιος βγαίνει για όλους. Καλό κουράγιο στην Αναστασία κ την κάθε Αναστασία

ΣΧ